ทำไงดี???

ต้องบอกก่อนเลยนะค่ะ เปน single mom ก่อนหน้านี้มีครอบครัวค่ะ เราเลิกกันได้ประมาณ1ปีกว่าๆ ผช.แต่งงานใหม่ไปแล้วค่ะเมื่อต้นปีที่ผ่านมา..แต่เรายังไม่มีใครนะ ไม่ใช่ว่ารอเค้ากลับมานะ...แต่ยังไม่อยากเอาชีวิตทุ่มเทให้ใคร!! กลัวผิดหวังเหมือนที่ผ่านมา! ประเด็นคือ ตั้งแต่เลิกกันไม่เคยเจอกันเลย ถ้ารู้ว่าเค้สจะมาหาลูกเราจะไม่อยู่บ้าน..แต่เมื่อไม่นานเค้ามาหาลูกแต่ไม่ได้บอกล่วงหน้า!! เจอกันค่ะ! แต่รู้สึกเฉยๆนะ ต่อมเรามีผช.มาคุยด้วย เค้าก้มาหาที่บ้านช่วยทำงานที่บ้านทุกอย่างคือแม่ก้โอเคเขากับลูกเราได้ เราก้รู้สึกดี แต่คนเก่ามันมาหาลูก คนใหม่ก้มาหาที่บ้านแต่เช้าเพื่แมาช่วยล้างรถให้ ก้เจอกันค่ะ ก้ไม่มีรัยเกิดขึ้นต่างคนต่างอยู่! จุดสำคัญอยู่ที่แม่ วันนั่นอยู่ๆแม่ก้พูดขึ้นว่า ผช.คนใหม่มาหาที่บ้านบ่อย ชาวบ้านจะมองไม่ดี! ฉันถึงกับปรี๊ดแตก!ฉันก้เลยพูดขึ้นว่า..ถ้าทำแบบนี้ไม่ดีก้แอบไปเจอกันข้างนอกดีกว่า สบายใจดี ต่อไปจะไม่ให้มาหาที่บ้านเก่วจะออกไปหาผช.ข้างนอกเอง! ((อารมของแม่คืออยากให้เราคือดีกับคนเก่าอ้างว่าสงสารหลาน แต่ก่อนหน้าที่จะเลิกแม่เปนคนบอกให้เลิก ฉันแคร์คนในครอบครัวฉันที่สุด)) วันนั่นสิ่งที่แม่พูดฉันรู้สึกเสียใจมาก.... ฉันก้ไปบอกคนใหม่ฟัง เค้าก้บอกว่าไม่เปนไรต่อไปนี้ก้จะมาหาออกมากินข้าวข้างนอกแล้วก้กลับไปส่งบ้าน เค้าบอกว่าเค้าเข้าใจความรูสึกแม่ เราอึงเลย!!!(((ย้อนกลับไปตอนเราอยู่กับคนเก่าเรามีปัญหากัน ทะเลาะกันทุกวัน แต่ทุกครั้งที่ทะเลาะแม่เราจะเข้ามายุ่งด้วยทุกครั้ง มาบอกให้เลิกๆๆๆๆๆ เราฟังแม่บวกกับเหนื่อยใจเลยตัดสินใจเลิกกัน....คนเก่าทิ้งคำพูดไว้ว่า ที่เราเลิกกันเพราะแม่นะ!!
ฉันไม่รู้ว่าฉันปล่อยให้แม่มามีอิทธิพลกับชีวิตฉันเกินไปหรือป่าว?? ฉันโตแล้วอายุก้จะ30แล้ว ทำไมมำอะไรต่องคอยเกรงใจแม่! ไม่เข้าใจ!!!
(คนใหมาที่เข้ามา แม่ก้ดูโอเคนะ วันไหนเค้าไม่มาหาก้ถามถึง กับอีแต่วันนัานไอ้นั่นมา...ทำให้เค้าไม่กล้ามาบ้าน มาก้อยู่ไม่นาน มารับไปกินข้าวแล้วก้กลับ! ตอนแรกๆเค้าอยู่ดึกช่วยเราทำงานบ้าน ล้างจาน ล้างขวดนม ทุกอย่างที่เราทำเค้าช่วยตลอด!!
ได้แต่ถามตัวเองว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆ รู้สึกแย่ถึงกับร้องไห้! เราไม่เข้าใจแม่ หรือแม่ไม่เข้าใจเรา!!!