จากใจคนที่ไม่มีชื่อในมหาลัยที่เขาอยากรับ

ก่อนอื่นขอเล่าประสบการณ์ก่อนคับ ปัจจุบันนี้ผมทำงานอยู่ต่างประเทศ ผมบอกเลยว่าผมไม่ได้จบใน 14 มหาลัยดังในรายชื่อดังกล่าว ตอนที่ผมสัมภาษณ์หางานทำที่นี่บางบริษัทถามผมว่ามหาลัยผมจัดอยู่ในอันดับเท่าไหร่ของประเทศ ผมก็ตอบเขาไปว่าตอบตามลำดับจากคณะที่ผมเรียนละกันเพราะถ้าเทียบจากสถาบันเลยคงไม่เหมาะสม เพราะว่าแต่ละมหาลัยนั้นมีคณะที่ดีที่เด่นไม่เหมือนกัน  สำหรับบริษัทต่างประเทศนั้น คนที่จบมหาลัยที่ดังกว่าย่อมมีโอกาสเข้าทำงานสูงกว่าแน่นอน แต่จะโตหรือไม่โตแล้วแต่ความสามารถส่วนบุคคล บางคนจบดีมากๆมาถึงเป็นบอสเลยต้องยอมรับความจริงคับ แต่สิ่งหนึ่งที่ต่างชาติเขาทำแล้วผมชอบคือเขาให้โอกาสคับ เขาไม่เขียนว่าต้องจบมหาลัยไหนใน แต่คุณสมบัติที่ตามท้ายมาต่างหากที่จะทำให้เราไม่กล้าไปสมัครเอง เช่น ความสามารถด้านภาษา โปรแกรม ความรู้เฉพาะด้านบางอย่าง ซึ่งบางทีผมอ่านเจอก็ต้องถอยเอง นี่คือวิธีการของบริษัทที่มีความเป็นสากลคับ และอีกอย่างเท่ากับรักษาลูกค้าไว้ด้วย นึกภาพว่าคนทั้งบริษัทจบจาก ม.ดังม.หนึ่ง  นึกภาพนะคับว่าลูกค้าที่จบจาก ม. อื่น หรือ ไม่ได้จบมหาลัย เขาจะกล้ามาใช้บริการเหรอคับ

ตอนที่ผมเห็นใบประกาศรับสมัครนั้น ผมเห็นแล้วก็อึ้งเหมือนกัน รู้สึกใจหายที่มหาลัยตัวเองไม่อยู่ในนั้น ขณะเดียวกันคนที่จบ มหาลัยดัง ยังมาทับถมอีกว่าไม่ขยันเอง ไม่จบสูงเอง ไม่เก่งเองบ้างหล่ะ เคยรู้มั้ยว่าหลายๆคนต้องทำงานไปเรียนไป กว่าจะจบได้ก็แสนสาหัส กู้ทุนแล้วไงได้มาเดือนละ 2 พันบาทค่าหอยังไม่พอ แต่คนที่จบแล้วขยันแล้วได้ดีก็เยอะไป แต่คนที่ไม่รวยก็ไม่ได้แปลว่าเขาโง่นะคับ เขาอาจพอใจ มีความสุขของเขาก็ได้

สรุปละกันคับ ผมเองชีวิตก็ขึ้นลงตามสภาพเศรษฐกิจ ตอนดีๆเคยเงินเดือนสูงถึงเดือนละ 2 แสนกว่าต่อเดือน ทุกอย่างล้วนมาจากความขยันและอดทนล้วนๆคับ อาชีพที่ผมทำอาจไม่ได้รวยมากอย่างผู้ประกอบการแต่ได้ทำในสิ่งที่รักก็มีความสุขนะคับ ผมมาเขียนนี่ก็เหมือนระบายความในใจด้วยคับ สู้ๆต่อไป เราต้องแสดงให้คนจบ ม ดังเห็นให้ได้ว่าพวกเราไม่ได้ด้อยไปกว่าเขานะคับ