ทะเลาะกับแม่

ทะเลาะกับแม่เพราะเรื่องอะไรก็ไม่รู้ เราก็งงๆ อยู่ดีก็ทะเลาะกัน คือปกติเราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว เวลากลับมาถึงบ้านเราก็ไปนั่งทำการบ้านของเรา ทำจนถึงดึก ทำทุกวัน วันหยุดเราก็ไปเรียนพิเศษ เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ไม่ค่อยได้พูดกับแม่เท่าไหร่ เราก็อยากคุยกับแม่บ้างแต่ไม่รู้จะคุยอะไร บางทีเราอยู่บ้านก็ไม่มีใครคุยกับเราเลย เวลาเราจะออกไปข้างนอกแม่ก็จะชอบบ่น เราก็ไม่ได้ออกไปบ่อยขนาดนั้นเดือนละ 1-2 ครั้ง แม่บ่นเราก็เลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไรเพราะถ้าพูดไปความคิดอาจจะไม่ลงรอยกัน เวลาเราจะซื้อของใช้แม่ก็จะบ่นว่า เอาไปทำไมเยอะแยะ ที่บ้านก็มี เราก็เลยเลือกที่จะวางลงแล้วเดินหนี เพราะถ้าอยู่ก็จะทะเลาะกัน อย่างเรื่องล่าสุด ทะเลาะกันเรื่องซักผ้า เราแค่พูดเล่นๆด้วย แกก็จริงจังไป แล้วแม่ก็พูดว่า ถ้าจะพูดอย่างนี้ กุไม่ใช้ก็ได้  เราก็พูดไปว่า แม่แค่พูดเล่นๆ แล้วแกก็ด่าเราด่าว่า ทำตัวไม่มีประโยชน์ วันๆอยู่แต่ในห้อง ใช้อะไรก็ไม่ทำ(ที่จริงยาวกว่านี้) แล้วก็งงเลยพูดเบาๆกับตัวเองแค่ว่า เอ้า!กุทำไรผิดว่ะ เช้าวันต่อมา แม่ไม่มองหน้า ไม่พูดด้วย ไม่พูดด้วยเฉยๆอ่ะเราไม่คิดไรมาก แต่แกไม่ให้เงินเราใช้นี่สิ เรานี่งงเลย ไม่มีเงินไปโรงเรียนเลยเรา เราก็เลยเงียบๆไม่พูดอะไร บางทีเราก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น เราก็เลยกับพ่อ พ่อก็บอกแค่ว่า เดี๋ยวพ่อพาคุย แล้วก็ไปขอโทษแม่เค้าซะ เราก็บอกว่า เราไม่ขอโทษ เพราะเรายังไม่รู้เลยว่าเราทำอะไรผิด คือเราผิดหมดทุกอย่างเลยหรอ เราผิดตลอดเราไม่เคยถูกเลย เราพยายามทำดีแต่เราโดนด่า เราโดนตีบ่อย เราโดนด่าบ่อย แต่ทำไมน้องเราไม่เคยโดนแบบเราเลย รึว่าเราผิดตั้งแต่เกิดหรอ? เราก็คิดน่ะว่า เออ บางทีเราอาจะผิดตั้งแต่เกิดก็ได้ เค้าอาจจะไม่พอใจที่เห็นเรา เราน้อยใจอ่ะ น้อยใจมากด้วย มีใครเป็นแบบเราบ้างมั้ย?