สวัสดีค่ะ นี่เป็นครั้งแรกที่เราเข้ามาตั้งกระทู้คำถาม คือเราคบกับแฟนมา 2 ปี เรารักกันเพราะความเห็นอกเห็นใจกัน เพราะแฟนเราเกิดอุบัติเห็นรถล้ม
ไหปลาร้าหัก ระหว่างที่เค้าอยู่ที่โรงพยาบาล เราได้อยู่เฝ้าเค้ากับแม่ของเค้าตลอด ระหว่างที่เค้าพักรักษาตัวทีบ้านเราเองก็คอมโทรถามอยู่เสมอด้วยความเป็นห่วง หลังจากเค้าอาการดีขึ้น เค้าก็กลับมาเรียน เราก็ช่วยเหลือเค้าทุกเรื่อง ทุกอย่าง จนเค้าหายดี ทุกส่งที่เราทำไปเราทำด้วยความเต็มใจมาตลอด เพราะว่า
เรารู้สึกดีกับเค้า แล้วเค้าก็รู้สึกดีกับเราเช่นกันค่ะ จากนั้นเราจึงตกลงคบกัน เป็นแฟน แรกๆก็ยังไม่เปิดเผยตัว เพราะว่าเราเองเป็นรุ่นพี่ ส่วนเค้าเป็นรุ่นน้องซึ่งเรียนสาขาเดียวกัน แต่พออยู่กันมาเรื่อยๆทุกคนก้อพอจะรู้ว่าเราคบกัน แล้วเราก็คบกันอย่างเปิดเผย เราตกลงที่จะอยู่ด้วยกัน เรามีความสุขมากค่ะ ที่ทุกๆวันเราได้ดูแลเค้า กลับมาเจอหน้ากัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม ตื่นมาเจอกัน นอนพร้อมกัน ทุกวันมันเกิดความผูกพัน แฟนเราค่อนข้างหน้าตาดี ตี๋ สูง ขาว หุ่นดี เป็นนักบาส ซึ่งเป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน เราเองแตกต่างจากแฟนเราทุกอย่าง ตัวเตี้ย ดำ ไม่สวย แต่เราก็ดีใจที่เค้ารักเรา
1ปีแรก รักเราก็มีปัญหาบ้าง เค้าเริ่มแอบนอกใจไปมีคนอื่น แต่เราก็จับได้ เค้าก็ยอมรับและขอโทษว่าจะไม่ทำอีก แล้วเค้าก็เลือกที่จะอยู่กับเรา เราก็ให้อภัย
หลังจากนั้นรักเราก็เป็นปกติอยู่ช่วงหนึ่ง ความรักของเราไม่ค่อยหวือหวา เหมือนคู่อื่น แฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อน ค่อนข้างขี้โมโห ทำอะไรต้องได้ดั่งใจ ถ้าพูดถึงข้อดีนั่งก็คิดก็นานอยู่เหมือนกันนะคะ ข้อดีคือ เป็นคนตลก ชอบทำให้เราขำหัวเราะ ดูแลเราได้ดีเช่นกันตอนที่เราไม่สบาย เราไม่เคยขอให้เค้าต้องดีเหมือนใครๆ ขอแค่รักเรา ไม่นอกใจ นี่คือสิ่งเดียวที่เราขอเค้ามาตลอด สิ่งของเราไม่เคยต้องการจากเค้าเลย เราไม่เคยเรียกร้อง อยู่มาวันนึง แฟนเราไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ และเวลาที่เค้าไปเที่ยวแบบนี้เราไม่เคยได้มีโอกาสไปกับเค้าเลยสักครั้งเดียว ก้มีเคืองอยู่ แต่เราไม่อยากงี่เง่า เพราะกลัวว่าเค้าจะรำคาญ แต่บังเอิญว่าเราโกรธเราก็เลยไปบ้างแต่ไปกับเพื่อนของเรานะ เราก็เห็นแฟนนะเค้าจะเดินมาหาเรา แต่เราโกรธเราก้อเลยไม่อยากเจอหน้าเค้า ผับปิดแต่เพื่อนๆของแฟนเราหาแฟนเราไม่เจอ ช่วยกันหาจนทั่ว มือถือติดต่อไม่ได้ เลยแยกย้ายกันกลับ แต่เราก้อคิดไปต่างๆนานา ถ้าเราไม่โกรธแฟน แฟนเราคงไม่หายไปแบบนี้ แล้วเพื่อนของแฟนก็เอ่ยปากขึ้นมาบอกว่าแฟนเราไปขอไลน์ผู้หญิง เราก้อคิดแล้วว่าแฟนเราจะไปกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ถ้ากลับมาแล้วบอกเราว่าไปมีอะไรกับคนอื่นเราจะทำไงดี เราฟุ้งซ่านมาก เราพยายามโทรหาแฟนเราจนสามารถติดต่อได้ ปรากฏว่าแฟนเราเมามากเดินกลับมา แต่เราก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่าทำไมถึงเพิ่งติดต่อได้ เราก็ขับรถไปรับเค้ากลับมาที่ห้อง แฟนเราจับหน้าเราแล้วกอดเรา ถามเราว่าจะมาทนทำไมกับคนแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีใครมาทนแบบนี้หรอก เราก้อกอดเค้าเราก็โทษว่าเราผิดเองที่โกรธ ถ้าเราไม่โกรธคงได้กลับมาพร้อมกัน หลังจากคืนนั้นเราก้อชวนแฟนไปเที่ยวน้ำตกไปปรับความเข้าใจกันสร้างสัมพันธ์ให้ดี แต่หลังจากกลับมาแฟนเราก็แอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ จับหน้าเรา ลูบหัวเรา แล้วร้องไห้ เราก็ถามนะว่าปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า ร้องไห้ทำไม เราถามเค้าก็บอกไม่เป็นอะไร แต่มันรู้สึกลึกๆข้างๆ เราก้อคิดไม่ตกเหมือนกันว่ามันเกิดจากอะไร หลังจากวันนั้นมาอะไรก็เหมือนดีขึ้นอีกครั้ง เราได้มีโอกาสไปที่บ้านแฟน เรามีความสุขมากค่ะ รู้สึกว่าเราสำคัญมาก แล้วเราก็ได้พาแฟนกลับมาที่บ้านเราเช่นกัน หลังจากวันนั้นมาเกือบ1 เดือน แฟนเราก้ได้ไปผับที่เดิมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เราแอบไปเอง เราเห็นแฟนเต้นอยู่กับรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า 2 คนยืนข้างกันตลอดไม่ไปไหนเลย แฟนเราเค้าก็เห็นเรานะ แต่เค้าไม่สนใจเราเลย ไม่มาหา เรายืนดุเค้าเต้นด้วยกันอย่างมีความสุขจนผับปิด เราจุกจนร้องไห้ไม่ออก เรางงว่าทำไมแฟนเราถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ รุ่นน้องคนนันก็รู้จักเราดี แต่ไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด เหมือนเราไม่มีตัวตน คืนนั้นแฟนเราจะไม่ยอมกลับห้องมากับเราด้วย จะไปนอนห้องเพื่อน เราก้อวางเเผนกับเพื่อนแฟน ทำไงก้อได้ให้แฟนเรากลับห้องกับเรา แฟนเราก็ยอมกลับมานะคะ เค้ามีสติรุ้ทุกอย่างที่ทำลงไป และคืนนี้เรานอนกอดเค้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เค้าแกะมือเราออก และบอกเลิกเรา เค้าบอกว่าเค้าแทงข้างหลังเราจนพรุนหมดแล้ว เค้าสงสารเรา เค้าแอบไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นในช่วงเวลาที่เรากลับบ้านไปหาพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เค้าคุยกับคนอื่นตลอดเวลาที่อยุ่มหาลัย บางครั้งก็คุยจนไม่ตอบเราเลย เราเจ็บจนชา ชาจนเราไม่รู้จะทำยังไง เราไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำกับเราได้ขนาดนี้ เค้าบอกเลิกเราแท้ๆ แต่เราเองกับไม่ยอมเลิก เค้าบอกเราเค้าไม่อยากเห็นแก่ตัว ไม่อยากเห็นเราเสียใจอีก ไม่อยากอยู่เพราะว่าสงสาร แต่ใจเรามันผูกพันธ์กับเค้าไปทั้งใจ เราไม่อยากเลิก เรายอมทุกอย่าง ให้อภัย ขอแค่กลับมา มันดูโง่มากที่เราทำแบบนี้ เราบอกความจริงกับแม่เรา แม่เราให้เลิกอย่างเดียว ไม่ให้คบกับอีก แต่แม่แฟนเค้าไม่อยากให้เลิกกัน แต่ทำไงได้ใจคนมันไม่อยู่แล้ว ต่อให้เราดีเท่าไหร่เค้าก็ไม่กลับมา เรายอมจบแบบจากกันด้วยดี เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม เรายังคงคุยกับเค้าาเหมือนเดิม เรายังทำใจไม่ได้จริงๆ หลังจากวันที่เรารู้ความจริงทั้งหมด เราก็เกิดอุบัติเหตุ ชีวิตเราเสียศุนญ์มาก เดินยังเซ ใจเราเองตอนนี้มันก้ดีขึ้นมาในระดับนึง แต่แผลของเรามันค่อนข้างสาหัส เราเองก้อไม่อยากเปิดใจให้ใครเข้ามา เราเหมือนคนที่วิ่งตามมาตลอด เราไม่เคยได้หยุดพัก แต่ก็มีคนที่แสนดีเข้ามาในวันที่เราโชคร้าย เค้าคือเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันมาตลอด3ปี เค้าดีกับเรามาก เราเองก็เพิ่งรู้ความจริงจากเพื่อนสนิท เพราะเค้าเข้าไปปรึกษา เค้าแอบชอบเรามานานมากแล้วตั้งแต่เรียนปี1 แต่เรามีแฟนเค้าเลยไม่ได้อะไรกับเรามาก แต่ทุกครั้งที่เรามีปัญหาเค้าจะยื่นมือมาช่วยเราตลอด ตอนนี้เราคุยกับเค้าทุกวัน เค้าก็รู้ว่าเรายังตัดใจจากแฟนเราไม่ได้ เราเองก้ไม่อยากให้เค้าเสียใจที่เรายังเป็นแบบนี้อยุ่ เราอยากให้แผลในใจของเราหายดีซะก่อนถ้าเราจะเริ่มใหม่กับใครสักคน แต่ก้ไม่รู้ว่าเค้าเองจะอดทนรอได้นานแค่ไหน ตอนนี้เค้าเข้ามาดุแลเราดูมาก พาเราไปเที่ยวทำบุญ พาไปกินอะไรอร่อยๆ เราอยากเลี้ยงหมาเค้าก็จะซื้อให้เรา ชวนเราไปเที่ยวกับครอบครัวที่บ้าน เค้าทุ่มเทมากค่ะ เค้าดีในแบบที่เราไม่เคยได้รับ ถึงมันจะเป็นแค่ช่วงเริ่มต้นก้อตาม อย่างว่าคนเราก้ต้องดูนานๆ แต่เพื่อนคนนี้เราก็รู้จักดีพอสมควรว่าเค้ามีนิสัยแบบไหน ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมันคงจะดีกว่านี้ เพราะเราก็เกรงใจ เกร็งๆ ยังไม่ชินในสถานะเพื่อนคนนึงที่แสนดีเกินไป
***********ถ้าวันนึงแฟนที่เรารักมากเค้ากลับตัวได้ กลับมาขอคืนดี เราควรจะให้อภัยอีกครั้ง หรือว่าเมื่อใจเราหายดีแล้วเปิดดอกาสให้คนที่รอเค้าเข้า
กว่าจะรู้ความจริง ก็โดนแทงข้างหลังจนพรุน #ความรัก
ไหปลาร้าหัก ระหว่างที่เค้าอยู่ที่โรงพยาบาล เราได้อยู่เฝ้าเค้ากับแม่ของเค้าตลอด ระหว่างที่เค้าพักรักษาตัวทีบ้านเราเองก็คอมโทรถามอยู่เสมอด้วยความเป็นห่วง หลังจากเค้าอาการดีขึ้น เค้าก็กลับมาเรียน เราก็ช่วยเหลือเค้าทุกเรื่อง ทุกอย่าง จนเค้าหายดี ทุกส่งที่เราทำไปเราทำด้วยความเต็มใจมาตลอด เพราะว่า
เรารู้สึกดีกับเค้า แล้วเค้าก็รู้สึกดีกับเราเช่นกันค่ะ จากนั้นเราจึงตกลงคบกัน เป็นแฟน แรกๆก็ยังไม่เปิดเผยตัว เพราะว่าเราเองเป็นรุ่นพี่ ส่วนเค้าเป็นรุ่นน้องซึ่งเรียนสาขาเดียวกัน แต่พออยู่กันมาเรื่อยๆทุกคนก้อพอจะรู้ว่าเราคบกัน แล้วเราก็คบกันอย่างเปิดเผย เราตกลงที่จะอยู่ด้วยกัน เรามีความสุขมากค่ะ ที่ทุกๆวันเราได้ดูแลเค้า กลับมาเจอหน้ากัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม ตื่นมาเจอกัน นอนพร้อมกัน ทุกวันมันเกิดความผูกพัน แฟนเราค่อนข้างหน้าตาดี ตี๋ สูง ขาว หุ่นดี เป็นนักบาส ซึ่งเป็นที่ต้องการของใครหลายๆคน เราเองแตกต่างจากแฟนเราทุกอย่าง ตัวเตี้ย ดำ ไม่สวย แต่เราก็ดีใจที่เค้ารักเรา
1ปีแรก รักเราก็มีปัญหาบ้าง เค้าเริ่มแอบนอกใจไปมีคนอื่น แต่เราก็จับได้ เค้าก็ยอมรับและขอโทษว่าจะไม่ทำอีก แล้วเค้าก็เลือกที่จะอยู่กับเรา เราก็ให้อภัย
หลังจากนั้นรักเราก็เป็นปกติอยู่ช่วงหนึ่ง ความรักของเราไม่ค่อยหวือหวา เหมือนคู่อื่น แฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อน ค่อนข้างขี้โมโห ทำอะไรต้องได้ดั่งใจ ถ้าพูดถึงข้อดีนั่งก็คิดก็นานอยู่เหมือนกันนะคะ ข้อดีคือ เป็นคนตลก ชอบทำให้เราขำหัวเราะ ดูแลเราได้ดีเช่นกันตอนที่เราไม่สบาย เราไม่เคยขอให้เค้าต้องดีเหมือนใครๆ ขอแค่รักเรา ไม่นอกใจ นี่คือสิ่งเดียวที่เราขอเค้ามาตลอด สิ่งของเราไม่เคยต้องการจากเค้าเลย เราไม่เคยเรียกร้อง อยู่มาวันนึง แฟนเราไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ และเวลาที่เค้าไปเที่ยวแบบนี้เราไม่เคยได้มีโอกาสไปกับเค้าเลยสักครั้งเดียว ก้มีเคืองอยู่ แต่เราไม่อยากงี่เง่า เพราะกลัวว่าเค้าจะรำคาญ แต่บังเอิญว่าเราโกรธเราก็เลยไปบ้างแต่ไปกับเพื่อนของเรานะ เราก็เห็นแฟนนะเค้าจะเดินมาหาเรา แต่เราโกรธเราก้อเลยไม่อยากเจอหน้าเค้า ผับปิดแต่เพื่อนๆของแฟนเราหาแฟนเราไม่เจอ ช่วยกันหาจนทั่ว มือถือติดต่อไม่ได้ เลยแยกย้ายกันกลับ แต่เราก้อคิดไปต่างๆนานา ถ้าเราไม่โกรธแฟน แฟนเราคงไม่หายไปแบบนี้ แล้วเพื่อนของแฟนก็เอ่ยปากขึ้นมาบอกว่าแฟนเราไปขอไลน์ผู้หญิง เราก้อคิดแล้วว่าแฟนเราจะไปกับผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า ถ้ากลับมาแล้วบอกเราว่าไปมีอะไรกับคนอื่นเราจะทำไงดี เราฟุ้งซ่านมาก เราพยายามโทรหาแฟนเราจนสามารถติดต่อได้ ปรากฏว่าแฟนเราเมามากเดินกลับมา แต่เราก็อดสงสัยไม่ได้อยู่ดีว่าทำไมถึงเพิ่งติดต่อได้ เราก็ขับรถไปรับเค้ากลับมาที่ห้อง แฟนเราจับหน้าเราแล้วกอดเรา ถามเราว่าจะมาทนทำไมกับคนแบบนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่มีใครมาทนแบบนี้หรอก เราก้อกอดเค้าเราก็โทษว่าเราผิดเองที่โกรธ ถ้าเราไม่โกรธคงได้กลับมาพร้อมกัน หลังจากคืนนั้นเราก้อชวนแฟนไปเที่ยวน้ำตกไปปรับความเข้าใจกันสร้างสัมพันธ์ให้ดี แต่หลังจากกลับมาแฟนเราก็แอบร้องไห้อยู่บ่อยๆ จับหน้าเรา ลูบหัวเรา แล้วร้องไห้ เราก็ถามนะว่าปทำอะไรผิดมาหรือเปล่า ร้องไห้ทำไม เราถามเค้าก็บอกไม่เป็นอะไร แต่มันรู้สึกลึกๆข้างๆ เราก้อคิดไม่ตกเหมือนกันว่ามันเกิดจากอะไร หลังจากวันนั้นมาอะไรก็เหมือนดีขึ้นอีกครั้ง เราได้มีโอกาสไปที่บ้านแฟน เรามีความสุขมากค่ะ รู้สึกว่าเราสำคัญมาก แล้วเราก็ได้พาแฟนกลับมาที่บ้านเราเช่นกัน หลังจากวันนั้นมาเกือบ1 เดือน แฟนเราก้ได้ไปผับที่เดิมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เราแอบไปเอง เราเห็นแฟนเต้นอยู่กับรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า 2 คนยืนข้างกันตลอดไม่ไปไหนเลย แฟนเราเค้าก็เห็นเรานะ แต่เค้าไม่สนใจเราเลย ไม่มาหา เรายืนดุเค้าเต้นด้วยกันอย่างมีความสุขจนผับปิด เราจุกจนร้องไห้ไม่ออก เรางงว่าทำไมแฟนเราถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ รุ่นน้องคนนันก็รู้จักเราดี แต่ไม่มีความเกรงใจเลยสักนิด เหมือนเราไม่มีตัวตน คืนนั้นแฟนเราจะไม่ยอมกลับห้องมากับเราด้วย จะไปนอนห้องเพื่อน เราก้อวางเเผนกับเพื่อนแฟน ทำไงก้อได้ให้แฟนเรากลับห้องกับเรา แฟนเราก็ยอมกลับมานะคะ เค้ามีสติรุ้ทุกอย่างที่ทำลงไป และคืนนี้เรานอนกอดเค้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เค้าแกะมือเราออก และบอกเลิกเรา เค้าบอกว่าเค้าแทงข้างหลังเราจนพรุนหมดแล้ว เค้าสงสารเรา เค้าแอบไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นในช่วงเวลาที่เรากลับบ้านไปหาพ่อแม่ที่ต่างจังหวัด เค้าคุยกับคนอื่นตลอดเวลาที่อยุ่มหาลัย บางครั้งก็คุยจนไม่ตอบเราเลย เราเจ็บจนชา ชาจนเราไม่รู้จะทำยังไง เราไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำกับเราได้ขนาดนี้ เค้าบอกเลิกเราแท้ๆ แต่เราเองกับไม่ยอมเลิก เค้าบอกเราเค้าไม่อยากเห็นแก่ตัว ไม่อยากเห็นเราเสียใจอีก ไม่อยากอยู่เพราะว่าสงสาร แต่ใจเรามันผูกพันธ์กับเค้าไปทั้งใจ เราไม่อยากเลิก เรายอมทุกอย่าง ให้อภัย ขอแค่กลับมา มันดูโง่มากที่เราทำแบบนี้ เราบอกความจริงกับแม่เรา แม่เราให้เลิกอย่างเดียว ไม่ให้คบกับอีก แต่แม่แฟนเค้าไม่อยากให้เลิกกัน แต่ทำไงได้ใจคนมันไม่อยู่แล้ว ต่อให้เราดีเท่าไหร่เค้าก็ไม่กลับมา เรายอมจบแบบจากกันด้วยดี เรายังคุยกันได้เหมือนเดิม เรายังคงคุยกับเค้าาเหมือนเดิม เรายังทำใจไม่ได้จริงๆ หลังจากวันที่เรารู้ความจริงทั้งหมด เราก็เกิดอุบัติเหตุ ชีวิตเราเสียศุนญ์มาก เดินยังเซ ใจเราเองตอนนี้มันก้ดีขึ้นมาในระดับนึง แต่แผลของเรามันค่อนข้างสาหัส เราเองก้อไม่อยากเปิดใจให้ใครเข้ามา เราเหมือนคนที่วิ่งตามมาตลอด เราไม่เคยได้หยุดพัก แต่ก็มีคนที่แสนดีเข้ามาในวันที่เราโชคร้าย เค้าคือเพื่อนที่เรียนห้องเดียวกันมาตลอด3ปี เค้าดีกับเรามาก เราเองก็เพิ่งรู้ความจริงจากเพื่อนสนิท เพราะเค้าเข้าไปปรึกษา เค้าแอบชอบเรามานานมากแล้วตั้งแต่เรียนปี1 แต่เรามีแฟนเค้าเลยไม่ได้อะไรกับเรามาก แต่ทุกครั้งที่เรามีปัญหาเค้าจะยื่นมือมาช่วยเราตลอด ตอนนี้เราคุยกับเค้าทุกวัน เค้าก็รู้ว่าเรายังตัดใจจากแฟนเราไม่ได้ เราเองก้ไม่อยากให้เค้าเสียใจที่เรายังเป็นแบบนี้อยุ่ เราอยากให้แผลในใจของเราหายดีซะก่อนถ้าเราจะเริ่มใหม่กับใครสักคน แต่ก้ไม่รู้ว่าเค้าเองจะอดทนรอได้นานแค่ไหน ตอนนี้เค้าเข้ามาดุแลเราดูมาก พาเราไปเที่ยวทำบุญ พาไปกินอะไรอร่อยๆ เราอยากเลี้ยงหมาเค้าก็จะซื้อให้เรา ชวนเราไปเที่ยวกับครอบครัวที่บ้าน เค้าทุ่มเทมากค่ะ เค้าดีในแบบที่เราไม่เคยได้รับ ถึงมันจะเป็นแค่ช่วงเริ่มต้นก้อตาม อย่างว่าคนเราก้ต้องดูนานๆ แต่เพื่อนคนนี้เราก็รู้จักดีพอสมควรว่าเค้ามีนิสัยแบบไหน ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมันคงจะดีกว่านี้ เพราะเราก็เกรงใจ เกร็งๆ ยังไม่ชินในสถานะเพื่อนคนนึงที่แสนดีเกินไป
***********ถ้าวันนึงแฟนที่เรารักมากเค้ากลับตัวได้ กลับมาขอคืนดี เราควรจะให้อภัยอีกครั้ง หรือว่าเมื่อใจเราหายดีแล้วเปิดดอกาสให้คนที่รอเค้าเข้า