ย้อนวันเวลาแห่งความทรงจำในเดือนที่ร้อนอบอ้าวที่สุดของไทย เหตุการณ์ทุกอย่างยังอยู่ในความทรงจำเรื่อยมา...
จขกท ได้ขอวีซ่าเพื่อไปเที่ยวในช่วงวันหยุดยาวในช่วงเวลานั้น ผลออกมาว่าวีซ่าโดนปฎิเสธ เลยทำให้ต้องอยู่เที่ยวที่ไทยต่อไป... เราเสียใจมากในช่วงนั้น ความฝันที่จะไปเที่ยวหลายๆที่ได้จบลงอย่างเจ็บปวด เราเบื่อมากตอนนั้น ไม่รู้จะทำอะไรในช่วงวันหยุด พอดีมีญาติทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งลูกค้าส่วนมากเป็นโซนยุโรป อเมริกา มาจากหลายประเทศด้วยกัน ด้วยความที่น่าเบื่อของชีวิตหลังวีซ่าถูกปฎิเสธ จึงมุ่งหน้าไปพบเจอ เม้าส์กระจายกับลูกค้าที่บ้านญาติ
ช่วงที่เราไปนั้นมีลูกค้าประมาณ 10 คน มาจากหลากหลายที่มาก ประมาณ 10 ประเทศได้ คุยกันคนล่ะภาษา บางประเทศมีภาษาเป็นของตัวเอง พออยู่รวมกันเราก็ใช้ภาษาอังกฤษคุยกัน มีลูกค้าคนหนึ่งมีลูก 2 คน คนโตอายุประมาณ 4 ขวบ เป็นเด็กตัวเล็กๆ ผมหยิกสีทอง ตากลมโต น่ารัก แต่เสียใจที่เราสื่อสารกับเด็กไม่ได้ 555555555 เด็กมีภาษาเป็นของตัวเอง แล้วเราก็พูดภาษานั้นไม่ได้ แต่เราเล่นกันด้วยความน่ารัก มันเป็นมิตรภาพระหว่างเด็กตัวเล็กๆกับเราที่สื่อสารกันด้วยใจจริงๆ น้องคนนั้นชอบวิ่งเล่นกับเรา พูดสื่อสารกันไม่ได้ก็ใช้ภาษามือให้เราทำนี่นั่น สิ่งที่เราประทับใจมากคือ น้องจับมือเราแล้วชี้ทีล่ะนิ้ว สอนนับเลขเป็นภาษาบ้านเกิดของน้องเค้านั่นเอง 5555555555 พอเราเล่นได้สักพักแม่ของเด็กคนนี้ก็ฝากเราให้ดูแลเด็กคนที่ 2 อายุไม่ถึง1 ขวบ น่ารักมากกกกก ตัวขาวมากกกกกกก ตากลม แก้มชมพูเลยยย น่าหยิกกกก ^^ เราก็อุ้มเด็กแล้วเดินไปในบ้าน เพื่อเล่นกันเด็กตัวเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขน เราอยู่ตรงนั้นได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนเดินคุยกันกำลังเดินมาทางเรา ซึ่งนั่งอยู่ตรงประตูในบ้าน เราหันไปมอง ก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงมากกกกกกกก ย้ำว่าสูงมากกกก เราก็ส่งยิ้มทักทายเป็นปกติ แล้วเค้าก็เดินมานั่งตรงข้างหน้าเรา ...
HE : Hi...what's ur name?
ME : I am.....
HE : where do you come from?
Me : Hey! I am Thai. and what's ur name? (เรานี่ขำก๊ากกกกเลย ถามได้ว่ามาจากไหน ดูหน้าฉันสิ นี่แหละค่ะ โซนไทยแท้ 555555555)
HE : I am ....... I come from........
จากวันที่วีซ่าโดนปฏิเสธ กลับกลายเปลี่ยนเป็นวันที่เราได้พบกัน
จขกท ได้ขอวีซ่าเพื่อไปเที่ยวในช่วงวันหยุดยาวในช่วงเวลานั้น ผลออกมาว่าวีซ่าโดนปฎิเสธ เลยทำให้ต้องอยู่เที่ยวที่ไทยต่อไป... เราเสียใจมากในช่วงนั้น ความฝันที่จะไปเที่ยวหลายๆที่ได้จบลงอย่างเจ็บปวด เราเบื่อมากตอนนั้น ไม่รู้จะทำอะไรในช่วงวันหยุด พอดีมีญาติทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งลูกค้าส่วนมากเป็นโซนยุโรป อเมริกา มาจากหลายประเทศด้วยกัน ด้วยความที่น่าเบื่อของชีวิตหลังวีซ่าถูกปฎิเสธ จึงมุ่งหน้าไปพบเจอ เม้าส์กระจายกับลูกค้าที่บ้านญาติ
ช่วงที่เราไปนั้นมีลูกค้าประมาณ 10 คน มาจากหลากหลายที่มาก ประมาณ 10 ประเทศได้ คุยกันคนล่ะภาษา บางประเทศมีภาษาเป็นของตัวเอง พออยู่รวมกันเราก็ใช้ภาษาอังกฤษคุยกัน มีลูกค้าคนหนึ่งมีลูก 2 คน คนโตอายุประมาณ 4 ขวบ เป็นเด็กตัวเล็กๆ ผมหยิกสีทอง ตากลมโต น่ารัก แต่เสียใจที่เราสื่อสารกับเด็กไม่ได้ 555555555 เด็กมีภาษาเป็นของตัวเอง แล้วเราก็พูดภาษานั้นไม่ได้ แต่เราเล่นกันด้วยความน่ารัก มันเป็นมิตรภาพระหว่างเด็กตัวเล็กๆกับเราที่สื่อสารกันด้วยใจจริงๆ น้องคนนั้นชอบวิ่งเล่นกับเรา พูดสื่อสารกันไม่ได้ก็ใช้ภาษามือให้เราทำนี่นั่น สิ่งที่เราประทับใจมากคือ น้องจับมือเราแล้วชี้ทีล่ะนิ้ว สอนนับเลขเป็นภาษาบ้านเกิดของน้องเค้านั่นเอง 5555555555 พอเราเล่นได้สักพักแม่ของเด็กคนนี้ก็ฝากเราให้ดูแลเด็กคนที่ 2 อายุไม่ถึง1 ขวบ น่ารักมากกกกก ตัวขาวมากกกกกกก ตากลม แก้มชมพูเลยยย น่าหยิกกกก ^^ เราก็อุ้มเด็กแล้วเดินไปในบ้าน เพื่อเล่นกันเด็กตัวเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขน เราอยู่ตรงนั้นได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนเดินคุยกันกำลังเดินมาทางเรา ซึ่งนั่งอยู่ตรงประตูในบ้าน เราหันไปมอง ก็เจอผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงมากกกกกกกก ย้ำว่าสูงมากกกก เราก็ส่งยิ้มทักทายเป็นปกติ แล้วเค้าก็เดินมานั่งตรงข้างหน้าเรา ...
HE : Hi...what's ur name?
ME : I am.....
HE : where do you come from?
Me : Hey! I am Thai. and what's ur name? (เรานี่ขำก๊ากกกกเลย ถามได้ว่ามาจากไหน ดูหน้าฉันสิ นี่แหละค่ะ โซนไทยแท้ 555555555)
HE : I am ....... I come from........