🌸ตอนที่ 1 : รอยร้าวที่ไม่มีเสียง
ฤดูฝนปีนั้นมาถึงเร็วผิดปกติ…
แต่สิ่งที่มาเร็วยิ่งกว่า คือระยะห่างที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขา—แบบที่ไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ
เขาเคยเป็นคนที่โทรหาฉันก่อนนอนทุกคืน
แต่พักหลัง เสียงแจ้งเตือนเงียบหายไป เหลือเพียงข้อความสั้น ๆ ว่า
“ง่วง เดี๋ยวค่อยคุยนะ”
ฉันพยายามไม่คิดมาก
แต่หัวใจคนรักกัน มันรับรู้เสมอว่ามีบางอย่างผิดไป
จนคืนนั้น…
ตอนที่เขาหลับอยู่ข้าง ๆ โทรศัพท์เขาเด้งข้อความขึ้นมา
เป็นชื่อผู้หญิงที่ฉันไม่รู้จัก พร้อมอีโมจิรูปหัวใจหนึ่งดวง
แค่หนึ่งดวง…ก็เพียงพอจะทำให้ใจฉันสั่นไหวจนเจ็บ
เขาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ รีบคว้ามือถือไปเหมือนถือของร้อน
บอกเพียงว่า “เพื่อนในแผนก ส่งงานผิดเวลา”
คำอธิบายง่าย ๆ นั้นกลับเหมือนใบมีดบาง ๆ ที่บาดตรงกลางหัวใจ
เพราะน้ำเสียงเขา…ไม่เหมือนตอนโกหก แต่เหมือนคน “พยายามซ่อนอะไรบางอย่าง”
และในความเงียบที่ตามมา…
ฉันรู้ว่า รอยร้าวแรกได้เกิดขึ้นแล้ว
🌸ตอนที่ 2 : คืนที่คำโกหกสวยงามเกินจริง
สามวันต่อมา เขาบอกว่าจะไปทำงานต่างจังหวัด
ฉันยิ้มและอวยพรให้เขาเดินทางปลอดภัย ทั้งที่ความรู้สึกบางอย่างมันตะโกนอยู่ข้างในว่าฉันกำลังจะเสียอะไรบางอย่างไป
ฝนตกทั้งวัน ราวกับฟ้ารู้ว่าฉันกำลังกังวล
ฉันโทรหาเขา—เขาไม่รับ
ส่งข้อความ—ไม่ตอบ
ทุกนาทีที่ผ่านไป ความเงียบของเขากรีดลึกลงในใจฉันเรื่อย ๆ
จนเกือบเที่ยงคืน…
ฉันเห็นสตอรี่เพื่อนเขาโดยบังเอิญ
เป็นรูปโต๊ะอาหารร้านโปรดของเรา
มุมเดิมที่เราชอบนั่ง
แก้วน้ำแบบเดียวกับที่เขาชอบสั่ง
และในภาพนั้น
เขายิ้มน้อย ๆ ให้ผู้หญิงที่นั่งตรงข้าม
มันไม่ใช่ภาพหวือหวา แต่เจ็บกว่าการเห็นสองคนกอดกันเสียอีก
เพราะมันเป็นภาพของ “ความสุขเรียบง่าย”
ที่เขาเคยมีแค่กับฉัน
ฉันร้องไห้เงียบ ๆ ทั้งคืน
ถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่า
หรือจริง ๆ แล้ว เขาแค่เลิกเลือกฉัน โดยไม่กล้าบอกตรง ๆ
🙏😍โปรดติดตามตอนที่ 3-4 ตอนจบในกระทู้ถัดไป🫶🏻
❤️ ชื่อเรื่อง : คืนที่ฝนไม่เคยหยุดตก (นิยายรักดราม่า / Fiction)
ฤดูฝนปีนั้นมาถึงเร็วผิดปกติ…
แต่สิ่งที่มาเร็วยิ่งกว่า คือระยะห่างที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเขา—แบบที่ไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ
เขาเคยเป็นคนที่โทรหาฉันก่อนนอนทุกคืน
แต่พักหลัง เสียงแจ้งเตือนเงียบหายไป เหลือเพียงข้อความสั้น ๆ ว่า
“ง่วง เดี๋ยวค่อยคุยนะ”
ฉันพยายามไม่คิดมาก
แต่หัวใจคนรักกัน มันรับรู้เสมอว่ามีบางอย่างผิดไป
จนคืนนั้น…
ตอนที่เขาหลับอยู่ข้าง ๆ โทรศัพท์เขาเด้งข้อความขึ้นมา
เป็นชื่อผู้หญิงที่ฉันไม่รู้จัก พร้อมอีโมจิรูปหัวใจหนึ่งดวง
แค่หนึ่งดวง…ก็เพียงพอจะทำให้ใจฉันสั่นไหวจนเจ็บ
เขาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ รีบคว้ามือถือไปเหมือนถือของร้อน
บอกเพียงว่า “เพื่อนในแผนก ส่งงานผิดเวลา”
คำอธิบายง่าย ๆ นั้นกลับเหมือนใบมีดบาง ๆ ที่บาดตรงกลางหัวใจ
เพราะน้ำเสียงเขา…ไม่เหมือนตอนโกหก แต่เหมือนคน “พยายามซ่อนอะไรบางอย่าง”
และในความเงียบที่ตามมา…
ฉันรู้ว่า รอยร้าวแรกได้เกิดขึ้นแล้ว
🌸ตอนที่ 2 : คืนที่คำโกหกสวยงามเกินจริง
สามวันต่อมา เขาบอกว่าจะไปทำงานต่างจังหวัด
ฉันยิ้มและอวยพรให้เขาเดินทางปลอดภัย ทั้งที่ความรู้สึกบางอย่างมันตะโกนอยู่ข้างในว่าฉันกำลังจะเสียอะไรบางอย่างไป
ฝนตกทั้งวัน ราวกับฟ้ารู้ว่าฉันกำลังกังวล
ฉันโทรหาเขา—เขาไม่รับ
ส่งข้อความ—ไม่ตอบ
ทุกนาทีที่ผ่านไป ความเงียบของเขากรีดลึกลงในใจฉันเรื่อย ๆ
จนเกือบเที่ยงคืน…
ฉันเห็นสตอรี่เพื่อนเขาโดยบังเอิญ
เป็นรูปโต๊ะอาหารร้านโปรดของเรา
มุมเดิมที่เราชอบนั่ง
แก้วน้ำแบบเดียวกับที่เขาชอบสั่ง
และในภาพนั้น
เขายิ้มน้อย ๆ ให้ผู้หญิงที่นั่งตรงข้าม
มันไม่ใช่ภาพหวือหวา แต่เจ็บกว่าการเห็นสองคนกอดกันเสียอีก
เพราะมันเป็นภาพของ “ความสุขเรียบง่าย”
ที่เขาเคยมีแค่กับฉัน
ฉันร้องไห้เงียบ ๆ ทั้งคืน
ถามตัวเองซ้ำ ๆ ว่า
หรือจริง ๆ แล้ว เขาแค่เลิกเลือกฉัน โดยไม่กล้าบอกตรง ๆ
🙏😍โปรดติดตามตอนที่ 3-4 ตอนจบในกระทู้ถัดไป🫶🏻