นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ อาจจะเขียนไม่ดีเท่าไร แต่ก็อยากให้เพื่อนๆได้อ่าน เพราะมาจากความรู้สึกของเราล้วนๆ
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ปกติก็เป็นคนติดเพื่อน อยู่กับเพื่อนตลอด
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่โสด ก็ใช้ชีวิตตามประสาเด็กวัยรุ่นปกติ เฮฮาปาร์ตี้แต่ก็ไม่มากเกินไป ก็มีผู้บ่าวเข้ามาบ้าง
แต่ก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ก็ถือว่าได้เรียนรู้ไปล่ะกัน (ต้องบอกก่อนนะว่าเราไม่ใช่คนสวยแต่อย่างใด555)
จนมาถึงผู้บ่าวคนนี้ ขอใช้นามสมมติของเขาว่า "นายเอง" เองเป็นผู้ชายตัวสูง สูงกว่าเรามากเลยล่ะ
เพราะเราเตี้ย 555. เราชอบยืนข้างเขานะ มันทำให้เราดูตัวเล็ก เพราะปกติไม่เล็ก 555.
......คืนวันนั้นเป็นวันที่ 13 เมษา ก็วันสงกรานต์ เราก็ขอพ่อไปเล่นน้ำมิดไนท์หน้าห้างกับเพื่อนๆ
และก็ไปนอนค้างบ้านเพื่อน คืนนั้นก็เจอคนรู้จักนะ เจอคนที่เคยคุยด้วยก็มี แล้วที่สำคัญก็เห็นใครคนนึงแว๊บๆ
นายเองนั่นแหละจะใครซะที่ไหนอีก แต่ก็ยังไม่แน่ใจ แล้วก็ไม่กล้าทักด้วย กลัวทักผิดคน
**(อ้อ! ลืมเล่าไป เรากับนายเองเคยรู้จักและคบกันมาก่อนแต่ก็นานมาแล้ว
เลิกกันด้วยเหตุผลที่เราเป็นฝ่ายไม่ดีเอง หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย)
ก็หลังจากเล่นน้ำเสร็จ เรากับเพื่อนก็กลับบ้าน และแน่นอนที่พลาดไม่ได้คือการลงรูป
เราก็ลงรูปตอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ แล้วนายเองก็มากดไลท์ เราเลยเข้าไปส่องเฟสนายเอง
เห็นเขาเช็คอินที่เล่นน้ำที่เดียวกับเรา เราเลยมั่นใจว่าที่เห็นเมื่อกี้นั้นใช่เขาแน่นอน
อิ่นี่ก็เลยจัดการโพสต์เลยค่ะ "วันนี้เราเห็นเธอที่มิดไนท์หน้าห้างด้วยนะ"
และทันใดนั้นนายเองก็ได้ตอบโพสต์กลับมา ตอบกันไปตอบกันมา
อยู่ๆเขาก็ทักแชท ไอเราก็ไม่คิดอะไร ก็คุยไปเรื่อยเปื่อย หลังจากนั้นก็คุยกันทุกวันๆ
ไม่รู้ว่าเขาม่อหรือเขาจีบกันแน่ แต่ก็คุยกับเขา555. จากที่ไม่ได้คิดอะไร ก็เริ่มคิดทีละนิดๆ
จนแน่ใจว่าเขาจีบ เราก็ยังคงเล่นตัว ทั้งที่ก็ไม่ได้สวยอะไรเล๊ยย.
แต่ปกติเป็นคนใจแข็งอยู่แล้วด้วย เลยอยากให้เขาคุยกับเราไปเรื่อยๆก่อน
คุยไปคุยมาได้ศึกษานิสัยกันมากขึ้นกว่าการคบกันครั้งก่อน
แต่เราคิดว่าเขาไม่ใช่สำหรับเรา เราเลยถอยห่าง แต่เขาง้อนะ เราว่าน่ารักมากเลยล่ะ
ใจอ่อนซะงั้น เขาบอกเราว่า "ถ้าคิดว่ายังไม่ใช่ ก็ให้คุยกันไปเรื่อยๆก่อน"
เราก็คุยกับเขาไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้ให้สถานะแฟน
จนวันนึงทั้งเขาและเราว่าง เราเลยชวนเขาไปทะเล
แล้วเราก็ชวนเพื่อนเราไปด้วย ตลอดทางที่นั่งรถ เราไม่คุยกับนายเองเลย
เรานั่งจิ้มแต่โทรศัพท์ ดูเหมือนเขาจะเสียความรู้สึกอยู่นะ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไรเลย
ทีนี้พอไปถึงทะเล เราก็เอาแต่คุยกับเพื่อน ไม่คุยกับเขา บอกตามตรงว่าไม่ใช่อะไรหรอก
แต่เราเขิน555. ทำตัวเฉยๆกลบเกลื่อนไปงั้นแหละ
นั่งสักพักก็กลับบ้าน แล้วก็แชทเฟสกันเป็นปกติทุกวัน
จนมาวันนึงเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ แต่ทำเหมือนเป็นนั่นแหละ ได้ยินแบบนั้นเราก็เสียความรู้สึกสิ
คุยกับเราก็นานแล้ว มาบอกแบบนี้ได้ยังไง ก็ไม่ถึงกับทะเลาะกัน สุดท้ายก็ดีกันอีก
คุยกันปกติได้ไม่กี่วัน เขาเริ่มอีกแล้ว อยากอยู่คนเดียว ไอเราก็เสียใจสิค๊า แต่ก็ยอมปล่อย
แล้วเป็นปกติอยู่แล้วเวลาเราเสียใจ เราจะชอบไปให้อาหารปลาที่สวนสาธารณะคนเดียว
วันนั้นไปแปปเดียวก็กลับ ไม่คิดว่าเขาจะตามไปง้อ เขาโทรมา ทักเฟสมา แต่เราไม่ได้ยิน
มือถืออีกเครื่องก็ไม่ได้พกไป เขาไปถึงตอนที่เรากลับแล้ว เราชอบนะที่เขาทำแบบนี้
มันน่ารักและดูว่าเราสำคัญขึ้นมาบ้าง หลังจากนั้นก็กลับมาคุยกันอีก
แต่มารู้หลังว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนอื่นด้วย ผิดหวังมาก ก็ทะเลาะกันไปตามระเบียบ
แต่หลังจากนั้นเขาก็บอกว่า "เขาจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว มาเริ่มใหม่กับเขานะ"
ไอเราก็โอเคตกลงคบกัน หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้คุยกับใครอีก
......ช่วงเวลาที่คบกัน ก็ไปเที่ยวกันตามประสาคนเป็นแฟนกันปกติ ถ่ายรูป ลงรูปคู่กัน
คุยกันทุกวัน บอกรัก บอกคิดถึง และแล้ววันนึงเหตุการณ์เดิมๆก็เกิดขึ้น นายเองพูดอีกแล้วว่า
"อยากอยู่คนเดียว เขาคิดว่าเขายังม่พร้อมจะดูแลใคร ยังดูแลใครไม่ได้
และเขาก็รับไม่ได้ที่นิสัยเราขี้หึงแบบนี้ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงขี้หึงขนาดนี้"
ไอเรานี่เสียใจหนักเพราะตอนนั้นคบกันแล้ว ร้องไห้ขี้มูกโป่ง ร้องหนักมาก
ยอมเดินไปออนไลน์โทรหาเขา คุยด้วยร้องด้วย จนเขาบอกว่ามาวิดีโอคอลกัน
นายเองเลยเห็นสภาพเราแบบหน้าสดตาบวม สภาพแบบรับไม่ได้เลยล่ะ555.
นายเองก็หยอกก็ล้อบ้างว่าเด็กอะไรขี้ร้อง ไอเราก็ยิ้มสิ ก็เขาทำตัวน่ารักนี่
เขาบอกว่าขอได้ไหม ให้เราเปลี่ยนนิสัยจุดนั้น เราก็ยอมเปลี่ยน เพราะคิดๆดูแล้ว
เราก็ขี้หึงหนักเกินไป สุดท้ายก็ไม่เลิกกันอยู่ดี ก็ยังคุยกันปกติไปเรื่อยๆ เราเริ่มลดนิสัยแย่ๆนั้นลง
และทำอะไรระมัดระวังมากขึ้น กลัวเขาจะเบื่อ เขาก็ไม่ได้ว่างหรอก ฝึกงาน เราก็เข้าใจพยายามไม่โวยวาย
......จนมาถึงวันนี้ เขาบอกเราด้วยประโยคเดิมอีกแล้ว "ขออยู่คนเดียวนะ ยังไม่พร้อมจะดูแลใคร"
คราวนี้เราทั้งสองคนเลิกกันจริงๆ เหมือนเดิมคือเราร้องไห้ เขาก็บอกว่าอย่าร้องนะ
เราไม่อยากเอาสถานะออก เราเลยขอให้เขาเอาออกเอง เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้
แน่นอนว่าเราไม่ทำ เราไม่เอาออก เพราะเราไม่ใช่เป็นฝ่ายขอเลิก
คุยกันไปมาจนในที่สุดเขายอมเอาสถานะออกเอง
......เราไม่รู้ว่าตกลงเขาคิดอะไรของเขากันแน่ ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา
เขารักเรามากในตอนแรก แต่พอนานไปๆความรักที่เขามีให้เรายิ่งน้อยลง
จนเขาบอกว่าเขาไม่รู้ว่ารักเรามั้ย เขาไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันหายไปไหน .
##เราเสียใจนะ เสียใจมากๆ คิดตลอดว่าเราไม่ดีตรงไหน เราไม่ดีขนาดที่ทำให้เขารักไม่ได้เลยเหรอ
เรายังรักเขาไม่มากพอรึไง เขาถึงทิ้งเราไว้กลางทางแบบนี้ จากที่คุยกันทุกวัน เจอกันทุกอาทิตย์
จนมาถึงวันนี้ที่ต้องยอมรับความจริง ว่ามันไม่มีอีกต่อไปแล้ว##
.....เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆ ให้ช่วยกันแชร์ความเห็น ว่าเพราะอะไรเขาถึงเลิกเพราะเหตุผลนี้
เพราะเราไม่เคยเจอฟนคนไหนที่เลิกกับเราเพราะเหตุผลแบบนี้เลย เราอยากรู้ว่าคนที่เขาขอเลิกแบบนี้เขาคิดยังไง
และที่ผ่านมาทำไปเพื่ออะไร??
เคยไหม? เลิกกันเพราะเขาบอกว่า "อยากอยู่คนเดียว"
เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เรื่องมันก็มีอยู่ว่า...เราเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย ปกติก็เป็นคนติดเพื่อน อยู่กับเพื่อนตลอด
ช่วงนั้นเป็นช่วงที่โสด ก็ใช้ชีวิตตามประสาเด็กวัยรุ่นปกติ เฮฮาปาร์ตี้แต่ก็ไม่มากเกินไป ก็มีผู้บ่าวเข้ามาบ้าง
แต่ก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ก็ถือว่าได้เรียนรู้ไปล่ะกัน (ต้องบอกก่อนนะว่าเราไม่ใช่คนสวยแต่อย่างใด555)
จนมาถึงผู้บ่าวคนนี้ ขอใช้นามสมมติของเขาว่า "นายเอง" เองเป็นผู้ชายตัวสูง สูงกว่าเรามากเลยล่ะ
เพราะเราเตี้ย 555. เราชอบยืนข้างเขานะ มันทำให้เราดูตัวเล็ก เพราะปกติไม่เล็ก 555.
......คืนวันนั้นเป็นวันที่ 13 เมษา ก็วันสงกรานต์ เราก็ขอพ่อไปเล่นน้ำมิดไนท์หน้าห้างกับเพื่อนๆ
และก็ไปนอนค้างบ้านเพื่อน คืนนั้นก็เจอคนรู้จักนะ เจอคนที่เคยคุยด้วยก็มี แล้วที่สำคัญก็เห็นใครคนนึงแว๊บๆ
นายเองนั่นแหละจะใครซะที่ไหนอีก แต่ก็ยังไม่แน่ใจ แล้วก็ไม่กล้าทักด้วย กลัวทักผิดคน
**(อ้อ! ลืมเล่าไป เรากับนายเองเคยรู้จักและคบกันมาก่อนแต่ก็นานมาแล้ว
เลิกกันด้วยเหตุผลที่เราเป็นฝ่ายไม่ดีเอง หลังจากนั้นเขาก็หายไปเลย)
ก็หลังจากเล่นน้ำเสร็จ เรากับเพื่อนก็กลับบ้าน และแน่นอนที่พลาดไม่ได้คือการลงรูป
เราก็ลงรูปตอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ แล้วนายเองก็มากดไลท์ เราเลยเข้าไปส่องเฟสนายเอง
เห็นเขาเช็คอินที่เล่นน้ำที่เดียวกับเรา เราเลยมั่นใจว่าที่เห็นเมื่อกี้นั้นใช่เขาแน่นอน
อิ่นี่ก็เลยจัดการโพสต์เลยค่ะ "วันนี้เราเห็นเธอที่มิดไนท์หน้าห้างด้วยนะ"
และทันใดนั้นนายเองก็ได้ตอบโพสต์กลับมา ตอบกันไปตอบกันมา
อยู่ๆเขาก็ทักแชท ไอเราก็ไม่คิดอะไร ก็คุยไปเรื่อยเปื่อย หลังจากนั้นก็คุยกันทุกวันๆ
ไม่รู้ว่าเขาม่อหรือเขาจีบกันแน่ แต่ก็คุยกับเขา555. จากที่ไม่ได้คิดอะไร ก็เริ่มคิดทีละนิดๆ
จนแน่ใจว่าเขาจีบ เราก็ยังคงเล่นตัว ทั้งที่ก็ไม่ได้สวยอะไรเล๊ยย.
แต่ปกติเป็นคนใจแข็งอยู่แล้วด้วย เลยอยากให้เขาคุยกับเราไปเรื่อยๆก่อน
คุยไปคุยมาได้ศึกษานิสัยกันมากขึ้นกว่าการคบกันครั้งก่อน
แต่เราคิดว่าเขาไม่ใช่สำหรับเรา เราเลยถอยห่าง แต่เขาง้อนะ เราว่าน่ารักมากเลยล่ะ
ใจอ่อนซะงั้น เขาบอกเราว่า "ถ้าคิดว่ายังไม่ใช่ ก็ให้คุยกันไปเรื่อยๆก่อน"
เราก็คุยกับเขาไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้ให้สถานะแฟน
จนวันนึงทั้งเขาและเราว่าง เราเลยชวนเขาไปทะเล
แล้วเราก็ชวนเพื่อนเราไปด้วย ตลอดทางที่นั่งรถ เราไม่คุยกับนายเองเลย
เรานั่งจิ้มแต่โทรศัพท์ ดูเหมือนเขาจะเสียความรู้สึกอยู่นะ แต่ตอนนั้นเราไม่ได้สนใจอะไรเลย
ทีนี้พอไปถึงทะเล เราก็เอาแต่คุยกับเพื่อน ไม่คุยกับเขา บอกตามตรงว่าไม่ใช่อะไรหรอก
แต่เราเขิน555. ทำตัวเฉยๆกลบเกลื่อนไปงั้นแหละ
นั่งสักพักก็กลับบ้าน แล้วก็แชทเฟสกันเป็นปกติทุกวัน
จนมาวันนึงเริ่มมีความรู้สึกแปลกๆ เขาบอกว่าอยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ แต่ทำเหมือนเป็นนั่นแหละ ได้ยินแบบนั้นเราก็เสียความรู้สึกสิ
คุยกับเราก็นานแล้ว มาบอกแบบนี้ได้ยังไง ก็ไม่ถึงกับทะเลาะกัน สุดท้ายก็ดีกันอีก
คุยกันปกติได้ไม่กี่วัน เขาเริ่มอีกแล้ว อยากอยู่คนเดียว ไอเราก็เสียใจสิค๊า แต่ก็ยอมปล่อย
แล้วเป็นปกติอยู่แล้วเวลาเราเสียใจ เราจะชอบไปให้อาหารปลาที่สวนสาธารณะคนเดียว
วันนั้นไปแปปเดียวก็กลับ ไม่คิดว่าเขาจะตามไปง้อ เขาโทรมา ทักเฟสมา แต่เราไม่ได้ยิน
มือถืออีกเครื่องก็ไม่ได้พกไป เขาไปถึงตอนที่เรากลับแล้ว เราชอบนะที่เขาทำแบบนี้
มันน่ารักและดูว่าเราสำคัญขึ้นมาบ้าง หลังจากนั้นก็กลับมาคุยกันอีก
แต่มารู้หลังว่าเขาคุยกับผู้หญิงคนอื่นด้วย ผิดหวังมาก ก็ทะเลาะกันไปตามระเบียบ
แต่หลังจากนั้นเขาก็บอกว่า "เขาจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว มาเริ่มใหม่กับเขานะ"
ไอเราก็โอเคตกลงคบกัน หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้คุยกับใครอีก
......ช่วงเวลาที่คบกัน ก็ไปเที่ยวกันตามประสาคนเป็นแฟนกันปกติ ถ่ายรูป ลงรูปคู่กัน
คุยกันทุกวัน บอกรัก บอกคิดถึง และแล้ววันนึงเหตุการณ์เดิมๆก็เกิดขึ้น นายเองพูดอีกแล้วว่า
"อยากอยู่คนเดียว เขาคิดว่าเขายังม่พร้อมจะดูแลใคร ยังดูแลใครไม่ได้
และเขาก็รับไม่ได้ที่นิสัยเราขี้หึงแบบนี้ เขาไม่เคยเจอผู้หญิงขี้หึงขนาดนี้"
ไอเรานี่เสียใจหนักเพราะตอนนั้นคบกันแล้ว ร้องไห้ขี้มูกโป่ง ร้องหนักมาก
ยอมเดินไปออนไลน์โทรหาเขา คุยด้วยร้องด้วย จนเขาบอกว่ามาวิดีโอคอลกัน
นายเองเลยเห็นสภาพเราแบบหน้าสดตาบวม สภาพแบบรับไม่ได้เลยล่ะ555.
นายเองก็หยอกก็ล้อบ้างว่าเด็กอะไรขี้ร้อง ไอเราก็ยิ้มสิ ก็เขาทำตัวน่ารักนี่
เขาบอกว่าขอได้ไหม ให้เราเปลี่ยนนิสัยจุดนั้น เราก็ยอมเปลี่ยน เพราะคิดๆดูแล้ว
เราก็ขี้หึงหนักเกินไป สุดท้ายก็ไม่เลิกกันอยู่ดี ก็ยังคุยกันปกติไปเรื่อยๆ เราเริ่มลดนิสัยแย่ๆนั้นลง
และทำอะไรระมัดระวังมากขึ้น กลัวเขาจะเบื่อ เขาก็ไม่ได้ว่างหรอก ฝึกงาน เราก็เข้าใจพยายามไม่โวยวาย
......จนมาถึงวันนี้ เขาบอกเราด้วยประโยคเดิมอีกแล้ว "ขออยู่คนเดียวนะ ยังไม่พร้อมจะดูแลใคร"
คราวนี้เราทั้งสองคนเลิกกันจริงๆ เหมือนเดิมคือเราร้องไห้ เขาก็บอกว่าอย่าร้องนะ
เราไม่อยากเอาสถานะออก เราเลยขอให้เขาเอาออกเอง เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้
แน่นอนว่าเราไม่ทำ เราไม่เอาออก เพราะเราไม่ใช่เป็นฝ่ายขอเลิก
คุยกันไปมาจนในที่สุดเขายอมเอาสถานะออกเอง
......เราไม่รู้ว่าตกลงเขาคิดอะไรของเขากันแน่ ตลอดระยะเวลาที่คบกันมา
เขารักเรามากในตอนแรก แต่พอนานไปๆความรักที่เขามีให้เรายิ่งน้อยลง
จนเขาบอกว่าเขาไม่รู้ว่ารักเรามั้ย เขาไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง ไม่รู้ว่าความรู้สึกมันหายไปไหน .
##เราเสียใจนะ เสียใจมากๆ คิดตลอดว่าเราไม่ดีตรงไหน เราไม่ดีขนาดที่ทำให้เขารักไม่ได้เลยเหรอ
เรายังรักเขาไม่มากพอรึไง เขาถึงทิ้งเราไว้กลางทางแบบนี้ จากที่คุยกันทุกวัน เจอกันทุกอาทิตย์
จนมาถึงวันนี้ที่ต้องยอมรับความจริง ว่ามันไม่มีอีกต่อไปแล้ว##
.....เราเลยอยากจะถามเพื่อนๆ ให้ช่วยกันแชร์ความเห็น ว่าเพราะอะไรเขาถึงเลิกเพราะเหตุผลนี้
เพราะเราไม่เคยเจอฟนคนไหนที่เลิกกับเราเพราะเหตุผลแบบนี้เลย เราอยากรู้ว่าคนที่เขาขอเลิกแบบนี้เขาคิดยังไง
และที่ผ่านมาทำไปเพื่ออะไร??