เชียงคาน บ้านไม้ จากคนแปลกหน้า กลายเป็นญาติมิตร
ขอเกริ่นนำสักเล็กน้อย สืบเนื่องจากกระทู้นี้ค่ะที่แจ๊คเล่าเรื่องการตะลอนทัวร์ช่วงปลายปี57 ตั้งแต่ เขาค้อ ภูเรือ และสถานีสุดท้าย เชียงคาน
http://pantip.com/topic/33467931
ขอมาเล่าสถานีสุดท้ายที่นี่นะคะ ติดค้างไว้นานยังไม่ได้มาต่อซักที กลางปี58แล้วนะ
"เชียงคาน" ต้องท้าวความก่อนว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการไปเชียงคาน แจ๊คเดินทางไปที่นี่คนเดียวเมื่อ 3 ปีที่แล้ว รวมครั้งนี้ก็เป็น4ครั้งละ
ด้วยความเป็นกันเองของคนที่นั่น(พี่มรเจ้าของบ้านที่แจ๊คไปพัก) บวกกับความยิ้มแย้มแจ่มใสของแจ๊ค
ทำให้ได้รู้จักกับพี่ๆหลายคน หนึ่งคนพาไปรู้จักสองคน สาม สี่ ห้า ฯ ไปแต่ละครั้งก็ได้รู้จักเพิ่มขึ้น ครั้งแรกไปเพราะไม่เคยไปพอจะกลับพี่ที่นั่นบอกว่าอย่าเพิ่งกลับ แจ๊คมีภาระกิจต้องกลับ
เลยสัญญาว่าจะกลับไปใหม่ เลยกลับไปตอนปีใหม่(ปลายปี56) บันเทิงสิ่ ได้รู้จักกับพี่ๆทีมนักข่าวTNN แล้วก็ได้ไปอีกครั้ง
ครั้งที่3นี่ซวยมากทำกระเป๋าตังค์หาย
ขอคั่นด้วยการเล่าเรื่องนี้ก่อนนะคะ อยากบอกว่าคนที่นี่มีน้ำใจมากๆ
จากการไปครั้งนี้เลยทำให้แจ๊ครู้สึกรักเชียงคานมากขึ้น จนอยากกลับไปอีก เป็นที่มาของไปการครั้งที่4นี้แหระค่ะ
ในกระทู้นี้ขอยกเอามุมสวยๆที่เคยไปหลายๆครั้งมารวมกันนะคะ
นั่งดูพระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำโขงเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกครั้งที่ไป
เรามาที่การเดินทางกันต่อค่ะ ไปรอบนี้
ขอซุกหัวนอนที่ร้านอุยุอะยะของพี่มรและพี่กุ้ง อยู่ตรงข้ามร้านเฮือนหลวงพระบาง ร้านอุยุอะยะด้านล่างขายของพวกเสื้อผ้า แนวย้อมสีธรรมชาติ
หมวก แว่นตา งานผ้าฝ้าย ด้านบนเป็นที่พัก พี่กุ้งบอกว่าคนที่ไปพักส่วนใหญ่ เป็นลูกค้าเก่า คนที่ไปบ่อยๆ ไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ดู ใครติดหรู
ใครต้องการความสะดวกสบาย ไม่ต้องมาที่นี่ค่ะ 5555 ห้องก็สภาพเหมือนที่เมืองละเมอค่ะไม่ได้ตกแต่งอะไร สบายใจจะอยุ่ก็อยู่ไป
ห้องน้ำรวม คือใช้ซุกหัวนอนนอนอย่างเดียว ไปถึงพี่กุ้งบอก รอหน่อยนะพี่ไม่มีเวลาทำห้องเลย
เหตุเพราะช่วงนี้ลูกค้าซื้อของเยอะคะพี่เขาเลยไม่มีเวลา สำหรับที่นี่ ไปรอบนี้ไม่มีภาพในจินตนาการ ที่แบบว่าไปเพราะอยากไปเห็น อยากไปเก็บภาพนี้นะ แจ๊คไปบ่อยละ จะมีก็แต่บรรยากาศ และความรู้สึกดีๆ มิตรภาพที่จะได้เก็บสะสมไว้ในใจ มันเหมือนไปพบญาติ
โอ้ววววว นั้นคือการเกริ่นนำหรอ ยาวเกิ้น
การไปเชียงคานถ้าจากหมอชิต มีรถทัวร์ไปถึงค่ะ กรุงเทพ-เชียงคาน ไม่ต้องต่อรถใดๆ ปลายทางจอดหน้าตลาดที่เชียงคาน แจ๊คเคยนั่งของบขส.ก็โอเคค่ะ จำราคาเป๊ะๆไม่ได้ 400-600บาทก็ไปได้
แต่การเดินทางครั้งนี้จากภูเรือเราก็ขับไปตามป้ายค่ะ ไม่มีอะไรซับซ้อน มุ่งหน้าเชียงคาน จากภูเรือมาเชียงคานไม่ได้แวะที่ไหน ขับมาเรื่อยๆ แวะปั้มปตท.ก่อนเข้าตัวอำเภอ เมื่อจอดรถ มองเห็นคนอื่น
เอ๊ะ!!!!เขาใส่เสื้อผ้ากันปกติ แต่ตัวเรา คือชุดที่มาจากภูเรือ ชุดกันหนาว หมวกหมีน้อยแสนอุ่น อื้มมมมม เรามันช่างแปลกประหลาด แสดงว่าที่เชียงคานเราจะไม่เจออากาศหนาวแน่ๆแล้วขณะนั้นมันก็เป็นช่วงบ่ายแล้วด้วย ดีนะที่เราช่างสังเกตุ ถ้าลงไปในสภาพนั้นคนคงว่าเราบ้า
คือตอนนั้นร้อนมากอ่ะ 555 ก็จากภูเรือมันหนาวและเราอยู่ในรถเปิดแอร์ตลอด
เราเลยไม่รู้สภาพอากาศภายนอกไง ว่าแล้วก็ถอดอุปกรณ์กันหนาวออกก่อนลงรถ แค่นี้เราก็ปกติแล้ว
ออกจากปั้มแล้วก็ขับไปเชียงคาน ต้องรีบค่ะ ถ้ามืดค่ำแล้วถนนคนเดิน รถยนต์จะเข้าไม่ได้ บอกเป็นข้อมูลไว้ค่ะสำหรับคนที่ไม่เคยขับรถไป
ที่เชียงคานคนที่มาเที่ยวที่นี่ต้องจอดรถไว้ในวัดค่ะ เพราะที่พักส่วนใหญ่ที่คนอยากพักก็อยู่ริมถนนคนเดินเป็นบ้านไม้ติดๆกัน แต่มันจะมีอยู่ไม่กี่ที่ ที่จะมีที่จอดรถ ส่วนใหญ่ไม่มีที่จอดรถ
แต่ถ้าที่พักที่อยู่ในซอย บางที่จะมีที่จอดรถด้วย ใครไปก็สอบถามจากที่พักที่เราจะไปก็ได้ค่ะ ช่วงเทศกาลถนนคนเดินจะแน่นมาก จะปั่นจักรยานยังลำบาก ไม่สิ่ ต้องบอกว่าแค่เดินเนี่ย ยังลำบากเลย
****ก็เห็นบ้างนะคะ พวกที่มาถึงมืด ในขณะที่คนก็เดินกันเต็มแล้ว รถก็ทะลุซอยมาที่ถนนคนเดินแถมเป็นรถแวน ขับตามกันมา2คัน
เชื่อมั้ยว่าวุ่นวายมาก อุปสรรคมากมาย ไหนจะคนเดินต้องหาที่หลบและแน่นอนว่าจะทำให้การจราจรทางเท้าติดขัดแบบชลอตัวสลับหยุดนิ่ง
ร้านค้าริมถนน รถก็คันใหญ่ กว่าจะเลี้ยวพ้นอุปสรรคต่างๆคุณก็ลำบากละ แถมพวกที่เดินอยู่เขาก็อาจจะให้พรคุณด้วย555
เอาเป็นว่าจะเดินทางไปก็เผื่อเวลาให้ไปถึงช่วงกลางวันจะดีมากค่ะ รถยนต์เข้าได้สบายๆ
จบละสำหรับสาระหวังว่าข้อมูลนี้จะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆบ้างไม่มากก็น้อย
มาดูเรื่องของแจ๊คบ้างดีกว่า แจ๊คจอดรถที่วัดศรีคุณเมือง จอดรถเสร็จก็ตรงไปร้านอุยุอะยะ หลังจากไปแสดงตัวบอกพี่กุ้งว่าหนูมาถึงแล้วนะ
แจ๊คก็ใช้เวลาช่วงทีรอพี่กุ้งเตรียมห้อง ขอไปทำผม คือผมไม่ไหวแล้วอ่ะ สระผมครั้งสุดท้ายคือวันที่เดินทางออกจาก กทม. นับสิ่กี่วัน เจอลมแรง เจอหมอก ที่เปียกเป็นน้ำ ไหนจะเหงือ ใส่หมวกนานๆผมโดนอบด้วย ถ้ายังไม่สระ หัวเน่าแน่ๆ
คันหัวมาก ดูสิ่ว่าแจ๊คมีความอดทนขนาดไหน หืออออออใช่หรอว๊าาาาาาาา แถวบ้านเรียกซกมกนะ
จัดการกับหัวเสร็จก็มานอนพักเอาแรงก่อนค่ะตื่นเช้าขับรถแสนจะเมื่อยล้า ตกเย็นเริ่มออกหาของกิน เดินเล่นถนนคนเดิน
เดินไปทักทายครูออดี้ที่พาเด็กมาเปิดหมวก
ถือเป็นไฮไลท์ของถนนคนเดินเลยนะ เด็กๆบ้านดนตรีศรีชุมพล
ท่านผู้ชม
ใครไปต้องเคยเห็นน้องๆกลุ่มนี้น่ารักมาก ทั้งร้อง ทั้งเล่น ครูออดี้ให้เด็กขี่มอไซค์ไปส่งร้านซอย2 พี่ผึ้งทำงานอยู่ ไปกินข้าวที่นั่นละกัน
เชื่อมะว่ารอนานมากอ่ะ คนเยอะ รับออเดอร์แทบไม่ทัน ไปทักทายพี่ผึ้งที่ร้านซอยสอง ได้ทำตัวเป็นเด็กเสริฟแป๊ปนึง โต๊ะที่แจ๊คไปรับออเดอร์
ถามเรื่องเที่ยวกับแจ๊ค เราก็ตอบได้นิดหน่อย คุยไปคุยมาเค้าถามว่าตกลงพี่ไม่ใช่เด็กเสิรฟใช่มั้ย ผมจะได้ไม่เรียก ผมเกรงใจ5555
สิ่งที่ต้องทำคือไปทักทายให้ครบทุกคน และดูเหมือนว่าพี่ๆจะรู้ถึงการกำลังเดินทางไปของแจ๊ค ก่อนไปถึงพี่มรบอกในfacebookว่า
มาที่เชียงคานแล้วไม่ต้องไปไหนละนะปีหน้าค่อยกลับ ไอ้เราก็คิดว่าอยากให้เที่ยวนานๆ ที่ไหนได้พอไปถึง ก็ถึงบางอ้อ เมื่อไปทักทายพี่ก้อย พี่ยอด พี่ปอ ร้านเพ้นท์รองเท้า ฝั่งตรงข้ามปากซอย9
พี่ก้อยบอกว่า แกรู้มั้ยเนี่ย พอรู้ว่าแกจะมาเค้าก็ตบตีแย่งชิงตัวแก โหๆๆๆๆขนาดนั้นเลยหรอพี่........เพราะจะให้ช่วยงาน
เฮ้ออออออขอบคุณมากพี่ๆที่นึกถึงหนู ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะค่ะทุกร้านต้องการคนช่วย
ร้านอุยุอะยะของพี่มรและพี่กุ้ง ลูกค้าเข้าทีนึงเยอะ เปิดสองร้าน พี่มรขายร้านนึงพี่กุ้งขายร้านนึง เสื้อยืดขายดีมาก เสื้อสกรีนว่า ชีวิตพอดีๆที่เลย
แจ๊คช่วยเป็นเด็กขนเสื้อระหว่างสองร้านจะบอกว่าถนนคนเดินคนแน่นมาก เดินลำบากมากๆ
ขอขัดจังหวะก่อน เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะเรื่อยๆนะคะ
[CR] เชียงคาน บ้านไม้ จากคนแปลกหน้า กลายเป็นญาติมิตร
เชียงคาน บ้านไม้ จากคนแปลกหน้า กลายเป็นญาติมิตร
ขอเกริ่นนำสักเล็กน้อย สืบเนื่องจากกระทู้นี้ค่ะที่แจ๊คเล่าเรื่องการตะลอนทัวร์ช่วงปลายปี57 ตั้งแต่ เขาค้อ ภูเรือ และสถานีสุดท้าย เชียงคาน
http://pantip.com/topic/33467931
ขอมาเล่าสถานีสุดท้ายที่นี่นะคะ ติดค้างไว้นานยังไม่ได้มาต่อซักที กลางปี58แล้วนะ
"เชียงคาน" ต้องท้าวความก่อนว่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของการไปเชียงคาน แจ๊คเดินทางไปที่นี่คนเดียวเมื่อ 3 ปีที่แล้ว รวมครั้งนี้ก็เป็น4ครั้งละ
ด้วยความเป็นกันเองของคนที่นั่น(พี่มรเจ้าของบ้านที่แจ๊คไปพัก) บวกกับความยิ้มแย้มแจ่มใสของแจ๊ค
ทำให้ได้รู้จักกับพี่ๆหลายคน หนึ่งคนพาไปรู้จักสองคน สาม สี่ ห้า ฯ ไปแต่ละครั้งก็ได้รู้จักเพิ่มขึ้น ครั้งแรกไปเพราะไม่เคยไปพอจะกลับพี่ที่นั่นบอกว่าอย่าเพิ่งกลับ แจ๊คมีภาระกิจต้องกลับ
เลยสัญญาว่าจะกลับไปใหม่ เลยกลับไปตอนปีใหม่(ปลายปี56) บันเทิงสิ่ ได้รู้จักกับพี่ๆทีมนักข่าวTNN แล้วก็ได้ไปอีกครั้ง
ครั้งที่3นี่ซวยมากทำกระเป๋าตังค์หาย
ขอคั่นด้วยการเล่าเรื่องนี้ก่อนนะคะ อยากบอกว่าคนที่นี่มีน้ำใจมากๆ
จากการไปครั้งนี้เลยทำให้แจ๊ครู้สึกรักเชียงคานมากขึ้น จนอยากกลับไปอีก เป็นที่มาของไปการครั้งที่4นี้แหระค่ะ
ในกระทู้นี้ขอยกเอามุมสวยๆที่เคยไปหลายๆครั้งมารวมกันนะคะ
นั่งดูพระอาทิตย์ตกริมแม่น้ำโขงเป็นสิ่งที่ต้องทำทุกครั้งที่ไป
เรามาที่การเดินทางกันต่อค่ะ ไปรอบนี้
ขอซุกหัวนอนที่ร้านอุยุอะยะของพี่มรและพี่กุ้ง อยู่ตรงข้ามร้านเฮือนหลวงพระบาง ร้านอุยุอะยะด้านล่างขายของพวกเสื้อผ้า แนวย้อมสีธรรมชาติ
หมวก แว่นตา งานผ้าฝ้าย ด้านบนเป็นที่พัก พี่กุ้งบอกว่าคนที่ไปพักส่วนใหญ่ เป็นลูกค้าเก่า คนที่ไปบ่อยๆ ไม่ได้ถ่ายภาพมาให้ดู ใครติดหรู
ใครต้องการความสะดวกสบาย ไม่ต้องมาที่นี่ค่ะ 5555 ห้องก็สภาพเหมือนที่เมืองละเมอค่ะไม่ได้ตกแต่งอะไร สบายใจจะอยุ่ก็อยู่ไป
ห้องน้ำรวม คือใช้ซุกหัวนอนนอนอย่างเดียว ไปถึงพี่กุ้งบอก รอหน่อยนะพี่ไม่มีเวลาทำห้องเลย
เหตุเพราะช่วงนี้ลูกค้าซื้อของเยอะคะพี่เขาเลยไม่มีเวลา สำหรับที่นี่ ไปรอบนี้ไม่มีภาพในจินตนาการ ที่แบบว่าไปเพราะอยากไปเห็น อยากไปเก็บภาพนี้นะ แจ๊คไปบ่อยละ จะมีก็แต่บรรยากาศ และความรู้สึกดีๆ มิตรภาพที่จะได้เก็บสะสมไว้ในใจ มันเหมือนไปพบญาติ
โอ้ววววว นั้นคือการเกริ่นนำหรอ ยาวเกิ้น
การไปเชียงคานถ้าจากหมอชิต มีรถทัวร์ไปถึงค่ะ กรุงเทพ-เชียงคาน ไม่ต้องต่อรถใดๆ ปลายทางจอดหน้าตลาดที่เชียงคาน แจ๊คเคยนั่งของบขส.ก็โอเคค่ะ จำราคาเป๊ะๆไม่ได้ 400-600บาทก็ไปได้
แต่การเดินทางครั้งนี้จากภูเรือเราก็ขับไปตามป้ายค่ะ ไม่มีอะไรซับซ้อน มุ่งหน้าเชียงคาน จากภูเรือมาเชียงคานไม่ได้แวะที่ไหน ขับมาเรื่อยๆ แวะปั้มปตท.ก่อนเข้าตัวอำเภอ เมื่อจอดรถ มองเห็นคนอื่น
เอ๊ะ!!!!เขาใส่เสื้อผ้ากันปกติ แต่ตัวเรา คือชุดที่มาจากภูเรือ ชุดกันหนาว หมวกหมีน้อยแสนอุ่น อื้มมมมม เรามันช่างแปลกประหลาด แสดงว่าที่เชียงคานเราจะไม่เจออากาศหนาวแน่ๆแล้วขณะนั้นมันก็เป็นช่วงบ่ายแล้วด้วย ดีนะที่เราช่างสังเกตุ ถ้าลงไปในสภาพนั้นคนคงว่าเราบ้า
คือตอนนั้นร้อนมากอ่ะ 555 ก็จากภูเรือมันหนาวและเราอยู่ในรถเปิดแอร์ตลอด
เราเลยไม่รู้สภาพอากาศภายนอกไง ว่าแล้วก็ถอดอุปกรณ์กันหนาวออกก่อนลงรถ แค่นี้เราก็ปกติแล้ว
ออกจากปั้มแล้วก็ขับไปเชียงคาน ต้องรีบค่ะ ถ้ามืดค่ำแล้วถนนคนเดิน รถยนต์จะเข้าไม่ได้ บอกเป็นข้อมูลไว้ค่ะสำหรับคนที่ไม่เคยขับรถไป
ที่เชียงคานคนที่มาเที่ยวที่นี่ต้องจอดรถไว้ในวัดค่ะ เพราะที่พักส่วนใหญ่ที่คนอยากพักก็อยู่ริมถนนคนเดินเป็นบ้านไม้ติดๆกัน แต่มันจะมีอยู่ไม่กี่ที่ ที่จะมีที่จอดรถ ส่วนใหญ่ไม่มีที่จอดรถ
แต่ถ้าที่พักที่อยู่ในซอย บางที่จะมีที่จอดรถด้วย ใครไปก็สอบถามจากที่พักที่เราจะไปก็ได้ค่ะ ช่วงเทศกาลถนนคนเดินจะแน่นมาก จะปั่นจักรยานยังลำบาก ไม่สิ่ ต้องบอกว่าแค่เดินเนี่ย ยังลำบากเลย
****ก็เห็นบ้างนะคะ พวกที่มาถึงมืด ในขณะที่คนก็เดินกันเต็มแล้ว รถก็ทะลุซอยมาที่ถนนคนเดินแถมเป็นรถแวน ขับตามกันมา2คัน
เชื่อมั้ยว่าวุ่นวายมาก อุปสรรคมากมาย ไหนจะคนเดินต้องหาที่หลบและแน่นอนว่าจะทำให้การจราจรทางเท้าติดขัดแบบชลอตัวสลับหยุดนิ่ง
ร้านค้าริมถนน รถก็คันใหญ่ กว่าจะเลี้ยวพ้นอุปสรรคต่างๆคุณก็ลำบากละ แถมพวกที่เดินอยู่เขาก็อาจจะให้พรคุณด้วย555
เอาเป็นว่าจะเดินทางไปก็เผื่อเวลาให้ไปถึงช่วงกลางวันจะดีมากค่ะ รถยนต์เข้าได้สบายๆ
จบละสำหรับสาระหวังว่าข้อมูลนี้จะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆบ้างไม่มากก็น้อย
มาดูเรื่องของแจ๊คบ้างดีกว่า แจ๊คจอดรถที่วัดศรีคุณเมือง จอดรถเสร็จก็ตรงไปร้านอุยุอะยะ หลังจากไปแสดงตัวบอกพี่กุ้งว่าหนูมาถึงแล้วนะ
แจ๊คก็ใช้เวลาช่วงทีรอพี่กุ้งเตรียมห้อง ขอไปทำผม คือผมไม่ไหวแล้วอ่ะ สระผมครั้งสุดท้ายคือวันที่เดินทางออกจาก กทม. นับสิ่กี่วัน เจอลมแรง เจอหมอก ที่เปียกเป็นน้ำ ไหนจะเหงือ ใส่หมวกนานๆผมโดนอบด้วย ถ้ายังไม่สระ หัวเน่าแน่ๆ
คันหัวมาก ดูสิ่ว่าแจ๊คมีความอดทนขนาดไหน หืออออออใช่หรอว๊าาาาาาาา แถวบ้านเรียกซกมกนะ
จัดการกับหัวเสร็จก็มานอนพักเอาแรงก่อนค่ะตื่นเช้าขับรถแสนจะเมื่อยล้า ตกเย็นเริ่มออกหาของกิน เดินเล่นถนนคนเดิน
เดินไปทักทายครูออดี้ที่พาเด็กมาเปิดหมวก
ถือเป็นไฮไลท์ของถนนคนเดินเลยนะ เด็กๆบ้านดนตรีศรีชุมพล
ท่านผู้ชม
ใครไปต้องเคยเห็นน้องๆกลุ่มนี้น่ารักมาก ทั้งร้อง ทั้งเล่น ครูออดี้ให้เด็กขี่มอไซค์ไปส่งร้านซอย2 พี่ผึ้งทำงานอยู่ ไปกินข้าวที่นั่นละกัน
เชื่อมะว่ารอนานมากอ่ะ คนเยอะ รับออเดอร์แทบไม่ทัน ไปทักทายพี่ผึ้งที่ร้านซอยสอง ได้ทำตัวเป็นเด็กเสริฟแป๊ปนึง โต๊ะที่แจ๊คไปรับออเดอร์
ถามเรื่องเที่ยวกับแจ๊ค เราก็ตอบได้นิดหน่อย คุยไปคุยมาเค้าถามว่าตกลงพี่ไม่ใช่เด็กเสิรฟใช่มั้ย ผมจะได้ไม่เรียก ผมเกรงใจ5555
สิ่งที่ต้องทำคือไปทักทายให้ครบทุกคน และดูเหมือนว่าพี่ๆจะรู้ถึงการกำลังเดินทางไปของแจ๊ค ก่อนไปถึงพี่มรบอกในfacebookว่า
มาที่เชียงคานแล้วไม่ต้องไปไหนละนะปีหน้าค่อยกลับ ไอ้เราก็คิดว่าอยากให้เที่ยวนานๆ ที่ไหนได้พอไปถึง ก็ถึงบางอ้อ เมื่อไปทักทายพี่ก้อย พี่ยอด พี่ปอ ร้านเพ้นท์รองเท้า ฝั่งตรงข้ามปากซอย9
พี่ก้อยบอกว่า แกรู้มั้ยเนี่ย พอรู้ว่าแกจะมาเค้าก็ตบตีแย่งชิงตัวแก โหๆๆๆๆขนาดนั้นเลยหรอพี่........เพราะจะให้ช่วยงาน
เฮ้ออออออขอบคุณมากพี่ๆที่นึกถึงหนู ช่วงนี้นักท่องเที่ยวเยอะค่ะทุกร้านต้องการคนช่วย
ร้านอุยุอะยะของพี่มรและพี่กุ้ง ลูกค้าเข้าทีนึงเยอะ เปิดสองร้าน พี่มรขายร้านนึงพี่กุ้งขายร้านนึง เสื้อยืดขายดีมาก เสื้อสกรีนว่า ชีวิตพอดีๆที่เลย
แจ๊คช่วยเป็นเด็กขนเสื้อระหว่างสองร้านจะบอกว่าถนนคนเดินคนแน่นมาก เดินลำบากมากๆ
ขอขัดจังหวะก่อน เดี๋ยวมาเล่าต่อนะคะเรื่อยๆนะคะ