ไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องทนอยู่กับคนที่ทำเราร้องไห้หลายครั้ง

เรื่องนี้เกี่ยวกับเพื่อนของเราเองค่ะ เราใกล้จะจบแล้วอีกหนึ่งปี ตลอดเวลาตั้งแต่ตอนม.3-5เรากับเพื่อนคนนั้นยังสนิทและดีต่อกันค่ะ แต่ว่า..เรารู้สึกว่าปีนี้เราดูห่างเหินมากค่ะ เพื่อนเขาดูเหมืนใส่หน้ากากเข้าหาเราไงงั้น เราก็เลยไม่ชอบนางค่ะแต่จะบอกเพื่อนๆไม่ได้เพราะเราไม่ไว้ใจเท่าไหร่เพราะเพื่อนที่เราไม่ชอบนางดังนางเป็นที่รักมากกว่าเรา แถมเพื่อนคนนั้นยังอยู่กลุ่มเดียวกับเราจะห่างก็ไม่ได้ถ้าตัดขาดเราก็ไม่รู้ว่าจะไปอยู่กับเพื่อนคนไหน บางครั้งเราก็ร้องไห้ บางครั้งเราก็ไม่อยากไปเรียน เรารอวันปัจฉิมทุกครั้งค่ะแต่ก็ต้องทนต่อไป
  แถมเราไปซ้อมแล้วเรากับมากลุ่มเพื่อนเรามักห่างเหินไม่ค่อยคุยกับเราเมินเรา จิกตาใส่บ้าง บางทีก็อยากหาที่ระบายแต่ก็ไม่มีพ่อแม่เราก็ไม่ค่อยว่าง จนตอนนี้เราเป็นเด็กเก็บกดอ่ะค่ะ

อยากจะขอวิธีการแก้หน่อยค่ะ ถึงบางคนอาจบอกว่าให้ห่างไปเลยแต่เพื่อนคนนี้นางก็ชอบมาป้วนเปี้ยนในชีวิตเราตลอด