ผมคบกับแฟนมาได้ 5 เดือน แฟนเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย ดีกับเราทุกอย่าง ตามใจ ปากหวาน ทำทุกอย่างหามาให้ทุกสิ่งที่ผมต้องการ
แต่ผมรู้สึกกลัวทุกครั้งที่แฟน ไม่ตอบแชท หรือหายไปไหนโดยไม่ได้บอก เพราะว่านิสัยของแฟนผมที่ชอบทำอะไรใหม่ๆ
ชอบคิดสิ่งใหม่ๆ อยากได้สิ่งใหม่ๆ เขาเป็นคนมีความฝัน และสดใสอยู่ตลอดเวลา ไม่ชอบการหยุดนิ่ง
ต่างกับผมที่ชีวิตช่างจืดชืด ไม่ชอบไปเที่ยว และไร้ความฝัน ทำแต่สิ่งซ้ำๆ บอกรักซ้ำๆ บอกย้ำๆ เช้า กลางวัน เย็น
ซึ่งผมเองก็คิดว่าการทำแบบนี้ต่อไปก็อาจจะทำให้เขาเบื่อเราได้ แต่ที่ทำเพราะส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมเคยโดนหักอกจากผู้ชายคนหนึ่งที่ผมเคยชอบมากๆ
และคุยกันมานานเป็นปี แชทเฟส เป็นแสนๆ แต่สุดท้ายเขาก็บอกให้ผมตัดใจเพราะเขาเป็น ผช แท้ เขาลองรักผมแล้ว แต่ทำไม่ได้
และเพื่อนสนิทผมที่เป็น ผญ คือคนที่เขาแอบชอบมาตลอด ...
มันจึงทำให้ผมที่เคยสดใสและร่าเริง กลายเป็นคนที่มองโลกเป็นสีดำ มองโลกในแง่ร้าย เริ่มเป็นคนไร้ความรู้สึก และเกลียดชังความรัก
ตั้งแต่ผมเริ่มเปิดใจคบกับแฟนคนปัจจุบัน(เขาตามตื้อจีบผม ) เราก็มีปัญหากันอยู่บ่อยครั้งเรื่องความหึงหวง
เพราะความที่ผมเข็ดกับความรู้สึกเก่าๆ ผมจึงหึงและหวงเขาเป็นพิเศษ
ผมเคยบอกเขาว่า..ความสุขของผมอยู่ที่เขาคนเดียว...(_ก็กว่าจะเจอคนที่รักเราขนาดนี้ผมก็เลยรักมากเป็นธรรมดา และผมไม่ได้โกหกความรู้สึกเลย)
แต่เขาบอกว่า ความสุขของเขาอยู่รอบๆตัว ในทุกสิ่งที่เขาชอบ ไม่ใช่แค่ผม ซึ่งผมก็เข้าใจดี แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้
ผมกลัวว่าเขาจะทิ้งผมจังเลยครับ เพราะผมมันจืดชืด อยู่ด้วยมันไม่หวาน ไม่เปรี้ยว ไม่ถึงใจ ไม่หล่อ
เป็นแฟนคนหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าความสุขรอบๆตัวเขา
อยู่กับเขา ผมรู้สึกเหมือนอุปกรณ์ต่อพ่วงคอมพิวเตอร์ ที่เวลาเขาจะใช้งานต้องการความรักความเอาใจใส่ก็เอาผมมาเสียบพ่วง
แต่พอเขาจะใช้งานอย่างอื่น ทำสิ่งต่างๆที่เขาชื่นชอบ และสนใจ ในเวลานั้นผมรู้สึกเหมือนถูกปิดกั้นด้วยโลกของเขา ผมเหมือนอุปกรณ์ที่ถูกดึงออกไป
รอวันใช้งานเมื่อไรก็ได้ที่เขาต้องการ เพราะเขาคิดว่าผมไม่ไปไหนอยู่แล้ว เพราะรักเขามาก
ผมควรจะหยุดความรู้สึกแย่ๆนี้ยังไงดีครับ
ปล. อาจงงๆ ผมอธิบายไม่ค่อยเก่ง หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะครับ
เราเป็นแฟน หรือ แค่อุปกรณ์เสริมรอวันเสียบ?
แต่ผมรู้สึกกลัวทุกครั้งที่แฟน ไม่ตอบแชท หรือหายไปไหนโดยไม่ได้บอก เพราะว่านิสัยของแฟนผมที่ชอบทำอะไรใหม่ๆ
ชอบคิดสิ่งใหม่ๆ อยากได้สิ่งใหม่ๆ เขาเป็นคนมีความฝัน และสดใสอยู่ตลอดเวลา ไม่ชอบการหยุดนิ่ง
ต่างกับผมที่ชีวิตช่างจืดชืด ไม่ชอบไปเที่ยว และไร้ความฝัน ทำแต่สิ่งซ้ำๆ บอกรักซ้ำๆ บอกย้ำๆ เช้า กลางวัน เย็น
ซึ่งผมเองก็คิดว่าการทำแบบนี้ต่อไปก็อาจจะทำให้เขาเบื่อเราได้ แต่ที่ทำเพราะส่วนหนึ่งเป็นเพราะผมเคยโดนหักอกจากผู้ชายคนหนึ่งที่ผมเคยชอบมากๆ
และคุยกันมานานเป็นปี แชทเฟส เป็นแสนๆ แต่สุดท้ายเขาก็บอกให้ผมตัดใจเพราะเขาเป็น ผช แท้ เขาลองรักผมแล้ว แต่ทำไม่ได้
และเพื่อนสนิทผมที่เป็น ผญ คือคนที่เขาแอบชอบมาตลอด ...
มันจึงทำให้ผมที่เคยสดใสและร่าเริง กลายเป็นคนที่มองโลกเป็นสีดำ มองโลกในแง่ร้าย เริ่มเป็นคนไร้ความรู้สึก และเกลียดชังความรัก
ตั้งแต่ผมเริ่มเปิดใจคบกับแฟนคนปัจจุบัน(เขาตามตื้อจีบผม ) เราก็มีปัญหากันอยู่บ่อยครั้งเรื่องความหึงหวง
เพราะความที่ผมเข็ดกับความรู้สึกเก่าๆ ผมจึงหึงและหวงเขาเป็นพิเศษ
ผมเคยบอกเขาว่า..ความสุขของผมอยู่ที่เขาคนเดียว...(_ก็กว่าจะเจอคนที่รักเราขนาดนี้ผมก็เลยรักมากเป็นธรรมดา และผมไม่ได้โกหกความรู้สึกเลย)
แต่เขาบอกว่า ความสุขของเขาอยู่รอบๆตัว ในทุกสิ่งที่เขาชอบ ไม่ใช่แค่ผม ซึ่งผมก็เข้าใจดี แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้
ผมกลัวว่าเขาจะทิ้งผมจังเลยครับ เพราะผมมันจืดชืด อยู่ด้วยมันไม่หวาน ไม่เปรี้ยว ไม่ถึงใจ ไม่หล่อ
เป็นแฟนคนหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าความสุขรอบๆตัวเขา
อยู่กับเขา ผมรู้สึกเหมือนอุปกรณ์ต่อพ่วงคอมพิวเตอร์ ที่เวลาเขาจะใช้งานต้องการความรักความเอาใจใส่ก็เอาผมมาเสียบพ่วง
แต่พอเขาจะใช้งานอย่างอื่น ทำสิ่งต่างๆที่เขาชื่นชอบ และสนใจ ในเวลานั้นผมรู้สึกเหมือนถูกปิดกั้นด้วยโลกของเขา ผมเหมือนอุปกรณ์ที่ถูกดึงออกไป
รอวันใช้งานเมื่อไรก็ได้ที่เขาต้องการ เพราะเขาคิดว่าผมไม่ไปไหนอยู่แล้ว เพราะรักเขามาก
ผมควรจะหยุดความรู้สึกแย่ๆนี้ยังไงดีครับ
ปล. อาจงงๆ ผมอธิบายไม่ค่อยเก่ง หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะครับ