เพลินร้อยกรอง กวีอ้อน ร่ายกลอนรัก
คำถ้อยถัก หล่อหลอม เจ้าจอมขวัญ
ร่วมคู่เคียง เรียงพร่ำ มารำพัน
ทุกคืนวัน ครวญหา เฝ้าอาจิณ

สอยดวงดาว พร่างพราย สู่ปลายฟ้า
เดือนดารา ลอยเด่น เพ็ญถวิล
สายลมกวัด พัดโชย ระโรยริน
จวบจนสิ้น พลิกผัน ตะวันลา

ราตรีย่ำ เย็นเยียบ พาเงียบเหงา
ฤดูหนาว เย้ยหยัน บอกหรรษา
เหมันต์แจ่ม แช่มชื่น ระรื่นตา
วิจิตรพา อักษร ฟ้อนคารม

ทิฆัมพร เปิดล่อง ผุดผ่องใส
จรัสไกว วาบหวาม งดงามฉม
วิหคเพรียก เรียกกู่ เคียงคู่ชม
เพลินภิรมย์ ประจักษ์ สลักลง

สายลมแผ่ว เบาเรื่อย แลเฉื่อยฉิว
ดอกอ้อปลิว ปุกปุย เป็นผุยผง
ทั่วถิ่นที่ ฤดีล้อม กล่อมบรรจง
นวลอนงค์ พร่ำเพ้อ ละเมอไกล

โลกยามเช้า รัญจวน ขาวมวลหมอก
รักช้ำชอก โศกศัลย์ สุดหวั่นไหว
โอบรัดนวล ชวนพิศ สถิตย์ใจ
เดินก้าวไป ตระหนก โอ้..อกคอย

เห็นต้นข้าว รวงเรียว รอเกี่ยวเก็บ
ลมหนาวเหน็บ หนทาง มิห่างถอย
ความเจ็บช้ำ ย้ำทรวง รักร่วงลอย
สูงสุดสอย บอกฟ้า ข้าเพียงดิน