สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของผมคือผมได้คุยกับผญ.คนนึง ซึ่งเธอน่ารักมากเหมือนนางฟ้ามาโปรดผมเลยแหละ ^____^
งั้นขอเริ่มเลยแล้วกันนะครับ คือผมได้คุยกับผญ.คนนึง เราเคยเรียนมัธยมย่านสามพรานที่เดียวกัน เธอเรียนสายวิทย์ส่วนผมปวช. แตกต่างกันมาก 55555 แต่เราเรียนกันคนละตึก นานๆครั้งจะเจอกันที แต่ก็ไม่รู้จักไม่เคยได้คุย เพราะเธอมีแฟนอยู่แล้วเลยไม่กล้าคุย จนต่างคนต่างจบขึ้นมหาลัย เธอเรียนมหิดล ผมเรียนราชมงคลฯซึ่งอยู่ใกล้แต่ก็ไม่เคยเจอกันเลย 55 จนวันนึงผมได้เลื่อนหาดูเพื่อนที่อาจจะรู้จักในเฟสผมเลยเลื่อนไปเจอเฟสเธอ นั่งคิดสักพักว่าจะแอ๊ดไปดีไหมกลัวเขามีแฟนแล้ว จนตัดสินใจแอ๊ดไป แล้วเธอก็รับเฟสผม ผมก็เลยไปไลค์เธอรัวๆ(บอกให้รู้ว่าชอบนะ55) แล้วก็เลยทักแชทเฟสเธอไปก็คุยนู้นคุยนี่ ถามเธอเธอก็บอกยังไม่มีแฟน ผมก็ยังไม่มีใคร ก็คุยกันมาเรื่อยๆจนได้ไลน์เธอมาก็คุยกันทุกวันเช้ากลางวันเย็นดึกเลยก็ว่าได้ แต่พอมีเธอเข้ามา เธอเปลี่ยนผมไปเกือบซะทุกอย่าง จากคนนอนไม่ดึกมาทำให้ผมนอนดึกเพราะคุยกับเธอได้ แรกๆยังพิมพ์คุยพอมาช่วงหลังๆเริ่มจะโทรไลน์หากันเป็นส่วนใหญ่ เธอน่ารักมากผมเป็นคนขี้ลืมเธอจะคอยเตือนผมทุกๆอย่าง และเธอก็ยังเป็นคนขี้บ่น ขี้อ้อน ขี้งอนด้วยชอบให้ผมง้อ ทำให้ผมหลงเธอมากจนผมไม่อยากเสียเธอไป รักนี้จะสมหวังหรือไม่ผมก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยผมก็ทำให้เธอยิ้มได้ทุกวัน อาจจะมีน้อยใจกันบ้าง แต่เราก็กลับมาดีกัน เธอมาสร้างรอยยิ้มให้กับชีวิตผมมาก ผมมีความสุขจนไม่อยากปล่อยให้เธอหลุดมือไป ผมพอจะมีลุ้นไดัคบกับเธอไหมครับ><
ขอบคุณที่อ่านจนจบ ยาวหน่อยนะครับทุกคน^^
รักครั้งนี้จะสมหวังไหม^^
งั้นขอเริ่มเลยแล้วกันนะครับ คือผมได้คุยกับผญ.คนนึง เราเคยเรียนมัธยมย่านสามพรานที่เดียวกัน เธอเรียนสายวิทย์ส่วนผมปวช. แตกต่างกันมาก 55555 แต่เราเรียนกันคนละตึก นานๆครั้งจะเจอกันที แต่ก็ไม่รู้จักไม่เคยได้คุย เพราะเธอมีแฟนอยู่แล้วเลยไม่กล้าคุย จนต่างคนต่างจบขึ้นมหาลัย เธอเรียนมหิดล ผมเรียนราชมงคลฯซึ่งอยู่ใกล้แต่ก็ไม่เคยเจอกันเลย 55 จนวันนึงผมได้เลื่อนหาดูเพื่อนที่อาจจะรู้จักในเฟสผมเลยเลื่อนไปเจอเฟสเธอ นั่งคิดสักพักว่าจะแอ๊ดไปดีไหมกลัวเขามีแฟนแล้ว จนตัดสินใจแอ๊ดไป แล้วเธอก็รับเฟสผม ผมก็เลยไปไลค์เธอรัวๆ(บอกให้รู้ว่าชอบนะ55) แล้วก็เลยทักแชทเฟสเธอไปก็คุยนู้นคุยนี่ ถามเธอเธอก็บอกยังไม่มีแฟน ผมก็ยังไม่มีใคร ก็คุยกันมาเรื่อยๆจนได้ไลน์เธอมาก็คุยกันทุกวันเช้ากลางวันเย็นดึกเลยก็ว่าได้ แต่พอมีเธอเข้ามา เธอเปลี่ยนผมไปเกือบซะทุกอย่าง จากคนนอนไม่ดึกมาทำให้ผมนอนดึกเพราะคุยกับเธอได้ แรกๆยังพิมพ์คุยพอมาช่วงหลังๆเริ่มจะโทรไลน์หากันเป็นส่วนใหญ่ เธอน่ารักมากผมเป็นคนขี้ลืมเธอจะคอยเตือนผมทุกๆอย่าง และเธอก็ยังเป็นคนขี้บ่น ขี้อ้อน ขี้งอนด้วยชอบให้ผมง้อ ทำให้ผมหลงเธอมากจนผมไม่อยากเสียเธอไป รักนี้จะสมหวังหรือไม่ผมก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยผมก็ทำให้เธอยิ้มได้ทุกวัน อาจจะมีน้อยใจกันบ้าง แต่เราก็กลับมาดีกัน เธอมาสร้างรอยยิ้มให้กับชีวิตผมมาก ผมมีความสุขจนไม่อยากปล่อยให้เธอหลุดมือไป ผมพอจะมีลุ้นไดัคบกับเธอไหมครับ><
ขอบคุณที่อ่านจนจบ ยาวหน่อยนะครับทุกคน^^