ผมอยากจะเล่าเรื่องความรักของผมเพื่อใครสักคนอยากจะอ่าน

ตอนผมอยู่ ม.6 ผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึง ซึ่งเราก็คบกับแบบปกติเปิดเผยที่บ้านก็รับรู้ ผมรู้สึกว่าผมรักเขามากไม่อยากเสียเธอไป ตั้งแต่ต้นผมเสมอต้นปลายมาตลอด อาจมีทะเลาะกันบ้างตามประสาแฟนกัน เวลาผมทะเลาะกับเธอ เธอเป็นฝ่ายง้อผมตลอด (แต่ใช่ว่าผมจะไม่ง้อเธอนะแต่อาจไม่บ่อย) เราเคยเลิกกันครั้งนึง แล้วผมก็เป็นคนไปขอคืนดีจนได้กลับมาคบกันอีกครั้ง พอนานวันเราทั้งคู่เรียนจบ ม.6 เตรียมเข้ามหาวิทยาลัยซึ่งเราสองคนสอบติดกันคนละที่เรียกได้ว่า เธอติดแถวปทุมธานี ผมติดแถวในตัวเมืองเธออยู่หอส่วนผมขับรถไปกลับ มันก็คงไม่มีเวลาได้เจอกันบ่อยนัก แต่ก็ไปมาหาสู่กันบ้างส่วนใหญ่เธอจะเป็นฝ่ายมาบ้านผมเองบางครั้งผมก็ขับรถไปรับเธอครึ่งทาง มีอยู่ครั้งนึงเราทะเลาะกันแรง ผมก็บอกเลิกเขาไป แต่ในใจมันแค่ประชด ผมคิดว่าเดี๋ยวเธอก็ต้องมาง้อผม แต่สุดท้ายไม่เลยเธอคงแบบว่าเบื่อผมมาก คงอยากจะเลิกอยู่แล้วหรือเปล่า
เราไม่ได้คุยกันสัก2-3วัน ผมก็โทรไป เพื่อจะขอคืนดี แต่เธอกับเฉยชาใส่ผมและดูเหมือนว่าเธอจะมีคนอื่น(ทั้งๆที่เพิ่งเลิกกันไม่กี่วัน)ซึ่งตอนนั้นเราก็เป็นน้องปี1เฟรชชี่ด้วยกันทั้งคู่ คือผมเป็นคนขี้ระแวงอยู่แล้ว ที่ผ่านมาผมเช็คมือถือ เฟส ไลน์ วอดแอป เป็นต้น. ซึ่งยกเว้น เฟส เวลาผมขอรหัสเธอมักจะต่อว่าผมบอกว่าให้มีสักอันที่เป็นการส่วนตัว นั้นละมันทำให้ผมอยากรู้ เพราะผมเคยเจอมาแล้ว แบบมีกิ๊กกันในเฟส  มาคราวนี้เราทั้งคู่ก็ได้เลิกกันสมคำประชดผมแล้ว 7วันผม กินไม่ได้นอนไม่หลับผมโทรไปเพื่อจะมาขอคืนดี แต่เหมือนเธอมีใครสักคนสำรองอยู่แล้ว ผมก็คิดแบบนั้น ผมเอาเฟสเธอมาเจาะแกะรหัสจนเข้าไปได้ สิ่งที่ผมคิดมันก็เป็นจริง ทั้งๆที่เธอบอกว่ายังไม่มีใคร เธอโกหกผมไม่ได้หรอกผมบอกเธอไป ผมบอกว่าผมเห็นในแชทหมดแล้ว เธอบอกว่า นิสัยไม่ดีเจาะเฟสคนอื่นเข้าไปดู เธอก็ต่อว่าผมเธอก็เกลียดผมมากขึ้น แต่ก็จริง ผมอาจนิสัยไม่ดีแต่สันดานเดิมของเค้ามันแก้ไม่หายหรอกที่ชอบโกหก เธอก็เปลี่ยนพาส ไปเลย เธอวางสายผมทิ้งไป จากนั้นผมก็โทรไม่ติด 7วันนั้นเป็นวันที่ผมอยากทิ้งตัวลงเฉยๆไม่อยากไปไหนเลย เรียนก็ไม่ไปเรียน ข้าวไม่กินหมกอยู่กับตัวเองยิ่งนานวันผมก็คิดว่าเธอคงไม่กลับมาแล้วละ ผมเลยเริ่มลบรูปทำลายทุกอย่างที่เธอให้ไว้ ทิ้งไป ผมเริ่มเป็นผู้เป็นคนขึ้นมา พยามลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ผมออกไปกินเบียร์กินเหล้าทุกวันกะเพื่อนอยู่แต่กับเพื่อนกลับก็ดึก ตอนนั้นผมคงคิดว่าประชดชีวิตตัวเอง ยิ่งนานวันผมเริ่มคิดว่าทำไปทำไม พ่อแม่ก็เป็นห่วงรักเรา ผมก็ไปกราบท่านบอกว่าจะเป็นคนดี หลังจากนั้นผมก็ตั้งใจเรียนไปทุกวัน เที่ยวบ้างบางครั้ง จนจบปี1 ขึ้นมาปี2 แต่ตลอดมาผมก็คิดถึงภาพเธอบ่อย (ก็คนมันคิดถึงอะแต่ทำไรไม่ได้) ผ่านไปประมานเกือบ2ปีได้ละ ตอนนี้ผมเข้าปี2เทอม2แล้ว ตลอดมาเราไม่เคยคุยหรือโทรเลย เฟสเธอก็บล็อกผม ไลน์เธอก็เปลี่ยน เบอร์เธอก็เพิ่งมาเปลี่ยน ผมก็เปลี่ยนเหมือนกัน  ผมอยากรู้จริงๆ ถ้าตอนนี้ผมลองกลับไปขอคืนดีอีกครั้งนึง เธอจะตอบว่ายังไง ก็ผมรักเขามาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาคนที่เข้ามาในชีวิตผม ผมรู้สึกเฉยๆ แบบไม่จริงจังกะใครเลย ถ้าเป็นไปได้ถ้าผมลองไปคืนดีตอนนี้เค้าจะว่ายังไง
อันนี้ผมลองย่อๆมาถ้สให้เล่า วันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่หมดหรอกครับ 55555
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ
เรื่องราวที่เล่ามาเป็นความจริง ผมอาจเขียนเรียงไม่ค่อยดีนัก ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยครับ