เห็นหลายท่าน สงสารเวียดนามเมื่อหลั่งน้ำตา..แต่ผม "สมเพช "..มากกว่าครับ

หากจะว่าผม " ใจม๋า ใจดำ " ผมก็รับได้
เพราะผมรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ

มันตั้งแต่กองเชียร์เหงียน + สื่อเหงียน โน่นเลย
ที่โอ๋นักบอลตนเอง  จนเหลิง...
ยิ่งมาวันเปิดตัวแรง  ยิงมาเลย์ไป 5 / 1 นี่ เฮกันยังกะภูเขาไฟระเบิด
ยิงได้แต่ละลูก ดีใจอย่างกับถูกหวยรางวัลที่ 1
วิ่งกันแทบแผ่นดินจะแยก

วันเจอไทย
โดนชุดสำรองไปหลายเม็ด
ยังปากดี ว่าแค่เอาชุดสำรองลง  ตัวจริงลงแค่ไม่กี่นาทีและทีเด็ด  
เจ้านกหัวขวานเบอร ์ 25 ไม่ลง   // ตัวถึกหน้ากวนเบอร์ 17 ไม่ลง มหาเทพคองเฟืองลง 10 กว่านาที
ตัวจิ๊ดเบอร์ 18 ลงนิดเดียวก็วูบวาบ
ทีมกุซ่อนเขี้ยวเล็บไว้เว้ย.....
ที่ลงเล่นไปนั่นน่ะ...แผนลวง

หุหุ
มาวันนี้
โดนพม่าสอยร่วง  ทำเป็นนำตานองหน้า
ร้องให้ปานไฟไหม๊บ้าน หมดตูดเหี้ยนเต้

ถามว่า สงสารไหม๊  ไม่เลย......ผมสมเพช

ทำไม....
ก่อจะร้องให้ไปทำไม บอลมันมีแพ้ชนะ
เป็นเรื่องธรรมดามาก
แต่พวกเอร็งฝันเฟื่อง  หวังสูงไว้ทำไม
พวกนานแค้นฝังหุ่นกดดันตัวเองทำไม

แล้วทำไมพวกนาย โม้กันไว้เยอะ  ถล่มคู่ต่อสู้แล้วทำมาโม้ไว้มากมายทำไม

นี่ไง....ผลมันก็ออกมาแบบนี้

นี่ถ้าเล่นบอลแบบสุภาพบุรุษนะ
แพ้ก็มีคนชื่นชมสปิริต
ไม่มีใครมาสมน้ำหน้าหรอก ดูทีมลาว / กัมพูชาที่แฟนบอลชื่นชมเยอะแยะแม้จะตกรอบ

มันก็เท่านี้....จะเสียใจร้องให้ไปหาสวรรค์วิมานอะไรเล่า...

ป.ล นะถ้าทีมไทยไม่ได้แชมป์  บอกเลยว่าผมคนนึงนะที่ไม่เสียใจเลย
เพราะเท่าที่เค้าเล่นมา 5 แมทที่ผ่านมาแล้วนั้น  ผมพอใจในผลงาน และความเป็นทีมของชุดนี้แล้ว...

แต่หากจะโค่นอินโด  จบเหนือพม่า...สำหรับผมนั่นคือโบนัส