สวัสดีครับ ผมสมัครพันทิพย์ เพื่อมาถามคำถามนี้เลยครับ ซึ่งผมได้ตั้งคำถามไปแล้วแต่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ คงเป็นเพราะมันไม่ใช่กระทู้แนะนำ หรือถามไม่ถุกเวลา ผมจึงกลับเอามาถามอีกครั้ง
ก่อนอื่นผมของบอกก่อนนะครับ เป็นเรื่องความรักระหว่าง
ชายกับชาย ถ้าใครคนไหนไม่ชอบอย่างอ่านเลยนะครับ อาจทำให้เสียอารมณ์เปล่าๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับรุ่นพี่คนหนึ่งครับ ห่างกัน 1 ปี เรียนอยู่คณะเดียวกับ เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ไม่รู้ไปเรียนกันอยู่อย่างไหน ไม่เคยเจอกันเลยครับ ทั้งๆที่อยู่คณะเดียวกันคณะไม่ใหญ่มาก จนผมอยู่ปี 4 ผมเห็นแกโดยบังเอิญที่ หน้าห้องเรียน ตอนนั้นพี่แกจบแล้วครับ แต่ทำงานเป็นเอาท์ซอร์สให้อาจารณ์ บอกตรงๆครับรู้สึกดีเวลาเจอ อารมรณ์คงตกหลุมรักอ่ะครับ แต่ก็ไม่ได้อะไรกันครับ เพราะพี่แกก็แมนๆ ดูไม่ออกหรอกครับ เลยไม่กล้าทัก แต่แอบแอดเฟสไป เค้าก็รับแอดนะครับ คงเห็นเป็นรุ่นน้อง จนมาวันหนึ่งประมาณปลายเทอมผมใกล้จบแล้ว ผมขึ้นสเตตัสเล่นอันหนึ่งเช้ามากๆ สัก 7 โมง เค้ามากดไลค์คนแรก ผมก็แอบดีใจ เลยลองทักไป เค้าตอบมาดีครับ รู้สึกดีเข้าไปอีก แต่ผมไม่แน่ใจจริงๆว่าเค้าเป็นหรือเปล่า วันหนึ่งผมไปงานบายเนียร์มาครับ แล้ววันนั้นเมาๆหน่อย ผมเลยหยอกถาม ได้ความว่าใช่แน่ๆ ตอนนั้นเลยตัดสินใจจีบหนักเลยครับ ขอเบอร์ที่แรกก็ไม่ให้ แต่ก็ได้นะครับ 555 บอกเลยครับผมนี่บ้ามากๆ อารมณ์เด้กๆมากๆอ่ ย้อนคิดมาตอนนี้ก็ตลกดี ซื้อขนมไปให้เค้าบ่อยๆ วันวาเลทไทน์ชวนไปกินข้าว เค้าไปนะครับ
จนได้คบเป็นแฟนกันครับ แต่มันช่างแสนสันครับ เราคบกันได้เดือนกว่าๆ เกือบสองเดือน ต้องมีอันต้องเลิกไป เพราะความงี่เง้าของผม เนื่องจากผมอารมเด็กๆ ทะเลาะกันด้วยความที่ว่าผมไปหาพี่เค้าบ่อยๆ เวลาที่เค้าทำงานจนเพื่อนเค้าเนี่ย เริ่มไม่ชอบผม แล้วคงทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด ประกอบกับวันนั้นผมรู้สึกว่าได้รับความสนใจน้อยลงกว่าเพื่อนของเค้า ผมเลยขับรถไปบ้านของเค้าด้วยมอไซน์ ซึ่งมันไกลและอันตรายอยู่พอสมควร แล้วโทรจิกเค้ารัวๆ จนเค้ากลับมาถึงบ้าน ผมก็ต่อว่าเค้าว่าทำไมสนใจผมน้อยลง ผมก็ขึ้นข้อความออกแนวๆเห็บๆในเฟสบุ๊ค จนเค้ามาอ่านแล้วคงขึ้น ก็มีปากเสียกันในแซท จนเค้าคงอึดอัดขอบอกลดความสัมพันธ์ มาคิดตอนนี้ทำงานมา 2 ปีแล้ว โคตรคิดว่าตัวเองไร้สาระมากครับ แต่ผมไม่ยอมจบครับ พยามยามตื้อ บวกกับอารมณ์งอนแรกๆ ลบเฟสเค้าไปถึง 2 รอบ จนรอบสองเค้าไม่รับแอดแล้ว ประจบเหมาะกับเพื่อนเค้าแนะนำคนรู้จักซึ่งคือแฟนใหม่เค้า แต่คิดว่าตอนนี้เลิกกันแล้วครับ ทำให้ผมหมดโอกาสต่อรองใดๆที่จะกลับไปหาเค้าอีก แรกๆผมก็ยังตื้อนะครับ ตอนเค้าจีบกันใหม่ๆ แต่หลังๆรู้ตัวและเดิมออกมา มีส่งข้อความบ้างช่วงวันเกิด หรือช่วงปีใหม่ แต่เค้าไม่ได้สนใจจะตอบกลับหรอกครับ
แต่ผมยังคงไม่ลืมเค้าเลย แต่ตอนนี้เราอยากทักเค้า อยากเป็นเพื่อนกับเค้า แต่ว่าผมติดต่อเค้าไม่ได้เลยครับ ทั้งเบอร์โทร เฟสบุ๊ค ไลน์ มีทางเดียวคือไปบ้าน แต่ก็ไม่อยากทำ เพราะว่าอาจจะละเมินความเป็นส่วนตัวเค้าไป แม้ว่าจะไม่ได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ขอแค่ได้ดูแล หรือให้ความช่วยเหลือเค้าก็ยังดีครับ เพราะผมก็พอรู้มาว่าเค้าค่อนข้างมีปัญหาเรื่องการเรียนปอโท ก็เคยมีที่ครั้งหนึ่งเค้ายังเคยอดหลับอดนอน นั้งเรียงเอกสาร ตัวจบให้ผม ในวันที่ผมป่วยนอนซม แต่งานต้องส่งตอนเช้า เค้าหายาให้กิน นั้งเรียงจนถึงตีสาม ทั้งๆที่ไม่ใช่งานตัวเองเลย จนทำให้ผมส่งงานทันและจบมาได้ วันนั้นผมอาจไม่พร้อม และไม่มีสิทธิ์ไปเทียมอะไรกับคนใหม่เค้าได้ ผมเลยจำใจปล่อยเค้าไป จนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่มีใคร แต่วันนี้ วันที่ผมตั้งเนื้อตั้งตัวได้แล้ว มีหน้าที่การงานที่ดี มีสติ และวุฒิภาวะที่ดีกว่าแต่ก่อนมาก ผมอยากกลับไปดูแลเค้าครับ ไม่ว่าในฐานนะอะไรก็ตาม อยากได้คำแนะนำจากทุกคนครับ
ผมจะทำยังไงดีครับ ที่จะมีโอกาศได้เจอ ได้พูดคุย เค้าอีกครั้ง จะด้วยฐานนะอะไรก็ตาม หรือเป็นเพราะเค้าเกลียดผมจริงๆ
ก่อนอื่นผมของบอกก่อนนะครับ เป็นเรื่องความรักระหว่าง ชายกับชาย ถ้าใครคนไหนไม่ชอบอย่างอ่านเลยนะครับ อาจทำให้เสียอารมณ์เปล่าๆ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับรุ่นพี่คนหนึ่งครับ ห่างกัน 1 ปี เรียนอยู่คณะเดียวกับ เมื่อประมาณ 2 ปีที่แล้ว ไม่รู้ไปเรียนกันอยู่อย่างไหน ไม่เคยเจอกันเลยครับ ทั้งๆที่อยู่คณะเดียวกันคณะไม่ใหญ่มาก จนผมอยู่ปี 4 ผมเห็นแกโดยบังเอิญที่ หน้าห้องเรียน ตอนนั้นพี่แกจบแล้วครับ แต่ทำงานเป็นเอาท์ซอร์สให้อาจารณ์ บอกตรงๆครับรู้สึกดีเวลาเจอ อารมรณ์คงตกหลุมรักอ่ะครับ แต่ก็ไม่ได้อะไรกันครับ เพราะพี่แกก็แมนๆ ดูไม่ออกหรอกครับ เลยไม่กล้าทัก แต่แอบแอดเฟสไป เค้าก็รับแอดนะครับ คงเห็นเป็นรุ่นน้อง จนมาวันหนึ่งประมาณปลายเทอมผมใกล้จบแล้ว ผมขึ้นสเตตัสเล่นอันหนึ่งเช้ามากๆ สัก 7 โมง เค้ามากดไลค์คนแรก ผมก็แอบดีใจ เลยลองทักไป เค้าตอบมาดีครับ รู้สึกดีเข้าไปอีก แต่ผมไม่แน่ใจจริงๆว่าเค้าเป็นหรือเปล่า วันหนึ่งผมไปงานบายเนียร์มาครับ แล้ววันนั้นเมาๆหน่อย ผมเลยหยอกถาม ได้ความว่าใช่แน่ๆ ตอนนั้นเลยตัดสินใจจีบหนักเลยครับ ขอเบอร์ที่แรกก็ไม่ให้ แต่ก็ได้นะครับ 555 บอกเลยครับผมนี่บ้ามากๆ อารมณ์เด้กๆมากๆอ่ ย้อนคิดมาตอนนี้ก็ตลกดี ซื้อขนมไปให้เค้าบ่อยๆ วันวาเลทไทน์ชวนไปกินข้าว เค้าไปนะครับ
จนได้คบเป็นแฟนกันครับ แต่มันช่างแสนสันครับ เราคบกันได้เดือนกว่าๆ เกือบสองเดือน ต้องมีอันต้องเลิกไป เพราะความงี่เง้าของผม เนื่องจากผมอารมเด็กๆ ทะเลาะกันด้วยความที่ว่าผมไปหาพี่เค้าบ่อยๆ เวลาที่เค้าทำงานจนเพื่อนเค้าเนี่ย เริ่มไม่ชอบผม แล้วคงทำให้เค้ารู้สึกอึดอัด ประกอบกับวันนั้นผมรู้สึกว่าได้รับความสนใจน้อยลงกว่าเพื่อนของเค้า ผมเลยขับรถไปบ้านของเค้าด้วยมอไซน์ ซึ่งมันไกลและอันตรายอยู่พอสมควร แล้วโทรจิกเค้ารัวๆ จนเค้ากลับมาถึงบ้าน ผมก็ต่อว่าเค้าว่าทำไมสนใจผมน้อยลง ผมก็ขึ้นข้อความออกแนวๆเห็บๆในเฟสบุ๊ค จนเค้ามาอ่านแล้วคงขึ้น ก็มีปากเสียกันในแซท จนเค้าคงอึดอัดขอบอกลดความสัมพันธ์ มาคิดตอนนี้ทำงานมา 2 ปีแล้ว โคตรคิดว่าตัวเองไร้สาระมากครับ แต่ผมไม่ยอมจบครับ พยามยามตื้อ บวกกับอารมณ์งอนแรกๆ ลบเฟสเค้าไปถึง 2 รอบ จนรอบสองเค้าไม่รับแอดแล้ว ประจบเหมาะกับเพื่อนเค้าแนะนำคนรู้จักซึ่งคือแฟนใหม่เค้า แต่คิดว่าตอนนี้เลิกกันแล้วครับ ทำให้ผมหมดโอกาสต่อรองใดๆที่จะกลับไปหาเค้าอีก แรกๆผมก็ยังตื้อนะครับ ตอนเค้าจีบกันใหม่ๆ แต่หลังๆรู้ตัวและเดิมออกมา มีส่งข้อความบ้างช่วงวันเกิด หรือช่วงปีใหม่ แต่เค้าไม่ได้สนใจจะตอบกลับหรอกครับ
แต่ผมยังคงไม่ลืมเค้าเลย แต่ตอนนี้เราอยากทักเค้า อยากเป็นเพื่อนกับเค้า แต่ว่าผมติดต่อเค้าไม่ได้เลยครับ ทั้งเบอร์โทร เฟสบุ๊ค ไลน์ มีทางเดียวคือไปบ้าน แต่ก็ไม่อยากทำ เพราะว่าอาจจะละเมินความเป็นส่วนตัวเค้าไป แม้ว่าจะไม่ได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ขอแค่ได้ดูแล หรือให้ความช่วยเหลือเค้าก็ยังดีครับ เพราะผมก็พอรู้มาว่าเค้าค่อนข้างมีปัญหาเรื่องการเรียนปอโท ก็เคยมีที่ครั้งหนึ่งเค้ายังเคยอดหลับอดนอน นั้งเรียงเอกสาร ตัวจบให้ผม ในวันที่ผมป่วยนอนซม แต่งานต้องส่งตอนเช้า เค้าหายาให้กิน นั้งเรียงจนถึงตีสาม ทั้งๆที่ไม่ใช่งานตัวเองเลย จนทำให้ผมส่งงานทันและจบมาได้ วันนั้นผมอาจไม่พร้อม และไม่มีสิทธิ์ไปเทียมอะไรกับคนใหม่เค้าได้ ผมเลยจำใจปล่อยเค้าไป จนถึงวันนี้ผมก็ยังไม่มีใคร แต่วันนี้ วันที่ผมตั้งเนื้อตั้งตัวได้แล้ว มีหน้าที่การงานที่ดี มีสติ และวุฒิภาวะที่ดีกว่าแต่ก่อนมาก ผมอยากกลับไปดูแลเค้าครับ ไม่ว่าในฐานนะอะไรก็ตาม อยากได้คำแนะนำจากทุกคนครับ