คนที่ท้อเเท้ในความรักลองมาอ่านดูครับ

หวัดดีครับชาวพันทิปผมพึ่งเขียนครั้งแรก ผมมาเล่าเรื่องราวประสบการณ์ความรักของผม เรื่องเริ่มขึ้นตอนผมมีความสนใจภาษานึงและตัดสินใจเรียนพอเศษด้านภาษาแถวอารีย์ วันเริ่มเรียนวันแรกผมเข้าไปคนแรกผมเลือกนั่งตรงกลางๆห้องเพราะผมสายตาสั้นและไม่ชอบใส่แว่นผมใส่หูฟังอ่านการ์ตูนเล่นโทรศัพไมได้สนใจคนที่เข้ามาในห้อง คนในคอร์สเรียนเริ่มเข้ามาในห้อง จนอาจารเข้ามาอาจารคนนี้ไม่ให้พวกผมแนะนำตัวกันเลยจึงไม่มีใครเริ่มบทสทนาการกันเลย วันเรียนครั้งต่อมาผมนั่งอ่านการ์ตูนใส่หูฟังตามปกติรู้สึกเหมือนโดนคนจ้องมาตลอดเวลาผมจึงลองมองไปเห็นผู้หญิงคนนึงนอนฟลุบตะแล้วจ้องมาที่ผมผมมองกลับก็ไม่ฟันหนีผมยังจ้องต่อไปผมเลยลองสังเกตุเธอจ้องมาที่หนังสือการ์ตูนของผมเธอคงยากจะรู้ว่าอ่านเรื่องอะไร เธอจ้องยังงี้เวลาผมอ่าน ผมรู้สึกติดใจเธอมากว่าจะจ้องอะไรขนาดนั้น=x= อาจารคนนี้สอนไปสักพักก็ให้น้องของเขามาสอนแทน น้องของอาจารเป็นคนช่างคุยมากและเขาให้ทุกคนแนะนำตัวกัน ทำให้ทุกคนเริ่มรู้จักกันบ้างแต่ก็ยังไม่มีใครเริ่มบทสนทนา จนกระทั่งวันนึงเธอคนที่จ้องผมใส่เสื้อลายการ์ตูนเรื่องนึงที่ผมรู้จัก ผมจึงเผลอทักเธอไปว่าดูแล้วไม่หลับหรอ(ในส่วนตัวผมดูแล้วง่วงมาก)เธอตอบมาว่าไม่นะก็สนุกดีทำให้เราเริ่มคุยกันไปเรื่อยๆคนในคอร์สพอได้ยินเรื่องที่ตัวเองรู้จักก็เริ่มเข้ามาพูดคุยกันมากขึ้นทำให้ทุกคนเริ่มรู้จักกันแล้ว จนเริ่มสนิทกัน ผมเธอและคนในคอร์สอีก2คน คนในคอร์สคนนึงชวนลงไปทานอาหารกันได้พูดคุยแลกเปลี่ยนอะไรกันมากขึ้น ตอนนั้นผมเริ่มสนใจเธอแล้วผมคิดว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเธอแปลกกว่าคนอื่นผมรู้สึกชอบเธอขึ้นมาแล้ว เธอเหมือนเป็นจุดมุ่งหมายที่ทำให้ผมอยากไปเรียนผมจึงเริ่มวางแผนโชว์ความหล่อของตัวเองออกมา ในห้องที่ผมเรียนสำหรับผมคิดว่าหนาวพอสมควรผมจึงเตรียมเสื้อกันหนาวไปเพราะคิดว่าถ้าเธอหนาวผมจะให้เธอใส่เสื้อผมแต่ปรากฏว่าเธอเอาเสื้อกันหนาวมาเท่านั้นยังไม่พอกลายเป็นผมเป็นคนที่หนาวแทนเธอเห็นยังงั้นเธอจึงให้เสื้อนกันหนาวของเธอมาให้ผม (ตอนนั้นผมโคตรเฟลรู้สึกแบบอ้ากกกกกกแผนของข้า)วันนั้นผมเฟลมากกกก เมื่อเรียนไปเรื่อยๆคนในคอร์สกเริ่มลดน้อยลงทำให้พวกผมยิ่งสนิทกันมาก วันนึงขณะที่ลงมาชั้นล่างเธอบอกผมว่าไม่ต้องตามมาจะดีกว่านะด้วยความที่ผมไม่รู้อะไรผมจึงตามไป พระเจ้า!!!แฟนเธอมารับ ตอนนั้นผมแทบช้อก ทำอะไรไม่ถูกตอนนั้นผมอึ้งมาก แต่ทำได้เพียบบอกเธอว่าโชคดีนะ วันนั้นผมอึ้งมากทำอะไรไม่ถูก ผมกลับบ้านมาไม่ทำอะไรนอนเอาผ้าห่มคลุมตัว ผมกับเธอคุยกันในเฟส วันนั้นผมแทบไม่อยากคุยกับเธอ วันนั้นผมร้องไห้หนักมาก ผมคิดว่าผมควรจะตัดใจ ผมไม่ควรก้าวไปมากกว่านี้แต่ผมก็ตัดไมได้ยังคุยกับเธอต่อไปเธอไม่ได้สนใจผมเลย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมชอบเธอ ตอนนั้นผมแทบไม่อยากไปเรียนเลย แต่ผมก็ยังไปแล้วเมื่อคนเหลือน้อยก็โดนจับไปเรียนรวมกับคอร์สอื่น ซึ่งวันนั้นผมกับเธอมากันแค่2คนจึงไปนั่งคู่กัน ผมพูดเล่นกับเธอมักจะโดนเธอทุบหลัง ตบหน้า(เคยโดนเธอต่อยด้วยเพราะผมไปพูดหยอกใส่เธอ=x=)คนในห้องคิดว่าเราเป็นแฟนกันผมรู้สุกดีใจมากเธอเริ่มรู้แล้วว่าผมชอบเธอแต่เธอก็ไม่สนใจผมเพราะเธอมีแฟนอยู่แล้ว วันสุดท้ายของคอร์สเรียนผมชวนเธอไปดูหนังเธอไม่สนใจผมเลย เธอคุยกับผมเหมือนเพื่อน ไม่คิดอะไรมากกว่านั้น แต่ผมก็ยังพยายามต่อไปจนกระทั่งวันนั้นเธอทะเลาะกับแฟนแล้วมาระบายให้ผมฟัง เธอบอกอาจจะเลิกกับแฟน ตอนนั้นผมดีใจมาก แต่ได้ไม่นานเธอก็กลับไปคืนดีกับเค้า ตอนนั้นผมคิดว่าผมคงไม่มีโอกาสแล้ว ผมคิดว่าเธอคงไม่สนใจผมหรอก ผมจึงไม่คิดจะทักไปคุยกับเธอเลย3เดือนแต่ผมก็ยังตัดใจไม่ได้ผมพยายามที่จะตัดใจ ไม่สนใจเธอแต่ก็ทำไมได้ แต่ความรู้สึกอยากตัดใจของผมก็หายไปเมื่อถึงวันพ่อเธอโพสรูปเธอถือป้ายวันพ่อ ผมเห็นในเฟส ตอนนั้นคำว่าตัดใจของผมมันหายไปมันทำให้ผมอยากไปคุยกับเธออีก ผมทักเธอไปนี้มันนางฟ้าชัดๆ(ผมชอบรูปนั้นของเธอมากน่ารักมากกกกกกกกกกกก)เธอก็ตอบผมกลับมาก็มีถามบ้างว่าชอบคนอื่นแล้วหรอกผมบอกก็ยังชอบเธออยู่ เธอจึงถามแล้ว3เดือนหายไปไหนมา ผมตอบพยายามตัดใจแต่ทำไมได้ ผมเริ่มคุยกับเธอต่อ จนถึงปีใหม่ผมโทรไปหาเธอตอนเที่ยงคืน49วินาที เธอไม่รับสายผม ผมคิดว่าเธอคงคุยกับแฟนของเธอ เที่ยงคืน7นาทีเธอโ?รมาหาผมเธอบอกว่าชาตแบตอยู่ไม่ได้สนใจ ผมคุยกับเธอจนถึงตี2 ผมก็ยังคุยกับเธอไปเรื่อยผมคิดว่าไม่มีหวังแต่ก็ยังอยากจะคุยกับเธอเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอทะเลาะกับแฟน แฟนเธอไม่สนใจเธอเลย เล่นแต่เกม ทำอย่างอื่น เวลาเธอบอกไม่ชอบอะไรพิมอะไรไปเขาก็จะบ่ายเบี่ยงเปลี่ยนเรื่อง ไม่ก็บอกนอนละตลอด ทำให้เธอโมโหมาก แฟนของเธอไม่รับฟังไม่สนใจเธอเลย เธอทนไม่ไหวเลิกกับแฟนของเธอแฟนของเธอก็ยังทำตัวปกติเธอก็บอกตลอดว่าเราเลิกกันแล้วไมได้เป็นอะไรกันอีกแล้ว เธอมาระบายกับผมตลอด ตอนเธอเลิกกับแฟนผมกลับไม่ดีใจเลยเธอเศร้าเธอร้องไห้ ผมรู้สึกเศร้าไปด้วย แฟนเธอเริ่มตามขอให้กลับไปแต่เธอไมได้สนใจเขาอีกแล้วมันเปลี่ยนไปแล้วความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไป เธอไม่ได้รักเขาแล้ว เธอระบายให้ผมฟัง จนวันนึงผมกำลังจะไปกินเลี้ยงกับเพื่อนไปรวมตัวกันที่คอนโดเพื่อนก่อน เธอทะเลาะกับผมตอนนั้นผมเครียดมาก ผมจะไม่ไปงานกินเลี้ยงแล้วอารมตอนนั้นผมเศร้ามาก ผมคิดแต่จะกลับบ้านไปนอน เธอก็ส่งมาบอกผมว่าเธอเริ่มสนใจผมขึ้นมาบ้างแล้ว ตอนนั้นผมดีใจมากที่เธอเริ่มหันมามองผมบ้างแล้ว แต่แฟนเก่าเธอก็ยังคงตามเธอทุกวิธีทาง เธอระบายให้ฟัง เธอบอกไม่คิดจะกลับไปแล้ว แต่เขาก็ยังกดดันเธอ ทำให้เธอไม่สบายใจ ยังพยายาม เธอบอกไม่ไหวแล้ว ผมจึงเข้าไปยุ่งกับเรื่องของเธอ(ผมไม่เคยเข้าไปยุ่งกับเรื่องของเธอกับแฟนเก่ามาก่อนเลย)ผมตัดสินใจติดต่อนแฟนเก่าเธอผ่านรุ่นพี่ของเธอ ผมได้ส่งข้อความที่เธอพิมระบายมาทั้งหมด และความรู้สึกของผมไปด้วย รุ่นพี่ของเธอช่วยพูดเพราะแฟนเก่าของเธอทำให้เธอไม่วบายใจมาตลอดเขาไม่สนใจเธอเลยเอาแต่เล่นเกม รุ่นพี่ของเธอช่วยพูดตลอด จนแฟนเก่าของเธอไม่มาตามเธอแล้ว เธอสบายใจขึ้นมาก ผมก็รู้สึกโล่งไปด้วย ผมเข้าใจเธอผมคิดเธอต้องใช้เวลากับเรื่องนี้ ผมรอเธอได้ ผมกับเธอชอบเล่นเกมด้วยกันเธอชวนผมเล่นเกมโอเทลโล่ เธอเล่นเก่งมาก ผมไม่เคยชนะเธอเลย เราเล่นกันบ่อยมากๆเวลาคุยกันเบื่อก็มาเล่นกัน ผมก็ชวนเธอเล่นเกมออนไลน์เธอก็มาเล่นกับผม จนวันนึงเธอเล่นโอเทลโล่กับผมเล่นกันมา10กว่าตาผมไม่ชนะเธอเลย ผมแพ้เธอขาดลอย เธอเลยพูดว่าถ้าแพ้ไม่เกิน10ตัวนะจะยอมเป็นแฟนด้วยเลยตอนนั้นผมมีกำลังใจมากเล่นไปเรื่อยจนกระทั่งตานึงผมแพ้เธอ8ตัว ทำให้สัญญาที่เธอพูดเป็นจริง เธอคบกับผมเป็นแฟน ตอนนี้เราคบกันมาได้1เดือนแล้วผมหวังว่าเรื่องราวของผมจะเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังท้อแท้ในความรักได้นะครับ อย่ายอมแพ้นะครับสู้ๆ
ปล.ผมคุยกับเธอเป็นเวลา2ปีกว่าๆครับ