ขอระบายซักเล็กน้อย...อาจจะแปลกๆ ไปบ้าง สำหรับเคสผม เพราะ การถูกไล่ออกจากบ้านส่วนใหญ่ ก็มักจะเป็นพวกมีกิ๊ก มีชู้ ติดเหล้า ติดยา... แต่ของผมคือ ทำงานหนักจนถูกมองว่าไม่มีเวลาให้...
เข้าเรื่องเลยครับ... บ้านที่อาศัยอยู่เป็นของแม่แฟนครับ ที่ต้องเข้ามาอยู่เพราะ มีลูกน้อย จึงต้องการลดภาระค่าใช้จ่ายลง แฟนไม่ได้ทำงานครับ ผมตั้งใจให้เลี้ยงลูกเต็มเวลา ส่วนตัวผมนั้น ทำงานประจำ จนกระทั้ง ผมเริ่มมองว่างานที่ทำอยู่นั้น ยังไม่พอสำหรับ 3คนพ่อแม่ลูกได้ งานที่ทำรายได้เฉลี่ย 27,000 ต่อเดือน โดยผมจะให้แฟนเดือนล่ะ 20,000 ส่วนตัวผมเก็บไว้เอง เล็กน้อย หรือพอใช้ให้ถึงสิ้นเดือน
นั้นหมายความว่าผมไม่มีเงินเก็บ... ต่อมาผมก็เริ่มหางานเสริมมาทำ จนกระทั่งวันที่ ผมต้องเสียน้ำตาก็มาถึง นอกจากงานประจำที่ทำอยู่ วันหยุดผมก็ต้องทำงานเสริม วันนั้นงานเสริมต้องออก ตจว. แต่คืนนั้นเองเหมือนลูกจะมีไข้เล็กน้อย นางก็โวยวายทำไมไม่อยู่ดูลูก...ผมก็ชี้แจงว่า งานนี้มันสำคัญนะ ไม่ไปไม่ได้ นางก็วีนเหวี่ยง โยนกระเป๋า เสื้อผ้าออกนอกบ้าน และตบตี ไล่ไสหัวออกไปจากบ้านนี้ แม่เองก็ปรามไว้ นางก็ไม่ฟังและยืนยันจะให้ผมไปจากชีวิตเธอให้ได้...ผมขอร้องขออยู่ถึงเช้า เพราะ ผมไม่มีเงิน และไม่มีเพื่อนเลย นางก็ด่าอีกว่าหน้าด้าน... จนแล้วจนรอด ผมก็หน้าด้านอยู่ถึงเช้า... ก่อนไป ตจว.
หลังจากเสร็จงาน ผมก็ไม่กลับบ้านในทันที สถานที่เดียวสำหรับคนไล่บ้านอย่างผมที่สามารถซุกหัวนอนได้คือ... ร้านอินเตอร์เน็ต เช่าเน็ต ยาว2คืน จนนางใจเย็นลง ก็โทรให้กลับมาบ้านมาเลี้ยงลูก (คนเลี้ยงลูกช่วงกลางคืนคือผมครับ เราแยกห้องนอนกันโดยลูกจะนอนห้องผม)
ผมก็พยายามลืมๆ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็ทำให้เกิดรายแผลในใจขึ้น ต่อมาเวลาทะเลาะกัน นางก็ชอบไล่ออกจากบ้าน พอเริ่มบ่อยเกินทีนี้... นางก็สมความปราถนา ผมเก็บเสื้อผ้า 2-3 ตัว อุปกรณ์ดำรงชีพพื้นฐาน มองหน้าลูกทั้งน้ำตา แ้ล้วพูดว่า "พ่อไปก่อนนะ อย่าแกล้งแม่นะลูก" ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน ทั้งๆ ที่มีเงินติดตัวแค่ 2,000
การใช้ชีวิตหลังจากนั้นคือ ต้อง อาศัยร้านเนตอีกแล้ว ให้เวลาผ่านไป จนถึงวันเงินเดือนออก ผมถึงได้มีห้องอยู่ ครั้งนี้ต่างจากครั้งที่ผ่านๆมา ผมจะไม่กลับไปเหยียบบ้านหลังนั้นแล้ว
เริ่มต้นชีวิตใหม่ในแบบ งงๆ... งงสิครับ ไม่เคยนอกใจ ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เคยเที่ยวเตร่ ติดเพื่อน กลับดึก แต่ต้อง มาโสดอีกครั้ง เออ..ชีวิตก็แปลกเนอะ...
สุดท้ายนางก็ยังตามมา ขอเงินเลี้ยงดูลูก และอนุญาติให้ผม กลับมาหาลูกได้แค่วันเกิดลูกเท่านั้น อืม....
ทุกวันนี้ ยังถามกับตัวเอง ผมทำอะไรแว้....???
โดนไล่ออกจากบ้านเพราะ ทำงานหนัก...
เข้าเรื่องเลยครับ... บ้านที่อาศัยอยู่เป็นของแม่แฟนครับ ที่ต้องเข้ามาอยู่เพราะ มีลูกน้อย จึงต้องการลดภาระค่าใช้จ่ายลง แฟนไม่ได้ทำงานครับ ผมตั้งใจให้เลี้ยงลูกเต็มเวลา ส่วนตัวผมนั้น ทำงานประจำ จนกระทั้ง ผมเริ่มมองว่างานที่ทำอยู่นั้น ยังไม่พอสำหรับ 3คนพ่อแม่ลูกได้ งานที่ทำรายได้เฉลี่ย 27,000 ต่อเดือน โดยผมจะให้แฟนเดือนล่ะ 20,000 ส่วนตัวผมเก็บไว้เอง เล็กน้อย หรือพอใช้ให้ถึงสิ้นเดือน
นั้นหมายความว่าผมไม่มีเงินเก็บ... ต่อมาผมก็เริ่มหางานเสริมมาทำ จนกระทั่งวันที่ ผมต้องเสียน้ำตาก็มาถึง นอกจากงานประจำที่ทำอยู่ วันหยุดผมก็ต้องทำงานเสริม วันนั้นงานเสริมต้องออก ตจว. แต่คืนนั้นเองเหมือนลูกจะมีไข้เล็กน้อย นางก็โวยวายทำไมไม่อยู่ดูลูก...ผมก็ชี้แจงว่า งานนี้มันสำคัญนะ ไม่ไปไม่ได้ นางก็วีนเหวี่ยง โยนกระเป๋า เสื้อผ้าออกนอกบ้าน และตบตี ไล่ไสหัวออกไปจากบ้านนี้ แม่เองก็ปรามไว้ นางก็ไม่ฟังและยืนยันจะให้ผมไปจากชีวิตเธอให้ได้...ผมขอร้องขออยู่ถึงเช้า เพราะ ผมไม่มีเงิน และไม่มีเพื่อนเลย นางก็ด่าอีกว่าหน้าด้าน... จนแล้วจนรอด ผมก็หน้าด้านอยู่ถึงเช้า... ก่อนไป ตจว.
หลังจากเสร็จงาน ผมก็ไม่กลับบ้านในทันที สถานที่เดียวสำหรับคนไล่บ้านอย่างผมที่สามารถซุกหัวนอนได้คือ... ร้านอินเตอร์เน็ต เช่าเน็ต ยาว2คืน จนนางใจเย็นลง ก็โทรให้กลับมาบ้านมาเลี้ยงลูก (คนเลี้ยงลูกช่วงกลางคืนคือผมครับ เราแยกห้องนอนกันโดยลูกจะนอนห้องผม)
ผมก็พยายามลืมๆ ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็ทำให้เกิดรายแผลในใจขึ้น ต่อมาเวลาทะเลาะกัน นางก็ชอบไล่ออกจากบ้าน พอเริ่มบ่อยเกินทีนี้... นางก็สมความปราถนา ผมเก็บเสื้อผ้า 2-3 ตัว อุปกรณ์ดำรงชีพพื้นฐาน มองหน้าลูกทั้งน้ำตา แ้ล้วพูดว่า "พ่อไปก่อนนะ อย่าแกล้งแม่นะลูก" ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน ทั้งๆ ที่มีเงินติดตัวแค่ 2,000
การใช้ชีวิตหลังจากนั้นคือ ต้อง อาศัยร้านเนตอีกแล้ว ให้เวลาผ่านไป จนถึงวันเงินเดือนออก ผมถึงได้มีห้องอยู่ ครั้งนี้ต่างจากครั้งที่ผ่านๆมา ผมจะไม่กลับไปเหยียบบ้านหลังนั้นแล้ว
เริ่มต้นชีวิตใหม่ในแบบ งงๆ... งงสิครับ ไม่เคยนอกใจ ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เคยเที่ยวเตร่ ติดเพื่อน กลับดึก แต่ต้อง มาโสดอีกครั้ง เออ..ชีวิตก็แปลกเนอะ...
สุดท้ายนางก็ยังตามมา ขอเงินเลี้ยงดูลูก และอนุญาติให้ผม กลับมาหาลูกได้แค่วันเกิดลูกเท่านั้น อืม....
ทุกวันนี้ ยังถามกับตัวเอง ผมทำอะไรแว้....???