[Spoil] Domestic na Kanojo #54 - ชื่อ

ภาพเปิดตอนนี้

เซอร์วิสคนน้องต่อจากตอนที่แล้วสินะ






- เปิดตอนมาที่ฉากพระเอกกับเพื่อนไปเดินเที่ยวในเมืองระหว่างชั่วโมงอิสระในวันสุดท้ายของการทัศนศึกษา

- พระเอกยังซึมกะทือเรื่องความในใจของคนพี่ไม่หายจนเพื่อนออกปากทักว่าเป็นอะไรไป พระเอกก็ตอบเลี่ยงๆ ไปว่าไม่มีอะไร

- เดินเที่ยวกันอยู่ พวกผู้หญิงที่มาด้วยก็ไปเห็นร้านขายเครื่องประดับน่ารักๆ ราคาไม่แพงเข้า เลยแวะเข้าไปดูกัน พวกผู้ชายรวมทั้งพระเอกเลยตามไปดูด้วย ระหว่างกำลังดูอยู่นั้น พระเอกก็สะดุดตาเครื่องประดับชิ้นหนึ่งเข้า

- ฉากตัดมาทางฝั่งคนพี่ที่นั่งคุยกับเพื่อนอาจารย์อยู่ที่โรงแรม ตอนนั้นก็มีเมล์จากพระเอกเข้ามา ถามว่าวันนี้พอหาเวลามาเจอกันได้มั้ย

- คนพี่พอเห็นว่าเป็นเมล์จากพระเอกก็นิ่วหน้า แล้วส่งเมล์ตอบกลับไปว่าตัวเองก็มีเรื่องอยากคุยกับพระเอกเหมือนกัน ให้มาเจอกันที่ห้องพักของคนพี่ตอน 1 ทุ่มระหว่างที่นักเรียนกับอาจารย์คนอื่นไปดูดอกไม้ไฟ

- พอถึงเวลานัด พระเอกก็ไปที่ห้องพักของคนพี่ และสิ่งที่พระเอกทำเมื่อได้เจอหน้าคนพี่แบบสองต่อสองก็คือ โผเข้ากอดด้วยความคิดถึงแทบคลั่งตาย

- พระเอกบอกว่าตัวเองมีเรื่องอย่างจะบอกกับคนพี่เหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันแบบเคอะเขินเหมือนรอให้อีกฝ่ายเริ่มก่อนอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่ต่างฝ่ายจะพูดขึ้นพร้อมๆ กัน

- พระเอก "ช่วยจริงจังกับเรื่องของเราเถอะ"

- คนพี่ "พวกเราเลิกกันดีกว่า"

- ประโยคคนละเรื่องเดียวกันที่ต่างฝ่ายต่างพูดพร้อมกันทำเอาพระเอกมึนตึ้บไปพักใหญ่ ครั้นควบคุมสติได้เป็นที่เรียบร้อย คนพี่ก็เป็นฝ่ายบอกเหตุผลที่ขอเลิกก่อนว่าตัวเองเป็นคนผิดเอง ทั้งที่รู้ว่าไม่ควรคบเป็นแฟนกัน ทั้งที่ตัวเองเป็นผู้ใหญ่ควรจะไตร่ตรองให้รอบคอบ แต่กลับปล่อยตัวปล่อยใจไปตามอารมณ์ จนเรื่องกลายเป็นแบบนี้ และบอกว่าถึงคบกันไปก็ไม่เป็นผลดีกับฝ่ายไหนเลย ดังนั้นตัวเธอจึงคิดว่าควรปิดฉากความสัมพันธ์นี้ซะ

- และสิ่งที่พระเอกทำหลังจากนั้นก็คือ...ไม่รับข้อเสนอใดๆ จากปากคนพี่ทั้งสิ้น พร้อมกับหยิบเอาแหวนวงหนึ่งออกมาสวมนิ้วนางมือซ้ายให้คนพี่ทันที


แหวนที่พระเอกสวมให้คนพี่ในตอนนี้ ไม่ใช่แหวนดีเด่อะไร แค่แหวนประดับราคาถูกที่พระเอกไปเจอตอนเดินเที่ยวกับเพื่อน (ฉากก่อนหน้านี้) นั่นแหละ




- คนพี่ตาค้าง พระเอกก็บอกคนพี่ว่าก็เข้าใจอยู่ว่าคนพี่กังวล แต่อย่าเอาเรื่องอายุหรือเรื่องที่เป็นญาติกันมาอ้างคิดเองเออเองตามใจชอบเลย เพราะตัวเขานั้นรักคนพี่ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่เกี่ยวกับเรื่องอายุหรือเรื่องเป็นญาติกันอะไรทั้งนั้น

- เจอพระเอกพูดแบบนี้เข้าไป คนพี่ก็หน้าแดงด้วยความอายและความปลื้มใจ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรต่อ ข้างนอกก็จุดดอกไม้ไฟกันซะก่อน ก็เลยเดินไปที่หน้าต่างดูดอกไม้ไฟด้วยกัน

- ระหว่างที่ดูดอกไม้ไฟกันอยู่ พระเอกก็แอบสังเกตเห็นว่าคนพี่เอานิ้วแตะแหวนที่นิ้วนางที่ตัวเองสวมให้เมื่อกี้อยู่ตลอด เลยพูดขึ้นมาว่าตอนนี้ยังเป็นแค่แหวนถูกๆ ก็จริง แต่วงต่อไปเขาจะทำงานหาเงินมาซื้อให้เอง

- พระเอก "แล้ววันหน้าเรามาแต่งงานกันนะ ฮินะ"

- คนพี่ได้ยินพระเอกเรียกชื่อตัวเองเต็มปากเต็มคำ ไม่ใช่เรียกอาจารย์หรือพี่เป็นครั้งแรกก็ดีใจจนร้องไห้  ก่อนที่จะประกบริมฝีปากเข้าหากันอย่างโหยหาในที่สุด





- หลังจูบกันเสร็จ ทั้งคู่ก็เคลื่อนตัวไปที่เตียง คนพี่ล้มตัวลงนอนหงาย พระเอกค่อยๆ เอนทับ แล้วเคลียเคล้าเล้าโลมกันท่ามกลางแสงเสียงจากดอกไม้ไฟข้างนอกเป็นอันจบตอนนี้









อ่านจบตอนนี้แล้วรู้สึกขึ้นมาเลย ว่าเรื่องนี้มันเคลียร์ปัญหากันเร็วดีแฮะ ปัญหาอะไรที่นึกว่าจะลากเป็นดราม่ายาว พวกใช้เวลาแค่ 2 - 3 ตอนเคลียร์หมดเลย

ถึงจะไม่รู้ว่าต่อจากนี้ไปจะเป็นยังไงก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ต้องรอดูกันละครับ

และสำหรับใครที่เคยปรามาสพระเอกไว้ว่าโลเลหลายใจในตอนก่อนๆ มาตอนนี้คงได้เห็นแล้วนะครับว่าโลเลหลายใจจริงหรือไม่


ยังไงก็มารอดูกันต่อในตอนต่อไปนะครับ