จขกท.อายุเยอะแล้ว(30ต้นๆ) เรียนไม่จบป.ตรี และคิดว่าจะเลิกเรียนแล้ว เบื่อ ก็มาคิดว่าจะลองไปหางานทำดู แต่ป๊ากับม๊าไม่อยากให้ไป โดยอ้างเหตุผลว่างานที่เราพอจะไปทำได้มันเป็นแค่งานของคนชั้นล่าง พวก รปภ. พนงทำความสะอาดอะไรงี้ ซึ่งจริงๆเราก็อยากหางานที่มันดีกว่านี้ แต่มันได้แค่นี้จริงๆ(เคยไปสมัครเป็นเด็กเสิร์ฟพิซซ่า เค้าก็ไม่รับ)
ป๊ากับม๊า บอกว่าครอบครัวเราพอจะมีเงินอยู่บ้าง ไม่ได้ลำบากขนาดจะอยู่ไม่ได้ถ้าเราไม่ทำงาน ก็ถ้าอยู่กินอย่างประหยัดไปก็น่าจะอยู่ได้ทั้งชาติ อีกอย่างเค้าอายถ้าจะมีลูกไปทำงานอย่างนั้น เพราะญาติพี่น้องแต่ละคนก็มีงานดีๆทำกัน
แต่จขกท.คิดว่าถึงจะดูต่ำต้อย และเงินน้อย แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรทำ นี่ก็กำลังคิดว่าจะลองไปสมัครเป็นรปภ.ที่โรงพยาบาลจุฬาดีมั้ย อีกงานนึงคือพนง.แคชเชียร์ร้านมินิมาร์ท กับรับขนมไปขายตามตลาดนัด
แต่ที่บ้านเค้ายืนยันว่าไม่เดือดร้อนเรื่องเงินจริงๆ ถ้าเราจะไม่มีงานทำ ซึ่งใจเราก็ไม่อยากเชื่อ แล้วเรารู้สึกเหมือนเอาเปรียบคนอื่นๆในบ้านด้วย เค้าต้องออกไปทำงานกัน แต่เรากลับจะนั่งๆนอนๆมันก็คงไม่ใช่ แต่คุยเรื่องนี้กับที่บ้านแล้วทะเลาะกันทุกที
ยังงี้เราควรจะสวนความต้องการของทางบ้าน หรือทำตามดี
เราควรจะหางานทำหรืออยู่เฉยๆดี
ป๊ากับม๊า บอกว่าครอบครัวเราพอจะมีเงินอยู่บ้าง ไม่ได้ลำบากขนาดจะอยู่ไม่ได้ถ้าเราไม่ทำงาน ก็ถ้าอยู่กินอย่างประหยัดไปก็น่าจะอยู่ได้ทั้งชาติ อีกอย่างเค้าอายถ้าจะมีลูกไปทำงานอย่างนั้น เพราะญาติพี่น้องแต่ละคนก็มีงานดีๆทำกัน
แต่จขกท.คิดว่าถึงจะดูต่ำต้อย และเงินน้อย แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรทำ นี่ก็กำลังคิดว่าจะลองไปสมัครเป็นรปภ.ที่โรงพยาบาลจุฬาดีมั้ย อีกงานนึงคือพนง.แคชเชียร์ร้านมินิมาร์ท กับรับขนมไปขายตามตลาดนัด
แต่ที่บ้านเค้ายืนยันว่าไม่เดือดร้อนเรื่องเงินจริงๆ ถ้าเราจะไม่มีงานทำ ซึ่งใจเราก็ไม่อยากเชื่อ แล้วเรารู้สึกเหมือนเอาเปรียบคนอื่นๆในบ้านด้วย เค้าต้องออกไปทำงานกัน แต่เรากลับจะนั่งๆนอนๆมันก็คงไม่ใช่ แต่คุยเรื่องนี้กับที่บ้านแล้วทะเลาะกันทุกที
ยังงี้เราควรจะสวนความต้องการของทางบ้าน หรือทำตามดี