เป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง กับการออกมาเน้นย้ำโดยคนกลุ่มเดียวกันเอง ว่าการชุมนุมของเสื้อเหลืองและนกหวีดนั้น เป็นม็อบชนชั้นกลางระดับบนและคนมั่งมี โดยอธิบายภาพประกอบด้วยอาหารดีๆ หลังเวทีม็อบ ระดับก๋วยจั๊บเลิศรสจากเยาวราช และคั่วกลิ้งอร่อยที่สุดในโลก


ทำนองเดียวกับที่มีชนชั้นหอคอยงาช้างเคยอธิบาย ถึงม็อบยึดสนามบินสุวรรณภูมิด้วยคำว่า อาหารดีดนตรีเพราะ


คือการอวดอ้างอย่างภาคภูมิใจว่า คนมีตังค์เขามาชุมนุมกัน จึงเต็มไปด้วยบรรยากาศรื่นรมย์หรูหรา


แถมยังเปิดสายตาของคนฝ่ายม็อบก๋วยจั๊บดีดนตรีเพราะ ที่มีมุมมองต่อฝ่ายม็อบเสื้อแดงอย่างโจ่งแจ้ง


"จะมาชุมนุมก็ต้องขาดรายได้วันละ 300 ไป"


ทั้งหลายทั้งปวงเป็นอันชัดเจนว่า หลายปีมานี้ความขัดแย้งในการบ้านการเมืองไทยเรา


มีฝ่ายหนึ่งเป็นม็อบชนชั้นกลางระดับบนและคนมั่งมี กับอีกฝ่ายม็อบรากหญ้าที่อยู่ได้ด้วยค่าแรงวันละ 300!


แต่นอกเหนือการคุยโม้ว่ามีก๋วยจั๊บแพงๆ มีคั่วกลิ้งเริ่ดๆ กินกันในม็อบแล้ว


ทำไมไม่ยอมรับว่า ม็อบก๋วยจั๊บดีดนตรีเพราะนั้น ชุมนุมต่อสู้เพื่อนำไปสู่อะไร


เหตุใดม็อบก๋วยจั๊บดีจึงชุมนุมเพื่อนำไปสู่ 19 กันยายน 2549


และม็อบคั่วกลิ้งอร่อยเลิศนั้น ชุมนุมเพื่อนำไปสู่ 22 พฤษภาคม 2557


ขณะที่ม็อบที่อยู่ได้ด้วยค่าแรงวันละ 300 นั้น ชุมนุมทุกครั้ง กลับเรียกหาการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองตามวิถีการเมืองที่ก้าวหน้า คือ การยุบสภา


เพื่อให้การเมืองตัดสินใจด้วยคนทั้งประเทศ ทั้งยากดี มีจน!


ทำไมม็อบของคนมั่งมี ที่ชุมนุมไปพลางบริจาคเงินกันเป็นปึกๆ ไปพลาง และอวดอ้างว่ามีคนมาร่วมต่อสู้จำนวนหลายล้านคนนั้น


แล้วทำไมจึงไม่นำพาพลังคนหลายล้าน เข้าตัดสินทางการเมืองกับคนคิดต่าง ผ่านการเลือกตั้ง อันเป็นวิถีที่โลกอันเจริญทางปัญญาเขาใช้กัน


หรือว่าม็อบชนชั้นสูงชนชั้นกลางระดับบน ไม่ศรัทธาในระบบการเมืองที่ให้คนส่วนใหญ่ของประเทศร่วมกันตัดสินใจ


ดูจะศรัทธากับระบอบที่ใช้อำนาจพิเศษมาล้มกระดานอยู่เนืองๆ


ก็เพื่อให้เฉพาะพวกชนชั้นตนเองเข้าสู่อำนาจในสภาที่ใช้วิธีแต่งตั้ง


ขณะที่ม็อบซึ่งวันๆ อยู่ด้วยค่าแรง 300 ทำส้มตำปลาร้ากินกันในที่ชุมนุมนั้น


กลับศรัทธาในระบบที่คนทั้งประเทศมีสิทธิเสียงอย่างเสมอภาคกันมากกว่า


ก็คือให้คนส่วนใหญ่ตัดสินกันอย่างแฟร์ๆ


กินก๋วยจั๊บกลับถอยหลัง กินปลาร้ากลับก้าวหน้ากว่า