มาแสดงความยินดีกับเราหน่อยจิ ^^

ณ วันนี้ @27/6/2015

หลังจากตกงานมา 1 สัปดาห์เต็ม
ข้าพเจ้าก็นั่งรีเฟชหน้าเว็บหางานมาหลายเว็บของทุกวัน
เรียกได้ว่า ถ้าไม่ง่วง ก็จะไม่นอน หาอยู่อย่างนั้น จนมันไม่มีให้สมัครแล้ว

นับตั้งแต่วันจันทร์ก็หอบกระเป๋า กับแฟ้มประวัติ ฯ  ตุเลงๆ วิ่งหัวฟูไปสัมภาษณ์หลายสถานที่ต่อวัน  ด้วยงบจำกัด วันละ 100 บาท
ย่านบางนา และสมุทรปราการ

ในที่สุดสวรรค์และโชคก็ช่วยค่ะ
หลังจากที่วันนี้ ตั้งแต่ 7 โมงเช้า ข้าพเจ้านั่งเปิดคอมก่อนทำสิ่งอื่นใด
มานั่งรีเฟชหน้าเว็บ ว่ามีใครตอบกลับจดหมายเราไหม
มีใครมาดูประวัติเราบ้าง นั่งดูโทรศัพท์ว่ามีใครโทรมาหรือไม่
จนแล้วจนรอด เงินที่เติมมือถือ 50 บาทตั้งแต่เมื่อวาน ก็โทรไปสอบถามหางานว่าตำแหน่งงานว่างหรือเปล่า
โทรจนหมด จน 0.80 บาท

นั่งรีเฟช นั่งหางานไปอย่างนั้น จนถึงเที่ยงกว่าๆ
ก็ยังคงนั่งเซ็ง นั่งท้อไปเรื่อยๆ จนมือเลื่อนสกอร์เม้าส์  จนตาสะดุดไปเจองานที่หนึ่ง
ก็กดเข้าไปด้วยความเบื่อหน่าย  ส่งประวัติไปคงเหมือนเดิม
แต่แล้วมันเป็นงานที่ตรงสเปคเรามากๆ  ที่ทำงานก็ไม่ไกล
สายตาเราลุกวาวขึ้นอีกครั้ง พลันลุกไปหยิบมือถือ ที่สตางค์เหลือเพียง 0.80 บาท
โทรไปคุยกับเจ้าของเขา เพียงแปปเดียวก็โดนตัดสายเพราะเงินหมด

ในที่สุดเขาก็ติดต่อกลับมา  (เบอร์ฝ่าย HR เป็นเบอร์มือถือค่ะ) เขาเลยติดต่อกลับมา
เราก็รีบสอบถามอย่างเร่งด่วน  พูดกันอย่างถูกปาก ถูกคอ
ก่อนจะจบที่เราขอเข้าไปสัมภาษณ์งานเอง ตอนบ่าย3 ของวันนี้
สุดท้าย สัมภาษณ์เสร็จก็โดนนัดเริ่มงานทันที คือจันทร์นี้ค่ะ
เรานี่แบบ.......ดีใจม้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ร้อง เย่สๆ ๆ  คนเดียว แล้ววันนี้ก็กลับมาบอกพ่อแม่ บอกครอบครัว ว่าได้งานแล้ว
แล้วมันก็เป็นงานที่เราถนัด และรักมากๆ

ยาวไปหน่อย  แต่อัดอั้นค่ะ  อยากบอกความรู้สึกให้ได้รับรู้
ถ้าทำให้ใครเสียเวลาอ่านต้องขอโทษด้วยนะคะ

ปล. จขกท. กำลังจะขึ้นเรียน ชั้นปีที่4 ค่ะ
ทำงานส่งตัวเองเรียน มันเหนื่อยจริงๆค่ะ
ใครที่ว่าเรียนเหนื่อยแล้ว  ลองมองคนที่ส่งเราเรียนสิคะ  เขาเหนื่อยกว่าเราเยอะเลย ^^