คนที่ผมจะพูดถึงเป็นคนแถวๆบ้านผม ผมรู้จักเขาดีครับรับประกันได้ว่าเขาเป็นคนดี 100%ครับ (เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีใช้ได้)
แต่เพราะมีโซเชียลเนทเวิร์ค เขาจึงใช้เฟสบุ๊คเป็นตัวบ่งบอกให้คนอื่นรู้ว่า"เขาเป็นคนดี"นะ
ซึ่งผมไม่ได้ติดใจอะไรครับ เพราะเขาเป็นคนดีจริงๆ แต่มันจะเยอะไปหน่อยมั้ย?
อย่างเช่น พอถึงวันเกิด จากหน้าเฟสของเขา ผมจะเห็นรูปเปลใส่น้ำ แล้วโรยด้วยดอกไม้ แล้วมีเท้าของพ่อแม่ จุ่มลงไปในน้ำ
และพานสีทองและมีซองสีขาว พร้อมกับดอกพวงมาลัยวางอยู่ข้างๆ แล้วเจ้าของภาพก็ก้มลงกราบเท้าพ่อแม่ทั้งสองท่าน
(แรกๆพ่อแม่คงยังไม่ชิน เห็นคนกำลังจะถ่ายรูป ตาเลยหันมามองกล้องซะอย่างงั้น หลังๆมาคงเริ่มปรับตัวได้แล้ว)
และจะเห็นภาพในลักษณะนี้อยู่ประจำ ซึ่งมันเป็นเรื่องดี แต่บางทีมันก็เยอะจนล้น
ทำให้ผมคิดไปในทางลบซะได้ (ผมว่าบางทีคนเรามันก็ห้ามความคิดไม่ได้จริงๆอ่ะแหละ ต่อให้เรารู้ว่าเขาเป็นคนดีแค่ไหนก็เหอะ)
ประเด็นอยู่ที่แม่ของผม เข้าไปเม้นในเฟสใต้รูปของคนนั้น ในเชิงอวยคนๆนั้นมากๆ และบางคอมเม้นท์แม่ก็เม้นไปทางน้อยใจที่ไม่มีลูกดีๆแบบนี้
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ไม่ใช่เพราะผมไม่รักท่านนะ แต่ผมมีวิธีแสดงความรักกับครอบครัวในอีกแบบนะ
มีใครเป็นเหมือนผมมั้ยครับ? มีพ่อเหมือนเพื่อน มีแม่เหมือนคนรู้ใจ ผมถนัดที่จะกอดคอพ่อ มากกว่ากอดแบบอบอุ่นเหมือนลูกคนอื่นเขากอดซะอีก
พูดจาก็ไม่มีหางเสียง ผมออกแนวกวนๆด้วยซ้ำไป ไม่ได้สุภาพเหมือนลูกคนอื่นๆเขา
ในเมื่อแม่ต้องการให้ผมเป็นเหมือนลูกคนอื่น แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไง?
เพิ่มเติม : บางทีแม่ก็ชอบพา เด็กคนนั้นไปกินข้าว ไปกินกาแฟ เสมือนเป็นลูกตัวเองซะอย่างนั้น ดีงามจริงๆ (ผมมาทำงานที่ กทม.ครับ เลยไม่ค่อยได้อยู่กับท่าน)
พ่อแม่เล่นเฟสแล้วเม้นอวยลูกคนอื่นที่โพสภาพ"กราบเท้าพ่อแม่" ผมควรรู้สึกผิดมั้ยครับ?
แต่เพราะมีโซเชียลเนทเวิร์ค เขาจึงใช้เฟสบุ๊คเป็นตัวบ่งบอกให้คนอื่นรู้ว่า"เขาเป็นคนดี"นะ
ซึ่งผมไม่ได้ติดใจอะไรครับ เพราะเขาเป็นคนดีจริงๆ แต่มันจะเยอะไปหน่อยมั้ย?
อย่างเช่น พอถึงวันเกิด จากหน้าเฟสของเขา ผมจะเห็นรูปเปลใส่น้ำ แล้วโรยด้วยดอกไม้ แล้วมีเท้าของพ่อแม่ จุ่มลงไปในน้ำ
และพานสีทองและมีซองสีขาว พร้อมกับดอกพวงมาลัยวางอยู่ข้างๆ แล้วเจ้าของภาพก็ก้มลงกราบเท้าพ่อแม่ทั้งสองท่าน
(แรกๆพ่อแม่คงยังไม่ชิน เห็นคนกำลังจะถ่ายรูป ตาเลยหันมามองกล้องซะอย่างงั้น หลังๆมาคงเริ่มปรับตัวได้แล้ว)
และจะเห็นภาพในลักษณะนี้อยู่ประจำ ซึ่งมันเป็นเรื่องดี แต่บางทีมันก็เยอะจนล้น
ทำให้ผมคิดไปในทางลบซะได้ (ผมว่าบางทีคนเรามันก็ห้ามความคิดไม่ได้จริงๆอ่ะแหละ ต่อให้เรารู้ว่าเขาเป็นคนดีแค่ไหนก็เหอะ)
ประเด็นอยู่ที่แม่ของผม เข้าไปเม้นในเฟสใต้รูปของคนนั้น ในเชิงอวยคนๆนั้นมากๆ และบางคอมเม้นท์แม่ก็เม้นไปทางน้อยใจที่ไม่มีลูกดีๆแบบนี้
ผมควรจะทำยังไงดีครับ ไม่ใช่เพราะผมไม่รักท่านนะ แต่ผมมีวิธีแสดงความรักกับครอบครัวในอีกแบบนะ
มีใครเป็นเหมือนผมมั้ยครับ? มีพ่อเหมือนเพื่อน มีแม่เหมือนคนรู้ใจ ผมถนัดที่จะกอดคอพ่อ มากกว่ากอดแบบอบอุ่นเหมือนลูกคนอื่นเขากอดซะอีก
พูดจาก็ไม่มีหางเสียง ผมออกแนวกวนๆด้วยซ้ำไป ไม่ได้สุภาพเหมือนลูกคนอื่นๆเขา
ในเมื่อแม่ต้องการให้ผมเป็นเหมือนลูกคนอื่น แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไง?
เพิ่มเติม : บางทีแม่ก็ชอบพา เด็กคนนั้นไปกินข้าว ไปกินกาแฟ เสมือนเป็นลูกตัวเองซะอย่างนั้น ดีงามจริงๆ (ผมมาทำงานที่ กทม.ครับ เลยไม่ค่อยได้อยู่กับท่าน)