คือผมกับแฟนคบกันมาตั้งแต่แฟนผมอยู่ ม.4 ผมอยู่ ม.5 ช่วงนั้นทางบ้านของผมมีธุรกิจ พอมีเงิน ส่วนบ้านแฟนของผมฐานะปานกลาง ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง คือตอนเรียนอยู่ตอนคบกัน ผมให้เงินใช้ตลอดไม่เคยขาด อยากได้อะไรผมก็ให้จนคบกับแฟนได้ 2 ปี ผมได้เข้าเรียน มหาลัย แล้วได้อยู่หอผมก็ได้นอกใจแฟนครั้งแรก ตอนนั้นตั้งใจจะเลิกกับแฟน คบกับผู้หญิงคนนั้นได้ประมาณ 2 อาทิตย์ แฟนผมก็ตามมาง้อผมก็ใจแข็ง จนวันนึงแฟนผมบอกท้อง ผมจึงยอมเลิกแล้วกลับมาคบกับแฟนหวังจะมารับผิดชอบเรื่องลูกผ่านไป 2 เดือนแฟนก็บอกยังไม่พร้อมที่จะมีลูกก็เลยขอไปทำแท้ง ที่บ้านผมก็เลยต้องยอมให้ไปทำ ออกเงินให้ พ่อกับแม่ผมนี่ ทรุดเลยตอนแฟนไปทำแท้ง (พ่อแม่แกอยากมีหลาน) แต่เรื่องก็ผ่านไปจบ พอคบกันเข้าปีที่ 3 แม่แฟนได้ออกจากงานผมเลยบอกพ่อให้รับแม่แฟนมาทำได้มั้ย แม่(แฟน)เขาพอทำบัญชีได้ พ่อก็รับมาทำเพราะว่าลูกขอ พอคบกันเข้าปีที่ 4 พ่อกับแม่แฟนก็เลิกกัน และแยกกันอยู่
ตอนนั้นแม่แฟนก็มีคนใหม่ พ่อแฟนก็มีคนใหม่ แม่แฟนได้พาพ่อเลี้ยงมาอยู่ด้วยผมก็กลัวเพราะพ่อเลี้ยงอายุห่างกับแฟนไม่ถึง 5 ปี ผมเลยบอกแฟนให้มาอยู่ด้วยที่บ้าน ก็ให้เงินใช้ จ่ายค่าเทอมเรียนโรงแรมที่ม.เอกชน 32k+ ต่อเทอม จนเรียนจบ และพ่อแม่แฟนก็ได้กลับมาคบกันแล้วแฟนก็กลับไปอยู่กับพ่อกับแม่
ปล. ตอนผมเรียนปี 1 ผมไปไม่รอดเลยย้ายมา เรียนโรงแรมกับแฟน แต่ผมเรียนได้ 2 ปีก็ไม่รอด จนไปจบที่ ม.ราม สึดท้ายก็เรียนจบ
พ่อแฟนผมเรียนจบก็ได้ไปสมัครงานที่ ธนาคาร ตอนนี้คบกับแฟนเข้าปี 8 ก็ได้ทำงานที่ธนาคารได้เงินประมาณ 18-20k ต่อเดือน ตอนนี้แหละที่ธุรกิจที่บ้านผมทรุดหนักเพราะเป็นหนี้พนันจากพี่ชาย ทางบ้านผมก็เริ่มเป็นหนี้เยอะ แฟนผมก็ช่วยผมให้เงินผมใช้บ้าง ก็ok ตอนนี้ผมเรียนยังไม่จบ จากนั้นเข้าปีที่ 9 (ช่วงๆปลายปี) ผมก็ได้เรียนจบรับปริญญา ได้ไปสมัครงานที่ บริษัทนึงแต่ก็ไม่ไหวจึงลาออกมาตอนปีใหม่(ปีใหม่นี้เข้าปีที่ 10) แต่ความรักของผมก็แฟนก็เหมือนจะรักกันมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาไปเที่ยวไหนแฟนก็จะเป็นคนจ่ายตังคนเดียวเพราะตอนนี้บ้านผมไม่มีตังเลย ผมได้เงินจากพ่อวันละร้อย แฟนผมก็เหนื่อยทำงานธนาคารอยากลาออก เราก็ได้คุยกับว่าจะไปขายของตามตลาดกันให้ผมรอแฟนผมลาออก ผมก็รอแบบคนตกงาน เพราะแฟนอยากทำเรื่องชื้อบ้านก็ออก พอแฟนกู้ชื้อบ้านได้แล้วก็ยื่นจดหมายลาออก จนถึงวันลาออก(30/06/2558) แฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไปคุยกับผมน้อยลงผมก็เริ่มรู้สึกก็เลยถามว่า มีคนอื่นรึป่าวแฟนบอกว่าไม่ แล้วก็คุยตามปกติ แต่มันไม่เหมือนเดิม ปกติถ้าแฟนว่างก็จะมาหา แฟนก็ไม่มาบอกเก็บของที่บ้านผมก็เข้าใจ คิดในใจ คงไม่มีอะไรหรอก จนถึงวันอาทิตย์ ที่ 05/07/2558 แฟนก็ยอมบอกว่าได้คุยกับคนอื่น ผู้ชายที่เข้ามามีเงินพอสมควร อายุรุ่นๆกัน มีรถขับ เป็นคนเก่ง คนนึงมีธุรกิจที่บ้าน คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย โทรหาแฟนทั้งคืนก็ไม่รับสาย จนมารับสายตอนเช้า 06/07/2558 ผมก็ได้ทุกอย่างทั้งง้อ ทั้งอ้อน และผมก็ถามแฟนว่าคุยกันนานรึยังแฟนบอกว่าแปปเดียว ผมคิดว่าน่าจะเป็นวันที่แฟนลาออกได้เจอกับผู้ชายคนนี้พอดี ผมก็บอกแฟนคุยกับ นิดเดียวเองทิ้งเค้าได้ไง แฟนผมใจแข็งมากไม่ยอมกลับมาหาผมเลย ผมเลยขับรถพาแฟนมาเก็บของที่บ้านแล้วผมก็ร้องไห้ อ้อนว้อนทำทุกอย่างให้แฟนผมกลับมาแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมนอนไม่หลับเลย แต่ก็ทักไปหาอยู่ตลอดว่าทำไรอยู่ แบบอยากให้เขากลับมา พอถึงวันนี้ 08/07/2558 แฟนได้มาทำธุระแถวบ้านผม ผมโทรไปพอดีก็เลยเรียกให้เข้ามา ก็มาอ้อนเหมือนเดิม แฟนทำท่าเหมือนจะกลับมา แต่ก็ไม่สำเร็จก็ได้ขับรถไปส่งบ้านตามปกติแต่แฟนผมบอกว่าให้ผมรอหน่อย ผมควรรอหรือตัดใจดีคับ
ปล. ผมเป็นคนตกงานเงินใช้วันๆนึงแทบไม่มี ผมรู้ตัวเองว่าผมแย่ แต่ที่ผมไม่ทำอะไรมาครึ่งปี(เล่นเกมส์เล่นคอมอย่างเดียวผมอายุ 26 ปี) เพราะว่าผมรอไปขายของกับแฟน ทางบ้านผมธุรกิจก็จมได้เงินมาก็จ่ายดอก จ่าย นู๊น จ่ายนี้ ก็หมดแทบไม่มีใช้
ปล2. ผมไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้ สมองผมก็ตื้อๆ
รอ หรือ เลิก ดีครับ
ตอนนั้นแม่แฟนก็มีคนใหม่ พ่อแฟนก็มีคนใหม่ แม่แฟนได้พาพ่อเลี้ยงมาอยู่ด้วยผมก็กลัวเพราะพ่อเลี้ยงอายุห่างกับแฟนไม่ถึง 5 ปี ผมเลยบอกแฟนให้มาอยู่ด้วยที่บ้าน ก็ให้เงินใช้ จ่ายค่าเทอมเรียนโรงแรมที่ม.เอกชน 32k+ ต่อเทอม จนเรียนจบ และพ่อแม่แฟนก็ได้กลับมาคบกันแล้วแฟนก็กลับไปอยู่กับพ่อกับแม่
ปล. ตอนผมเรียนปี 1 ผมไปไม่รอดเลยย้ายมา เรียนโรงแรมกับแฟน แต่ผมเรียนได้ 2 ปีก็ไม่รอด จนไปจบที่ ม.ราม สึดท้ายก็เรียนจบ
พ่อแฟนผมเรียนจบก็ได้ไปสมัครงานที่ ธนาคาร ตอนนี้คบกับแฟนเข้าปี 8 ก็ได้ทำงานที่ธนาคารได้เงินประมาณ 18-20k ต่อเดือน ตอนนี้แหละที่ธุรกิจที่บ้านผมทรุดหนักเพราะเป็นหนี้พนันจากพี่ชาย ทางบ้านผมก็เริ่มเป็นหนี้เยอะ แฟนผมก็ช่วยผมให้เงินผมใช้บ้าง ก็ok ตอนนี้ผมเรียนยังไม่จบ จากนั้นเข้าปีที่ 9 (ช่วงๆปลายปี) ผมก็ได้เรียนจบรับปริญญา ได้ไปสมัครงานที่ บริษัทนึงแต่ก็ไม่ไหวจึงลาออกมาตอนปีใหม่(ปีใหม่นี้เข้าปีที่ 10) แต่ความรักของผมก็แฟนก็เหมือนจะรักกันมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาไปเที่ยวไหนแฟนก็จะเป็นคนจ่ายตังคนเดียวเพราะตอนนี้บ้านผมไม่มีตังเลย ผมได้เงินจากพ่อวันละร้อย แฟนผมก็เหนื่อยทำงานธนาคารอยากลาออก เราก็ได้คุยกับว่าจะไปขายของตามตลาดกันให้ผมรอแฟนผมลาออก ผมก็รอแบบคนตกงาน เพราะแฟนอยากทำเรื่องชื้อบ้านก็ออก พอแฟนกู้ชื้อบ้านได้แล้วก็ยื่นจดหมายลาออก จนถึงวันลาออก(30/06/2558) แฟนผมก็เริ่มเปลี่ยนไปคุยกับผมน้อยลงผมก็เริ่มรู้สึกก็เลยถามว่า มีคนอื่นรึป่าวแฟนบอกว่าไม่ แล้วก็คุยตามปกติ แต่มันไม่เหมือนเดิม ปกติถ้าแฟนว่างก็จะมาหา แฟนก็ไม่มาบอกเก็บของที่บ้านผมก็เข้าใจ คิดในใจ คงไม่มีอะไรหรอก จนถึงวันอาทิตย์ ที่ 05/07/2558 แฟนก็ยอมบอกว่าได้คุยกับคนอื่น ผู้ชายที่เข้ามามีเงินพอสมควร อายุรุ่นๆกัน มีรถขับ เป็นคนเก่ง คนนึงมีธุรกิจที่บ้าน คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย โทรหาแฟนทั้งคืนก็ไม่รับสาย จนมารับสายตอนเช้า 06/07/2558 ผมก็ได้ทุกอย่างทั้งง้อ ทั้งอ้อน และผมก็ถามแฟนว่าคุยกันนานรึยังแฟนบอกว่าแปปเดียว ผมคิดว่าน่าจะเป็นวันที่แฟนลาออกได้เจอกับผู้ชายคนนี้พอดี ผมก็บอกแฟนคุยกับ นิดเดียวเองทิ้งเค้าได้ไง แฟนผมใจแข็งมากไม่ยอมกลับมาหาผมเลย ผมเลยขับรถพาแฟนมาเก็บของที่บ้านแล้วผมก็ร้องไห้ อ้อนว้อนทำทุกอย่างให้แฟนผมกลับมาแต่ก็ไม่สำเร็จ ผมนอนไม่หลับเลย แต่ก็ทักไปหาอยู่ตลอดว่าทำไรอยู่ แบบอยากให้เขากลับมา พอถึงวันนี้ 08/07/2558 แฟนได้มาทำธุระแถวบ้านผม ผมโทรไปพอดีก็เลยเรียกให้เข้ามา ก็มาอ้อนเหมือนเดิม แฟนทำท่าเหมือนจะกลับมา แต่ก็ไม่สำเร็จก็ได้ขับรถไปส่งบ้านตามปกติแต่แฟนผมบอกว่าให้ผมรอหน่อย ผมควรรอหรือตัดใจดีคับ
ปล. ผมเป็นคนตกงานเงินใช้วันๆนึงแทบไม่มี ผมรู้ตัวเองว่าผมแย่ แต่ที่ผมไม่ทำอะไรมาครึ่งปี(เล่นเกมส์เล่นคอมอย่างเดียวผมอายุ 26 ปี) เพราะว่าผมรอไปขายของกับแฟน ทางบ้านผมธุรกิจก็จมได้เงินมาก็จ่ายดอก จ่าย นู๊น จ่ายนี้ ก็หมดแทบไม่มีใช้
ปล2. ผมไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้ สมองผมก็ตื้อๆ