เป็นคนที่ไม่อ่านนิยายหรืออะไรเท่าไหร่ มีสองเรื่องที่ชีวิตนี้เรียกได้ว่าอ่านจบคือ "Harry Potter" กับ "ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน" เริ่มจากได้เห็นในทีวีก่อนแล้วจึงหาหนังสือมาอ่าน รู้สึกเหลือกเกินว่า การเขียนของผู้แต่งไม่เหมือนนิยายทั่วไปที่พอเดา ๆ จากที่ทำเป็นละครทีวี เพราะมีรายละเอียดที่ลึก เช่น เล่าได้ว่าชีวิตเด็กโรงเรียนชายล้วนมีอะไรบ้าง ทำกิจกรรมอะไร ชมรมดนตรีมีกิจกรรมอะไร ส่งวงโยไปแข่งต่างประเทศ งานบอลและบทบาทของชมรมดนตรี อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด ทำให้เห็นภาพทุกอย่างของชีวิตนักเรียนโรงเรียนชายล้วน หรือแม้แต่ โต้ซังคือพ่อ ในภาษาญี่ปุ่น ทุกอย่างเหล่านี้ถ้าไม่ Research มาอย่างดี ก็คงเขียนออกมาไม่ได้ เรียกได้ว่าทุกอย่างมีรายละเอียดหมด ความรู้สึกของตัวละคร ก็ให้เหตุผลและเล่าด้วยสถานการณ์ที่แนบเนียนไร้รอยต่อ อย่างปุณณ์ ทำไมถึงรักโน่นัก เล่าตั้งแต่เล่นชักเย่อตอนเด็ก งานวันเกิดครบรอบ 15 ปี ที่สายตาของปุณณ์เริ่มจับจ้องมาที่โน่ และเมื่อมีโอกาสได้มารู้จักกัน ก็มีเรื่องราวมาให้สองคนต้องมาพูกพันกัน แสดงออกต่อก้นด้วยความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อน จนอีกฝ่ายหนึ่งคือโน่หลุดเข้าไปในโลกอีกโลกของความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผู้ชายด้วยกัน ทั้งหมดไม่มีคำถามเลยสักนิดว่าจากผู้ชายแมน ๆ สองคน ทำไมถึงมารักกันได้ ทำได้ไงอ่ะ
**** แต่เมื่อเอามาทำเป็นซีรีส
ใน SS1 ผู้กำกับเล่าให้ฟังว่าตัวเองอ่านจบรวดเดียว อ่ะ! แสดงว่าคอเดียวกัน ไหนลองดูที่ถ่ายทอดออกมาสิ อารมณ์ไม่เปลี่ยน แต่ฟินตรงที่มีทั้งภาพและเสียง แม้แสงสีเสียง จะเรียนได้ว่า ธรรมดา แต่ เราเป็นคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะ ขนาดหนังสือที่มีแต่ตัวหนังสือยังฟินได้ อารมณ์เลย แล้วนี้มีทั้งภาพและเสียงยังไงต้องฟินอยู่แล้ว ภาพชัดไม่ชัด ไม่ค่อยมีผลขอส่งอารมณ์มาถึงเป็นใช้ได้ ซึ่งอารมณ์นั้นมาจาก การเล่าเรื่องของบท และจากการถ่ายทอดของนักแสดง ซึ่งนักแสดงเก่งไม่เก่งอยู่ผู้กำกับว่าจะปล่อยผ่านหรือเทคแล้วเทคอีกจนกว่าจะดี เข้าใจว่า SS1 น่าจะมีเวลาทำเยอะกว่าเพราะยังไม่มีกระแสกดดัน ค่อย ๆ ละเมียดไป งานเลยออกมาได้ดังใจ (ซึ่งยากนะ บทต้องดีที่สุดก่อน) บทต้องมีการเปลี่ยนให้กระชับ อันนี้เข้าใจได้ และมีเจ้าของวรรณกรรมมานั่งช่วยดู ก็พอมั่นใจได้ว่าทุกอย่างจะไปผิดพลาด
ใน SS2 เหมือนได้รับอิธิพลจากกระแสที่เกิดขึ้นแล้ว และทิ้งช่วงไปไม่กี่เดือนเอง ก็ออกมาออกอากาศได้อีก อันนี้เราว่ามันทะเม่ง ๆ อยู่ ใจหนึ่งก็อยากดูเร็ว ๆ นะ แต่อีกใจหนึ่งก็ห่วงเรื่องคุณภาพ เพราะการตีความและถอดออกมาเป็นบทละครที่กระชับ และไดอะล็อกที่ต้องเป็นภาษาพูดที่นักแสดงสามารถติดปากได้ง่าย คัดกรองให้เป็นสิ่งที่ออกอากาศทางฟรีทีวีได้ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่มีรายละเอียดเหมือนผ่าตัดใหญ่เลย ถ้าทำรีบ ๆ เพื่อให้ทันกระแสที่กำลังโหมกระหน่ำ เหมือนประมาณว่าตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อน ไม่แน่ใจว่านี่คือเหตุผลหรือเปล่าที่ทีมเดิมไม่ทำต่อ เพราะอยากทำให้ดีแต่โดนบีบด้วยเงือนไขทางธรุกิจหรืออื่นได และเมื่อ SS2 ออกสู่สายตาแฟน ๆ ก็เล่นเอางงกันไปถึงไหน ๆ เพราะสิ่งที่ถ่ายทอดออกมาจากวรรณกรรมที่แสนกินใจ กลายเป็นกระโดดข้ามไปตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย แช่ตรงส่วนเพิ่มนานไปนิด ตัวละครจะกอดกันก็กอด โดยไม่ได้บิ้วด์อะไรก่อนเลยว่ากว่าจะมาถึงความรู้สึกที่อยากกอดคนสักคนที่คิดถึงจะตายอยู่แล้วมันมายังไง ความอึดอัดที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักทุกวันแต่แสดงความรักนั้นออกมาไม่ได้มันเป็นยังไง ปุณณ์ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมามากมายเพราะต้องเลิกกับเอมผู้เคยเป็นที่รักแต่ได้กำลังใจและความห่วงใยจากโน่เลยผ่านช่วงเวลาเลวรายเหล่านั้นมาได้จนกลายมาเป็นเพลง "ฉันดีใจที่มีเธอ" ในงานประกวดคัดเลือกวงดนตรี ที่เล่นเอาแฟนนิยายหลายคนน้ำตาไหลรินเป็นสาย (ผมก็ด้วยตนหนึ่ง) ตรงนี้ผมว่ายากนะ ในนิยายใช้คำพูดเล่าเรื่องได้แต่ในทีวี จะทำยังไงดีถึงจะเล่าเรื่องได้แล้วไม่ให้เยิ่นเย้อ พวกนี้ต้องการเวลาทั้งนั้น เคยได้ยินสัมภาษณ์ตอนเปิดตัว SS2 หรือเปล่าไม่แน่ใจว่า SS2 ทำเอาฟินอย่างเดียวเลย นี่หรือเปล่าที่เขาหมายถึง ฟินอย่างเดียว
เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าเบื้องหลังการทำงานจริง ๆ ทีมจะได้รับแรงกดดันจากผู้ใหญ่ให้โจทย์ที่เต็มไปด้วยเงื่อนไขทางธุรกิจ หรือจากคนดูที่คาดหวังด้วยความประทับใจจากบทประพันธ์เดิม ยังไง แต่ถ้าหากต้องการเวลา แล้วงานจะออกมาดีขึ้น ผมคิดว่าผมรอได้นะ (แต่น้อง ๆ นักแสดงสิ จะหน้าเปลี่ยนไปหมดหรือเปล่า 555 หรือบางคนก็อาจจะต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยแล้วเวลาอาจจะไม่ค่อยสะดวก) มันก็ยากเนาะ
เข้าใจคนทำงานเหมือนกันนะ ใครจะอยากทำงานออกมาทำให้ตัวเองโดนด่าแล้วด่าอีก เราก็คงต้องติดตามดูกันต่อไปว่าผลงาน SS2.2 จะเป็นยังไง หรือบางคนอาจจะเลิกดูไปแล้ว เพราะเอิ้นพีทไม่ได้คู่กัน
แต่พูดถึงเอิ้นพีทแล้วก็ ขอต่อซะหน่อย คือในบทประพันธ์ก็ไม่บอกว่าพีทได้คู่กับยูริอย่างเป็นทางการนะ เพราะยูริจะรอโน่ นินางบอก เมื่อมันเป็นแบบนี้ ก็ให้ เอิ้นพีท กุ๊กกิ๊ก ๆ กันไปเรื่อย แบบไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้นะเราว่าอ่ะ แค่อยากเห็น เอิ้นแคร์พีทบ้าง พีทแคร์เอิ้นมาเยอะล่ะ
แต่นี่ทำท่าเหมือนจะแยกย้ายบ้านใครบ้านมันซะงั้น ตรงนี้ก็งงน้อยเมื่อไหร่
มาถึง
เป้อกับวิน อันนี้ขอบอกว่าทำได้ดีอ่ะ อย่าด่าเรานะเราก็ว่าไปตามที่รู้สึก ในนิยายไม่ได้พูดถึงคู่นี้มากนักเหมือนกะจะทิ้งไว้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จะเอาไปเขียนต่อ ซีรีสนี้ทำออกมาให้ได้ฟินและรู้สึกได้ว่าวินรักเป้อเพราะอะไร รู้ว่าเป้อแคร์วินมากแค่ไหน เมื่อเห็นวินเจ็บเป้อพร้อมที่จะเป็นคนแรกที่จะเข้าไปปกป้อง และก็มีอุปสรรค์เข้ามา (อันนี้ตามทฤษฎีการเขียนฟิค เป๊ะ) เมื่อรู้ว่าวินชอบผู้ชาย ใจหนึ่งก็ยังห่วงยังรู้สึกอยู่เยอะ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังรับไม่ค่อยได้ แล้วตัวเลือกใหม่ก็เข้ามาคือมาร์ค โอ๊ะ! ตรงนี้น่าติดตาม
โอมกับมิก อันนี้ไม่มีอะไรเป็นที่ถกเถียงและเรื่องราวก็เป็นไปตามที่นิยายเขียนไว้ โดยรวมน่ารักดี แต่มีนิดหนึ่งที่น้องกายเข้ามาเกี่ยวเหมือนปูไว้ให้มีอะไรต่อ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ปูไว้เยอะเหลือเกินกี่คู่ต่อกี่คู่แล้วเนีย สงสัยจะมี SS9 มั่ง
จี๊ด อันนี้ก็เป็นอะไรที่สร้าง ภูมิหลังครั้งกรุงเก่าให้เธอเสียยิ่งใหญ่ไพศาลขนาดนั้น ว่าบ้านจน พ่อขายเครื่องกรองน้ำ ดิ้นรนจะเข้าสู่สังคมเด็กบ้านรวยแบบเพื่อน ๆ โดยการพยายามเข้าวงการบันเทิง เลิกกับคมผู้ชายหล่อแสนดีแต่จน มาคบหนึ่งหล่อรวยช่วยเธอได้ ที่โรงเรียนโดนเกรสกลั่นแกล้งข่มเหง จนสุดท้ายเธอทนไม่ไหวเลยต้องลุกขึ้นสู้ วันหนึ่งเจอว่าเกรสโดนเด็กรุ่นน้องแแกล้งแถมยังถ่ายคลิปเอาไว้ได้ด้วย (จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่ถ่ายไว้ เหมือนจะมีอะไรสำคัญที่จะได้เอามาแสดง ก็ยังไม่ได้ใช้อะไรกับคลิปนั้นเลย บิ้วด์ทำไมก็ไม่รู้ เพลียแปรบ) พอใกล้จะจบ SS2.1 ก็ทำท่าว่าจะกลับเข้าเส้นเรื่องเดิม อ้าวแล้วที่บิวด์โปรไฟล์หล่อนซะใหญ่โตมาตลอดนี้คือจะเอาไว้ใช้ SS6 หรอจ๊ะ
โม โมน และกอล์ฟ อันนี้ก็เดาว่าประเด็นอยู่ที่ ฉันรักผู้ชายคนหนึ่งมาก ทั้งที่เขาแสนจะเลว และก็มีผู้ชายอีกคนหน้าใสมาก ดีงามหนักมาก เสียสละหนักมาก แม้ตัวเองจะเจ็บยังไงเพื่อคนที่ตัวเองรักก็ต้องทน (พูดถึงกอล์ฟอยู่) เข้ามาพัวพัน นางผิดหวังจากคนแรกเพราะไม่แคร์ห่าไรเลย เลยหันไปหาพ่อคนดีมั่งแต่ก็ไม่วายยังรักคนเลวอยู่ เลยเลิกกับคนดี (ผมก็ถึงกับถามตัวเอง) แล้วไงง่ะ สำคัญยังไงกับเรื่อง จะไปทางไหนต่อ บอกตรง ๆ นะ ยังเดาไม่ออกเลย งง มีไว้ทำเพื่อ?
เยอะแล้วอ่ะ พอก่อนดีก่า ไว้มาคุยกันต่อเนาะครับ ชาว LS
"ชุลมุนหนุ่มกางเกงน้ำเงิน" เป็นวรรณกรรมไทยนอกหลักสูตรการศึกษาเล่มเดียวที่หยิบขึ้นมาอ่าน...
**** แต่เมื่อเอามาทำเป็นซีรีส
ใน SS1 ผู้กำกับเล่าให้ฟังว่าตัวเองอ่านจบรวดเดียว อ่ะ! แสดงว่าคอเดียวกัน ไหนลองดูที่ถ่ายทอดออกมาสิ อารมณ์ไม่เปลี่ยน แต่ฟินตรงที่มีทั้งภาพและเสียง แม้แสงสีเสียง จะเรียนได้ว่า ธรรมดา แต่ เราเป็นคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เท่าไหร่ เพราะ ขนาดหนังสือที่มีแต่ตัวหนังสือยังฟินได้ อารมณ์เลย แล้วนี้มีทั้งภาพและเสียงยังไงต้องฟินอยู่แล้ว ภาพชัดไม่ชัด ไม่ค่อยมีผลขอส่งอารมณ์มาถึงเป็นใช้ได้ ซึ่งอารมณ์นั้นมาจาก การเล่าเรื่องของบท และจากการถ่ายทอดของนักแสดง ซึ่งนักแสดงเก่งไม่เก่งอยู่ผู้กำกับว่าจะปล่อยผ่านหรือเทคแล้วเทคอีกจนกว่าจะดี เข้าใจว่า SS1 น่าจะมีเวลาทำเยอะกว่าเพราะยังไม่มีกระแสกดดัน ค่อย ๆ ละเมียดไป งานเลยออกมาได้ดังใจ (ซึ่งยากนะ บทต้องดีที่สุดก่อน) บทต้องมีการเปลี่ยนให้กระชับ อันนี้เข้าใจได้ และมีเจ้าของวรรณกรรมมานั่งช่วยดู ก็พอมั่นใจได้ว่าทุกอย่างจะไปผิดพลาด
ใน SS2 เหมือนได้รับอิธิพลจากกระแสที่เกิดขึ้นแล้ว และทิ้งช่วงไปไม่กี่เดือนเอง ก็ออกมาออกอากาศได้อีก อันนี้เราว่ามันทะเม่ง ๆ อยู่ ใจหนึ่งก็อยากดูเร็ว ๆ นะ แต่อีกใจหนึ่งก็ห่วงเรื่องคุณภาพ เพราะการตีความและถอดออกมาเป็นบทละครที่กระชับ และไดอะล็อกที่ต้องเป็นภาษาพูดที่นักแสดงสามารถติดปากได้ง่าย คัดกรองให้เป็นสิ่งที่ออกอากาศทางฟรีทีวีได้ ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่มีรายละเอียดเหมือนผ่าตัดใหญ่เลย ถ้าทำรีบ ๆ เพื่อให้ทันกระแสที่กำลังโหมกระหน่ำ เหมือนประมาณว่าตีเหล็กก็ต้องตีตอนร้อน ไม่แน่ใจว่านี่คือเหตุผลหรือเปล่าที่ทีมเดิมไม่ทำต่อ เพราะอยากทำให้ดีแต่โดนบีบด้วยเงือนไขทางธรุกิจหรืออื่นได และเมื่อ SS2 ออกสู่สายตาแฟน ๆ ก็เล่นเอางงกันไปถึงไหน ๆ เพราะสิ่งที่ถ่ายทอดออกมาจากวรรณกรรมที่แสนกินใจ กลายเป็นกระโดดข้ามไปตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อย แช่ตรงส่วนเพิ่มนานไปนิด ตัวละครจะกอดกันก็กอด โดยไม่ได้บิ้วด์อะไรก่อนเลยว่ากว่าจะมาถึงความรู้สึกที่อยากกอดคนสักคนที่คิดถึงจะตายอยู่แล้วมันมายังไง ความอึดอัดที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักทุกวันแต่แสดงความรักนั้นออกมาไม่ได้มันเป็นยังไง ปุณณ์ผ่านช่วงเวลาเลวร้ายมามากมายเพราะต้องเลิกกับเอมผู้เคยเป็นที่รักแต่ได้กำลังใจและความห่วงใยจากโน่เลยผ่านช่วงเวลาเลวรายเหล่านั้นมาได้จนกลายมาเป็นเพลง "ฉันดีใจที่มีเธอ" ในงานประกวดคัดเลือกวงดนตรี ที่เล่นเอาแฟนนิยายหลายคนน้ำตาไหลรินเป็นสาย (ผมก็ด้วยตนหนึ่ง) ตรงนี้ผมว่ายากนะ ในนิยายใช้คำพูดเล่าเรื่องได้แต่ในทีวี จะทำยังไงดีถึงจะเล่าเรื่องได้แล้วไม่ให้เยิ่นเย้อ พวกนี้ต้องการเวลาทั้งนั้น เคยได้ยินสัมภาษณ์ตอนเปิดตัว SS2 หรือเปล่าไม่แน่ใจว่า SS2 ทำเอาฟินอย่างเดียวเลย นี่หรือเปล่าที่เขาหมายถึง ฟินอย่างเดียว
เอาเป็นว่า ไม่รู้ว่าเบื้องหลังการทำงานจริง ๆ ทีมจะได้รับแรงกดดันจากผู้ใหญ่ให้โจทย์ที่เต็มไปด้วยเงื่อนไขทางธุรกิจ หรือจากคนดูที่คาดหวังด้วยความประทับใจจากบทประพันธ์เดิม ยังไง แต่ถ้าหากต้องการเวลา แล้วงานจะออกมาดีขึ้น ผมคิดว่าผมรอได้นะ (แต่น้อง ๆ นักแสดงสิ จะหน้าเปลี่ยนไปหมดหรือเปล่า 555 หรือบางคนก็อาจจะต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยแล้วเวลาอาจจะไม่ค่อยสะดวก) มันก็ยากเนาะ เข้าใจคนทำงานเหมือนกันนะ ใครจะอยากทำงานออกมาทำให้ตัวเองโดนด่าแล้วด่าอีก เราก็คงต้องติดตามดูกันต่อไปว่าผลงาน SS2.2 จะเป็นยังไง หรือบางคนอาจจะเลิกดูไปแล้ว เพราะเอิ้นพีทไม่ได้คู่กัน
แต่พูดถึงเอิ้นพีทแล้วก็ ขอต่อซะหน่อย คือในบทประพันธ์ก็ไม่บอกว่าพีทได้คู่กับยูริอย่างเป็นทางการนะ เพราะยูริจะรอโน่ นินางบอก เมื่อมันเป็นแบบนี้ ก็ให้ เอิ้นพีท กุ๊กกิ๊ก ๆ กันไปเรื่อย แบบไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้นะเราว่าอ่ะ แค่อยากเห็น เอิ้นแคร์พีทบ้าง พีทแคร์เอิ้นมาเยอะล่ะ แต่นี่ทำท่าเหมือนจะแยกย้ายบ้านใครบ้านมันซะงั้น ตรงนี้ก็งงน้อยเมื่อไหร่
มาถึง เป้อกับวิน อันนี้ขอบอกว่าทำได้ดีอ่ะ อย่าด่าเรานะเราก็ว่าไปตามที่รู้สึก ในนิยายไม่ได้พูดถึงคู่นี้มากนักเหมือนกะจะทิ้งไว้เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่จะเอาไปเขียนต่อ ซีรีสนี้ทำออกมาให้ได้ฟินและรู้สึกได้ว่าวินรักเป้อเพราะอะไร รู้ว่าเป้อแคร์วินมากแค่ไหน เมื่อเห็นวินเจ็บเป้อพร้อมที่จะเป็นคนแรกที่จะเข้าไปปกป้อง และก็มีอุปสรรค์เข้ามา (อันนี้ตามทฤษฎีการเขียนฟิค เป๊ะ) เมื่อรู้ว่าวินชอบผู้ชาย ใจหนึ่งก็ยังห่วงยังรู้สึกอยู่เยอะ แต่อีกใจหนึ่งก็ยังรับไม่ค่อยได้ แล้วตัวเลือกใหม่ก็เข้ามาคือมาร์ค โอ๊ะ! ตรงนี้น่าติดตาม
โอมกับมิก อันนี้ไม่มีอะไรเป็นที่ถกเถียงและเรื่องราวก็เป็นไปตามที่นิยายเขียนไว้ โดยรวมน่ารักดี แต่มีนิดหนึ่งที่น้องกายเข้ามาเกี่ยวเหมือนปูไว้ให้มีอะไรต่อ ไม่แน่ใจเหมือนกัน ปูไว้เยอะเหลือเกินกี่คู่ต่อกี่คู่แล้วเนีย สงสัยจะมี SS9 มั่ง
จี๊ด อันนี้ก็เป็นอะไรที่สร้าง ภูมิหลังครั้งกรุงเก่าให้เธอเสียยิ่งใหญ่ไพศาลขนาดนั้น ว่าบ้านจน พ่อขายเครื่องกรองน้ำ ดิ้นรนจะเข้าสู่สังคมเด็กบ้านรวยแบบเพื่อน ๆ โดยการพยายามเข้าวงการบันเทิง เลิกกับคมผู้ชายหล่อแสนดีแต่จน มาคบหนึ่งหล่อรวยช่วยเธอได้ ที่โรงเรียนโดนเกรสกลั่นแกล้งข่มเหง จนสุดท้ายเธอทนไม่ไหวเลยต้องลุกขึ้นสู้ วันหนึ่งเจอว่าเกรสโดนเด็กรุ่นน้องแแกล้งแถมยังถ่ายคลิปเอาไว้ได้ด้วย (จนตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าที่ถ่ายไว้ เหมือนจะมีอะไรสำคัญที่จะได้เอามาแสดง ก็ยังไม่ได้ใช้อะไรกับคลิปนั้นเลย บิ้วด์ทำไมก็ไม่รู้ เพลียแปรบ) พอใกล้จะจบ SS2.1 ก็ทำท่าว่าจะกลับเข้าเส้นเรื่องเดิม อ้าวแล้วที่บิวด์โปรไฟล์หล่อนซะใหญ่โตมาตลอดนี้คือจะเอาไว้ใช้ SS6 หรอจ๊ะ
โม โมน และกอล์ฟ อันนี้ก็เดาว่าประเด็นอยู่ที่ ฉันรักผู้ชายคนหนึ่งมาก ทั้งที่เขาแสนจะเลว และก็มีผู้ชายอีกคนหน้าใสมาก ดีงามหนักมาก เสียสละหนักมาก แม้ตัวเองจะเจ็บยังไงเพื่อคนที่ตัวเองรักก็ต้องทน (พูดถึงกอล์ฟอยู่) เข้ามาพัวพัน นางผิดหวังจากคนแรกเพราะไม่แคร์ห่าไรเลย เลยหันไปหาพ่อคนดีมั่งแต่ก็ไม่วายยังรักคนเลวอยู่ เลยเลิกกับคนดี (ผมก็ถึงกับถามตัวเอง) แล้วไงง่ะ สำคัญยังไงกับเรื่อง จะไปทางไหนต่อ บอกตรง ๆ นะ ยังเดาไม่ออกเลย งง มีไว้ทำเพื่อ?
เยอะแล้วอ่ะ พอก่อนดีก่า ไว้มาคุยกันต่อเนาะครับ ชาว LS