เราแอบชอบคนคนหนึ่ง เราก็รู้นะว่าเขาชอบคนอื่นอยู่ แต่เราก็ยังชอบเขาอยู่ดี แค่ได้คุยกันแม้ไม่รู้สถานะ มันก็ทำให้เรามีความสุขมากอ่ะ บางอารมณ์อยากหึง หวงนะ เศร้าเนอะ ไม่มีสิทธิ์อ่ะดิ ไม่เข้าใจตัวเองทำไม ตัดใจยากมากเลย เราเป็นพวกที่รู้สึกอะไรก็บอกตรงๆ คุยกันได้สักระยะ เราก็บอกหมดเลย เหมือนเป็นการตัดสินใจครั้งสุดท้าย บอกดีเขากว่า เก็บไว้มันก็ทุกข์ใจผลมันจะเป็นไงช่างมัน ให้คุยแบบคนรู้จักเฉยๆ มันไม่ใช่แล้วอ่ะ ตอนนั้น *เมื่อก่อนขอแค่ได้คุยกันก็พอแล้วเพื่อนก็พอพอได้คุยกันเกือบทุกวันความรู้สึกก็เปลี่ยนไปอ่ะดิ* โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเรา ดันเผลอใจทั้งๆที่คิดว่าจะไม่อะไร เลยตัดสินใจบอก และสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ไม่มีการติดต่อนับจากวันที่บอก *เขาบอกว่าจะกลับมาคุยกันได้ก็ต่อเมื่อเราไม่คิดอะไรกับเขาแล้ว ความเป็นไปได้น้อยมาก *แย่เนอะ แต่มันก็ดีต่อตัวเราและเขา ไม่ต้องมาเจอคำว่าให้ความหวังถ้าเป็นแบบนั้นนี่ปวดใจน่าดู ตอนนี้เราก็ยังคิดถึงเขานะ คนมันเคยคุยกันนิเนอะ ให้ตัดให้ขาดเลยทีเดียวมันยาก ...
#ของเราไม่สมหวังนะ
ปล.คนที่เราชอบ เขากลับไม่ชอบเรา คนที่เขาชอบเรา เรากลับไม่ชอบเขา
ปล.คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี ประโยคนี้ยังใช้ได้เสมอ...
เรื่องราวแอบชอบของคุณเป็นยังไง สมหวังกันไหมเอ่ย หากไม่สมหวังพวกคุณทำยังไง พยายามยื้อ หรือหยุดไว้เพียงเท่านี้...
เคยแอบชอบใครไหม แล้วสมหวังรึเปล่า ???
#ของเราไม่สมหวังนะ
ปล.คนที่เราชอบ เขากลับไม่ชอบเรา คนที่เขาชอบเรา เรากลับไม่ชอบเขา
ปล.คนไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อยู่ดี ประโยคนี้ยังใช้ได้เสมอ...
เรื่องราวแอบชอบของคุณเป็นยังไง สมหวังกันไหมเอ่ย หากไม่สมหวังพวกคุณทำยังไง พยายามยื้อ หรือหยุดไว้เพียงเท่านี้...