สวัสดีที่รักส่งทักถาม กี่ชั่วยามห่างหายไม่คืนหา
สบายดีหรือไม่คนไกลตา อยากเห็นหน้าส่งรักมาทักทาย
คนเคียงคู่อยู่ดีไหมที่รัก คงประจักษ์รักอยู่ไม่รู้หน่าย
เคยอิจฉาสุดทนคนข้างกาย แต่สุดท้ายฝันค้างยอมวางมือ
มาวันนี้ใจหายอาลัยหา คร่ำครวญคราฝากถ้อยนั่นน้อยหรือ
ส่งฝากฟ้าลมไหวให้อออือ คิดถึงคืออ้อมแขนแทนโอบกาย
ฟ้าไม่รับสมอ้างก็ช่างฟ้า ส่งความรักอีกคราแม้ว่าสาย
ไร้สิทธิ์ปองข้องเกี่ยวคนเดียวดาย ขอมั่นหมายได้ชิดในนิทรา
ยังงดงามความเก่าเราครั้งก่อน หากร้าวรอนผ่อนพักหยุดรักษา
อดีตกาลผ่านผันวันเวลา หรือจะราแรมร้างเหินห่างไกล
เฝ้าคิดถึงเธออยู่รู้ไหมนั่น ตราบนิรันดร์มั่นคงอสงไขย
ขอเพียงแอบแนบข้างวางหัวใจ เพื่อชิดใกล้ในฝันเท่านั้นพอ
จะรับรู้หรือไม่แค่ให้รู้ ที่ฝังอยู่คือรักหนักแน่นหนอ
จึงระบายสายใยไว้ถักทอ แค่อยากขอต่อฝันในวันคืน
นั่นแค่เพียงเราสองครองนิมิต ได้สนิทเคียงกันในฝันชื่น
ให้ฝันนั้นมั่นคงและยงยืน แม้นยามตื่นคว้าไขว่จะไร้เธอ
สวัสดีที่รักส่งทักถาม กลัวน้ำตาไหลลามคอยห้ามเผลอ
ฉันคนเดิมเหมือนก่อนตอนแรกเจอ ยังพร่ำเพ้อหลงทางขวางสุดทน
สุกดิบตามคนดื้ออย่าถือสา ส่งรักมาอย่างไรคงไร้ผล
แต่จะห้ามหัวใจให้พิกล มันเวียนวนวุ่นจิตคิดถึงเธอ
สวัสดีทุกคนที่รักค่ะ
คงจะเป็นบทกลอนที่ยาวจนออกจะเวิ่นเว้อ
แต่หากจะทนอ่านจนหมด ก็อาจจะสะกิดแผลอดีตของบางคนขึ้นมาก็เป็นได้
เรามาร่วมนึกถึงอดีตที่งดงาม สุข โศกเศร้า โลกสีชมพู หรือเทาทึม ให้สละสลวยกันเถอะนะคะ
ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ
..* * สวัสดีที่รัก * * ..
สบายดีหรือไม่คนไกลตา อยากเห็นหน้าส่งรักมาทักทาย
คนเคียงคู่อยู่ดีไหมที่รัก คงประจักษ์รักอยู่ไม่รู้หน่าย
เคยอิจฉาสุดทนคนข้างกาย แต่สุดท้ายฝันค้างยอมวางมือ
มาวันนี้ใจหายอาลัยหา คร่ำครวญคราฝากถ้อยนั่นน้อยหรือ
ส่งฝากฟ้าลมไหวให้อออือ คิดถึงคืออ้อมแขนแทนโอบกาย
ฟ้าไม่รับสมอ้างก็ช่างฟ้า ส่งความรักอีกคราแม้ว่าสาย
ไร้สิทธิ์ปองข้องเกี่ยวคนเดียวดาย ขอมั่นหมายได้ชิดในนิทรา
ยังงดงามความเก่าเราครั้งก่อน หากร้าวรอนผ่อนพักหยุดรักษา
อดีตกาลผ่านผันวันเวลา หรือจะราแรมร้างเหินห่างไกล
เฝ้าคิดถึงเธออยู่รู้ไหมนั่น ตราบนิรันดร์มั่นคงอสงไขย
ขอเพียงแอบแนบข้างวางหัวใจ เพื่อชิดใกล้ในฝันเท่านั้นพอ
จะรับรู้หรือไม่แค่ให้รู้ ที่ฝังอยู่คือรักหนักแน่นหนอ
จึงระบายสายใยไว้ถักทอ แค่อยากขอต่อฝันในวันคืน
นั่นแค่เพียงเราสองครองนิมิต ได้สนิทเคียงกันในฝันชื่น
ให้ฝันนั้นมั่นคงและยงยืน แม้นยามตื่นคว้าไขว่จะไร้เธอ
สวัสดีที่รักส่งทักถาม กลัวน้ำตาไหลลามคอยห้ามเผลอ
ฉันคนเดิมเหมือนก่อนตอนแรกเจอ ยังพร่ำเพ้อหลงทางขวางสุดทน
สุกดิบตามคนดื้ออย่าถือสา ส่งรักมาอย่างไรคงไร้ผล
แต่จะห้ามหัวใจให้พิกล มันเวียนวนวุ่นจิตคิดถึงเธอ
สวัสดีทุกคนที่รักค่ะ
คงจะเป็นบทกลอนที่ยาวจนออกจะเวิ่นเว้อ
แต่หากจะทนอ่านจนหมด ก็อาจจะสะกิดแผลอดีตของบางคนขึ้นมาก็เป็นได้
เรามาร่วมนึกถึงอดีตที่งดงาม สุข โศกเศร้า โลกสีชมพู หรือเทาทึม ให้สละสลวยกันเถอะนะคะ
ขอบคุณผู้เข้ามาอ่าน ร่วมกระทู้ และเป็นกำลังใจให้สาวน้อยค่ะ