ควรทำยังไงกับครอบครัวดี

สวัสดีค่ะ เราขอมาเล่าแบบไม่เป็นทางการนะค่ะ คือเราเป็นลูกสาวคนเดียว(?)รึเปล่าไม่รู้เพราะเรามีพี่ชายต่างพ่อคนนึงค่ะ ขอเข้าเรื่องเลยนะค่ะ คือเราไม่ชอบให้พ่อแม่ทะเลาะกันอะค่ะ พวกท่านทะเลาะกันตั้งแต่เรายังเด็ก ทะเลาะกันบ่อย ทะเลาะแทบทุกวัน ด้วยความที่พ่อราเป็นคนถือตัวเย้อหยิงไม่ยอมใคร แม่เราเป็นคนพ฿ดมากบ่นมากเลยทะเลาะกันทุกวัน พอเราพูดว่าจะทะเลาะกันทำไม แม่กลับบอกเราว่านี้พวกแม่แค่ทะเลาะกันนะ ไม่ได้ตีกันเหมือนป้ากับลุงแก คือเราไม่เข้าจจะเอาคนอื่นมาเปรียบทำไม ทะเลาะก็คือทะเลาะจะตีหรือไม่ตีก็เรียกว่าทะเลาะแล้วเราเคลียดมาก ตอนเด็กๆนี้เวลาพวกท่านทะเราะกันเราก็จะไปหาคุณย่า อย่างน้อยก็ยังมีคนอยู่ข้างๆแต่พอคุณย่าย้ายไปอยู่บ้านเกิดท่านเราก็ไม่มีที่ไปพอเราโตมาประมาณ ป.6 เราก็ทำตัวเข้มแข็งไม่ว่าพวกท่านจะทะเราะกันแค่ไหนเราก็จะเงียบและเดินเข้าห้อง ไม่ก็ไปแอบร้องไห้คนเดียวค่ะ เราไม่มีที่ไปไม่รู้จะไปหาใคร ไม่รู้ว่าครจะห้คำปรึกษาเราได้ พอม.1 เราก็อยากย้ายไปอยู่กับตายายที่ต่างจังหวัดเรามีความหวังมากเพราะพอบอกจะให้เราไปแต่เราต้องทำอะไรเองเป็น เราก็พิสูทธิ์ตัวเองค่ะ จากที่ไม่เคยรีดผ้าก็หัดรีด ไม่เคยซักผ้าก็หัดทำ ไม่เคยล้างจจานก็หัดล้างจนเราทำเองเป็นทุกอย่างแต่เอาเข้าจริงๆพ่อกลับพูดว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้ เราเสียใจแต่ไม่กล้าพูด เวลาพวกท่านทะเราะกันเราอยากจะบอกมากว่าทำไมเราถึงอยากไปอยู่กับตายายแต่พอจะพูดมันกลับรู้สึกจุกพูดไม่ออก พอเราอารมรณ์เหวี่ยงเค้าก็บอกว่าเราดูหนังมากไปคือเราไม่ค่อยได้ดูหนังเลยนะแต่เราเป็นติ่งเก่หลีบางทีเค้าจะยกเรื่องนี้มาว่าเรา แบบประมาณว่าก็นี้ไงเพราะชอบไอ้พวกนี้ไงถึงได้เป็นเด็กแบบนี้เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงโทษแต่เราแล้วเราก็ทนจนม.4 (ปัจจุบัน) เราก็ยังมีความคิดอยากจะย้ายไปอยู่กับตายายแต่พอมาคิดอีกที มันต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะ ทั้งค่ารถ ค่าเน็ต ค่าน้ำ(เราอาบน้ำเยอะ) ค่าไฟ ค่าบลาๆๆๆที่เราต้องจ่าย เราก็เลยไม่ไป (ต่อ)