สวัสดีค่ะเพื่อนๆ.. เข้าเรื่องเลยนะคะ
เราเลิกกับแฟนมาได้ 2 เดือนแล้วค่ะ..
เหตุผลคือ เราไม่มีเวลาให้กัน.. ห่างกันไปเรื่อยๆ ไม่ใส่ใจกันเหมือนเก่า จนทำให้เราและเขาทนไม่ไหว
ตลอดระยะเวลา2เดือนที่ผ่านมานี้ เราลืมเขาไม่ได้เลย
เรื่องของเขายังคงวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ ชีวิตของเราจะต้องมาพัวพันกับเขาเสมอ
จะหลบหน้าไม่ให้ไม่เจอก็ไม่ได้ หลายสิ่งหลายอย่างมันไม่เป็นใจค่ะ
เรายังแอบคิดอยู่บ้างในบางที.. ถ้าเขาอยากจะกลับมาหาเรา เราก็ยินดี
เรารักเขามากค่ะ.. เขาคือ 'รักแรก' ของเรา.. เขาเป็นคนแรกที่ทำให้เราได้เรียนรู้กับคำว่ารัก
อยากเปิดใจให้ใครสักคนก็ไม่กล้า กลัวเราจะเห็นเขาเป็นเงาของแฟนเก่าเรา
กลัวว่าเราจะไม่ได้รักเขาจริงๆ กลัวว่าเราจะทำให้เขาเสียใจ กลัวไปหมด.. กลัวจนปิดตายหัวใจตัวเอง
เราควรจะทำยังไงดีคะ.. เราอยากลืมเขา ไม่อยากกลับไปคิดถึงเขาอีกแล้ว มันปวดหัวใจค่ะ..
ปล. เรายังไม่อยากมีคนอื่นนะคะ ไม่กล้าเปิดหัวใจรับใครอีกจริงๆ กลัวแผลใจมันจะเน่าเฟะยิ่งกว่าเดิม
ยิ่งพยายามลืม เหมือนยิ่งจำ.. ทำยังให้ลืมเขาไปได้เสียที ToT
เราเลิกกับแฟนมาได้ 2 เดือนแล้วค่ะ..
เหตุผลคือ เราไม่มีเวลาให้กัน.. ห่างกันไปเรื่อยๆ ไม่ใส่ใจกันเหมือนเก่า จนทำให้เราและเขาทนไม่ไหว
ตลอดระยะเวลา2เดือนที่ผ่านมานี้ เราลืมเขาไม่ได้เลย
เรื่องของเขายังคงวนเวียนอยู่ในหัวเสมอ ชีวิตของเราจะต้องมาพัวพันกับเขาเสมอ
จะหลบหน้าไม่ให้ไม่เจอก็ไม่ได้ หลายสิ่งหลายอย่างมันไม่เป็นใจค่ะ
เรายังแอบคิดอยู่บ้างในบางที.. ถ้าเขาอยากจะกลับมาหาเรา เราก็ยินดี
เรารักเขามากค่ะ.. เขาคือ 'รักแรก' ของเรา.. เขาเป็นคนแรกที่ทำให้เราได้เรียนรู้กับคำว่ารัก
อยากเปิดใจให้ใครสักคนก็ไม่กล้า กลัวเราจะเห็นเขาเป็นเงาของแฟนเก่าเรา
กลัวว่าเราจะไม่ได้รักเขาจริงๆ กลัวว่าเราจะทำให้เขาเสียใจ กลัวไปหมด.. กลัวจนปิดตายหัวใจตัวเอง
เราควรจะทำยังไงดีคะ.. เราอยากลืมเขา ไม่อยากกลับไปคิดถึงเขาอีกแล้ว มันปวดหัวใจค่ะ..
ปล. เรายังไม่อยากมีคนอื่นนะคะ ไม่กล้าเปิดหัวใจรับใครอีกจริงๆ กลัวแผลใจมันจะเน่าเฟะยิ่งกว่าเดิม