สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกที่เราเริ่มเขียนหลังจากที่ได้อ่านกระทู้เพื่อนๆมาเยอะแล้ว
ขอแชร์เลยแล้วกันนะค่ะ นี่เป็นเรื่องของเราเอง เพื่อนๆอย่าแอบด่าเรานะเราแค่อยากจะเอาประสบการณ์มาแชร์เฉยๆ
เผื่อเรื่องราวของเราจะช่วยเตือนสติเพื่อนๆบางคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเรา
คือเรื่องมีอยู่ว่า
เราเรียนอยู่คณะ วจก. ของมหาลัยแห่งหนึ่ง หน้าตาเราก็พอดูได้นะ (คิดว่างั้น)
เรามีแฟนอยู่แล้วนะ แต่ก็แบบเราไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ เวลาไม่ตรงกันบ้าง แฟนเราก็ติดเพื่อน เราขับรถไปไหนมาไหนเองคนเดียวมาตลอด เดินห้าง กินข้าว ดูหนัง เดินเล่น ช๊อปปิ้ง
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน...... เพราะความไม่มีเวลาให้กัน ห่างๆกัน ทะเลาะกัน คนอื่นก็เข้ามาเป็นธรรมดา (เราไม่ได้นิสัยดีหรอกนะ เราก็มีคุยบ้างตามประสา)
เราบังเอิญไปรู้จักรุ่นน้องคนนึงเรียนอยู่คณะวิศวะ (เป็นคณะที่สาวๆคณะเราชอบมากๆ ฮี่ๆ) เราก็ลองแอดเฟสไปเล่นๆนะ ไปกดไลค์ตามประสา สรุปน้องเค้าทักมาเว้ย เห่ยเราก็คิดว่าเออลองคุยดู โมเม้นมุ้งมิ้งก็น่าสนุกดี ปรากฎว่าเราก็เริ่มคุยกับน้องเค้าเรื่อยๆ
ตอนแรกเราก็ไม่คิดจริงจังหรอกนะ แต่พอเวลาผ่านไปน้องเค้าก็แสดงให้เราเห็นว่าเค้ามีอะไรหลายๆอย่างที่แฟนเราไม่มีโดยเฉพาะความใส่ใจ อ่ะนะ
(ลืมบอกไปน้องวิศวะคนนี้อ่ะ เล่นดนตรีได้หลายอย่างเลย เราแพ้ผู้ชายเล่นดนตรีซะด้วย แงงง)
เราชอบโมเม้นนี้นะ ไปกินอะไรอร่อยๆด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปเป็นเพื่อนกันทำธุระ (ซึ่งเราเองไม่เคยมีโมเม้นนี้กับแฟนสักเท่าไหร่หรอกนะ) แล้วเราเองก็ซื้อขนม ของใช้จำเป็น แล้วแปะโพสอิสเขียนวิธีใช้ เขียนความรู้สึกไปแอบแปะที่รถที่หน้าประตูห้องน้องเค้าประจำ(คือเราสืบจนรู้ว่าน้องเค้าพักหอไหนห้องไหนง่ะ) จนกระทั่งเราก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเราเผลอไปรักเค้าเข้าตอนไหน แต่อย่างที่บอกเราเองมีแฟนแล้ว น้องเค้าก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเรามีแฟนแล้ว เราสองคนก็เสียใจนะ น้องเค้ายอมถอยไป ยอมที่จะรอเรา เราก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี จะบอกเลิกแฟนก็ลังเลใจเพราะแฟนเราเค้าก็ไม่ผิด เค้าก็แค่ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่แค่นั้นเอง (คือเราช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่างเลย เค้าเลยไม่ค่อยสนใจละมั่ง)
จนกระทั่งตอนนี้ น้องเค้าตัดสินใจเลิกคุยกับเราและน้องเค้าบอกเรานะว่าจะรอเรานะ แต่ก็บล็อกเราทุกทางซะงั้น เออแต่ตอนนี้ปลดบล๊อกเฟสละนะ เราก็เข้าไปส่องทุกวันเลย วันละสิบรอบเป็นอย่างต้ำ (ก็ปิดเทอมมันว่างง่า) เราเห็นน้องเค้าขึ้นสถานะความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนึงด้วย แวบแรกโคตรจุก ไหนใครบอกจะรอเราไง ตอนนี้เราตัดสินใจได้แล้ว เรารู้ใจตัวเองแล้วว่าเราต้องการอะไร แต่เค้าไม่อยู่รอฟังคำตอบจากเราอีกแล้วไง
เราก็ทักเฟสถามเค้าไปนะว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วหรอ เค้าก็ตอบมาว่า เรามองว่าแกเป็นเพียงแค่อดีตที่เราเคยทุ่มให้ทั้งใจทั้งน้ำตา เอาตรงๆก็คือเราไม่รู้สึกอะไรแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงอยากกลับไป แต่ตอนนี้เรามีเขาแล้ว ตอบมาแค่นี้โหโคตรจุกเลย เราจะทำไงได้ ทำได้แค่บอกไปว่าดีใจด้วยนะ
เพราะเราเป็นคนผิดเอง ที่มาทำแบบนี้ตั้งแต่ต้น แถมยังไม่ยอมตัดสินใจเลือกใครง่ายๆอีกด้วย สุดท้ายไม่ยอมเลือกใครก็ไม่เหลือใครจริงๆ ตัดสินใจนานเกินไปคนรอก็ไม่อยู่ฟังอีกแล้ว นาฬิกาเดินต่อไปเรื่อยๆตลอด
เราคงทำได้แค่ยินดีกับเค้าและเรื่องราวของเรากับเค้าคงจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำ เราสองคนคงไม่มีทางได้กลับมารักกันอีก
ฝากเรื่องราวของเราไว้เตือนสติเพื่อนๆที่เจอเหตุการณ์แบบเราด้วยนะ ยาวไปนิดนึง ^^
รักที่เป็นไปไม่ได้ของหนุ่มวิศวะกับสาววจก.
ขอแชร์เลยแล้วกันนะค่ะ นี่เป็นเรื่องของเราเอง เพื่อนๆอย่าแอบด่าเรานะเราแค่อยากจะเอาประสบการณ์มาแชร์เฉยๆ
เผื่อเรื่องราวของเราจะช่วยเตือนสติเพื่อนๆบางคนที่ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับเรา
คือเรื่องมีอยู่ว่า
เราเรียนอยู่คณะ วจก. ของมหาลัยแห่งหนึ่ง หน้าตาเราก็พอดูได้นะ (คิดว่างั้น)
เรามีแฟนอยู่แล้วนะ แต่ก็แบบเราไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ เวลาไม่ตรงกันบ้าง แฟนเราก็ติดเพื่อน เราขับรถไปไหนมาไหนเองคนเดียวมาตลอด เดินห้าง กินข้าว ดูหนัง เดินเล่น ช๊อปปิ้ง
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน...... เพราะความไม่มีเวลาให้กัน ห่างๆกัน ทะเลาะกัน คนอื่นก็เข้ามาเป็นธรรมดา (เราไม่ได้นิสัยดีหรอกนะ เราก็มีคุยบ้างตามประสา)
เราบังเอิญไปรู้จักรุ่นน้องคนนึงเรียนอยู่คณะวิศวะ (เป็นคณะที่สาวๆคณะเราชอบมากๆ ฮี่ๆ) เราก็ลองแอดเฟสไปเล่นๆนะ ไปกดไลค์ตามประสา สรุปน้องเค้าทักมาเว้ย เห่ยเราก็คิดว่าเออลองคุยดู โมเม้นมุ้งมิ้งก็น่าสนุกดี ปรากฎว่าเราก็เริ่มคุยกับน้องเค้าเรื่อยๆ
ตอนแรกเราก็ไม่คิดจริงจังหรอกนะ แต่พอเวลาผ่านไปน้องเค้าก็แสดงให้เราเห็นว่าเค้ามีอะไรหลายๆอย่างที่แฟนเราไม่มีโดยเฉพาะความใส่ใจ อ่ะนะ
(ลืมบอกไปน้องวิศวะคนนี้อ่ะ เล่นดนตรีได้หลายอย่างเลย เราแพ้ผู้ชายเล่นดนตรีซะด้วย แงงง)
เราชอบโมเม้นนี้นะ ไปกินอะไรอร่อยๆด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปเป็นเพื่อนกันทำธุระ (ซึ่งเราเองไม่เคยมีโมเม้นนี้กับแฟนสักเท่าไหร่หรอกนะ) แล้วเราเองก็ซื้อขนม ของใช้จำเป็น แล้วแปะโพสอิสเขียนวิธีใช้ เขียนความรู้สึกไปแอบแปะที่รถที่หน้าประตูห้องน้องเค้าประจำ(คือเราสืบจนรู้ว่าน้องเค้าพักหอไหนห้องไหนง่ะ) จนกระทั่งเราก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าเราเผลอไปรักเค้าเข้าตอนไหน แต่อย่างที่บอกเราเองมีแฟนแล้ว น้องเค้าก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเรามีแฟนแล้ว เราสองคนก็เสียใจนะ น้องเค้ายอมถอยไป ยอมที่จะรอเรา เราก็ไม่รู้จะตัดสินใจยังไงดี จะบอกเลิกแฟนก็ลังเลใจเพราะแฟนเราเค้าก็ไม่ผิด เค้าก็แค่ไม่ค่อยสนใจเราเท่าไหร่แค่นั้นเอง (คือเราช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่างเลย เค้าเลยไม่ค่อยสนใจละมั่ง)
จนกระทั่งตอนนี้ น้องเค้าตัดสินใจเลิกคุยกับเราและน้องเค้าบอกเรานะว่าจะรอเรานะ แต่ก็บล็อกเราทุกทางซะงั้น เออแต่ตอนนี้ปลดบล๊อกเฟสละนะ เราก็เข้าไปส่องทุกวันเลย วันละสิบรอบเป็นอย่างต้ำ (ก็ปิดเทอมมันว่างง่า) เราเห็นน้องเค้าขึ้นสถานะความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนนึงด้วย แวบแรกโคตรจุก ไหนใครบอกจะรอเราไง ตอนนี้เราตัดสินใจได้แล้ว เรารู้ใจตัวเองแล้วว่าเราต้องการอะไร แต่เค้าไม่อยู่รอฟังคำตอบจากเราอีกแล้วไง
เราก็ทักเฟสถามเค้าไปนะว่าไม่รู้สึกอะไรกับเราแล้วหรอ เค้าก็ตอบมาว่า เรามองว่าแกเป็นเพียงแค่อดีตที่เราเคยทุ่มให้ทั้งใจทั้งน้ำตา เอาตรงๆก็คือเราไม่รู้สึกอะไรแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงอยากกลับไป แต่ตอนนี้เรามีเขาแล้ว ตอบมาแค่นี้โหโคตรจุกเลย เราจะทำไงได้ ทำได้แค่บอกไปว่าดีใจด้วยนะ
เพราะเราเป็นคนผิดเอง ที่มาทำแบบนี้ตั้งแต่ต้น แถมยังไม่ยอมตัดสินใจเลือกใครง่ายๆอีกด้วย สุดท้ายไม่ยอมเลือกใครก็ไม่เหลือใครจริงๆ ตัดสินใจนานเกินไปคนรอก็ไม่อยู่ฟังอีกแล้ว นาฬิกาเดินต่อไปเรื่อยๆตลอด
เราคงทำได้แค่ยินดีกับเค้าและเรื่องราวของเรากับเค้าคงจะเป็นเพียงแค่ความทรงจำ เราสองคนคงไม่มีทางได้กลับมารักกันอีก
ฝากเรื่องราวของเราไว้เตือนสติเพื่อนๆที่เจอเหตุการณ์แบบเราด้วยนะ ยาวไปนิดนึง ^^