เราต้องใช้ความเข้มแข็งมากแค่ไหนที่จะปล่อยให้คนที่เรารักมากเดินจากไป ...

อยากรู้ว่า การที่เราทำดีเพื่อคนที่เรารักมากขนาดนี้ แต่ทำไมคนนั้นถึงเลือกเดินจากเราไป
คนที่เริ่มทุกอย่างมาจาก 0 ด้วยกัน แต่สุดท้ายทิ้งเราไว้กลางทางแล้วไปมีความสุขกับรักครั้งใหม่
เขาจะรู้สึกยังไง ที่มีอีกคน กำลังรอเขาอยู่ รอโดยที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาส หรือ ความหวังสัก 1 เปอร์เซ็นต์ไหม
คนที่ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ถึงจะลืมเรื่องราว ตั้งแต่วันแรกที่คุณก้าวเข้ามาในชีวิตเขา จนถึงวันที่คุณหันหลังให้เขา แล้วเดินจากไป

คุณทำกับคนที่เคยทำให้เขายิ้มแบบนั้นยังไง แล้วถ้าเป็นคุณ คุณจะทนเห็นเขาอีกครั้งได้ไหม ...
เราไม่รู้ว่าจะทนเป็นแบบนี้ได้นานแค่ไหนแต่แค่รู้ว่าครั้งล่าสุดที่เจอเขากับคนใหม่ คำพูดที่ว่า  


“เราไม่ได้คิดอะไรกับเธอแล้ว”
“เราลืมเธอไปแล้ว”
“เราจะไม่ให้เธอเห็นน้ำตาของเราอีก”
“เราจะเข้มแข็ง”
"ขอให้เธอโชคดีกับรักครั้งใหม่"


คำพูดเหล่านั้นที่เราคิดไว้ก่อนที่เราจะไปเจอเขา ไม่มีผลอะไรต่อน้ำตาและความเสียใจเลย
ภาพความทรงจำตลอด 4 -5 ปีที่คบกันมามันดันกลับมาหมดภายในช่วงเวลาแค่ไม่กี่นาที
เราต้องใช้เวลา ต้องใช้ความเข้มแข็ง ต้องใช้เหตุผลอะไรเพื่อที่จะลืมคนที่เรารักมากที่สุดในชีวิตของเราไปได้บ้าง…………

ถามว่าโกรธไหม ตอบได้เลยว่าโกรธมาก  
ถามว่าเกลียดไหม ตอบได้เลยว่าเกลียดมาก  
ถามว่าเจ็บไหม ตอบได้เลยว่าเจ็บมาก

แต่ความรักที่เรามีให้คุณมันมากกว่า จนลืมคำว่า โกรธ   เกลียด หรือ เจ็บไปหมดเลยไง ถ้าเป็นไปได้เราไม่อยากลืม
แต่ก็ไม่ขอให้กลับมา ถ้าคิดว่ามีความสุขกับทางเดินใหม่ก็ไป แต่ถ้าสักวัน คิดว่ามันไม่ใช่ ขอให้กลับมา "เพราะเรารอเก่ง"