แอบรักเค้า แต่รู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่รัก ทำไงดีคะ??

คือก่อนอื่นเลยจะบอกว่าเราอ่ะเป็นนักเรียน แต่คนที่เราชอบอ่ะเป็นอาจารย์แต่เค้าน่ารักมากกกกกกกก สูง ยิ้มทีนี่หวานเยิ้มเลยย เค้าห่างกับเราประมาน 6-7ปีเนี่ยแหละ แต่คือ เค้ามีแฟนอยู่แล้วไงคือ เราก็ชอบอาจารย์คนนี้มาสักพัก แต่ว่าไม่รู้จะอ่อยยังไงให้เค้าสนใจ55555 ตอนแรกเพื่อนเราไม่มีใครรู้เลย พอผ่านไปสักพักเหมือนอาการมันเริ่มออก5555เพื่อนเลยรู้ จากนั้นก็โดนแซวมาตลอด แต่ช่วงเวลานี้มันไม่นานหรอก หลังจากที่เพื่อนรู้ เราก็ออกตัวแรงเต็มที่ ทั้งไปหาเค้าบ่อยๆ ซื้อขนมไปวางที่โต๊ะ เฟสไปหาแทบทุกคืน ตอนแรกก็แบบแอ๊บถามงาน ปรึกษางานไรงี้ แต่หลังๆก็เริ่มเป็นเรื่องส่วนตัวล้ะ ผ่านไปไม่นานเราก็แบบอึดอัดมาก รักเค้า แต่เหมือนเค้าไม่รู้มันแบบ เจ็บอยู่ลึกๆ เคยเป็นป้ะ ? เราเลยตัดสินใจบอกเค้าไปทางแชทเฟสว่าเรารู้สึกดีกับคนคนนึงแต่บอกไม่ได้ ทำเชิงว่าปรึกษาเรื่องความรักกับอาจารย์อ่ะ ก็แบบบ่นๆให้เค้าฟังไปเรื่อยๆเค้าก็บอกว่าไม่ให้เราคิดมาก เราก็บอกว่าอาจารย์ก็พูดง่ายดิ่ อาจาย์ไม่ได้เป็นคนรู้สึกเองนิ่ ตอนที่เราปรึกษาเรื่องนี้อ่ะ เราก็แบบบอกออาจารย์ไปว่าเราแค่อยากคุยกับคนนั้นเฉยๆไม่ได้อยากเป็นแฟนแค่อยากคุยในฐานะคนที่มีความรู้สึกดีดีให้กัน เพราะเรารู้ตัวดีว่าเราสู้แฟนเค้าไม่ได้แล้วก็ไม่คิดจะสู้ด้วย เพราะถึงจะสู้ไปเราก็แพ้ อาจารย์เค้าเลยบอกกับเราว่าอย่าคิดมากเลย อยากคุยก็คุย หรือที่คิดมากเนี่ย คิดมากกว่าเพื่อนรึป่าว เราเลยบอกไปว่า ก็คงจะมากกว่าเพื่อนนิดนึง เค้าเลยบอกกับเราว่า ถ้าไม่รู้ใจตัวเองก็ไม่ต้องคุย พอเราได้อ่านก็เริ่มถอดใจ แต่ไปไปมามา อาจารย์เค้าก็บอกเราว่า อย่าคิดไรไร้สาระ จะเครียดทำไมกับเรื่องแค่นี้ เราเลยบอกเค้าไปว่า ถ้าคนที่ทำให้หนูเครียดเป็นอาจราย์ล่ะ เค้าก็เงียบ เราเลยบอกไป ว่าล้อเล่น เค้าพิมกลับมาว่า อยากคุยกับอาจารย์หรอ ?? อยากคุยก็คุย เราเลยบอกย้ำไปอีกว่าพูดเล่น อย่าจริงจังดิ่ แต่เค้ากลับตอบเรามาว่าชอบให้พูดเล่นหรอ เราตกใจนิดนึงเลยพิมกลับไปว่า เอาที่อาจารย์สบายใจอ่ะ อยากให้มันเป็นเรื่องล้อเล่นหรือเรื่องจริงก็ตามใจเลย แล้วเค้าเลยบอกกับเราว่ารู้สึกดีก็คุยแค่นั้นแหละความหมายของมัน เราอ่านที่เค้าพิมมาเราจุกแบบไปไม่ถูกอ่ะ ผ่านไปสักพัก เค้าก็บอกว่า ขอบคุณน้ะสำหรับความรู้สึกที่มีให้ เราเลยแบบพิมไปว่าแบบขอโทษที่รู้สึกแบบนี้ เค้าก็บอกว่าไม่ให้เราคิดมาก บอกว่า ถ้าอยากคุยก็คุย เวลาเจอก็ให้เข้ามาทัก ยินดีเสมอ - -
แล้วหลังจากคืนนั้นไป เราก็ทักเค้าไปทุกวันอ่ะ แบบสติ้กเกอร์บ้าง อิโมจิบ้าง คำถามบ้าง แล้วทุกๆวันหลังจากวันนั้นเป็นอะไรที่ฟินสุดๆ เพราะเราเหมือนได้อยู่ใกล้เค้ามากขึ้น ทุกครั้งที่เอาขนมไปให้ก็จะได้รับรอยยิ้มตอบกลับมามันเป็นอะไรที่ดีมากกกกกก คือแบบช่วงนั้นบ้าบอมาก เค้าไปไหน ทำอะไร รู้หมด ที่ไหนตามไปได้ ก็ตามทุกที่ เค้าชอบทำอะไรเราก็เลือกที่จะทำสิ่งนั้นด้วย แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขนั้นก็มีอยู่แค่ไม่กี่วันเค้าก็ทำทีท่าห่างเราออกไปเราแปลกใจว่าเค้าเป็นอะไรพอทักเฟสไป เค้ากลับตอบกลับเรามาว่า "ขอบคุณนะสำหรับความรู้สึกดีดีที่มีให้ ความรู้สึกดีดีที่มีให้รับได้เสมอ แต่ถ้ามากกว่านี้อาจารย์รับไว้ไม่ได้นะ โอเคมั้ย?" พอเราอ่าน ที่เค้าส่งมา น้ำตามันก็ไหล แบบไหลไม่หยุดเราก็ไม่รู้จะทำไง ไม่รู้จะตอบยังไง ผ่านไปสักพักใหญ่ๆเลยตอบกลับไปว่า "โอเคค่ะ หนูจะหายไปจากชีวิตอาจารย์เอง" คือแบบ เข้าใจโมเม้นที่แบบพิมทั้งน้ำตาป้ะ มันเหมือนมีคำถามอยู่ในสมองมากมายไปหมด เพราะที่ผ่านมาเค้าก็เหมือนจะมีใจให้เราแต่อยู่ดีดีเค้ามาพูดแบบนี้ เหมือนจะบอกให้เราแบบพอเถอะ อะไรประมานนี้อ่ะ แล้วตอนนี้ เรากับอาจารย์คนนี้ก็ห่างกันไป เราทำใจไม่ได้เลย เจอหน้าเค้าทีไรน้ำตาก็ไหลทุกที ชอบคิดถึงตอนที่มีความสุขแล้วมาดูความจริง มันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีอะไรที่เหมือนเดิมอีก สิ่งที่เราทำได้คือแค่ย้อนกลับไปอ่านข้อความที่เคยคุยกัน ส่องเฟสเค้าแค่นั้น...เราพยายามหลบหน้าเค้าตลอด เพราะทนที่จะเห็นสายตาอันเย็นชาของเค้าไม่ไหวจริงๆ แต่เค้าคงไม่รู้หรอกว่าเราหายไป หรือเราเสียใจแค่ไหนกับคำพูดของเค้า การกระทำของเค้า ก่อนหน้านี้ก็คิดไว้อยู่แล้วแหละว่าวันนี้มันต้องมาถึงเพราะเค้ามีคนของเค้าอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะเจ็บหนักขนาดนี้ ตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ ทำได้แค่ร้องไห้..T^T
#มีใครเคยมีความรู้สึกนี้เหมือนเรามั้ย ? เจ็บสุดก็ตอนหลบหน้านี่แหละ หลบเองเจ็บเอง
ปล.ระยะทำใจนะ