[CR] ชีวิตสบายที่หลวงพระบาง

ผมเห็นโฆษณาโปรบางกอกแอร์เวย์ เลยนึกถึงหลวงพระบางที่ไปมา ผมไปตอนเมษายน ช่วงที่ซื้อตั๋วราคาไม่แพงมากและจองไม่นาน เพื่อนที่ไปกันก็ไปแบบไม่ตั้งใจเพราะตอนจองนั่งกินดื่มกันมึนๆ นึกอีกทีตอนเห็นยอดบัตรเครดิตที่ทำให้รู้ว่าว่าใกล้เดินทางหละ


ไฟลท์บางกอกแอร์เวย์ไปถึงสนามบินหลวงพระบางช่วงเย็นๆ อาคารผู้โดยสารไม่ใหญ่มาก ก่อนเครื่องลงผมหันไปถามเพื่อนว่าพักโรงแรมอะไรอ่ะ ตอนนั้นถึงทราบว่างวดนี้พอกัน สองคนไม่มีใครเตรียมข้อมูล แต่นึกได้ว่าน่าจะสื่อสารกันรู้เรื่องทริปนี้น่าจะรอดได้ตลอด


ที่สนามบินมีรถตู้เข้าเมืองครับราคา 50000 กีบ(ราวๆ200บาท) นั่งได้ไม่เกินสามคน ถนนในเมืองเย็นๆรถเยอะ เกือบทุกแยกเหมือนเป็นแยกวัดใจคือไฟจราจรไม่ทำงาน คนขับมาส่งแถวคลินิกวุฒิศักดิ์ แล้วบอกว่าตรงนี้เป็นกลางเมืองเดินหาที่พักได้เลย ตอนนั้นเดินเลือกอยู่หลายที่จนได้เฮือนพักเป็นไม้สัก เลือกเพราะดูใหม่ๆไม่น่ากลัว อยู่ที่นี่ตลอด3คืน (จำชื่อกับราคาไม่ได้ครับเหมือนจะคืนละ800บาท) เย็นนั้นมันมืดแล้วไปเดินได้แค่ตลาดมืด มีทั้งนักท่องเที่ยวและคนท้องถิ่นเดินกันเยอะ เดินจนสุดก็วนมานั่งกินข้าวที่ร้านอาหารริมแม่น้ำ


ด้วยความที่เมื่อคืนนอนไว วันนี้เลยตื่นเช้า อากาศเช้ายังมีลมเย็นๆ หมอกลงบางๆ เราเดินไปตลาดเช้าแล้วเดินย้อนกลับมาริมน้ำ ตลาดน่าจะขายจนสายๆ ผมผ่านไปอีกทีเกือบสิบโมงก็ยังมีร้านอยู่ ขากลับแวะกินที่ร้านประชานิยม คนเยอะ ได้โจ๊กกาแฟปาท่องโก๋เป็นอาหารเช้าวันนี้



หลังจากกินเสร็จผมไปวัดพูสีก่อน เป็นวัดที่ตั้งบนเขาครับเดินพอได้เหงื่อ (ค่าเข้าชม20000กีบ) วิวด้านบนตอนเช้า มองลงมาเห็นเมืองทั้งเมือง อากาศสดชื่นมาก หลังจากลงมา ดูระยะทางในแผนที่ก็ไกลอยู่ เลยไปเช่าจักรยานขี่ ได้แวะวัดเยอะแต่จำวัดได้ไม่หมด วัดเป็นแนวต่างจังหวัด เล็กๆสงบๆ



ปั่นจนวนกลับมาเกาะในเมือง ข้ามแม่น้ำคานเป็นสะพานไม้ไผ่เล็ก เก็บเงินคนละ5000กีบ ตอนผมไปน้ำไม่เยอะตลิ่งเลยสูงชัน แบกจักรยานขึ้นลงกันเหนื่อย พอขึ้นมาเป็นร้านอาหารใกล้วัดเชียงทอง ตอนนี้ก็พักกันก่อนครับ


จากนั้นก็ไปวัดเชียงทองที่เป็นที่เด่นของเมือง (ค่าเข้า20000กีบ) วัดนี้มีจิตรกรรมฝาผนังเด่นครับ


หลังจากวัดเราปั่นไปเที่ยววังเจ้ามหาชีวิต(ค่าเข้า30000กีบ) ต้องแอบบอกว่าที่ปั่นได้ทั้งวัน มีแวะร้านกาแฟโจมากับคาเฟ่สวยๆบ่อยมาก ผมปั่นวนทะลุไปมาจนเย็นๆจึงเอาจักรยานไปคืน วันนี้เลือกร้านหมูกะทะริมน้ำ จากนั้นก็นั่งกินจนค่ำก็กลับครับ


วันที่สามตื่นใส่บาตรครับ ขบวนพระตอนเช้าๆ ทำให้สงบและผ่อนคลายเลย ตอนนั้นเดินไปหาของกินไป จนเจอร้านทัวร์ที่บังเอิญเปิดแต่เช้า เพื่อนผมเข้าไปถามจนได้ทัวร์เต็มวัน ผมจำราคาไม่ได้แต่ไม่แพงมาก น่าจะไม่เกิน1000บาท/คน




ครึ่งเช้าเป็นเรือไปถ้ำติ่งครับ เรือออกแปดโมงครึ่ง มีแวะหมู่บ้านซื้อของ จากนั้นไปถ้ำติ่ง บรรยากาศบนเรือดีเลยวิวสองข้างทางเป็นธรรมชาติมาก เรียกว่านั่งเพลินลืมเวลาเลย



จากนั้นเรือล่องกลับมาที่เมือง ทัวร์บ่ายไปน้ำตกครับ มีรถตู้มารับเราไปน้ำตกกวางสี นั่งจากเมืองไปชั่วโมงเสดๆ น้ำตกยังมีน้ำแรงไม่ได้ใหญ่มาก แต่ต้นไม้ครึ้มสบาย ขากลับเมืองหาร้านนั่งดื่มในโซนฝรั่ง นั่งจนดึกก็เดินกลับที่พักครับ ส่วนวันสุดท้ายตื่นออกมานั่งที่โจมา จนสายๆโบกรถไปสนามบิน ขึ้นเครื่องตอนเที่ยงครี่ง ประมาณบ่ายสองเศษก็ถึงสุวรรณภูมิครับ


อารมณ์ตอนเที่ยวในหลวงพระบาง จะบอกว่าเหมือนเชียงคานก็ไม่ใช่ แม้เป็นแนวเรื่อยๆคล้ายกัน ส่วนสิ่งอำนวยความสนุกอาจจะยังไม่เท่าเวียงจันทร์ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกก็ยังมีครบ ตึกกับฝุ่นก็ไม่มีเหมือนแถวปากเซ ต้องบอกว่าหลวงพระบางเป็นเมืองที่มาเที่ยวแล้วไม่อยากกลับ เป็นเมืองช้าๆชิวๆไม่น่าเบื่อ เป็นเมืองที่มีความเจริญกับธรรมชาติที่ไปด้วยกัน แม้ครั้งก่อนได้ไปแบบไม่ตั้งใจ แต่ตั้งใจแล้วว่าต้องกลับไปอีกครับ

ปล.รูปมือถืออาจจะไม่สวย ส่วนข้อมูลถ้าผิดตรงไหนขออภัยด้วยครับ