เหนื่อยมากๆกับการเรียนไปทำงานไป

เราได้เข้าไปเรียนในมหาลัยเอกชนที่หนึ่งแล้วได้เพื่อนที่มีฐานะกลางๆแต่มีแต่ของดีๆใช้  มันเหมือนทำให้เรารู้สึกว่าเราด้อยกว่าคนอื่นเพียงเพราะเราไม่มีเหมือนเพื่อน เราเรียนไปทำงานไปด้วยเพื่อนมองว่า เราขยัน เราเก่ง ขยันทำงานแบบนี้รวยแล้ว บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองพยายามทำดีที่สุดแล้วแต่ทำไมยังไม่มีเหมือนๆคนอื่น เราเข้าใจว่าต้นทุนชีวิตไม่ได้ดีต้องกู้เรียนแถมต้องทำงานไปด้วย แต่เพื่อนชอบมองว่าเรามีทั้งๆที่ขยันทำงานแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเลย เวลาเห็นเพื่อนอัพสตอรี่ไปเที่ยวกันเราก็อยากไปบ้างนะแต่เราเป็นคนที่มองว่าเงินสำคัญกว่าทุกอย่างเพราะในยุคนี้ไม่มีเงินก็ตายอย่างเดียว อยากใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็กลับมานั่งคิดว่าเดี๋ยวนี้คนที่อายุน้อยกว่าเราเขาประสบความสำเร็จกันไปหมดแล้ว