อันนยอง ฮาเซโย ชาวพันทิพ
ทริปนี้เราได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศที่เคยเห็นแต่ในซีรีย์มานานแสนนาน
มันเป็นความฝันของใครหลายๆ คน ที่ค่อนข้างจะคลั่งไคล้เกาหลีอยู่นิดๆ (จะเรียกติ่งเราก็ไม่เคืองนะ)
ทริปนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าเราไม่ได้ ตั๋วฟรี
ใช่แล้วค่ะ ตั๋วฟรี ที่อยู่ดีๆ ก็ฟลุ๊คได้แบบไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่เล่นเกมอะไรกับใครก็ไม่เคยจะได้รางวัลอะไรกับคนอื่นเขาสักเท่าไร
ต้องขอขอบคุณน้องหางแดง หรือ AIRASIA ที่ทำให้ฝันเป็นจริงเหมือนชื่อแคมเปญ Big Travel Wish นั่นเอง
กลับมาที่เรื่องเที่ยวต่อ คือพอรู้ตัวว่าได้ตั๋วฟรีปุ๊บคือก็เริ่มแพลนในใจว่าจะไปช่วงไหนดี เพราะเจ้าหน้าที่ให้เราบุ๊คไฟท์ไป-กลับ
เลยเลือกต้นมิถุนา เพราะคิดว่าน่าจะว่างที่จะไปได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ช่วงที่เลือกวันนี่เดือนธันวา อยู่ดีๆก็โทรมาบอกให้บุ๊คไฟท์นะตอนนั้นเดี๋ยวนั้น เล่นเอาซะคิดไม่ออก
แอบคิดเล่นๆอยู่เหมือนกันนะ ว่าถ้าเกิดวันขึ้นเครื่องแล้วเขาบอกไม่มีบุ๊คกิ้งนี่จะทำยังไง (ยังแอบกังวลว่าตูได้ไปฟรีจริงๆใช่ไหม)
ก่อนวันจะเดินทางยังมีข่าวเรื่องไวรัสเมิร์จที่เกาหลีอีก ตายๆ จะได้ไปไหม พ่อแม่ก็ถาม จะไปได้รึเปล่า
วันขึ้นเครื่อง
ไฟท์รีไทม์ไป ตอนตีสาม จากตอนแรกตีสอง ก็นอนรอนั่งรอในเกทที่สนามบินดอนเมือง
พอได้ขึ้นเครื่องก็ดีใจ เออ ได้ไปจริงๆแล้วแฮะ
ไปถึงที่นั้นสิบโมง ไปยืนเล่งตม.ว่าจะเข้าช่องไหนดี เพราะเคยอ่านว่าตม.เกาโหด
ในขณะที่รอผู้หญิงไทยที่มาไฟท์เดียวกะเราก็โดนเชิญเข้าห้องเย็น อารมณ์ตอนนั้นคือ ซวยละตู
ใจนี่เต้นตุ๊บๆ จะแจ็คพอตไหม ได้ตม.ผู้หญิงก็ยิ้มให้งามๆ รออย่างใจเย็นๆ สักพักก็ให้แสกนนิ้วผ่านโดยไม่ถามอะไร
เลยคัมซัมมิดาให้งามๆ แล้วรีบเดินออกไป กลัวเขาเรียกกลับมาอีก
พอผ่านตม.มาได้ก็เดินทางไปขึ้นรถไฟค่ะ เพื่อไปที่อาคารผู้โดยสาร ไม่ต้องกลัวหลงค่ะ
เดินตามเขาไปเรื่อยๆ พี่ไปไหนหนูไปด้วย แบบไม่ต้องมองป้ายเลยก็ถึง
พอมาถึงอาคารผู้โดยสาร เราสามารถซื้อบัตร T-money ได้ที่ เซเว่นในสนามบินได้เลยค่ะ ราคา 2,500วอน
แล้วค่อยไปเติมเงินเองที่ตู้ ซึ่งสถานีรถไฟ AREX หรือ Airport Railroad ซึ่งอยู่ที่ประตู 5
พอออกไปจะเจอทางเดินและป้ายไปสถานี ระหว่างทางโดนพี่เการุกหนักมาก เขาพยายามเดินตาม
พูดทุกภาษาที่น่าจะเป็นไปได้ ทั้ง จีน ญี่ปุ่น ไทย
เราใช้วิธียิ้ม เงียบไม่ตอบ แล้วเดินหนีอย่างเดียว สักพักเขาก็หาคนอื่นต่อ
อารมณ์คล้ายเมืองไทยที่ แท็กซี่ไหมครับ? มีทัวร์พาเที่ยวรึยัง? ประมาณนี้
สำหรับคนที่กำลังคิดว่าจะเติมเงินในบัตรเท่าไหร่เราแนะ เติมคนละ 10,000 วอนไว้ก่อนเลยค่ะ
พอใช้ใกล้หมดก็ค่อยเติมทีละ 2000 5000 วอนก็ว่ากันไป เพราะขารถไฟใต้ดิน 1 เที่ยวก็เริ่มที่ 1050 วอนแล้วค่ะ
อย่างเราจากสนามบินไปสถานีกงด็อกก็ปาไปแล้วประมาณ 3250 วอน
แนะนำคนที่ไปเที่ยวที่เกา โหลดแอพ Subway Korea
เป็นแอพที่มีประโยชน์มากใช้วางแผนการเดินทางว่า ถ้าต้องการไปสถานีนี่ต้องขึ้นสายไหน เปลี่ยนกี่สาย
ใช้เวลาเท่าไร เที่ยวต่อไปจะมากี่โมง ราคาเท่าไร ประตูไหนใกล้ทางออกที่สุด มันบอกหมด ไม่ต้องต่อเน็ตก็ใช้ได้
เราพักที่ย่านกงด็อกค่ะ เนื่องจากย่านฮงแดที่พักช่วงนั้นเต็ม เสียใจมาก เพราะของอร่อยๆอยู่ที่ฮงแดทั้งนั้น
ใครที่จะเที่ยวขอแนะนำที่พักย่านฮงแดค่ะ แจ่มสุดๆ ของกินเพียบ
ทริปเรา 4 วัน 3 คืน เราจะรวบยอดที่ๆเราไปแต่ละที่ในย่านเดียวกันเลยนะคะ
เพราะเราไปแบบไม่มีแพลนจริงๆ คิดอย่างเดียวว่าจะไปกินอะไร ไม่เคยคิดเรื่องสถานที่ที่อยากไปเลย
ย่านกงด็อก Gongdeok เป็นย่านที่เราพักค่ะ ไม่มีอะไรน่าสนใจ อารมณ์แถวสวนลุมสีลมบ้านเรา มีแต่บริษัทและพนักงานออฟฟิต
ย่านฮงแด หรือมหาวิทยาลัยฮงอิก Hongil Univ.
แถวนี้เป็นย่านนักศึกษาคะ ถ้าเราออกทางออกที่ 8 แล้วเดินไปตามทางจนเดินวงเวียนเล็กแล้วเลี้ยวซ้าย จะเจอถนนสายหมูย่าง
ที่เรียกว่าสายหมูย่างเพราะทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยร้านหมูย่างห่อผัก กรึบโซจูเบาๆ ร้านหมูจุ่มชีส ร้านปลาหมึกผัดเผ็ด
ทุกๆ เย็นสามารถมาฝากท้องกันได้ไม่ซ้ำร้านเลยทีเดียว
ที่นี่คือร้านหมูย่าง ที่กินแกล้มกะโซจูแบบที่เราชอบเห็นในซีรีย์กัน อร่อยมาก ฟินสุดๆ เปิด 24ชม.ค่ะ ที่ร้านมีเมนูภาษาอังกฤษให้ด้วย
ก็จิ้มๆเอา 1 ชุดต่อ 1 คนนะคะ โซจูที่ร้านปิ้งย่างราคาจะประมาณ 3500 วอนเลยทีเดียว ทั้งๆที่ในมิริมาร์ทมันแค่ 1300 วอนเอง
เราสั่งหมูย่างมา 2 ชุด แล้วก็ตามด้วยหมูซีอิ๊ว 7 นาที มากินกะข้าวอีก 1 ชุด หมูย่างเซ็ทละ 8000 วอน ส่วนหมูซีอิ๊วเซ็ทละ 5000วอนค่ะ
ที่นี่มีน้ำดื่มให้กินฟรี และพอกะทะเริ่มจะไหม้เขาจะเปลี่ยนกะทะให้ใหม่ทันทีด้วยไม่ต้องขอด้วย
ร้านปลาหมึกผัดเผ็ด
ร้านปลาหมึกผัดเผ็ดอยู่ฝั่งเดียวกันกับร้านหมูย่างเมื่อกี้ มี 3 แบบคือ ปลาหมึก ปลาหมึก+สามชั้น และปลาหมึก+กุ้ง
ราคาอยู่ที่ชุดละประมาณ 12000วอน มีเมนูภาษาอังกฤษเช่นเคย สาวๆที่กลัวเปื้อนสามารถขอผ้ากันเปื้อนใส่ตอนกินได้ด้วย
ปลาหมึกที่นี่ชิ้นใหญ่มาก ฟินมาก ห่อกินกับใบงา หัวไชเท้าดอง ถั่วงอก อร่อย แต่เราไม่ชอบใบงา รสชาติมันแปล่มๆ แปลกๆ
หลังทางเสร็จ พนักงานจะมาถามว่าเอาข้าวเลยไหม ก็พนักหน้าหงึกๆ
เขาก็จะตักปลาหมึกในกะทะใส่ถ้วยให้เราแล้วเอาข้าวลงไปผัด โป๊ะหน้าด้วยไข่กุ้ง อิ่มมาก คุ้มสุดๆ
ข้าวนี้ราคารวมในชุดที่เราสั่งแล้วนะคะ คือดีอ่ะ ไม่ต้องกลัวกินไม่ถูก
เพราะพนักงานพอรู้ว่าไม่ใช่คนแถวนี้ก็มาผัดๆปลาหมึกพร้อมปิดแก๊สให้เสร็จสรรพ นั่งกินลูกเดียว
ไก่ทอดเคียวโช KyoChon
ร้านอยู่แถวหน้ามหาวิทยาลัยฮงอกเลย เดินเจอมหาลัยเลี้ยวขวา ร้านอยู่ในซอยหลังสนามเด็กเล่น
ที่นี่มีลีมินโฮเป็นพรีเซนเตอร์ มาเกาหลีก็อยากได้ฟีลไก่ทอดกับเบียร์
แต่ตอนที่เราไปคือเที่ยงค่ะ กินเบียร์คงไม่ไหว
ไก่ทอดที่นี่ขายเป็นเซท มีทั้งไก่ดั้งเดิม เผ็ด น้ำผึ้ง เสิร์ฟใส่ชามมา มีน้ำดื่มฟรีเช่นเคย
เราสั่งเป็นไก่เผ็ดค่ะ ซูมไก่นิดนึง ไก่กรอบ เผ็ดซี้ดกำลังดี ถ้าทานไม่หมด สามารถขอให้ห่อกลับบ้านให้ได้ฟรีค่ะ
แถวย่านฮงแดเป็นย่านนักศึกษา ทำให้ร้านรวงแถวนั้นจะเยอะมาก ทั้งร้านกาแฟ ร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องสำอางเรียกได้ว่าครบครัน
ใครอยากหาแหล่งร้านฮิปๆ สามารถมาเดินสุ่มหาได้เลย เยอะจนขี้เกียจเดิน
เดินได้ตั้งแต่บ่ายยันช่วงเย็นๆ มีตลาดขายของ มีหนุ่มโอปป้ามาร้องเพลงให้ฟัง คล้ายๆพวกถนนคนเดินบ้านเรา
ปาโป่งที่นี่ก็มีนะเออ
โฉบผ่านโคคูนนิดนึงแต่ไมได้เข้าไป เพราะเดินเหนื่อยมาทั้งวัน
ถ้าสังเกตที่นี่จะชอบเห็นสาวๆ ถือช่อดอกไม้เล็กๆ กันเยอะมาก
ต้นตอของมันอยู่ที่ร้านดอกไม้แถวทางออกสถานีรถไฟไม่ 8 ก็ 9 เราจำไม่ค่อยได้
เหมือนคนที่นี่นิยมซื้อดอกไม้ให้กัน คนรุมเยอะมาก ขายดีตลอด และช่อดอกไม้เค้าน่ารักดี
ดอกกุหลาบที่นี่สวยมาก อยากได้ แต่เก็บเงินไว้ซื้อของกินดีกว่า
[CR][SR] Seoul แค่แพคกระเป๋า แล้วออกเดินทางไปแบบไม่มีแพลน
ทริปนี้เราได้มีโอกาสไปเที่ยวประเทศที่เคยเห็นแต่ในซีรีย์มานานแสนนาน
มันเป็นความฝันของใครหลายๆ คน ที่ค่อนข้างจะคลั่งไคล้เกาหลีอยู่นิดๆ (จะเรียกติ่งเราก็ไม่เคืองนะ)
ทริปนี้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย ถ้าเราไม่ได้ ตั๋วฟรี
ใช่แล้วค่ะ ตั๋วฟรี ที่อยู่ดีๆ ก็ฟลุ๊คได้แบบไม่รู้ตัว ทั้งๆ ที่เล่นเกมอะไรกับใครก็ไม่เคยจะได้รางวัลอะไรกับคนอื่นเขาสักเท่าไร
ต้องขอขอบคุณน้องหางแดง หรือ AIRASIA ที่ทำให้ฝันเป็นจริงเหมือนชื่อแคมเปญ Big Travel Wish นั่นเอง
กลับมาที่เรื่องเที่ยวต่อ คือพอรู้ตัวว่าได้ตั๋วฟรีปุ๊บคือก็เริ่มแพลนในใจว่าจะไปช่วงไหนดี เพราะเจ้าหน้าที่ให้เราบุ๊คไฟท์ไป-กลับ
เลยเลือกต้นมิถุนา เพราะคิดว่าน่าจะว่างที่จะไปได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แอบคิดเล่นๆอยู่เหมือนกันนะ ว่าถ้าเกิดวันขึ้นเครื่องแล้วเขาบอกไม่มีบุ๊คกิ้งนี่จะทำยังไง (ยังแอบกังวลว่าตูได้ไปฟรีจริงๆใช่ไหม)
ก่อนวันจะเดินทางยังมีข่าวเรื่องไวรัสเมิร์จที่เกาหลีอีก ตายๆ จะได้ไปไหม พ่อแม่ก็ถาม จะไปได้รึเปล่า
วันขึ้นเครื่อง
ไฟท์รีไทม์ไป ตอนตีสาม จากตอนแรกตีสอง ก็นอนรอนั่งรอในเกทที่สนามบินดอนเมือง
พอได้ขึ้นเครื่องก็ดีใจ เออ ได้ไปจริงๆแล้วแฮะ
ไปถึงที่นั้นสิบโมง ไปยืนเล่งตม.ว่าจะเข้าช่องไหนดี เพราะเคยอ่านว่าตม.เกาโหด
ในขณะที่รอผู้หญิงไทยที่มาไฟท์เดียวกะเราก็โดนเชิญเข้าห้องเย็น อารมณ์ตอนนั้นคือ ซวยละตู
ใจนี่เต้นตุ๊บๆ จะแจ็คพอตไหม ได้ตม.ผู้หญิงก็ยิ้มให้งามๆ รออย่างใจเย็นๆ สักพักก็ให้แสกนนิ้วผ่านโดยไม่ถามอะไร
เลยคัมซัมมิดาให้งามๆ แล้วรีบเดินออกไป กลัวเขาเรียกกลับมาอีก
พอผ่านตม.มาได้ก็เดินทางไปขึ้นรถไฟค่ะ เพื่อไปที่อาคารผู้โดยสาร ไม่ต้องกลัวหลงค่ะ
เดินตามเขาไปเรื่อยๆ พี่ไปไหนหนูไปด้วย แบบไม่ต้องมองป้ายเลยก็ถึง
พอมาถึงอาคารผู้โดยสาร เราสามารถซื้อบัตร T-money ได้ที่ เซเว่นในสนามบินได้เลยค่ะ ราคา 2,500วอน
แล้วค่อยไปเติมเงินเองที่ตู้ ซึ่งสถานีรถไฟ AREX หรือ Airport Railroad ซึ่งอยู่ที่ประตู 5
พอออกไปจะเจอทางเดินและป้ายไปสถานี ระหว่างทางโดนพี่เการุกหนักมาก เขาพยายามเดินตาม
พูดทุกภาษาที่น่าจะเป็นไปได้ ทั้ง จีน ญี่ปุ่น ไทย
เราใช้วิธียิ้ม เงียบไม่ตอบ แล้วเดินหนีอย่างเดียว สักพักเขาก็หาคนอื่นต่อ
อารมณ์คล้ายเมืองไทยที่ แท็กซี่ไหมครับ? มีทัวร์พาเที่ยวรึยัง? ประมาณนี้
สำหรับคนที่กำลังคิดว่าจะเติมเงินในบัตรเท่าไหร่เราแนะ เติมคนละ 10,000 วอนไว้ก่อนเลยค่ะ
พอใช้ใกล้หมดก็ค่อยเติมทีละ 2000 5000 วอนก็ว่ากันไป เพราะขารถไฟใต้ดิน 1 เที่ยวก็เริ่มที่ 1050 วอนแล้วค่ะ
อย่างเราจากสนามบินไปสถานีกงด็อกก็ปาไปแล้วประมาณ 3250 วอน
แนะนำคนที่ไปเที่ยวที่เกา โหลดแอพ Subway Korea
เป็นแอพที่มีประโยชน์มากใช้วางแผนการเดินทางว่า ถ้าต้องการไปสถานีนี่ต้องขึ้นสายไหน เปลี่ยนกี่สาย
ใช้เวลาเท่าไร เที่ยวต่อไปจะมากี่โมง ราคาเท่าไร ประตูไหนใกล้ทางออกที่สุด มันบอกหมด ไม่ต้องต่อเน็ตก็ใช้ได้
เราพักที่ย่านกงด็อกค่ะ เนื่องจากย่านฮงแดที่พักช่วงนั้นเต็ม เสียใจมาก เพราะของอร่อยๆอยู่ที่ฮงแดทั้งนั้น
ใครที่จะเที่ยวขอแนะนำที่พักย่านฮงแดค่ะ แจ่มสุดๆ ของกินเพียบ
ทริปเรา 4 วัน 3 คืน เราจะรวบยอดที่ๆเราไปแต่ละที่ในย่านเดียวกันเลยนะคะ
เพราะเราไปแบบไม่มีแพลนจริงๆ คิดอย่างเดียวว่าจะไปกินอะไร ไม่เคยคิดเรื่องสถานที่ที่อยากไปเลย
ย่านกงด็อก Gongdeok เป็นย่านที่เราพักค่ะ ไม่มีอะไรน่าสนใจ อารมณ์แถวสวนลุมสีลมบ้านเรา มีแต่บริษัทและพนักงานออฟฟิต
ย่านฮงแด หรือมหาวิทยาลัยฮงอิก Hongil Univ.
แถวนี้เป็นย่านนักศึกษาคะ ถ้าเราออกทางออกที่ 8 แล้วเดินไปตามทางจนเดินวงเวียนเล็กแล้วเลี้ยวซ้าย จะเจอถนนสายหมูย่าง
ที่เรียกว่าสายหมูย่างเพราะทั้งสองข้างทางเต็มไปด้วยร้านหมูย่างห่อผัก กรึบโซจูเบาๆ ร้านหมูจุ่มชีส ร้านปลาหมึกผัดเผ็ด
ทุกๆ เย็นสามารถมาฝากท้องกันได้ไม่ซ้ำร้านเลยทีเดียว
ที่นี่คือร้านหมูย่าง ที่กินแกล้มกะโซจูแบบที่เราชอบเห็นในซีรีย์กัน อร่อยมาก ฟินสุดๆ เปิด 24ชม.ค่ะ ที่ร้านมีเมนูภาษาอังกฤษให้ด้วย
ก็จิ้มๆเอา 1 ชุดต่อ 1 คนนะคะ โซจูที่ร้านปิ้งย่างราคาจะประมาณ 3500 วอนเลยทีเดียว ทั้งๆที่ในมิริมาร์ทมันแค่ 1300 วอนเอง
เราสั่งหมูย่างมา 2 ชุด แล้วก็ตามด้วยหมูซีอิ๊ว 7 นาที มากินกะข้าวอีก 1 ชุด หมูย่างเซ็ทละ 8000 วอน ส่วนหมูซีอิ๊วเซ็ทละ 5000วอนค่ะ
ที่นี่มีน้ำดื่มให้กินฟรี และพอกะทะเริ่มจะไหม้เขาจะเปลี่ยนกะทะให้ใหม่ทันทีด้วยไม่ต้องขอด้วย
ร้านปลาหมึกผัดเผ็ด
ร้านปลาหมึกผัดเผ็ดอยู่ฝั่งเดียวกันกับร้านหมูย่างเมื่อกี้ มี 3 แบบคือ ปลาหมึก ปลาหมึก+สามชั้น และปลาหมึก+กุ้ง
ราคาอยู่ที่ชุดละประมาณ 12000วอน มีเมนูภาษาอังกฤษเช่นเคย สาวๆที่กลัวเปื้อนสามารถขอผ้ากันเปื้อนใส่ตอนกินได้ด้วย
ปลาหมึกที่นี่ชิ้นใหญ่มาก ฟินมาก ห่อกินกับใบงา หัวไชเท้าดอง ถั่วงอก อร่อย แต่เราไม่ชอบใบงา รสชาติมันแปล่มๆ แปลกๆ
หลังทางเสร็จ พนักงานจะมาถามว่าเอาข้าวเลยไหม ก็พนักหน้าหงึกๆ
เขาก็จะตักปลาหมึกในกะทะใส่ถ้วยให้เราแล้วเอาข้าวลงไปผัด โป๊ะหน้าด้วยไข่กุ้ง อิ่มมาก คุ้มสุดๆ
ข้าวนี้ราคารวมในชุดที่เราสั่งแล้วนะคะ คือดีอ่ะ ไม่ต้องกลัวกินไม่ถูก
เพราะพนักงานพอรู้ว่าไม่ใช่คนแถวนี้ก็มาผัดๆปลาหมึกพร้อมปิดแก๊สให้เสร็จสรรพ นั่งกินลูกเดียว
ไก่ทอดเคียวโช KyoChon
ร้านอยู่แถวหน้ามหาวิทยาลัยฮงอกเลย เดินเจอมหาลัยเลี้ยวขวา ร้านอยู่ในซอยหลังสนามเด็กเล่น
ที่นี่มีลีมินโฮเป็นพรีเซนเตอร์ มาเกาหลีก็อยากได้ฟีลไก่ทอดกับเบียร์
แต่ตอนที่เราไปคือเที่ยงค่ะ กินเบียร์คงไม่ไหว
ไก่ทอดที่นี่ขายเป็นเซท มีทั้งไก่ดั้งเดิม เผ็ด น้ำผึ้ง เสิร์ฟใส่ชามมา มีน้ำดื่มฟรีเช่นเคย
เราสั่งเป็นไก่เผ็ดค่ะ ซูมไก่นิดนึง ไก่กรอบ เผ็ดซี้ดกำลังดี ถ้าทานไม่หมด สามารถขอให้ห่อกลับบ้านให้ได้ฟรีค่ะ
แถวย่านฮงแดเป็นย่านนักศึกษา ทำให้ร้านรวงแถวนั้นจะเยอะมาก ทั้งร้านกาแฟ ร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องสำอางเรียกได้ว่าครบครัน
ใครอยากหาแหล่งร้านฮิปๆ สามารถมาเดินสุ่มหาได้เลย เยอะจนขี้เกียจเดิน
เดินได้ตั้งแต่บ่ายยันช่วงเย็นๆ มีตลาดขายของ มีหนุ่มโอปป้ามาร้องเพลงให้ฟัง คล้ายๆพวกถนนคนเดินบ้านเรา
ปาโป่งที่นี่ก็มีนะเออ
โฉบผ่านโคคูนนิดนึงแต่ไมได้เข้าไป เพราะเดินเหนื่อยมาทั้งวัน
ถ้าสังเกตที่นี่จะชอบเห็นสาวๆ ถือช่อดอกไม้เล็กๆ กันเยอะมาก
ต้นตอของมันอยู่ที่ร้านดอกไม้แถวทางออกสถานีรถไฟไม่ 8 ก็ 9 เราจำไม่ค่อยได้
เหมือนคนที่นี่นิยมซื้อดอกไม้ให้กัน คนรุมเยอะมาก ขายดีตลอด และช่อดอกไม้เค้าน่ารักดี
ดอกกุหลาบที่นี่สวยมาก อยากได้ แต่เก็บเงินไว้ซื้อของกินดีกว่า
**SR - Sponsored Review : ผู้เขียนรีวิวนี้ไม่ได้ซื้อสินค้าหรือเสียค่าบริการเอง แต่มีผู้สนับสนุนสินค้าหรือบริการนี้ให้แก่ผู้เขียนรีวิว โดยที่ผู้เขียนรีวิวไม่ได้รับสิ่งตอบแทนอื่นใดในการเขียนรีวิว
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น