เค้าแค่มาเล่นด้วย(โรงเรียนประจำชายล้วน)

พูดถึงโรงเรียนประจำแล้ว แสดงว่าต้องตั้งอยู่มานานเหมือนกัน และมีอดีตที่ค่อนข้างเยอะ โรงเรียนประจำของผมก็เช่นกันอยู่ที่จังหวัดนครนายก เป็นโรงเรียนสายอาชีพแห่งหนึ่งที่ทุกคนคงรู้จักเป็นอย่างดี โรงเรียนมีทั้งหมด 4 ปี ตึกนอนมีทั้งหมด 12 ตึก แบ่งเป็น 4 แถวๆละ 3 ตึก จะเรียงกันจากด้านหน้าไปด้านหลัง สภาพของตึกก็ดูเก่าและขลังมากเพราะมีอายุมาหลายสิบปี มาเข้าเรื่องกันเลยละกันเรื่องนี้เกิดขึ้นประมาณ 3 ที่แล้ว วันนั้นเป็นวันพุธผมจำได้แม่น ในระหว่างที่เรียนวิชาคอมพิวเตอร์อยู่นั้น เพื่อนสนิทผมคนนึงผมให้ชื่อว่า ช แล้วกัน ช ได้นำสร้อยเส้นนึงแขวนคอมาด้วยตอนที่มาเรียนวิชานี้ ซึ่งปกติผมไม่เคยเห็นเลย ผมเลยถาม ช ว่า "เห้ย ใส่สร้อยอะไรมาวะ" ช ก็หยิบสร้อยขึ้นมาให้ดู ข้างในจะเป็นเหมือนเลี่ยมพระมีน้ำอยู่ข้างใน และมีรูปปั้นเล็กๆที่มีลักษณะคล้ายๆเด็ก ผมจำไม่ได้ว่า ช เรียกว่าอะไรแต่รวมๆแล้วก็คล้ายๆกับกุมารนั่นเอง หลังจากนั้นทุกอย่างก็เป็นปกติเหมือนเดิมในแต่ละวัน ตอนเย็นหลังเลิกเรียนผมก็จะไปเตะบอลกับเพื่อนๆกลุ่มเดิมตลอด ซึ่งจะมีเพื่อนอีกคนนึงที่สนิทเหมือนกันและนอนห้องเดียวกันกับผมก็คือ ม พอหลังจากที่เราเล่นบอลกันมาเหนื่อยมากๆ เราก็ไปกินข้าวแล้วกลับมาอาบน้ำที่ตึก ตึกที่ผมนอนเป็นตึกหลังท้ายสุดฝั่งซ้าย ตึกนอนจะมีทั้งหมด 4 ชั้น ห้องนอนของผมก็อยู่ชั้นบนสุดก็คือชั้น 4 ห้องน้ำจะอยู่ตรงกลางของชั้น ฝั่งซ้ายจะมี 6 ห้องนอน ฝั่งขวาจะมี 6 ห้องนอน ส่วนห้องนอนของผมกับ ม จะอยู่ฝั่งซ้ายห้องที่สอง เมื่อเปิดประตูเข้าไป ห้องจะอยู่ในลักษณะยาวไปทางด้านหลังประมาณ 6-7 เมตร ความกว้างของห้องประมาณ 3-4 เมตร ฝั่งขวาจะเป็นเตียงที่เรานอน ฝั่งซ้ายจะเป็นตู้และโต๊ะอ่านหนังสือ เตียงของ ม จะอยู่ติดกับบานเกร็ดฝั่งประตูทางเข้า ส่วนเตียงของผมจะอยู่ติดกับบานเกร็ดทางด้านหลังห้อง ตอนนั้นเราทั้งคู่ก็รู้สึกเพลียมากกับการเล่นบอลเราก็ปิดไฟนอน ม ก็หลับไปก่อนผม ส่วนผมยังนอนเล่นมือถืออยู่ พอเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆ ผมก็รู้สึกง่วงและเพลียมาก จึงเอามือถือชาร์จไว้ที่หัวเตียงและเปิดเพลงเบาๆคลอไว้ตอนนอน นอนไปซักพักช่วงที่กึ่งหลับกึ่งตื่น ผมก็ได้ยินคล้ายเหมือนกับอะไรเคลื่อนไหวอยู่บนพื้นแล้วมาหยุดที่เตียงผม แล้วผมก็รู้สึกว่าหายใจไม่ออกเลยลืมตาขึ้นมาดู สิ่งที่ผมเห็นเป็นเงาดำๆแต่เห็นไม่ชัดเพราะห้องเราจะค่อนข้างมืด เงานั้นจ้องหน้าผมอยู่ผมขยับตัวไม่ได้ และพยายามที่จะร้องเรียก ม ที่นอนอยู่เตียงใกล้ๆกัน ตอนนั้นผมรู้เลยว่าที่เค้าบอกว่าผีอำมันเป็นยังไง ผมอึดอัดอยู่นานมากๆในระหว่างนั้นเสียงเพลงในมือถือที่ผมเปิดไว้ก็ยังดังอยู่ และสายตาผมก็เหลือบไปเห็นที่ปลายเท้า ซึ่งเป็นคนๆนึงยืนถอดเสื้อและเท้าเอวอยู่ที่ปลายเตียงของผม ผมเลยคิดในใจว่า ม มาช่วยกูหน่อยกูโดนผีอำ (ผมเดาว่าน่าจะเป็น ม เพราะ ม มันชอบนอนถอดเสื้อ และรูปร่างที่ผมเห็นก็คล้ายๆกันกับ ม ) ผมเรียกเท่าไรเค้าก็ยืนนิ่ง ซึ่งตำแหน่งเท้าของผมไปตรงกับท้องเค้าพอดี ผมเลยพยายามเอาเท้าสะกิดไปที่ท้องของเค้า ซึ่งสะกิดไม่โดนเพราะผมขยับได้ไม่มาก และผมมาลองนึกดูแล้วว่าเตียงของผมสูงจากพื้นมาแค่ประมาณเกือบๆ 2 ฟุตเท่านั้น แล้วเท้าของผมที่สูงขึ้นมาจากพื้น 2 ฟุตและไปอยู่ตำแหน่งที่ท้องของร่างๆนึง แสดงว่าร่างๆนั้นน่าจะมีความสูงอยู่แค่ประมาณ 100-120 ซม. ซึ่งไม่น่าจะเป็นเพื่อนผมแน่ๆ(เพื่อนผมสูงประมาณ 170 ซม.) ผมจึงมั่นใจว่าไม่ใช่ ม ผมก็เลยหลับตาเพื่อจะให้มันหลับไป โดยตอนนั้นมือถือผมจะอยู่ฝั่งขวาตรงหัวนอน ซักพักเสียงเพลงในมือถือผมเริ่มดังขึ้นเอง ดังมากๆ ดังจนผมต้องพยายามพลิกหน้าไปทางขวาเพื่อให้หูข้างขวาทับไปกับหมอน พอพลิกได้ เสียงเพลงที่ดังมากจากมือถือก็ลอยมาอยู่ที่หูข้างซ้าย (ซึ่งอยู่ด้านบนเพราะผมกำลังหันหน้าไปทางขวา) ผมจึงพลิกกลับอีกข้างนึงเพื่อให้หูข้างซ้ายลงไปที่หมอน แล้วเพลงก็มาดังที่หูข้างขวาอีก ดังมากๆจนผมเริ่มกลัวและปวดหูมาก น้ำตาผมเริ่มไหลและก็ยังขยับไม่ค่อยได้ ผมไม่รู้จะทำยังไง ที่เคยได้ยินหรือได้อ่านมาเค้าบอกว่าเวลาโดนผีอำให้สวดมนต์ ผมก็เลยสวดในใจว่า "อิติปิโส ภควา...." สวดไปซักพักเสียงเพลงที่ดังเริ่มเบาลงไป แต่มีเสียงหนึ่งที่มากระซิบอยู่ที่หูข้างขวาของผมซึ่งทำให้ผมรู้สึกขนลุกจนน้ำตาไหลพราก เป็นเสียงเย็นๆของผู้ชายแก่ๆและกระซิบเบาๆว่า "แล้วไม่นะโมตัสสะก่อนเหรอ" แล้วก็หัวเราะอย่างสะใจ ตอนนั้นผมร้องไห้หนักมาก พยายามดิ้นไปดิ้นมาจนรู้สึกว่าเริ่มจะหลุดออกมาได้ จึงลืมตาขึ้นมาเห็นทุกอย่างอยู่ในสภาวะปกติ มือถือก็เปิดเพลงเบาๆเหมือนเดิม ร่างเล็กๆที่ปลายเตียงก็หายไปแล้ว เหลือทิ้งไว้แต่หมอนที่ชุ่มทั้งเหงื่อและน้ำตาของผม ผมจะหันไปทางซ้ายเพื่อดูว่า ม ยังนอนหลับอยู่ที่เตียงหรือเปล่า แต่ ม ดันพลิกตัวมามองผมในขณะที่ผมหันไปพอดี ผมก็สะดุ้งและตกใจไปใหญ่เลย เพิ่งขวัญเสียมาแท้ๆ ก็เลยลุกไปเปิดไฟหัวเตียงซึ่งเวลาตอนนั้นประมาณตีสองกว่าๆ ผมก็นั่งเล่นเกมบนมือถือทั้งคืนจนถึงเช้าเลย พอเช้าก็เตรียมตัวไปเรียน ผมก็ยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง พอมาเรียนผมก็ไปเจอกับ ช (ตอนนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ ช ฟังนะครับ) ช ก็เข้ามาทักผมว่า "เป็นไง เห็นมีคนบอกว่าเมื่อคืนเจอดีหรอ ถ้าว่างๆก็ซื้อของเล่นซื้อขนมมาห้องกูได้นะ" ผมก็เลยรู้ทันทีเลยว่าคนที่อยู่ที่ปลายเตียงคือใคร ผมก็ถามว่า "ทำไมลูกเค้าไม่ช่วยกูเลยวะ" เพื่อนผมก็บอกว่า "เค้าไปช่วยแล้ว แต่ลุงแกบอกว่าแค่มาแกล้งเฉยๆไม่ได้ทำอะไร" ผมก็คิดในใจว่า มันใช่เรื่องเล่นๆไหมเนี่ย พูดกันอย่างกับเป็นเรื่องปกติเลย เรื่องก็มีอยู่ประมาณนี้แหละคับ นี่เป็นกระทู้แรกของผม ถ้าบกพร่องอะไรไปก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะคับ ^^