เริ่มเลยนะครับ เมื่อปีที่แล้ว ผมได้เข้าไปทำงานในบริษัทแห่งนึง เลยได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึง เค้าเป็นผู้บริหาร (ระดับสูง) ผมขออนุญาติแทนว่า "คุณเอ" นะครับ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมได้เห็นเค้า ผมก็ตกหลุมรักเค้าทันที คุณเอ สวยมากๆครับ เป็นคนมีสเน่ห์ ที่สำคัญ พูดเพราะกับลูกน้องทุกๆคน แรกๆ ผมกับคุณเอ ก็ยังไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่ครับ รู้จักกันในฐานะลูกจ้าง เจ้านายเท่านั้น เจอหน้าสวัสดี คุยเรื่องงานเท่านั้น แต่ผมแอบมองเธอมาตลอดครับ
จนวันนึง มีเหตุการณ์ที่ผมไปบังเอิญได้ยินเค้าทะเลาะกับใครซักคน เค้าร้องไห้ด้วยครับ ผมอ่ะ สงสารเค้านะตอนนั้น เค้าอยู่ในห้องประชุม ผมอยู่ข้างนอก เค้าเดินออกมา เจอผม คือผมยืนทำธุระอยู่แถวนั้น ตอนนั้นก็ค่ำแล้ว ไม่ค่อยมีพนักงาน มีผมอยู่คนเดียว ผมอ่ะอยากเดินไปบอกให้เค้าใจเย็นๆ แต่ลูกจ้างอย่างเรา อยู่ห่างๆดีกว่า ผมอยู่ในที่ของผม เจียมเนื้อเจียมตัวครับ ไม่มีอะไรไปมากกว่าแอบชอบและหวังดี คุณเอเห็นผมครับ แต่ผมไม่พูดอะไร ผมยืนมองเค้าจนลับสายตาไป
เช้าวันรุ่งขึ้น เค้าไลน์มาหาผม (ปกติก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้คุยกันครับ) คุยเรื่องงาน ผมก็รู้แล้วว่าเค้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ (จากเรื่องเมื่อคืน) ผมเลยคุยแบบติดตลก หวังแค่ให้เค้าอารมณ์ดี เค้าก็เล่นกับผมครับ ส่งสติ๊กเกอร์ไปมา เค้าบอกยังไม่ถึงออฟฟิศ เพิ่งย้ายบ้าน ไกลและรถติดมาก ผมเสนอบอกว่า นั่ง BTS มั้ย แปปเดียว สุดท้ายก่อนคุยจบ ผมบอกว่า มีอะไรให้ผมช่วยบอกผมได้เลยนะครับ เค้าบอกผมว่า โอเค ถ้ามีอะไรพี่จะให้เราช่วยพี่ หลังจากวันนั้น เราคุยเล่นกันมากขึ้นครับ เริ่มสนิทกัน
ยกตัวอย่างนะครับ
มีอยู่วันนึงที่คุยกันตอนเช้า คุณเอทักผมมา (เรื่องงานด้วย คุยเล่นด้วย ปนกันไป)
ผม : อ้าว เพิ่งผ่านบ้านคุณเอมาเมื่อกี้เลย (บ้านคุณเอติดแอร์พอร์ทลิ้งค์ครับ)
คุณเอ : (ส่งสติ๊กเกอร์งอนๆ) ไม่แวะมารับพี่เลย
ผม : 555 ไว้ผมจะโดดร่มลงไปนะครับ
อย่างตอนเย็นๆ เราคุยไลน์กันเกือบทุกวัน คุยเล่นกันส่วนใหญ่ เอาจริงๆอ่ะ ผมไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกับผมนะครับ แต่ผมก็หวั่นไหวทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า ผมไม่เคยคิดจะบอกเค้าว่าผมรู้สึกยังไง หลังๆเริ่มมีแบบ วันนี้ทำไรคะ ทำไมยังไม่กลับบ้าน / วันนี้ไปเที่ยวไหนคะเนี่ย /(ชื่อผม) ไม่มาช่วยพี่ทำงานเลย / พี่จะมาเช้าแข่งกับ (ชื่อผม) ละให้ (ชื่อผม) กลับดึกแข่งกับพี่ (คือผมจะมาถึงออฟฟิศเช้ามาก 7 โมงถึงแล้ว แต่คุณเอจะมา ประมาณ 10 โมง กลับกัน ผมจะกลับบ้านเร็ว หกโมงครึ่งผมก็กลับแล้ว ส่วนคุณเอกลับก็ 2-3 ทุ่ม) บางทีก็ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจ,รักนะ มาตลอดครับ ส่วนผมก็มีแบบ แกล้งส่งเพลงไปผิด บอกว่าจะส่งให้เพื่อน แต่ส่งให้ผิดเป็นส่งให้คุณเอ ผมแกล้งบอกว่าชื่ออยู่ติดกัน แต่เธอเปิดฟังครับ ผมดีใจมากๆเลย เป็นเพลงของมาช่า ที่ร้องว่า "แอบเก็บเอาไว้ บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ทั้งๆที่ฉัน รักเธอ...รักเธอ กว่าใคร ใจเอย...ยิ่งห้ามเท่าไหร่ ยิ่งฝันไปไกล ไม่ยอมเชื่อฟังสักที..."
จนหลังๆเราสนิทกันพอสมควร มีแบบเค้าชวนกลับบ้านด้วย คุยเล่นกัน ทั้งๆที่เค้าไม่เคยคุยเล่นกับใครในบริษัท ผมก็หลงรักเค้ามากขึ้นๆ แต่ผมก็ไม่บอกอยู่ดี เอาจริงๆก็ไม่เคยคิดจะบอก คิดแต่ว่าให้มันเป็นอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว มันเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดครับ เค้าเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม ฐานะร่ำรวย ผมเป็นคนไม่มีอะไรเลย
ผมรู้ดีเสมอ ว่าผมกับเค้ามันเป็นไปไม่ได้ ผมแค่รู้สึกดีมากๆ เวลาได้คุยกับเค้า เห็นหน้าเค้า ไม่เคยคิดอื่นไกล จนวันนึง เรามีเรื่องผิดใจกันเพราะคนอื่น เป็นปัญหาการเมืองในที่ทำงานด้วย ผมออกมา ไม่ได้คุยกับเค้า ไม่ได้ติดต่อเค้า แม้แต่ความรู้สึกผม ผมก็ไม่มีโอกาสได้พูดออกไปเลย จนวันนี้ก็หลายเดือนมากแล้ว ผมก็ยังรู้สึกรักเค้า คิดถึงเค้า ผมแค่อยากคุยกับเค้า ก่อนจากเค้า ผมพูดกับเค้าว่า
"คุณเอ คุณเอจะมองผมเลวยังไงก็ได้ แต่สิ่งนึงที่ผมอยากให้คุณเอรู้ไว้ คือผมไม่เคยคิดร้ายกับคุณเอ แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่เคย"
เค้าตอบผมมาว่า..."แล้วจะให้พี่ทำยังไง..."
วินาทีนั้นที่ผมเดินออกมา ผมรู้ว่าผมจะไม่ได้คุยกับเค้าอีก ไม่ได้เจอเค้าอีก ตอนนี้ผมเจอเค้าได้แค่ตามหน้านิตยสาร ตามรายการทีวี ผมจะเปิดดูทุกครั้งที่คุณเอออกรายการ ผมอ่านบทสัมภาษณ์เค้าทุกบรรทัดที่เค้าให้สัมภาษณ์ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมอยากบอกเค้า คือผมคิดถึงเค้ามาก หวังแค่เพียงว่าจะมีสักเสี้ยวนึงที่คุณเอจะคิดถึงผมบ้างเหมือนกัน แล้วถ้าคุณเอได้เข้ามาอ่านในสิ่งที่ผมเขียน ผมอยากจะบอกคุณเอในสิ่งที่คุณสงสัย คุณคงไม่แปลกใจแล้ว ว่าผมคิดยังไงกับคุณ ผมคนธรรมดาๆคนนึง แค่สิทธิ์ของความรู้สึกที่จะรักคุณเอ ...ยังไม่มีเลย
เมื่อผมแอบรักผู้หญิงคนนึง ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆ
จนวันนึง มีเหตุการณ์ที่ผมไปบังเอิญได้ยินเค้าทะเลาะกับใครซักคน เค้าร้องไห้ด้วยครับ ผมอ่ะ สงสารเค้านะตอนนั้น เค้าอยู่ในห้องประชุม ผมอยู่ข้างนอก เค้าเดินออกมา เจอผม คือผมยืนทำธุระอยู่แถวนั้น ตอนนั้นก็ค่ำแล้ว ไม่ค่อยมีพนักงาน มีผมอยู่คนเดียว ผมอ่ะอยากเดินไปบอกให้เค้าใจเย็นๆ แต่ลูกจ้างอย่างเรา อยู่ห่างๆดีกว่า ผมอยู่ในที่ของผม เจียมเนื้อเจียมตัวครับ ไม่มีอะไรไปมากกว่าแอบชอบและหวังดี คุณเอเห็นผมครับ แต่ผมไม่พูดอะไร ผมยืนมองเค้าจนลับสายตาไป
เช้าวันรุ่งขึ้น เค้าไลน์มาหาผม (ปกติก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้คุยกันครับ) คุยเรื่องงาน ผมก็รู้แล้วว่าเค้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ (จากเรื่องเมื่อคืน) ผมเลยคุยแบบติดตลก หวังแค่ให้เค้าอารมณ์ดี เค้าก็เล่นกับผมครับ ส่งสติ๊กเกอร์ไปมา เค้าบอกยังไม่ถึงออฟฟิศ เพิ่งย้ายบ้าน ไกลและรถติดมาก ผมเสนอบอกว่า นั่ง BTS มั้ย แปปเดียว สุดท้ายก่อนคุยจบ ผมบอกว่า มีอะไรให้ผมช่วยบอกผมได้เลยนะครับ เค้าบอกผมว่า โอเค ถ้ามีอะไรพี่จะให้เราช่วยพี่ หลังจากวันนั้น เราคุยเล่นกันมากขึ้นครับ เริ่มสนิทกัน
ยกตัวอย่างนะครับ
มีอยู่วันนึงที่คุยกันตอนเช้า คุณเอทักผมมา (เรื่องงานด้วย คุยเล่นด้วย ปนกันไป)
ผม : อ้าว เพิ่งผ่านบ้านคุณเอมาเมื่อกี้เลย (บ้านคุณเอติดแอร์พอร์ทลิ้งค์ครับ)
คุณเอ : (ส่งสติ๊กเกอร์งอนๆ) ไม่แวะมารับพี่เลย
ผม : 555 ไว้ผมจะโดดร่มลงไปนะครับ
อย่างตอนเย็นๆ เราคุยไลน์กันเกือบทุกวัน คุยเล่นกันส่วนใหญ่ เอาจริงๆอ่ะ ผมไม่รู้ว่าเค้าคิดยังไงกับผมนะครับ แต่ผมก็หวั่นไหวทุกครั้งที่ได้คุยกับเค้า ผมไม่เคยคิดจะบอกเค้าว่าผมรู้สึกยังไง หลังๆเริ่มมีแบบ วันนี้ทำไรคะ ทำไมยังไม่กลับบ้าน / วันนี้ไปเที่ยวไหนคะเนี่ย /(ชื่อผม) ไม่มาช่วยพี่ทำงานเลย / พี่จะมาเช้าแข่งกับ (ชื่อผม) ละให้ (ชื่อผม) กลับดึกแข่งกับพี่ (คือผมจะมาถึงออฟฟิศเช้ามาก 7 โมงถึงแล้ว แต่คุณเอจะมา ประมาณ 10 โมง กลับกัน ผมจะกลับบ้านเร็ว หกโมงครึ่งผมก็กลับแล้ว ส่วนคุณเอกลับก็ 2-3 ทุ่ม) บางทีก็ส่งสติ๊กเกอร์หัวใจ,รักนะ มาตลอดครับ ส่วนผมก็มีแบบ แกล้งส่งเพลงไปผิด บอกว่าจะส่งให้เพื่อน แต่ส่งให้ผิดเป็นส่งให้คุณเอ ผมแกล้งบอกว่าชื่ออยู่ติดกัน แต่เธอเปิดฟังครับ ผมดีใจมากๆเลย เป็นเพลงของมาช่า ที่ร้องว่า "แอบเก็บเอาไว้ บอกใครไม่ได้ทั้งนั้น ทั้งๆที่ฉัน รักเธอ...รักเธอ กว่าใคร ใจเอย...ยิ่งห้ามเท่าไหร่ ยิ่งฝันไปไกล ไม่ยอมเชื่อฟังสักที..."
จนหลังๆเราสนิทกันพอสมควร มีแบบเค้าชวนกลับบ้านด้วย คุยเล่นกัน ทั้งๆที่เค้าไม่เคยคุยเล่นกับใครในบริษัท ผมก็หลงรักเค้ามากขึ้นๆ แต่ผมก็ไม่บอกอยู่ดี เอาจริงๆก็ไม่เคยคิดจะบอก คิดแต่ว่าให้มันเป็นอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว มันเหมือนดอกฟ้ากับหมาวัดครับ เค้าเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม ฐานะร่ำรวย ผมเป็นคนไม่มีอะไรเลย
ผมรู้ดีเสมอ ว่าผมกับเค้ามันเป็นไปไม่ได้ ผมแค่รู้สึกดีมากๆ เวลาได้คุยกับเค้า เห็นหน้าเค้า ไม่เคยคิดอื่นไกล จนวันนึง เรามีเรื่องผิดใจกันเพราะคนอื่น เป็นปัญหาการเมืองในที่ทำงานด้วย ผมออกมา ไม่ได้คุยกับเค้า ไม่ได้ติดต่อเค้า แม้แต่ความรู้สึกผม ผมก็ไม่มีโอกาสได้พูดออกไปเลย จนวันนี้ก็หลายเดือนมากแล้ว ผมก็ยังรู้สึกรักเค้า คิดถึงเค้า ผมแค่อยากคุยกับเค้า ก่อนจากเค้า ผมพูดกับเค้าว่า
"คุณเอ คุณเอจะมองผมเลวยังไงก็ได้ แต่สิ่งนึงที่ผมอยากให้คุณเอรู้ไว้ คือผมไม่เคยคิดร้ายกับคุณเอ แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่เคย"
เค้าตอบผมมาว่า..."แล้วจะให้พี่ทำยังไง..."
วินาทีนั้นที่ผมเดินออกมา ผมรู้ว่าผมจะไม่ได้คุยกับเค้าอีก ไม่ได้เจอเค้าอีก ตอนนี้ผมเจอเค้าได้แค่ตามหน้านิตยสาร ตามรายการทีวี ผมจะเปิดดูทุกครั้งที่คุณเอออกรายการ ผมอ่านบทสัมภาษณ์เค้าทุกบรรทัดที่เค้าให้สัมภาษณ์ ตอนนี้สิ่งเดียวที่ผมอยากบอกเค้า คือผมคิดถึงเค้ามาก หวังแค่เพียงว่าจะมีสักเสี้ยวนึงที่คุณเอจะคิดถึงผมบ้างเหมือนกัน แล้วถ้าคุณเอได้เข้ามาอ่านในสิ่งที่ผมเขียน ผมอยากจะบอกคุณเอในสิ่งที่คุณสงสัย คุณคงไม่แปลกใจแล้ว ว่าผมคิดยังไงกับคุณ ผมคนธรรมดาๆคนนึง แค่สิทธิ์ของความรู้สึกที่จะรักคุณเอ ...ยังไม่มีเลย