สวัสดีค่าาา สมาชิกพันทิปทู๊กกกกคนที่กำลังอ่านกระทู้นี้อยู่
กระทู้นี้เกิดจากการที่เรานั่งอ่านกระทู้อวดแฟนหลายๆอันแล้วนั่งเขินอยู่คนเดียวและกระทู้ล่าสุด ข้าวกล่องฟรุ้งฟริ้ง น่ารักมากเลยแกร๊
เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่าา เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณปลายปีที่แล้วเราอกหักดังเป๊าะหนักมาก เสียใจมาก ร่างกายโทรมสุดๆขังตัวเองอยู่ในห้องจะเจอผู้คนก็แค่ตอนออกไปเรียน อยู่ในโลกของตัวเองจนเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า สุดท้ายเราโทรไปร้องไห้กับแม่ ระบายมันออกมาให้หมด แล้วเราก็เริ่มกลับมาดูแลตัวเอง จนเมื่อต้นปี เราไปถ่ายรูปรวมหลีดมหาลัย เราได้เจอกับช่างภาพคนนึง แว๊บแรกที่เราเจอเค้า เราสตั๊นไปประมาณเกือบสิบวิ อร๊ายยย แกกกก ผู้ชายตัวสูงมีเครายิ้มสวย ฮรือออออ สเปคค (แม่จ๋าาา หนูจะเอาคนเน้) แต่น่าเสียดาย เค้าไปถ่ายคนอื่นไม่ได้ถ่ายเรา แถมไม่มองเรา แล้วยังไปขอไลน์คนอื่นอี๊กกก หลังจากวันถ่ายรูปเสร็จเราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย สองวันต่อมา ข้อความในเฟซบุ้ค แจ้งเตือน แกรรร ตากล้องคนนั้นเค้าทักฉันมาส่งรูปมาให้ด้วยยย เขินน หลังจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกันมาเรื่อยๆ ความน่าสนใจของผู้ชายคนนี้คืออะไรรู้มั้ย เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ปลูกต้นไม้ ชอบถ่ายรูป แถมชอบทำกับข้าววว โอ๊ยยย ครบค่ะครบบบ คบเลยได้มั้ยไม่จีบแล้วว(อีนี่อ่อยสุดพลัง) เราคุยกับเค้าโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเหมือนเวลาคุยกับคนอื่นๆที่เข้ามาจีบ ไม่ต้องคิดว่าจะคุยไรดี
จนวันนึงเราบ่นอยากกินข้าวต้มกุ้ง เชื่อมั้ยแกก เช้าวันต่อมา เค้าไลน์มาบอกว่าเราว่า ลงมาเอาข้าวต้มกุ้งเร็ว รอหน้าหอแล้วว (โอ๊ยย ทั้งดีใจทั้งเขิน ยิ้มแก้มปริ)
ข้าวกล่องแรกที่เค้าทำให้เรา
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันเรื่อย วันไหนเราเรียนสายๆเราจะตื่นมาทำแลกกับเค้าบ้าง แต่ก็นานๆทีเพราะเราไม่ค่อยมีเวลา ตื่นมาเรียนทันก็ดีสุดแล้ว ข้าวกล่องของเค้าเน้นอาหารที่เราชอบ. เช่น
ข้าวหน้าปลาซาบะ
เรารู้สึกได้ว่าเค้าใส่ใจเราเกือบทุกอย่าง เค้าโทรมาปลุกเราทุกเช้า เค้าใส่ใจเราแม้กระทั่งเรื่องเรียน เวลาไปเรียนเราชอบพกปากกาด้ามเดียว สิ่งที่เค้าทำให้เราคือ ให้ปากกาสีๆเรามา เพื่อให้เราจำง่ายขึ้น
เจอแบบนี้ใครจะไม่ชอบเนอะ >/////<
จนมาถึงวันนึง เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ มีไอ้บ้าคนนึงมาตะโกนขอเราเป็นแฟนอยู่หน้าหอ โอ๊ยยยย เขินมากกกกกกกกก เกิดมาไม่เคยเจอแบบนี้ ไอ้บ้าาา เราก็ตอบตกลงสิแก เค้าลงทุนขนาดนี้ หลังจากวันนั้นผู้ชายคนนี้ก็ดูแล ใส่ใจเรามากๆ ทำข้าวกล่องให้ ตัดเล็บให้ นวดขาให้ นวดเท้าให้ เอาผ้าไปส่งซักให้ โทรมาปลุก คือใส่ใจสุดๆ
ข้าวกล่องแรกหลังจากเป็นแฟนกัน
และอีกหลายๆกล่อง
ช่วงนี้เราฝึกงาน เรางอแงเค้าบ่อยมาก(นิสัยไม่ดีเลย 😞) แต่สิ่งที่เค้าทำคือ เค้าใจเย็นมากๆ ค่อยๆคุยกัน ค่อยๆปรับนิสัย บางทีเราก็แปลกใจนะทนได้ยังไงเอาแต่ใจขนาดนี้ ทุกวันนี้เค้ายังทำข้าวกล่องให้เราอยู่ โดยที่ต้องเอามาส่งก่อน 6.30 มันเช้ามากๆนะ เค้าบอกเหตุผลที่เค้ายอมตื่นเช้ามาทำให้เพราะเราเป็นโรคกระเพาะ ขนมปังก็ช่วยเราไม่ได้ เราทั้งดีใจที่เค้าเป็นห่วง ทั้งสงสารที่เค้าต้องตื่นแต่เช้ามาทำให้ทั้งๆที่เค้าเองก็ทำงานจนดึกแต่ก็ยังอุตส่าห์ตื่นมาทำให้
ถ้าเธอกำลังนั่งอ่านกระทู้ ขอบคุณนะที่ใส่ใจมากขนาดนี้ ขอบคุณที่ไม่หายไปไหน ขอบคุณที่ทนความงี่เง่า ขอบคุณที่ทนผู้หญิงขี้วีนคนนี้ ขอโทษที่รับปากว่าจะปรับปรุงตัวเองแต่ก็ไม่เคยจะทำได้ แต่เค้าก็ยังจะพูดเหมือนเดิมว่าจะพยายามลดนิสัยแย่ๆพวกนั้นลง
*เวิ่นเว้อจบแล้วฮะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอโทษด้วยนะคะถ้าสร้างความน่ารำคาญและน่าหมั่นไส้ ฮ่าาาาาาาา เราแค่อยากให้แฟนเราเขินบ้าง เคิมความหวานให้กันเนอะ >////< รอพบกับกระทู้หน้าเร็วๆนี้นะฮะ
ขออวดเค้าอวดบ้าง🐷
กระทู้นี้เกิดจากการที่เรานั่งอ่านกระทู้อวดแฟนหลายๆอันแล้วนั่งเขินอยู่คนเดียวและกระทู้ล่าสุด ข้าวกล่องฟรุ้งฟริ้ง น่ารักมากเลยแกร๊
เข้าเรื่องเลยแล้วกันค่าา เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณปลายปีที่แล้วเราอกหักดังเป๊าะหนักมาก เสียใจมาก ร่างกายโทรมสุดๆขังตัวเองอยู่ในห้องจะเจอผู้คนก็แค่ตอนออกไปเรียน อยู่ในโลกของตัวเองจนเหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้า สุดท้ายเราโทรไปร้องไห้กับแม่ ระบายมันออกมาให้หมด แล้วเราก็เริ่มกลับมาดูแลตัวเอง จนเมื่อต้นปี เราไปถ่ายรูปรวมหลีดมหาลัย เราได้เจอกับช่างภาพคนนึง แว๊บแรกที่เราเจอเค้า เราสตั๊นไปประมาณเกือบสิบวิ อร๊ายยย แกกกก ผู้ชายตัวสูงมีเครายิ้มสวย ฮรือออออ สเปคค (แม่จ๋าาา หนูจะเอาคนเน้) แต่น่าเสียดาย เค้าไปถ่ายคนอื่นไม่ได้ถ่ายเรา แถมไม่มองเรา แล้วยังไปขอไลน์คนอื่นอี๊กกก หลังจากวันถ่ายรูปเสร็จเราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลย สองวันต่อมา ข้อความในเฟซบุ้ค แจ้งเตือน แกรรร ตากล้องคนนั้นเค้าทักฉันมาส่งรูปมาให้ด้วยยย เขินน หลังจากนั้นเรากับเค้าก็คุยกันมาเรื่อยๆ ความน่าสนใจของผู้ชายคนนี้คืออะไรรู้มั้ย เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ปลูกต้นไม้ ชอบถ่ายรูป แถมชอบทำกับข้าววว โอ๊ยยย ครบค่ะครบบบ คบเลยได้มั้ยไม่จีบแล้วว(อีนี่อ่อยสุดพลัง) เราคุยกับเค้าโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามเหมือนเวลาคุยกับคนอื่นๆที่เข้ามาจีบ ไม่ต้องคิดว่าจะคุยไรดี
จนวันนึงเราบ่นอยากกินข้าวต้มกุ้ง เชื่อมั้ยแกก เช้าวันต่อมา เค้าไลน์มาบอกว่าเราว่า ลงมาเอาข้าวต้มกุ้งเร็ว รอหน้าหอแล้วว (โอ๊ยย ทั้งดีใจทั้งเขิน ยิ้มแก้มปริ)
ข้าวกล่องแรกที่เค้าทำให้เรา
หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันเรื่อย วันไหนเราเรียนสายๆเราจะตื่นมาทำแลกกับเค้าบ้าง แต่ก็นานๆทีเพราะเราไม่ค่อยมีเวลา ตื่นมาเรียนทันก็ดีสุดแล้ว ข้าวกล่องของเค้าเน้นอาหารที่เราชอบ. เช่น
ข้าวหน้าปลาซาบะ
เรารู้สึกได้ว่าเค้าใส่ใจเราเกือบทุกอย่าง เค้าโทรมาปลุกเราทุกเช้า เค้าใส่ใจเราแม้กระทั่งเรื่องเรียน เวลาไปเรียนเราชอบพกปากกาด้ามเดียว สิ่งที่เค้าทำให้เราคือ ให้ปากกาสีๆเรามา เพื่อให้เราจำง่ายขึ้น
เจอแบบนี้ใครจะไม่ชอบเนอะ >/////<
จนมาถึงวันนึง เวลาประมาณสี่ทุ่มกว่าๆ มีไอ้บ้าคนนึงมาตะโกนขอเราเป็นแฟนอยู่หน้าหอ โอ๊ยยยย เขินมากกกกกกกกก เกิดมาไม่เคยเจอแบบนี้ ไอ้บ้าาา เราก็ตอบตกลงสิแก เค้าลงทุนขนาดนี้ หลังจากวันนั้นผู้ชายคนนี้ก็ดูแล ใส่ใจเรามากๆ ทำข้าวกล่องให้ ตัดเล็บให้ นวดขาให้ นวดเท้าให้ เอาผ้าไปส่งซักให้ โทรมาปลุก คือใส่ใจสุดๆ
ข้าวกล่องแรกหลังจากเป็นแฟนกัน
และอีกหลายๆกล่อง
ช่วงนี้เราฝึกงาน เรางอแงเค้าบ่อยมาก(นิสัยไม่ดีเลย 😞) แต่สิ่งที่เค้าทำคือ เค้าใจเย็นมากๆ ค่อยๆคุยกัน ค่อยๆปรับนิสัย บางทีเราก็แปลกใจนะทนได้ยังไงเอาแต่ใจขนาดนี้ ทุกวันนี้เค้ายังทำข้าวกล่องให้เราอยู่ โดยที่ต้องเอามาส่งก่อน 6.30 มันเช้ามากๆนะ เค้าบอกเหตุผลที่เค้ายอมตื่นเช้ามาทำให้เพราะเราเป็นโรคกระเพาะ ขนมปังก็ช่วยเราไม่ได้ เราทั้งดีใจที่เค้าเป็นห่วง ทั้งสงสารที่เค้าต้องตื่นแต่เช้ามาทำให้ทั้งๆที่เค้าเองก็ทำงานจนดึกแต่ก็ยังอุตส่าห์ตื่นมาทำให้
ถ้าเธอกำลังนั่งอ่านกระทู้ ขอบคุณนะที่ใส่ใจมากขนาดนี้ ขอบคุณที่ไม่หายไปไหน ขอบคุณที่ทนความงี่เง่า ขอบคุณที่ทนผู้หญิงขี้วีนคนนี้ ขอโทษที่รับปากว่าจะปรับปรุงตัวเองแต่ก็ไม่เคยจะทำได้ แต่เค้าก็ยังจะพูดเหมือนเดิมว่าจะพยายามลดนิสัยแย่ๆพวกนั้นลง
*เวิ่นเว้อจบแล้วฮะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ขอโทษด้วยนะคะถ้าสร้างความน่ารำคาญและน่าหมั่นไส้ ฮ่าาาาาาาา เราแค่อยากให้แฟนเราเขินบ้าง เคิมความหวานให้กันเนอะ >////< รอพบกับกระทู้หน้าเร็วๆนี้นะฮะ