เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้ เป็นความจริงทุกประการณ์ ตอนนี้ผมกำลังศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่อง
ราวความรักที่ดีของผมในแบบที่ใครหลายคนคิดว่าจจะจบด้วยการลงเอยกันแต่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ตอนนี้ผมอายุ21ปีศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนที่มีพระอาทิตย์สองดวง ฮ่าๆคงเดาไม่ยาก เกิ่นไว้ก่อนผอมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่เคย
มีความรักที่สมหวังเพราะว่าผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่รักผู้หญิงเต็มร้อยสรุปผมเป็นไบครับ ถึงใครจะมองว่าผมน่ากลัวแบบว่าหญิงก็ได้ชายก็ดี แต่
ไม่เคยมีใครเข้าใจความรู้สึกของคนที่หวั่นไหวง่าย ผมเป็นเด็กจากต่างจังหวัดที่หน้าตาธรรมดา แต่ผมได้ความสูงมั้งครับเลยทำให้กลายเป็นผู้
เป็นคน เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตั้งแต่จบม.ปลายมา ผมก็ได้เข้ามาศึกษาดูใจกับคนหลายคนหลายรูปแบบทั้งผู้หญิง ผู้ชาย สาวประเภทสอง
ระหว่างที่ผมคบกับพวกเขาเหล่านี้ผมไม่เคยคิดแม้แต่จะรักใครได้เลยอาจเพราะเป็นนิสัยของผมจนวันนี้ได้มีน้องคนหนึ่งทักมาในไลน์พร้อม
ทักทายผม ผมก็เอ้ย นี่มันน้องเอ(นามสมุติ) เป็นรุ่นน้องผู้ชายคนแรกที่ผมรู้สึกดีด้วยและเป็นคนเดียว น้องเขากำลังเรียนม.6 น้องเขาได้มาสอบ
ถามเรื่องมหาวิทยาลัยกับผม ว่าเขาอยากจะเข้าม.ที่ผมเรียน ผมก็คุยไปพอจะทราบสาเหตุ สาเหตุคือน้องพึ่งคบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่มหาลัย เป็น
รุ่นพี่ได้4เดือน ฮ่าๆๆเราก็ไม่คิดอะไรแล้วเรื่องมันต้อง3-4ปีแล้ว แต่วันนี้ผมก็มีโอกาศได้ถามอะไรบางอย่าง แต่ก่อนจะเล่าผมขอย้อนไปตอนแรก
ก่อนที่จะพบกัน
เมื่อ4ปีที่แล้วผมได้ศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่5 ตอนนั้นผมอ้วนมาก ดำด้วย หน้าตานี่สุดๆคับ วันนั้นเป็นวันกีฬาสี เพื่อนผมซึ่งเป็นผู้หญิงได้
ชวนผมไปดูแฟนเขาวิ่ง ซึ่งแฟนเขาอยู่ม.3 ฮ่าๆๆกินเด็ก ในขณะที่ผมได้ไปดูผมพบเด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาตี๋ๆ โก๊ะๆ ฮ่าๆๆกำลังวิ่งผลัดใน
สนามกีฬาผมได้มองเขานั่นแหละแต่ไม่คิดอะไร พอแข่งเสร็จน้องเขาก็เดินมาหาเพื่อนเขา ซึ่งเป็นเพื่อนกับแฟนเพื่อนผม ฮ่าๆๆบังเอิญจัง จาก
นั้นผมก็ไม่ได้อะไร จนต่อมาผมก็ลองถามเพื่อนผมว่านี่ใคร ตั้งแต่นั้นแหละครับ ผมโดนเล้าเลย ฮ่าๆๆ ผมนี่ไม่กล้าเจอหน้าน้องเขาเลย จนวัน
หนึ่งอยู่ๆเพื่อนผมก็ไปขอไลน์น้องมาแอดเข้าไลน์ผมเฉย ผมนี้แทรบทรุดทำตัวไม่ถูกเลยครับ คือไม่ได้เขิลอะไรครับ แค่รู้สึกแปลกๆว่านี่ตูแอด
ผู้ชายไปหรอ ฮ่าๆๆ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่าเอาวะ แค่ไม่ทักไปก็จบ จนผ่านไปหลายอาทิตย์เลยอยู่ๆก็มีข้อความเข้าว่า //สวัสดีครับ//
ฮ่าๆ ใช่เลยจากน้องเอ และผมก็เริ่มคุยไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เริ่มสนิท น้องเขาเป็นคนที่อินโนเซนต์มากมีอะไรก็ถามผมตลอดทุกเรื่องจริงๆย้ำว่า
ทุกเรื่อง เรื่องแต่งตัว ทรงผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่นานๆไปผมก็เริ่มมีความรู้สึกบางอย่าง ก็คุยกันมาซักพัก หลังๆตอนนั้นผมซื้อโทรศัพย์
มาใหม่เป็นแบบสำหรับเล่นเกม ปกติเด็กม.ปลายกับเด็กม.ต้นจะแยกตึกกัน และเวลาพักจะตรงกันแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นน้องเขาก็จะมารอผม
ตอนพักสุดท้ายของวัน แต่เขาจะมากับเพื่อนเขาแรกๆเพราะเพื่อนเขาก็จะมารอเพื่อนผม แต่หลังๆเขาก็มักจะยืมโทรศัพผมเล่นเกมเขามาคน
เดียว ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ แต่ผมขอบอกว่าเราเจอกันแค่พักนั้นจริงๆ เพราะผมเดินผ่านเขาหรือเดินใกล้เขาผมจะหลบหน้า เพราะผม
กลัวโดนเล้า ผมนี่ไม่อายหรอกเริ่มชินละครับ อีกอย่างผมอยู่ม.ปลายด้วย แต่น้องเขานี่ซิตอนนั้นผมยอมรับผมแคร์น้องเขามาก ผมกลัวว่าน้อง
เขาจธโดนเพื่อนเล้าหรือแกล้งอะไรแบบนี้ ผมจึงหลีกคุยกันแบบแอบๆลับๆ จนเราเริ่มคุยกันมาซักพักน้องเขาก็เริ่มเปิดความในใจว่าเขาชอบใคร
สรุปคือน้องเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีแฟนอยู่แล้ว ตอนนั้นผมโกรธ ไม่ได้โกรธเพราะอะไรครับผมไม่พอใจที่น้องผู้หญิงมีแฟนแล้วแต่ยังทักเอ
มาผมรู้เพราะน้องแคปหน้าจอให้ดู แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไร ตอนนั้นเราเริ่มคุยกันน้อยลงแล้วจนวันหนึ่งเป็นวันวาเลนไทน์สุดท้ายของชีวิตมัธยม
ของผมคือตอนผมอยู่ ม.6 ผมตั้งใจแล้วว่าจะบอกอะไรบางอย่างและผมก็ได้เตรียมดอกไม้ไว้ให้ ตอนนั้นผมติดตลกไงผมเตรียมช่อดอกเข็มไว้
เลย ฮ่าๆๆ ผมกะจะให้ตอนพักสุดท้ายของวันที่จะเจอกัน แต่แล้วเพื่อนผมก็เอาข่าวมาบอกว่า น้องซื้อดอกไม้ช่อใหญ่มากไปให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็
น้องคนที่มันชอบแหละคับ ผมรู้ข่าวตอนประมานคาบ2 ผมนี่ไม่รู้จะทำยังไงผมเลยขอลากลับบ้านก่อนครับ แกล้งป่วย จนเช้าวันถัดมาผมรวบรวม
ความกล้าทักเขาไปว่า ....พี่ชอบ...หวะ แล้วก็บอกความรู้สึกต่างๆนานาไป น้องเขาอ่านแต่ยังไม่ตอบ จนข้อความสุดท้ายผมบอกว่า ผมล้อเล่น
น้องเขาตอบกลับมาว่า ผู้ชายกับผู้ชายนี่เขาเป็นแฟนกันได้หรอ ผมไม่รู้จะตอบออะไรครับตอนนั้นก็รู้สึกละอายตัวเอง ผมเลยไมพูดอะไรกันต่อ
ผ่านไปหลายเดือนมากๆจนวั้นนั้นเป็ยวันที่ผมเรียนจบ ผมคิดไว้ว่าผมจะขอไปถ่ายรูปคู่กับเขาซักรูปใส่ไดอารี่อะแหละครับ ผมเจอเขาผมไม่พูด
อะไร ได้แต่ขอถ่ายและพูดว่า ลาก่อน หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย จนปี1 น้องเขาทักมาและขอเบอเรา เราก็คุยกันปกติ จนมีประโยคหนึ่งที่
น้องเขาพูดออกมาว่า //พี่เป็นคนที่ไม่ใช่ญาติที่ผมไว้ใจที่สุด//ตอนนั้นก็รู้สึกดีนะแต่ไม่คิดอะไรหลอกเรื่องมันก่อผ่านมานานผมก็มีคนคุย เราก็
ติดต่อกันแบบนี้มาเรื่อยๆจนวันนี้ น้องเขาก็โทรมาเล่าเรื่องแฟนเขาที่เรียนมหาลัยเดียวกับผม ผมก็ฟังๆไป เขาพูดเหมือนเขาจะมีอะไรกันแล้ว
แหละครับ แต่วันนี้คุยไปผมเลยย้อนเรื่องเมื่อ4ปีที่แล้ว ผมถามเขาว่ารู้ไหมว่าผมเคยชอบเขา เขาบอกเขารู้ แต่ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจอะไรแบบนี้
ความรักแบบนี้ แล้วเขาก็พูดอะไรที่ทำให้ผมเสียใจที่สุดคือ เขาถามผมว่าทำไมตอนเรียนพี่ต้องหลบหน้าผมตลอด ผมเลยนึกถึงตอนนั้นผมก็
หลบเขาจริงๆ และเขาก็พูดว่า ถ้าตอนนั้นพี่ไม่หนีหน้าผมหรือคุยกันต่อก็อาจจะเป็นมากกว่านี้ ผมนี่น้ำตาไหลคาโทรศัพย์เลยครับ ได้แต่คิดว่า
ตอนนั้นทำไมผมต้องหลบหน้าเขา ต้องเงียบ ผมอยากย้อนเวลากลับไปตอนนั้น ตอนที่เขายังไม่มีผู้หญิงคนนี้ ตอนที่ผมยังสามารถพูดกับเขาได้
ผมดูเขารักผู้หญิงคนนี้มากๆ ผมพูดอะไรนิดอะไรหน่อยเขาก็จะคอยปกป้องผู้หญิงคนนี้ แล้วเขาก็บอกผมว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เขาหวง
มาก แล้วเขาเคยเล่าให้ผู้หญิงคนนี้ฟังเกี่ยวกับเรื่องผมน้องผู้หญิงคนนี้ก็ไม่พอใจผมเท่าไหร่นัก แต่ผมก็ไม่อะไรกับน้องเขาหรอกครับ ผมแค่
อิจฉาน้องเขาที่มีคนที่ดี และถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้อีกครั้ง ผมคงไม่อยากรู้จักน้องเขาครับ ขอบคุณครับที่ฟังเรื่องของผม ผมไม่รู้พรุ่งนี้จะ
เป็นยังไง ผมแค่อยากเตือนหลายคนว่าถ้าอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้ก็รีบตัดใจครับผม
อยากจะย้อยเวลานั้นกลับคืนมาได้ไหม ช-ช
ราวความรักที่ดีของผมในแบบที่ใครหลายคนคิดว่าจจะจบด้วยการลงเอยกันแต่ไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ตอนนี้ผมอายุ21ปีศึกษาในมหาวิทยาลัยเอกชนที่มีพระอาทิตย์สองดวง ฮ่าๆคงเดาไม่ยาก เกิ่นไว้ก่อนผอมเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่เคย
มีความรักที่สมหวังเพราะว่าผมอาจจะไม่ใช่ผู้ชายที่รักผู้หญิงเต็มร้อยสรุปผมเป็นไบครับ ถึงใครจะมองว่าผมน่ากลัวแบบว่าหญิงก็ได้ชายก็ดี แต่
ไม่เคยมีใครเข้าใจความรู้สึกของคนที่หวั่นไหวง่าย ผมเป็นเด็กจากต่างจังหวัดที่หน้าตาธรรมดา แต่ผมได้ความสูงมั้งครับเลยทำให้กลายเป็นผู้
เป็นคน เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตั้งแต่จบม.ปลายมา ผมก็ได้เข้ามาศึกษาดูใจกับคนหลายคนหลายรูปแบบทั้งผู้หญิง ผู้ชาย สาวประเภทสอง
ระหว่างที่ผมคบกับพวกเขาเหล่านี้ผมไม่เคยคิดแม้แต่จะรักใครได้เลยอาจเพราะเป็นนิสัยของผมจนวันนี้ได้มีน้องคนหนึ่งทักมาในไลน์พร้อม
ทักทายผม ผมก็เอ้ย นี่มันน้องเอ(นามสมุติ) เป็นรุ่นน้องผู้ชายคนแรกที่ผมรู้สึกดีด้วยและเป็นคนเดียว น้องเขากำลังเรียนม.6 น้องเขาได้มาสอบ
ถามเรื่องมหาวิทยาลัยกับผม ว่าเขาอยากจะเข้าม.ที่ผมเรียน ผมก็คุยไปพอจะทราบสาเหตุ สาเหตุคือน้องพึ่งคบผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่มหาลัย เป็น
รุ่นพี่ได้4เดือน ฮ่าๆๆเราก็ไม่คิดอะไรแล้วเรื่องมันต้อง3-4ปีแล้ว แต่วันนี้ผมก็มีโอกาศได้ถามอะไรบางอย่าง แต่ก่อนจะเล่าผมขอย้อนไปตอนแรก
ก่อนที่จะพบกัน
เมื่อ4ปีที่แล้วผมได้ศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่5 ตอนนั้นผมอ้วนมาก ดำด้วย หน้าตานี่สุดๆคับ วันนั้นเป็นวันกีฬาสี เพื่อนผมซึ่งเป็นผู้หญิงได้
ชวนผมไปดูแฟนเขาวิ่ง ซึ่งแฟนเขาอยู่ม.3 ฮ่าๆๆกินเด็ก ในขณะที่ผมได้ไปดูผมพบเด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาตี๋ๆ โก๊ะๆ ฮ่าๆๆกำลังวิ่งผลัดใน
สนามกีฬาผมได้มองเขานั่นแหละแต่ไม่คิดอะไร พอแข่งเสร็จน้องเขาก็เดินมาหาเพื่อนเขา ซึ่งเป็นเพื่อนกับแฟนเพื่อนผม ฮ่าๆๆบังเอิญจัง จาก
นั้นผมก็ไม่ได้อะไร จนต่อมาผมก็ลองถามเพื่อนผมว่านี่ใคร ตั้งแต่นั้นแหละครับ ผมโดนเล้าเลย ฮ่าๆๆ ผมนี่ไม่กล้าเจอหน้าน้องเขาเลย จนวัน
หนึ่งอยู่ๆเพื่อนผมก็ไปขอไลน์น้องมาแอดเข้าไลน์ผมเฉย ผมนี้แทรบทรุดทำตัวไม่ถูกเลยครับ คือไม่ได้เขิลอะไรครับ แค่รู้สึกแปลกๆว่านี่ตูแอด
ผู้ชายไปหรอ ฮ่าๆๆ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดว่าเอาวะ แค่ไม่ทักไปก็จบ จนผ่านไปหลายอาทิตย์เลยอยู่ๆก็มีข้อความเข้าว่า //สวัสดีครับ//
ฮ่าๆ ใช่เลยจากน้องเอ และผมก็เริ่มคุยไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เริ่มสนิท น้องเขาเป็นคนที่อินโนเซนต์มากมีอะไรก็ถามผมตลอดทุกเรื่องจริงๆย้ำว่า
ทุกเรื่อง เรื่องแต่งตัว ทรงผม ผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่นานๆไปผมก็เริ่มมีความรู้สึกบางอย่าง ก็คุยกันมาซักพัก หลังๆตอนนั้นผมซื้อโทรศัพย์
มาใหม่เป็นแบบสำหรับเล่นเกม ปกติเด็กม.ปลายกับเด็กม.ต้นจะแยกตึกกัน และเวลาพักจะตรงกันแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นน้องเขาก็จะมารอผม
ตอนพักสุดท้ายของวัน แต่เขาจะมากับเพื่อนเขาแรกๆเพราะเพื่อนเขาก็จะมารอเพื่อนผม แต่หลังๆเขาก็มักจะยืมโทรศัพผมเล่นเกมเขามาคน
เดียว ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆเลยครับ แต่ผมขอบอกว่าเราเจอกันแค่พักนั้นจริงๆ เพราะผมเดินผ่านเขาหรือเดินใกล้เขาผมจะหลบหน้า เพราะผม
กลัวโดนเล้า ผมนี่ไม่อายหรอกเริ่มชินละครับ อีกอย่างผมอยู่ม.ปลายด้วย แต่น้องเขานี่ซิตอนนั้นผมยอมรับผมแคร์น้องเขามาก ผมกลัวว่าน้อง
เขาจธโดนเพื่อนเล้าหรือแกล้งอะไรแบบนี้ ผมจึงหลีกคุยกันแบบแอบๆลับๆ จนเราเริ่มคุยกันมาซักพักน้องเขาก็เริ่มเปิดความในใจว่าเขาชอบใคร
สรุปคือน้องเขาชอบผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีแฟนอยู่แล้ว ตอนนั้นผมโกรธ ไม่ได้โกรธเพราะอะไรครับผมไม่พอใจที่น้องผู้หญิงมีแฟนแล้วแต่ยังทักเอ
มาผมรู้เพราะน้องแคปหน้าจอให้ดู แต่ผมก็ไม่ได้ทำอะไร ตอนนั้นเราเริ่มคุยกันน้อยลงแล้วจนวันหนึ่งเป็นวันวาเลนไทน์สุดท้ายของชีวิตมัธยม
ของผมคือตอนผมอยู่ ม.6 ผมตั้งใจแล้วว่าจะบอกอะไรบางอย่างและผมก็ได้เตรียมดอกไม้ไว้ให้ ตอนนั้นผมติดตลกไงผมเตรียมช่อดอกเข็มไว้
เลย ฮ่าๆๆ ผมกะจะให้ตอนพักสุดท้ายของวันที่จะเจอกัน แต่แล้วเพื่อนผมก็เอาข่าวมาบอกว่า น้องซื้อดอกไม้ช่อใหญ่มากไปให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ก็
น้องคนที่มันชอบแหละคับ ผมรู้ข่าวตอนประมานคาบ2 ผมนี่ไม่รู้จะทำยังไงผมเลยขอลากลับบ้านก่อนครับ แกล้งป่วย จนเช้าวันถัดมาผมรวบรวม
ความกล้าทักเขาไปว่า ....พี่ชอบ...หวะ แล้วก็บอกความรู้สึกต่างๆนานาไป น้องเขาอ่านแต่ยังไม่ตอบ จนข้อความสุดท้ายผมบอกว่า ผมล้อเล่น
น้องเขาตอบกลับมาว่า ผู้ชายกับผู้ชายนี่เขาเป็นแฟนกันได้หรอ ผมไม่รู้จะตอบออะไรครับตอนนั้นก็รู้สึกละอายตัวเอง ผมเลยไมพูดอะไรกันต่อ
ผ่านไปหลายเดือนมากๆจนวั้นนั้นเป็ยวันที่ผมเรียนจบ ผมคิดไว้ว่าผมจะขอไปถ่ายรูปคู่กับเขาซักรูปใส่ไดอารี่อะแหละครับ ผมเจอเขาผมไม่พูด
อะไร ได้แต่ขอถ่ายและพูดว่า ลาก่อน หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย จนปี1 น้องเขาทักมาและขอเบอเรา เราก็คุยกันปกติ จนมีประโยคหนึ่งที่
น้องเขาพูดออกมาว่า //พี่เป็นคนที่ไม่ใช่ญาติที่ผมไว้ใจที่สุด//ตอนนั้นก็รู้สึกดีนะแต่ไม่คิดอะไรหลอกเรื่องมันก่อผ่านมานานผมก็มีคนคุย เราก็
ติดต่อกันแบบนี้มาเรื่อยๆจนวันนี้ น้องเขาก็โทรมาเล่าเรื่องแฟนเขาที่เรียนมหาลัยเดียวกับผม ผมก็ฟังๆไป เขาพูดเหมือนเขาจะมีอะไรกันแล้ว
แหละครับ แต่วันนี้คุยไปผมเลยย้อนเรื่องเมื่อ4ปีที่แล้ว ผมถามเขาว่ารู้ไหมว่าผมเคยชอบเขา เขาบอกเขารู้ แต่ตอนนั้นเขาไม่เข้าใจอะไรแบบนี้
ความรักแบบนี้ แล้วเขาก็พูดอะไรที่ทำให้ผมเสียใจที่สุดคือ เขาถามผมว่าทำไมตอนเรียนพี่ต้องหลบหน้าผมตลอด ผมเลยนึกถึงตอนนั้นผมก็
หลบเขาจริงๆ และเขาก็พูดว่า ถ้าตอนนั้นพี่ไม่หนีหน้าผมหรือคุยกันต่อก็อาจจะเป็นมากกว่านี้ ผมนี่น้ำตาไหลคาโทรศัพย์เลยครับ ได้แต่คิดว่า
ตอนนั้นทำไมผมต้องหลบหน้าเขา ต้องเงียบ ผมอยากย้อนเวลากลับไปตอนนั้น ตอนที่เขายังไม่มีผู้หญิงคนนี้ ตอนที่ผมยังสามารถพูดกับเขาได้
ผมดูเขารักผู้หญิงคนนี้มากๆ ผมพูดอะไรนิดอะไรหน่อยเขาก็จะคอยปกป้องผู้หญิงคนนี้ แล้วเขาก็บอกผมว่าอย่าไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้เขาหวง
มาก แล้วเขาเคยเล่าให้ผู้หญิงคนนี้ฟังเกี่ยวกับเรื่องผมน้องผู้หญิงคนนี้ก็ไม่พอใจผมเท่าไหร่นัก แต่ผมก็ไม่อะไรกับน้องเขาหรอกครับ ผมแค่
อิจฉาน้องเขาที่มีคนที่ดี และถ้าผมย้อนเวลากลับไปได้อีกครั้ง ผมคงไม่อยากรู้จักน้องเขาครับ ขอบคุณครับที่ฟังเรื่องของผม ผมไม่รู้พรุ่งนี้จะ
เป็นยังไง ผมแค่อยากเตือนหลายคนว่าถ้าอะไรที่ไม่มีทางเป็นไปได้ก็รีบตัดใจครับผม