สวัสดีครับ นี่คือ กระทู้แรกของผมนะครับ
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมต้องบอกก่อนเลยนะครับว่า "ผมเป็นเกย์" คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ตอนนั้นผมอยู่ ม.1 ส่วนพี่เค้าอยู่ ม.4 ผมชอบพี่เค้ามาก แบบว่ายอมทำทุกอย่างให้พี่เค้า ประมาณว่า ตามงานที่พี่เค้ายังไม่ส่งอาจารย์ให้ ของานที่พี่เค้าส่งอาจารย์แล้วได้คะแนนน้อย มาแก้ให้ ทีแรกอาจารย์ก็ไม่ยอมให้ผมแก้ให้ แต่ผมก็พยายามอ้อนวอน จนในที่สุด อาจารย์ยอมใจอ่อนให้ผมแก้งานให้พี่เค้า จนงานนั้นได้คะแนนเกือบเต็ม พอถีงงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้น ผมก็ฝากของขวัญให้เพื่อนเอาไปให้พี่เค้า เพราะตอนนั้นผมยังไม่กล้าพอที่จะให้กับตัวเอง หลังจากที่เพื่อนของผมเอาของขวัญไปให้พี่เค้า เพื่อนของผมก็เล่าให้ผมฟังว่า "พี่เค้ายิ้ม" หละงจากวันนั้นผมก็ทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้ามาโดยตลอด พอผมขึ้น ม.2 พี่เค้าก็เริ่มรู้แล้วว่าผมแอบชอบพี่เค้า แล้วเพื่อนของพี่เค้าก็รู้กันมากขึ้น จนแต่ละคนพากันแซวผมกับพี่เค้า พอถึงงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้น ผมก็ฝากของขวัญให้เพื่อนเอาไปให้พี่เค้าเหมือนตอนที่อยู่ ม.1 แต่ครั้งนี้ เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า "พี่เค้าเมิน ไม่รับของขวัญที่ผมฝากไปให้ แต่เพื่อนของพี่เค้าก็ได้รับไว้ให้" คือตอนนั้นผม fail มากเลยครับ แต่ผมก็เริ่มทำใจแล้วพูดกับตัวเองว่า "พี่เค้าคงไม่ได้ชอบเราหรอก พี่เค้าก็ต้องชอบผู้หญิงดิ ก็พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์นิ" แต่ผมก็ทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้าเหมือนเดิม เพราะว่าพี่สาวของผมเคยบอกว่า "ถ้าเขาไม่ได้ชอบเรา เราก็พยายามทำดีเข้าแลกดิ" พอผมขึ้นม.3 โรงเรียนของผมก็มีงานกีฬาสี (เป็นกีฬาสีกลุ่มที่ให้แต่ละโรงเรียนมาแข่งกีฬาสีกัน) ได้มีการซ้อมกองเชียร์ ซึ่งที่ทำให้ผมไม่เป็นอันจะซ้อม ก็เพราะว่า พี่เค้านั่งอยู่ข้างหน้าผมอ่ะสิครับ จนพี่สาวผมแซวว่า "ที่วันนี้ไม่ตั้งใจซ้อมเนี่ยเป็นเพราะคนข้างหน้า รึป่าว" ผมก็ได้แต่เขิน พูดอะไรไม่ออก หลังจากที่งานกีฬาสีผ่านไปแล้วก็ เป็นงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้นอีกปี แต่ปีนี้ผมให้ของขวัญกับพี่เค้าด้วยตัวเอง ก่อนที่จะให้ มันก็ต้องมีการเตี้ยมกันก่อนใช่มั้ยล่ะครับ คนที่ผมเตี้ยมด้วยอ่ะหรอครับ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนสนิทของพี่เค้านั่นแหละครับ ทำไมผมถีงเตี้ยมได้อ่ะหรอ ก็เพราะว่าผมก็สนิทกับเพื่อนสนิทพี่เค้าไงล่ะครับ 555 นึกไม่ถึงใช่มั้ยล่ะครับว่า ผมจะสนิทกับเพื่อนสนิทของคนที่ผมแอบชอบ หลังจากที่เตี้ยมกันเรียบร้อย ผมก็ให้เพื่อนสนิทพี่เค้าไปพูดให้พี่เค้าออกมาข้างนอก แต่พี่เค้าไม่ยอมออกมา แต่สิ่งที่ผมนึกไม่ถึงก็คือ เพื่อนสนิทของพี่เค้าบอกความจริงพี่เค้าว่า ผมมีของขวัญจะให้ และสิ่งที่ทำให้ผมต้องตกใจก็เพราะว่า พี่เค้าออกมา แล้วเดินตรงมาที่ผม พร้อมกับเพื่อนสนิทของพี่เค้า ในตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก และในที่สุดผมก็ได้ให้ของขวัญชิ้นสุดท้ายด้วยมือตัวเอง หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือนกว่า ก็เป็นวันปัจฉิมนิเทศ หรือว่า วันอำลาสถาบัน นั่นแหละครับ ผมก็ได้เอาดอกกุกลาบพร้อมกับของที่ปัจฉิมที่ผมเตรียมไว้ให้พี่เค้า ไปให้พี่เค้า แต่สิ่งที่ทำให้ผมเริ่มน้ำตาคลอ ก็เพราะว่า พี่เค้ารับของที่ผมให้ไป แล้วพี่เค้าก็ตอบแทนผมด้วยอาการเมิน ไม่สนใจ เป็นใครๆก็ต้องน้ำตาคลอใช่มั้ยล่ะครับ ว่า รุ่นพี่ที่เราแอบชอบมา 3 ปี เมินใส่เรา หลังจากวันนั้น ผมก็พยายามที่จะลืมพี่เค้า แต่ผมก็ลืมพี่เค้ายังไม่ได้
ปัจจุบันนี้ผมก็เรียนจบม.3 แล้วครับ ส่วนพี่เค้าก็สอบติดที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัด ขอนแก่น
"ผมควรที่จะลืมพี่เค้า หรือ ผมควรที่จะรักพี่เค้าเหมือนเดิมดีครับ"
ผมควรที่จะลืมพี่เค้าดีมั้ย??????
เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมต้องบอกก่อนเลยนะครับว่า "ผมเป็นเกย์" คือเรื่องมีอยู่ว่า ผมแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ตอนนั้นผมอยู่ ม.1 ส่วนพี่เค้าอยู่ ม.4 ผมชอบพี่เค้ามาก แบบว่ายอมทำทุกอย่างให้พี่เค้า ประมาณว่า ตามงานที่พี่เค้ายังไม่ส่งอาจารย์ให้ ของานที่พี่เค้าส่งอาจารย์แล้วได้คะแนนน้อย มาแก้ให้ ทีแรกอาจารย์ก็ไม่ยอมให้ผมแก้ให้ แต่ผมก็พยายามอ้อนวอน จนในที่สุด อาจารย์ยอมใจอ่อนให้ผมแก้งานให้พี่เค้า จนงานนั้นได้คะแนนเกือบเต็ม พอถีงงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้น ผมก็ฝากของขวัญให้เพื่อนเอาไปให้พี่เค้า เพราะตอนนั้นผมยังไม่กล้าพอที่จะให้กับตัวเอง หลังจากที่เพื่อนของผมเอาของขวัญไปให้พี่เค้า เพื่อนของผมก็เล่าให้ผมฟังว่า "พี่เค้ายิ้ม" หละงจากวันนั้นผมก็ทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้ามาโดยตลอด พอผมขึ้น ม.2 พี่เค้าก็เริ่มรู้แล้วว่าผมแอบชอบพี่เค้า แล้วเพื่อนของพี่เค้าก็รู้กันมากขึ้น จนแต่ละคนพากันแซวผมกับพี่เค้า พอถึงงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้น ผมก็ฝากของขวัญให้เพื่อนเอาไปให้พี่เค้าเหมือนตอนที่อยู่ ม.1 แต่ครั้งนี้ เพื่อนผมเล่าให้ฟังว่า "พี่เค้าเมิน ไม่รับของขวัญที่ผมฝากไปให้ แต่เพื่อนของพี่เค้าก็ได้รับไว้ให้" คือตอนนั้นผม fail มากเลยครับ แต่ผมก็เริ่มทำใจแล้วพูดกับตัวเองว่า "พี่เค้าคงไม่ได้ชอบเราหรอก พี่เค้าก็ต้องชอบผู้หญิงดิ ก็พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์นิ" แต่ผมก็ทำทุกอย่างเพื่อพี่เค้าเหมือนเดิม เพราะว่าพี่สาวของผมเคยบอกว่า "ถ้าเขาไม่ได้ชอบเรา เราก็พยายามทำดีเข้าแลกดิ" พอผมขึ้นม.3 โรงเรียนของผมก็มีงานกีฬาสี (เป็นกีฬาสีกลุ่มที่ให้แต่ละโรงเรียนมาแข่งกีฬาสีกัน) ได้มีการซ้อมกองเชียร์ ซึ่งที่ทำให้ผมไม่เป็นอันจะซ้อม ก็เพราะว่า พี่เค้านั่งอยู่ข้างหน้าผมอ่ะสิครับ จนพี่สาวผมแซวว่า "ที่วันนี้ไม่ตั้งใจซ้อมเนี่ยเป็นเพราะคนข้างหน้า รึป่าว" ผมก็ได้แต่เขิน พูดอะไรไม่ออก หลังจากที่งานกีฬาสีผ่านไปแล้วก็ เป็นงานวันปีใหม่ที่โรงเรียนของผมจัดขึ้นอีกปี แต่ปีนี้ผมให้ของขวัญกับพี่เค้าด้วยตัวเอง ก่อนที่จะให้ มันก็ต้องมีการเตี้ยมกันก่อนใช่มั้ยล่ะครับ คนที่ผมเตี้ยมด้วยอ่ะหรอครับ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เพื่อนสนิทของพี่เค้านั่นแหละครับ ทำไมผมถีงเตี้ยมได้อ่ะหรอ ก็เพราะว่าผมก็สนิทกับเพื่อนสนิทพี่เค้าไงล่ะครับ 555 นึกไม่ถึงใช่มั้ยล่ะครับว่า ผมจะสนิทกับเพื่อนสนิทของคนที่ผมแอบชอบ หลังจากที่เตี้ยมกันเรียบร้อย ผมก็ให้เพื่อนสนิทพี่เค้าไปพูดให้พี่เค้าออกมาข้างนอก แต่พี่เค้าไม่ยอมออกมา แต่สิ่งที่ผมนึกไม่ถึงก็คือ เพื่อนสนิทของพี่เค้าบอกความจริงพี่เค้าว่า ผมมีของขวัญจะให้ และสิ่งที่ทำให้ผมต้องตกใจก็เพราะว่า พี่เค้าออกมา แล้วเดินตรงมาที่ผม พร้อมกับเพื่อนสนิทของพี่เค้า ในตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก และในที่สุดผมก็ได้ให้ของขวัญชิ้นสุดท้ายด้วยมือตัวเอง หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือนกว่า ก็เป็นวันปัจฉิมนิเทศ หรือว่า วันอำลาสถาบัน นั่นแหละครับ ผมก็ได้เอาดอกกุกลาบพร้อมกับของที่ปัจฉิมที่ผมเตรียมไว้ให้พี่เค้า ไปให้พี่เค้า แต่สิ่งที่ทำให้ผมเริ่มน้ำตาคลอ ก็เพราะว่า พี่เค้ารับของที่ผมให้ไป แล้วพี่เค้าก็ตอบแทนผมด้วยอาการเมิน ไม่สนใจ เป็นใครๆก็ต้องน้ำตาคลอใช่มั้ยล่ะครับ ว่า รุ่นพี่ที่เราแอบชอบมา 3 ปี เมินใส่เรา หลังจากวันนั้น ผมก็พยายามที่จะลืมพี่เค้า แต่ผมก็ลืมพี่เค้ายังไม่ได้
ปัจจุบันนี้ผมก็เรียนจบม.3 แล้วครับ ส่วนพี่เค้าก็สอบติดที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัด ขอนแก่น
"ผมควรที่จะลืมพี่เค้า หรือ ผมควรที่จะรักพี่เค้าเหมือนเดิมดีครับ"