คือ ชอบรุ่นเดียวกันค่ะ เรียนละคณะ เค้าเรียนวิศวะ บังเอิญได้เรียนเซคเดียวกัน เจอกันทุกวัน จันทร์-ศุกร์เลย
ใกล้จะปิดเซคแล้ว เลยมีความคิดที่ว่า
ทำไดอารี่ เล่าผ่านตัวหนังสือ บอกความรู้สึกดีๆ ให้เค้าได้อ่าน จะดีไหม
ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก (ต่อไปก็จะเจอตัวกันยากหรืออาจไม่เจอ) มันจะน่าเกลียดไหมคะ ถ้าเราเล่าผ่านตัวหนังสือ บอกความรู้สึกดีๆ ที่เรารู้สึกให้เค้ารู้ เค้ารู้นะว่าเราชอบเค้า แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าเค้าก็สนใจ หรือบางทีอาจจะไม่สนใจ เราเลยงง
ตั้งแต่เรียนมา เราไม่เคยคุยกันค่ะ จะมีแต่รอยยิ้ม ความรู้สึกดี เราวิ่งหนีเวลาเราเขิน บางทีเราก็แอบมองเค้า และบางครั้งเค้าก็แอบมองเรา
เราแค่อยากทำอะไรดีๆ ให้เค้าประทับใจ ก่อนที่จะแยกย้าย (ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเลย) จริงๆก็อยากสัมพันธ์กับเค้าต่อค่ะ เราเป็นฝ่ายเข้าหาด้วย
บางทีก็ท้อ ที่เค้าทำเป็นไม่เห็น มันก็เหนื่อยนะ แต่เราพยายาม และให้ความพยายามตัวเองจนถึงวันสุดท้าย ที่จะปิดเซค ซึ่งถ้าไดอารี่ที่ให้ไป ทุกอย่างยังนิ่ง เราก็จะหยุด เลิกตาม เลิกตื้อ เพราะกลัวเค้ารำคาญค่ะ
จะดีไหมคะ ถ้าจะทำไดอารี่ ให้กับคนที่ชอบ ก่อนจะไม่ได้เจอกัน?
ใกล้จะปิดเซคแล้ว เลยมีความคิดที่ว่า
ทำไดอารี่ เล่าผ่านตัวหนังสือ บอกความรู้สึกดีๆ ให้เค้าได้อ่าน จะดีไหม
ก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก (ต่อไปก็จะเจอตัวกันยากหรืออาจไม่เจอ) มันจะน่าเกลียดไหมคะ ถ้าเราเล่าผ่านตัวหนังสือ บอกความรู้สึกดีๆ ที่เรารู้สึกให้เค้ารู้ เค้ารู้นะว่าเราชอบเค้า แต่บางทีเราก็รู้สึกว่าเค้าก็สนใจ หรือบางทีอาจจะไม่สนใจ เราเลยงง
ตั้งแต่เรียนมา เราไม่เคยคุยกันค่ะ จะมีแต่รอยยิ้ม ความรู้สึกดี เราวิ่งหนีเวลาเราเขิน บางทีเราก็แอบมองเค้า และบางครั้งเค้าก็แอบมองเรา
เราแค่อยากทำอะไรดีๆ ให้เค้าประทับใจ ก่อนที่จะแยกย้าย (ไม่อยากให้เวลานั้นมาถึงเลย) จริงๆก็อยากสัมพันธ์กับเค้าต่อค่ะ เราเป็นฝ่ายเข้าหาด้วย
บางทีก็ท้อ ที่เค้าทำเป็นไม่เห็น มันก็เหนื่อยนะ แต่เราพยายาม และให้ความพยายามตัวเองจนถึงวันสุดท้าย ที่จะปิดเซค ซึ่งถ้าไดอารี่ที่ให้ไป ทุกอย่างยังนิ่ง เราก็จะหยุด เลิกตาม เลิกตื้อ เพราะกลัวเค้ารำคาญค่ะ