คือมันอาจจะฟังดูเป็นคำถามโง่ๆไปสักหน่อย
แต่จขกท.สงสัยจริงๆ
คือแต่ก่อนเราจะคบใคร สนิทกับใคร เรามักจะปล่อยให้ความสัมพันธ์มันเป็นไปอย่างธรรมชาติ
เวลาเพื่อนชวนไปไหน ถ้าเราไม่อยากไป เราก็จะตอบว่าไม่ไป
แม้ว่าเหตุผลที่เราไม่อยากไปจะเล็กนิดเดียว เช่น ขี้เกียจก็ไม่ไปแล้ว
เรียกได้ว่าตามใจตัวเอง แล้วก็เป็นตัวของตัวเองไม่ค่อยตามเพื่อนอ่ะ
ทีนี้บางห้วงอารมณ์ เราจะรู้สึกเดียวดาย ว่าเราอยู่คนเดียว ตัวคนเดียว
ทั้งที่จริงๆเราก็มีเพื่อนนะ ที่จริงใจ และน่ารัก ทั้งนั้นเลย
แต่เราจะชวนแค่บางคน ชวนมันไปไหนๆ มันก็ไม่ว่าง บางคนก็แนวคุณหนูต้องขออนุญาตพ่อก่อน (เรียนจบป.ตรีกันแล้ว)
และก็มีบางคนชวนเราไปนู่นไปนี่ เราก็ไม่ใช่คนที่เข้ากับคนอื่นไม่ได้ไง
แต่ที่ผ่านมาเราออกจะเก็บตัว (เก็บตัวเก็บตังและขี้เกียจจนชิน555)
เลยอยากถามความเห็นว่าคราวหน้าถ้าใครชวนไปไหน จขกท.ลองไปกับเค้าบ้างดีมั้ยคะ ถ้าไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง? หรือจริงๆมันคือมารยาทสังคม? หรือจริงๆมันคือมนุษยสัมพันธ์? หรือจขกท.ปิดใจตัวเองเกินไป?
เวลาคนที่เราอยากผูกมิตรชวนไปไหน เราควรไปมั้ยคะ
แต่จขกท.สงสัยจริงๆ
คือแต่ก่อนเราจะคบใคร สนิทกับใคร เรามักจะปล่อยให้ความสัมพันธ์มันเป็นไปอย่างธรรมชาติ
เวลาเพื่อนชวนไปไหน ถ้าเราไม่อยากไป เราก็จะตอบว่าไม่ไป
แม้ว่าเหตุผลที่เราไม่อยากไปจะเล็กนิดเดียว เช่น ขี้เกียจก็ไม่ไปแล้ว
เรียกได้ว่าตามใจตัวเอง แล้วก็เป็นตัวของตัวเองไม่ค่อยตามเพื่อนอ่ะ
ทีนี้บางห้วงอารมณ์ เราจะรู้สึกเดียวดาย ว่าเราอยู่คนเดียว ตัวคนเดียว
ทั้งที่จริงๆเราก็มีเพื่อนนะ ที่จริงใจ และน่ารัก ทั้งนั้นเลย
แต่เราจะชวนแค่บางคน ชวนมันไปไหนๆ มันก็ไม่ว่าง บางคนก็แนวคุณหนูต้องขออนุญาตพ่อก่อน (เรียนจบป.ตรีกันแล้ว)
และก็มีบางคนชวนเราไปนู่นไปนี่ เราก็ไม่ใช่คนที่เข้ากับคนอื่นไม่ได้ไง
แต่ที่ผ่านมาเราออกจะเก็บตัว (เก็บตัวเก็บตังและขี้เกียจจนชิน555)
เลยอยากถามความเห็นว่าคราวหน้าถ้าใครชวนไปไหน จขกท.ลองไปกับเค้าบ้างดีมั้ยคะ ถ้าไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง? หรือจริงๆมันคือมารยาทสังคม? หรือจริงๆมันคือมนุษยสัมพันธ์? หรือจขกท.ปิดใจตัวเองเกินไป?