ขอเรียกแทนตังเองว่า"ยัยแว่น"นะค่ะ
เรื่องมันเริ่มมาจากตอนปี 1 ค่ะ ยัยแว่นได้มารายงานตัวเข้ามหาลัยกับเพื่อนสองคน ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นปี 2555 ค่ะ
ยัยแว่นเป็นเด็กต่างจังหวัด ใส่แว่น หน้าตาบ้านบ้าน แต่ก็ไม่ถือว่าขี้ริ้ว ขี้เร่อะไรนะ ก็พอไปวัดไปวาได้อยู่ ตอนนั้นจำได้ว่า มารายงานตัว แล้วทางคณะได้ประกาศรายชื่อของนิสิตแต่ละห้อง คือตอนนั้นแว่นกับเพื่อนรอต่อแถวเพื่อแย่งชิงดูประกาศรายชื่อและห้อง ที่ติดไว้ตรงบอดร์ใต้คณะ ตอนนั้นนางรู้สึกว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งก็แทรกเข้ามาเพื่อจะมาดูรายชื่อเหมือนก็ โอ้แม่เจ้า หน้านี้เกือบจะติดกันเลย นี้เขาเป็นใครกันนี้ หล่ออะ จากที่แว่นถือได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่เจอผู้ชายคนนี้แล้วใจจะละลายอะ คือปิ้งเลยตั้งแต่ตอนนั้น หลังจากได้ดูรายชื่อและห้องแล้วก็รู้ว่าเรากับเพื่อนที่มาด้วยกันไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน อะอะ แต่มันมีความโชคดีอยู่... คือแว่นดันได้อยู่ห้องเดียวกันกับพ่อหนุ่มคนนั้น คนที่เธอแอบปิ้งนะสิ เฮ้ยมันดีอะ
และนับจากวันนั้นมาเราสองคนก็เริ่มได้มารู้จักกัน จากการได้เข้ากิจกรรมประชุมเชีย ด้วยกัน เข้ารับน้องด้วยกัน และได้เรียนด้วยกัน
ขอเรียกแทนชื่อของเขาว่า "นาย B" แล้วกันนะ นาย B เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดีกับทุกคน แถมยังน่าตาดีอีกด้วย
ยัยแว่นได้แต่แอบมอง แล้วก็แอบปลื้มอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าบอก แล้วยัยแว่นก็เริ่มสืบประวัติ ของนาย B และเก็บข้อมูลมาเรื่อย ๆ และที่ทำให้แว่นถอดใจคือ
นาย B มีแฟนแล้วนะสิ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้หวังว่าจะได้เป็นเจ้าของเขาอยู่แล้ว ขอแค่ได้แอบมอง แอบห่วงอยู่ห่าง ห่าง อย่างห่วง ห่วงดีกว่า
มีครั้งหนึ่งที่แว่นรู้สึกว่า นาย B หายไปไหน ไม่ค่อยเข้าเรียนเลย แต่ก็ไม่กล้าถามเพื่อนในกลุ่มของเขา เลยตัดสินใจทักเฟรสไปถามเลยด้วยความเป็นห่วง
กว่าจะตัดสินใจทักไป คิดแล้วคิดอีก คำที่ทักไปคือคำว่า "สวัสดีจ้า จำเราได้มั้ย " แล้วกว่าเขาจะอ่านและตอบมาก็ประมาณ 2 วันมั้ง มันแสดงได้ว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรเลยที่จะทำให้เค้ามาเปิดอ่าน แล้วก็ตอบเฟรสเรา 5555 พูดแล้วก็นึกขำตัวเอง
แล้วหลังจากที่เขาอ่านแล้ว เขาก็ตอบกับมา แล้วเราก็ได้คุยกัน มาเรื่อยๆ แต่ก็แค่การถามคำตอบคำ บางทียัยแว่นถามยาวมากกกก แต่ นาย B ก็ตอบกลับมาด้วย สติกเกอร์ มันหน้าเสียใจมั้ยละ แต่ก็ไม่เป็นไร ก็เราแอบชอบเขานิ แล้วอีกอย่างเขาก็ไม่รู้ด้วย
...จากด้วยความเป็นผู้ชาย คือก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ชอบทำการบ้านส่งกัน มันเลยมามากองอยู่สัปดาห์สุดท้ายก่อนสอบนะสิ คืออาจารย์ให้รวมงานส่ง เอาละสิค่ะ นาย B ร้อยวันพันปีไม่เคยจะขอลอกการบ้านยัยแว่น แต่วันนั้นไม่รู้เป็นวันอารัย นาย B ถามยัยแว่นว่า การบ้านที่อาจารย์ให้ส่งมีอะไรบ้าง ขอลอกหน่อยสิ 555 เข้าทางยัยแว่นสิค่ะ นางก็ให้ B ยืมไปถ่ายเอกสาร เพื่อเอาไปลอกอีกที แล้วโดยเฉพาะตอนที่ นาย B เอาการบ้านมาคืน แล้วกับพูดคำว่า "ขอบคุณมากนะครับ"พร้อมกับรอยยิ้มหวาน หวาน ที่ส่งมาให้ โอ้ยใจยัยแว่นจะละลาย แล้วนับจากวันนั้นก็รู้สึกว่า เราสองคนก็ได้คุยกัน และสนิทกันมากขึ้น ...."จากนี้เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อเมื่อ เมื่อยัยแว่นรู้ข่าวมาว่านาย B เลิกกับแฟนแล้ว " เดี๋ยวมาเล่าต่อนะค่ะ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านนะค่ะสาวแว่น
คุณเคยแอบรักเพื่อนมั้ย
เรื่องมันเริ่มมาจากตอนปี 1 ค่ะ ยัยแว่นได้มารายงานตัวเข้ามหาลัยกับเพื่อนสองคน ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นปี 2555 ค่ะ
ยัยแว่นเป็นเด็กต่างจังหวัด ใส่แว่น หน้าตาบ้านบ้าน แต่ก็ไม่ถือว่าขี้ริ้ว ขี้เร่อะไรนะ ก็พอไปวัดไปวาได้อยู่ ตอนนั้นจำได้ว่า มารายงานตัว แล้วทางคณะได้ประกาศรายชื่อของนิสิตแต่ละห้อง คือตอนนั้นแว่นกับเพื่อนรอต่อแถวเพื่อแย่งชิงดูประกาศรายชื่อและห้อง ที่ติดไว้ตรงบอดร์ใต้คณะ ตอนนั้นนางรู้สึกว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งก็แทรกเข้ามาเพื่อจะมาดูรายชื่อเหมือนก็ โอ้แม่เจ้า หน้านี้เกือบจะติดกันเลย นี้เขาเป็นใครกันนี้ หล่ออะ จากที่แว่นถือได้ว่าเป็นผู้หญิงที่ ไม่เคยสนใจผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่เจอผู้ชายคนนี้แล้วใจจะละลายอะ คือปิ้งเลยตั้งแต่ตอนนั้น หลังจากได้ดูรายชื่อและห้องแล้วก็รู้ว่าเรากับเพื่อนที่มาด้วยกันไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน อะอะ แต่มันมีความโชคดีอยู่... คือแว่นดันได้อยู่ห้องเดียวกันกับพ่อหนุ่มคนนั้น คนที่เธอแอบปิ้งนะสิ เฮ้ยมันดีอะ
และนับจากวันนั้นมาเราสองคนก็เริ่มได้มารู้จักกัน จากการได้เข้ากิจกรรมประชุมเชีย ด้วยกัน เข้ารับน้องด้วยกัน และได้เรียนด้วยกัน
ขอเรียกแทนชื่อของเขาว่า "นาย B" แล้วกันนะ นาย B เป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดีกับทุกคน แถมยังน่าตาดีอีกด้วย
ยัยแว่นได้แต่แอบมอง แล้วก็แอบปลื้มอยู่ห่าง ๆ ไม่กล้าบอก แล้วยัยแว่นก็เริ่มสืบประวัติ ของนาย B และเก็บข้อมูลมาเรื่อย ๆ และที่ทำให้แว่นถอดใจคือ
นาย B มีแฟนแล้วนะสิ แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้หวังว่าจะได้เป็นเจ้าของเขาอยู่แล้ว ขอแค่ได้แอบมอง แอบห่วงอยู่ห่าง ห่าง อย่างห่วง ห่วงดีกว่า
มีครั้งหนึ่งที่แว่นรู้สึกว่า นาย B หายไปไหน ไม่ค่อยเข้าเรียนเลย แต่ก็ไม่กล้าถามเพื่อนในกลุ่มของเขา เลยตัดสินใจทักเฟรสไปถามเลยด้วยความเป็นห่วง
กว่าจะตัดสินใจทักไป คิดแล้วคิดอีก คำที่ทักไปคือคำว่า "สวัสดีจ้า จำเราได้มั้ย " แล้วกว่าเขาจะอ่านและตอบมาก็ประมาณ 2 วันมั้ง มันแสดงได้ว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรเลยที่จะทำให้เค้ามาเปิดอ่าน แล้วก็ตอบเฟรสเรา 5555 พูดแล้วก็นึกขำตัวเอง
แล้วหลังจากที่เขาอ่านแล้ว เขาก็ตอบกับมา แล้วเราก็ได้คุยกัน มาเรื่อยๆ แต่ก็แค่การถามคำตอบคำ บางทียัยแว่นถามยาวมากกกก แต่ นาย B ก็ตอบกลับมาด้วย สติกเกอร์ มันหน้าเสียใจมั้ยละ แต่ก็ไม่เป็นไร ก็เราแอบชอบเขานิ แล้วอีกอย่างเขาก็ไม่รู้ด้วย
...จากด้วยความเป็นผู้ชาย คือก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ชอบทำการบ้านส่งกัน มันเลยมามากองอยู่สัปดาห์สุดท้ายก่อนสอบนะสิ คืออาจารย์ให้รวมงานส่ง เอาละสิค่ะ นาย B ร้อยวันพันปีไม่เคยจะขอลอกการบ้านยัยแว่น แต่วันนั้นไม่รู้เป็นวันอารัย นาย B ถามยัยแว่นว่า การบ้านที่อาจารย์ให้ส่งมีอะไรบ้าง ขอลอกหน่อยสิ 555 เข้าทางยัยแว่นสิค่ะ นางก็ให้ B ยืมไปถ่ายเอกสาร เพื่อเอาไปลอกอีกที แล้วโดยเฉพาะตอนที่ นาย B เอาการบ้านมาคืน แล้วกับพูดคำว่า "ขอบคุณมากนะครับ"พร้อมกับรอยยิ้มหวาน หวาน ที่ส่งมาให้ โอ้ยใจยัยแว่นจะละลาย แล้วนับจากวันนั้นก็รู้สึกว่า เราสองคนก็ได้คุยกัน และสนิทกันมากขึ้น ...."จากนี้เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อเมื่อ เมื่อยัยแว่นรู้ข่าวมาว่านาย B เลิกกับแฟนแล้ว " เดี๋ยวมาเล่าต่อนะค่ะ ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านนะค่ะสาวแว่น