เกลียดแม่ผัว

วันนี้ขอระบายหน่อยค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่สามีถึงเกลียดเรานัก ตอนที่เราอยู่บ้านสามีเราก็ทำทุกอย่างเยี่ยงทาส ปรนนิบัติแม่สามีและทุกคนในครอบครัวทุกอย่างแต่เข้าก็ยังเกลียดเรา คอยกรีดกันเรากับสามีให้แยกจากกัน โดยบอกสามีฉันว่าให้พาไปธุระแต่จริงๆพาไปบวชที่วัดแบบกระทันหันที่วัดไกลบ้าน ส่วนฉันก็ได้แต่รอว่าทำไมสามีไม่ได้กลับมากะแม่สามี ฉันถามเขาก็ไม่ตอบและไล่ฉันหนีทุกวัน จนผ่านไปอาทิตย์นึงสามีฉันโทรตู้มาบอกว่าบวชอยู่ ฉันก็หน้าด้านรอสามีอยู่ที่บ้านจนสึก พอผ่านไปได้สองอาทิตย์แม่สามีก็ให้สามีฉันสมัครทหาร วันที่สามีต้องไปอยู่ค่ายแม่สามึก็ไม่ให้ฉันไปส่งอ้างว่ากลัวฉันร้องไห้และรับปากสามีฉันว่าจะดูแลฉันแทนสามีจนสามีกลับมา ตอนนั้นฉันร้องไห้คิดถึงสามีมากได้แต่นั่งกอดเสื้อสามี พอแม่สามีฉันกลับมาเขาก็ด่าฉันว่า"จะร้องไห้ทำไมลูกกูไม่ได้ไปตาย"และบอกให้ฉันเก็บของไปจากที่นี่ และไม่ยอมบอกว่าสามีฉันอยู่ที่ค่ายไหน แต่ฉันก็ไม่ยอมแพ้ค่ะ มีแค่รูป1ใบตามหาสามีทุกค่ายในโคราชจนเจอ และตอนนี้ฉันก็ได้พาสามีมาอยู่ที่บ้านฉันจ.อุบล พ่อแม่ฉันรักเขาเหมือนลูกชาย แต่วันนี้แม่สามีก็ได้โทมาก่อกวนอีกค่ะ บอกให้สามีฉันกลับไปเรียนช่างที่โคราชถ้าไม่กลับตัดแม่ตัดลูก ฉันสงสารสามีมากๆค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง ฉันเคยทำกรรมอะไรกับแม่ไว้ถึงได้คอยกรีดกัน ฉันได้แต่ภาวนาให้เขาอโหสิกรรมให้ฉัน อย่าได้พลัดพรากสามีไปจากฉันอีกเลย ชาติหน้าฉันจะชดใช้ให้หมดแต่ชาติฉันขออย่าเอาคู่ชีวิตไปจากฉัน