จากทู้
http://pantip.com/topic/33798861
ปุจฉาให้น่าคิดว่า คนเราจะมี "สิบปี "สักกี่ครั้ง ?
ในแง่ "ธรรมชาติ" ยากนักที่จะตอบได้
เพราะสรรพสิ่งล้วนเกิด ตั้งอยู่ แล้วดับไป
ไม่รู้จะตั้งอยู่นานแค่ไหน ไม่รู้จะดับไปเมื่อไร
ในทาง "โลกียะ"
คนเรานั้นมี "โอกาส" ไม่มากนัก โอกาสที่จะมีสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต
จะฉกฉวยได้ไหม จะเก็บรักษาโอกาสดี ๆ ไว้ได้ไหม
บางคนแค่ครั้งเดียว ก็เกินพอ บางคนครั้งแล้วครั้งเล่าก็เก็บเอาไว้ไม่ได้
สิบปีจะกี่ครั้ง เพียงมองโลกในแง่ดี สิบปีช่วงไหนก็เหมือนกัน
เขียนถึงตรงนี้ ทำให้นึกถึงเพลง what a wonderful world ของหลุยส์ อาร์มสตรอง
บางคนร่ำรวย มีสถานะ แต่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต แค่เลี้ยงลูกยังไม่ได้ดีสักคน
บางคนจนยากตรากตรำ แต่เลี้ยงลูกได้ดิบได้ดีมีเต็มเมือง
บางคนสวยรวยล้น แต่ใช้ชีวิตเหมือนไม่มีพรุ่งนี้ เสียผู้เสียคน
บางคนทะเยอทะยาน ประสบความสำเร็จมากมาย แต่สุดท้ายโดดเดี่ยวยามแก่ชรา
ฯลฯ
ความสุข และความงดงามในชีวิต ไม่ใช่สิ่งที่เป็นอยู่ ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่
แต่คือสิ่งที่เหลือไว้ต่างหาก
เมื่อย
ชีวิตที่เศร้าที่สุด
คือชีวิตที่หน้าตาดี แต่ไม่มีแฟน
เศร้า
กระทู้สนทนานินทาทู้ของนักเลงคีย์บอร์ด part-time ที่ชื่อ sao..เหลือ..noi
ปุจฉาให้น่าคิดว่า คนเราจะมี "สิบปี "สักกี่ครั้ง ?
ในแง่ "ธรรมชาติ" ยากนักที่จะตอบได้
เพราะสรรพสิ่งล้วนเกิด ตั้งอยู่ แล้วดับไป
ไม่รู้จะตั้งอยู่นานแค่ไหน ไม่รู้จะดับไปเมื่อไร
ในทาง "โลกียะ"
คนเรานั้นมี "โอกาส" ไม่มากนัก โอกาสที่จะมีสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต
จะฉกฉวยได้ไหม จะเก็บรักษาโอกาสดี ๆ ไว้ได้ไหม
บางคนแค่ครั้งเดียว ก็เกินพอ บางคนครั้งแล้วครั้งเล่าก็เก็บเอาไว้ไม่ได้
สิบปีจะกี่ครั้ง เพียงมองโลกในแง่ดี สิบปีช่วงไหนก็เหมือนกัน
เขียนถึงตรงนี้ ทำให้นึกถึงเพลง what a wonderful world ของหลุยส์ อาร์มสตรอง
บางคนร่ำรวย มีสถานะ แต่ไม่ประสบความสำเร็จในชีวิต แค่เลี้ยงลูกยังไม่ได้ดีสักคน
บางคนจนยากตรากตรำ แต่เลี้ยงลูกได้ดิบได้ดีมีเต็มเมือง
บางคนสวยรวยล้น แต่ใช้ชีวิตเหมือนไม่มีพรุ่งนี้ เสียผู้เสียคน
บางคนทะเยอทะยาน ประสบความสำเร็จมากมาย แต่สุดท้ายโดดเดี่ยวยามแก่ชรา
ฯลฯ
ความสุข และความงดงามในชีวิต ไม่ใช่สิ่งที่เป็นอยู่ ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่
แต่คือสิ่งที่เหลือไว้ต่างหาก
เมื่อย
ชีวิตที่เศร้าที่สุด
คือชีวิตที่หน้าตาดี แต่ไม่มีแฟน
เศร้า