วันนี้ผมกำลังขับรถกลับบ้านตามปกติ จากเส้นวงเวียนพระราม 5 มุ่งหน้าไปเส้นราชพฤกษ์ เพื่อที่จะตัดออกปิ่นเกล้า แต่รถเจ้ากรรม ดันน้ำมันหมด และ แถม แบตหมดเนื่องจากเปิดไฟฉุกเฉินทิ้งไว้นาน และ ไม่ได้ดับเครื่องปรับอากาศ ด้วยความตกใจ ทำให้รถจอดนิ่งอยู่บนสะพานข้ามคลองมหาสวัสดิ์ (สะพานที่ฝั่งตรงข้ามเป็น The crystral) รถผมจอดอยู่ซ้ายสุด ด้วยความที่เป็นลักษณะของสะพานข้ามแยกข้ามคลอง ทำให้รถติด และมีรถวิ่งด้วยความเร็วอยู่ตลอดเวลา
มีคนขี่บิ๊กไบท์ท่านนึง แกขับมาจอดหลังรถผม ตอนนั้น ผมก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกเพราะเป็นจุดที่ยาก และอันตรายพอสมควร พี่เค้าเดินมาให้ความช่วยเหลือผม
ที่แรกพี่แกจะขับรถไปซื้อน้ำมันมาให้ แต่ด้วยความที่ผมรู้สภาพว่าแบตรถผมหมดแน่ๆ ยังไงก็สต๊าดไม่ติด พี่แกเลยบอกว่างั้น เดี๋ยวเข็นลงไปข้างล่าง บนนี้มันอันตราย และพี่แกก็ขี่รถออกไป
ผมก็อยู่ในช่วงที่ต้องโทรขอความช่วยเหลือจาก คนอื่นๆ ในตอนนี้ ก็คือ เพื่อนๆพี่ๆ ที่ทำงานผม ทำให้คุยโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา เลยฟังไม่ถนัด และ คิดว่าพีเค้าคงจะไปแล้วแน่ๆ เพราะ เค้าถามอะไรผมมาผมก็คุยโทรศัพท์อยู่ตลอด ประกอบกับที่ทำงานผมโทรมาสอบถามถึงสถานะอยู่ตลอด และ พยายามที่จะมาช่วยกัน แต่ด้วยความที่พวกเพื่อนๆพี่ๆอยู่ไกลกันแล้วเพราะเลิกงานมุ่งหนัากลับบ้านกันหมด เลยช้าหากจะมาช่วย
ผมเลยตัดสินใจ เข็นรถเพียงลำพังเพื่อที่จะเอารถลงจาก สะพานให้ได้ก่อน ซึ่งลำบากมากๆเพราะผมไม่สามารถไปอยู่ฝั่งขวาเพื่อจับพวกมาลัยและเข็นได้
ประกอบกับรถผมแต่งซิ่ง จึงอาจจะเป็นสาเหตุให้หลายๆท่านมองข้ามการช่วยเหลือด้วยลักษณะรถ และอีกทั้งยังเป็นจุดที่ยากต่อการช่วยเหลือด้วย
ผมเข็นมาได้ซักพักในระหว่างนั้นก็โทรผสานงานให้ ฮอนด้า มาช่วย เพราะมีบริการช่วยเหลือฉุกเฉิน
จากนั้นพี่คนขับบิ๊กไบท์คนเดิม แกวิ่งขึ้นมาจากตีนสะพาน ผมรู้สึกพี่แกเหมือนฮีโร่เลยครับ สุดท้ายพี่เค้าช่วยผมเอารถลง โดยผม เข้าไปนั่งด้านในเพื่อบังคับพวงมาลัย ส่วนพี่แกไปเข็นให้ผมจากทางด้านหลัง จนลงสะพานมาได้ ผมไหลรถเข้าซ้าย ระหว่างนั้น พี่ แมซ บริษัทผมเขาขับมอไซค์กำลังกลับบ้าน ผ่านมาจำได้ว่าเป็นรถผม ก็สกรีนรถจากทางซ้ายให้ จนผมไหลเข้ามาจอดอยู่ที่ร้านเจียงลูกชิ้นปลา ตรงตีนสะพาน
พี่บิ๊กไบท์ คนเดิม แกเข้ามาสอบถามอาการอีกรอบในขณะนั้นผมก็ยังมีสายเข้าตลอดจากพี่ๆที่ทำงาน และจากฮอนด้าเอง
จนเค้าแน่ใจว่าผม OK แล้วจะรอฮอนด้ามา พี่เค้าเลยไป
ยังไงขอบพระคุณพี่ น่าจะชื่อ รักเกียรติ (ผมฟังไม่ถนัดจริงๆ)ทะเบียนรถตัวอักษร อะไรซักอย่าง แต่มีเลข 500 ขับรถสไตล์ ทัวริ่ง ที่มาช่วยผมในวันนี้ ถ้าไม่ได้พี่ ผมคงลำบากมากๆ
ขอบคุณมากครับผม และ ก็ขอบคุณ พี่ๆเพื่อนๆที่ออฟฟิศด้วยที่เป็นห่วง
ขอขอบพระคุณ บิ๊กไบท์ ท่านนึงมากๆ ที่ช่วยผมจากเหตุการณ์น้ำมันหมด เส้นราชพฤกษ์วันนี้
มีคนขี่บิ๊กไบท์ท่านนึง แกขับมาจอดหลังรถผม ตอนนั้น ผมก็ทำอะไรไม่ค่อยถูกเพราะเป็นจุดที่ยาก และอันตรายพอสมควร พี่เค้าเดินมาให้ความช่วยเหลือผม
ที่แรกพี่แกจะขับรถไปซื้อน้ำมันมาให้ แต่ด้วยความที่ผมรู้สภาพว่าแบตรถผมหมดแน่ๆ ยังไงก็สต๊าดไม่ติด พี่แกเลยบอกว่างั้น เดี๋ยวเข็นลงไปข้างล่าง บนนี้มันอันตราย และพี่แกก็ขี่รถออกไป
ผมก็อยู่ในช่วงที่ต้องโทรขอความช่วยเหลือจาก คนอื่นๆ ในตอนนี้ ก็คือ เพื่อนๆพี่ๆ ที่ทำงานผม ทำให้คุยโทรศัพท์อยู่ตลอดเวลา เลยฟังไม่ถนัด และ คิดว่าพีเค้าคงจะไปแล้วแน่ๆ เพราะ เค้าถามอะไรผมมาผมก็คุยโทรศัพท์อยู่ตลอด ประกอบกับที่ทำงานผมโทรมาสอบถามถึงสถานะอยู่ตลอด และ พยายามที่จะมาช่วยกัน แต่ด้วยความที่พวกเพื่อนๆพี่ๆอยู่ไกลกันแล้วเพราะเลิกงานมุ่งหนัากลับบ้านกันหมด เลยช้าหากจะมาช่วย
ผมเลยตัดสินใจ เข็นรถเพียงลำพังเพื่อที่จะเอารถลงจาก สะพานให้ได้ก่อน ซึ่งลำบากมากๆเพราะผมไม่สามารถไปอยู่ฝั่งขวาเพื่อจับพวกมาลัยและเข็นได้
ประกอบกับรถผมแต่งซิ่ง จึงอาจจะเป็นสาเหตุให้หลายๆท่านมองข้ามการช่วยเหลือด้วยลักษณะรถ และอีกทั้งยังเป็นจุดที่ยากต่อการช่วยเหลือด้วย
ผมเข็นมาได้ซักพักในระหว่างนั้นก็โทรผสานงานให้ ฮอนด้า มาช่วย เพราะมีบริการช่วยเหลือฉุกเฉิน
จากนั้นพี่คนขับบิ๊กไบท์คนเดิม แกวิ่งขึ้นมาจากตีนสะพาน ผมรู้สึกพี่แกเหมือนฮีโร่เลยครับ สุดท้ายพี่เค้าช่วยผมเอารถลง โดยผม เข้าไปนั่งด้านในเพื่อบังคับพวงมาลัย ส่วนพี่แกไปเข็นให้ผมจากทางด้านหลัง จนลงสะพานมาได้ ผมไหลรถเข้าซ้าย ระหว่างนั้น พี่ แมซ บริษัทผมเขาขับมอไซค์กำลังกลับบ้าน ผ่านมาจำได้ว่าเป็นรถผม ก็สกรีนรถจากทางซ้ายให้ จนผมไหลเข้ามาจอดอยู่ที่ร้านเจียงลูกชิ้นปลา ตรงตีนสะพาน
พี่บิ๊กไบท์ คนเดิม แกเข้ามาสอบถามอาการอีกรอบในขณะนั้นผมก็ยังมีสายเข้าตลอดจากพี่ๆที่ทำงาน และจากฮอนด้าเอง
จนเค้าแน่ใจว่าผม OK แล้วจะรอฮอนด้ามา พี่เค้าเลยไป
ยังไงขอบพระคุณพี่ น่าจะชื่อ รักเกียรติ (ผมฟังไม่ถนัดจริงๆ)ทะเบียนรถตัวอักษร อะไรซักอย่าง แต่มีเลข 500 ขับรถสไตล์ ทัวริ่ง ที่มาช่วยผมในวันนี้ ถ้าไม่ได้พี่ ผมคงลำบากมากๆ
ขอบคุณมากครับผม และ ก็ขอบคุณ พี่ๆเพื่อนๆที่ออฟฟิศด้วยที่เป็นห่วง