เป็นคนไม่ชอบกาแฟ กินแล้วปวดหัว ง่วงนอน และ มึนงง
งง   ทั้งกลิ่น และ ชื่อของมัน อะไรก็ไม่รุ้ดูวุ่นวายไปหมด


อเมริกาโน่ เอสเปรสโซ่ คาปูชิโน ฟราปาชิโน่ มัคคิอาโต้ นีโน่ โรมาริโอ้ โรนัลโด้ บั๊กโจ้
ใหนจะ ลาเต้ มอคค่า จาไมก้า มาลีฮวนน่า อีกัวน่า โอ้ยยยยยย กรูจาบ้า

ชือเรียก ย๊าาากกกกก ยาก
ตั้งแต่เยาว์วัยครั้งหมอกยังไม่หงอย ตอนนี้มอยเริ่มจะหงอกแล้วก็ยังไม่เคยกิน เรียกไม่เป็น
อย่างเก่งก็ซดแค่โอเลี้ยง ชาดำเย็น เรียกง่ายดี ไม่ต้องพิธีรีตรอง


บางทีเดินผ่านร้านกาแฟ ยังงงเลยว่า เฮ้ย คนไทยแม่รงเป็นลูกครึ่งอิตาลีกันเยอะจังฟะ  โน่ ๆ โซ่ ๆ สั่งของกินชื่อแปลก ๆ เรานึกว่าหลุดมาอยู่กรุงโรม
หันมองรอบตัวอีกที เฮ้ยยย นี่มันก็เมืองไทยแดนดินถิ่นต้มยำกุ้ง และ น้ำกระเจี้ยว เอ้ยยย น้ำกระเจียบ นี่หว่า
บางทีก็อยากลองเดินเข้าไปดูบ้าง แต่ กลัวว่าต้องทำวีซ่า อะไรหรือเปล่า เดินเข้าร้านกาแฟจะมี ตม. จับคนหนีเข้าเมืองมั้ย
(เพราะเรายังไม่ได้ไปต่อบัตรคนต่างด้าวเลย)


จะมีคนไทยใจดีคนใหนอธิบายให้เราเข้าใจใด้บ้างว่า ไอ้ที่กาแฟชื่อเรียกยาก ๆ พวกนี้มันต่างกันยังไง

ปล. สงสัยอีกอย่างนึงร้านกาแฟพวกนี้มันผสม เมล็ดพืช อะไรลงไปในกาแฟรึเปล่า เห็นนั่งแล้วรากงอกกันทุกคนเลย
ไม่ค่อยเห็นจิบกาแฟกันเท่าไร เห็นแต่มานั่งเล่นคอม เล่นมือถือ นั่งติวข้อสอบ ใช้ไฟในร้านอย่างเมามัน
คนมาทีหลังไม่มีที่นั่งต้องมา เดินกรีดกรายถือแก้วกาแฟหรู ๆ นอกร้าน