ตกอยู่ใน ห้วงภวังค์ แห่งความรัก
ยามหลับตา ยังสบพักตร์ มิแหนงหน่าย
มองท้องฟ้า พิศดารา ที่พร่างพราย
ยังไม่วาย จินตนา เห็นหน้าเธอ

เฝ้าละเมอ มีแต่เธอ ในดวงจิต
ได้จุมพิศ นับพันครั้ง ด้วยพลั้งเผลอ
ในโลกนี้ คงเพียงมี ฉันและเธอ
ลำพังเก้อ เพ้อคร่ำครวญ รัญจวนใจ

เคยมองไป ด้วยใจเขิน เธอเดินผ่าน
กวาดสายตา โฉมสคราญ พาลหวั่นไหว
ที่เธอมอง หาอยู่นั้น คือผู้ใด
หรือเป็นฉัน ใช่หรือไม่ ให้อยากเจอ

ไม่ละเมอ เผลอไผล เข้าใจผิด
ในสายตา เฝ้าพินิจ คิดเสมอ
ทั้งรอยยิ้ม ที่ทุกครั้ง ได้พบเจอ
นั่นคือเธอ คนที่ฉัน เฝ้าฝันปอง