มีใครต้องกัดฟันฝืนทนทำงานที่ตัวเองไม่ได้รัก เพราะไม่สามารถทำงานในฝัน จนรู้สึกท้อแบบผมมั้ยครับ

ผมเพิ่งเรียนจบมาแค่เพียงปีเดียว จากมหาวิทยาลัยใจกลางกรุงเทพ ผลการเรียนพอใช้ มีอาชีพในฝันตั้งแต่เข้าเรียนปี1 พอจบออกมา ก็รู้ว่าเราไม่สามารถทำอาชีพนี้ได้ (ขอไม่เปิดเผยถึงสาเหตุนะครับ) คิดว่าไม่เป็นไร อาชีพมีเยอะแยะ ลองดูสักหน่อยละกัน
จบมาผมเลยลองไปทำงานบริษัท ก็คิดว่าตำแหน่งนี้ไม่เหมาะกับเราเพราะไม่มีคุณค่า ไม่มีศักดิ์ศรี เลยลองสมัครเป็นครู เผื่อจะตอบโจทย์ได้ แต่ก็ไม่เลย ผมไม่มีใจรักในการเป็นครูสักเท่าไหร่ ชอบสอน แต่ไม่ชอบเตรียมการสอน บุคลิกก็เป็นคนสบายๆ ไม่มีความเข้มงวด จากที่ทำงานนั่งสบายๆ ก็กลายมาเป็นทำงานหนัก สังคมครูที่นี่ก็ไม่ดี เงินเดือนก็ไม่ได้เยอะแบบที่คิดไว้เลย เพื่อนๆที่เรียนมาก็ทยอยอัปรูปงานที่ผมอยากจะเป็นกันเต็มเฟซ ผมอิจฉาพวกเค้ามาก ทุกครั้งที่ผมเปิดเจอ มันบั่นทอนจิตใจผมเหลือเกิน รู้สึกเลยว่าร่างกายจะทรุดทุกครั้งที่เห็น เคยกดอันฟอลโล่เพื่อนไป แต่บางทีก็อยากรู้ ก็ไปกดฟอลโล่ตามเดิมอีก ผมติดสัญญากับทางโรงเรียน1ปี เวลาอีกหลายเดือนที่ผมจะต้องทนอยู่ตรงนี้ มันทำให้ผมเบื่อชีวิตการทำงานมาก ได้แต่มานั่งคิด ว่างานอะไรนะ ที่มันจะทำให้เรามีความสุข ในเมื่ออาชีพที่เรารู้ว่าเราจะมีความสุขที่สุดนั้นเราทำไม่ได้แล้ว มันจะมีอาชีพไหนจะมาทดแทนกันได้ หรือว่ามันจะไม่มีเลย หรือว่าเราจะต้องทนทุกข์ทรมานไปแบบนี้จนตาย พี่น้องชาวพันทิปมีความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้บ้างครับ