เดี๋ยวนี้เวลาไปเที่ยวต่างๆจังหวัดรู้สึกมันไม่ได้ต่างอะไรกับกรุงเทพเลย ตึกรามบ้านช่อง เสื้อผ้าการแต่งกายก็เหมือนๆกันหมด(เสื้อยืดกางเกงยีน ทรงผมเหมือนกันทั้งประเทศ ผู้หญิงก็นิยมใส่กางเกงเหมือนกันหมด) มีชายสี่บะหมี่เกี๊ยว เซเว่น เทสโก้โลตัสเหมือนกันหมด แทบไม่รู้สึกเลยว่าได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด เอกลักษณ์ประจำพื้นที่หายสาบสูญไปจนหมดเสน่ห์ไปเลย
ผมอดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าเป็นเมื่อ50ปี60ปีก่อน การได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆมันคงเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้น น่าค้นหากว่าสมัยนี้หลายเท่าตัวหรือเปล่า ? เพราะสมัยนั้นไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีข่าวสารแพร่หลายเหมือนในสมัยนี้ วัฒนธรรมต่างๆการแต่งกาย การดำรงชีวิตของผู้คน ภาษาแต่ละท้องที่ก็มีเอกลักษณ์สูง ผลไม้ท้องถิ่น อาหารท้องถิ่นก็หากินได้ก็ต่อเมื่อได้ไปเยือนถิ่นนั้นจริงๆ ผมเข้าใจว่าการได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆในสมัยุร่นลุงรุ่นป้ารุ่นตารุ่นยาย มันก็เทียบเท่ากับการได้ไปเที่ยวเมืองนอกแบบสมัยนี้แล้วหรือเปล่า ?
เลยอยากถามรุ่นลุงรุ่นป้ารุ่นตายาย ว่าสมัยนั้นการไปเที่ยวต่างจังหวัดมันมีสีสรรค์หรืออะไรที่ต่างจากในสมัยนี้มากน้อยแค่ไหนครับ ?
ถามรุ่นลุงป้าว่าเมื่อ50กว่าปีก่อนการไปจังหวัดไกลๆมันน่าตื่นเต้นไม่ต่างกับการไปเที่ยวเมืองนอกในสมัยนี้เลยใช่ไหม
ผมอดจินตนาการไม่ได้ว่าถ้าเป็นเมื่อ50ปี60ปีก่อน การได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆมันคงเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้น น่าค้นหากว่าสมัยนี้หลายเท่าตัวหรือเปล่า ? เพราะสมัยนั้นไม่มีอินเตอร์เน็ต ไม่มีข่าวสารแพร่หลายเหมือนในสมัยนี้ วัฒนธรรมต่างๆการแต่งกาย การดำรงชีวิตของผู้คน ภาษาแต่ละท้องที่ก็มีเอกลักษณ์สูง ผลไม้ท้องถิ่น อาหารท้องถิ่นก็หากินได้ก็ต่อเมื่อได้ไปเยือนถิ่นนั้นจริงๆ ผมเข้าใจว่าการได้ออกไปเที่ยวต่างจังหวัดไกลๆในสมัยุร่นลุงรุ่นป้ารุ่นตารุ่นยาย มันก็เทียบเท่ากับการได้ไปเที่ยวเมืองนอกแบบสมัยนี้แล้วหรือเปล่า ?
เลยอยากถามรุ่นลุงรุ่นป้ารุ่นตายาย ว่าสมัยนั้นการไปเที่ยวต่างจังหวัดมันมีสีสรรค์หรืออะไรที่ต่างจากในสมัยนี้มากน้อยแค่ไหนครับ ?