เมื่อผมตัดสินใจย้ายออกจากบ้านพี่ชาย มาอยู่หอพัก แต่หอพักนี้มีอะไรบางอย่าง..

กระทู้สนทนา
สวัสดีครับ

ถือว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรื่องลึกลับ (แต่ไม่ค่อยสยองเท่าไหร่)

ก็ตามที่จั่วหัวเรื่องมาครับ ผมทำงานเป็นหลักแหล่งแล้วกับบริษัทแห่งหนึ่งในสระบุรี จึงตั้งใจย้ายออกมาเพื่อไม่อยากรบกวนพี่ชาย หาหอพักไปทั่วจนได้มาพบกับหอพักนี้ ที่ตอนแรกคิดว่าเป็นหอพักใหม่ แต่ไม่ใช่

ผมกับพี่ชายขับรถผ่านบ่อยๆ และเล็งหมายตาไว้ว่า ถ้าไม่มีที่อื่นเอาที่นี่แหละ เพราะไม่ค่อยมีคน (ด้วยคิดว่าเป็นหอพักใหม่ด้วย คนจึงไม่ค่อยมี) เมื่อไปดูที่อื่นแล้วไม่มี จึงตัดสินใจเลือกที่นี่ครับ

วันแรกที่ผมเห็น (ดูจากข้างล่าง ยังไม่เข้าไปสอบถามอะไรทั้งสิ้น) ผมหมายตาห้อง 310 ไว้ เพราะเป็นห้องที่อยู่บนสุด และริมสุด ไม่ติดบันไดด้วย ก็ตกลงกันว่าไปดูห้องกัน เมื่อผมเข้าไปหาเจ้าของหอ เขาก็ให้แม่บ้านพาไปเลือกครับ ผมก็บอกเลยว่าเล็งห้อง 310 ไว้ ป้าแกก็พาไปดู

ความรู้สึกแรกที่ผมเหยียบเข้าไปในหอนี้ครั้งแรก ผมรู้สึกแปลกๆมากครับ แปลกมากๆ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน (ปกติผมจะเป็นคนที่ตื่นเต้นกับสถานที่ใหม่ๆตลอด ไม่รู้สึกกลัว หรืออะไรทั้งนั้น แต่ที่นี่ไม่ใช่) รู้สึกแปลกตั้งแต่เดินผ่านศาลพระภูมิหน้าหอไปแล้วด้วย มันระแวงแปลกๆ

ระหว่างเดิน ป้าแกก็ชวนคุยนู่นนี่นั่น จนมาถึงห้อง 310 ที่ผมหมายตาไว้ ห้องนี้ถูกปิดตายมานานกว่า 2 ปี (หอนี้เปิดได้เกือบ 3 ปีแล้ว ผมก็สงสัยว่าทำไมจึงไม่มีคนมาอยู่เลย วันที่เข้าพักผมเห็นคนอยู่แค่ สามห้อง ทั้งที่มี 30 กว่าห้อง) แม่บ้านก็บอกว่าแน่ใจนะที่จะเอาห้องนี้ ห้องอื่นเยอะแยะทำไมไม่เอา แกพูดกับผมด้วยสีหน้าแปลกๆ เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง พอถึงแกยังไม่ยอมเปิดห้องให้ แต่ให้มองเข้าไปข้างในก่อน (ห้องมีหน้าต่างแบบบานเกร็ดใสๆแล้วเอาม่านปิดจากข้างใน แต่ห้องนี้เจ้าของเดิมเปิดไว้) ผมก็มองเข้าไป รู้มั้ยผมเจออะไร

สภาพห้องครับ สภาพห้องเละมาก เละจนแบบเหมือนมีโจรเข้าไปรื้อค้น จนกระจัดกระจายเต็มไปหมด ที่พีคสุดคือมีแขนหุ่นโชว์เสื้อผ้า กองอยู่ด้วยสองสามแขน ดูบบนเตียงเหมือมีคราบอะไรบางอย่าง สีออกดำๆ คล้ายคราบเลือด (ไม่แน่ใจใช่รึเปล่า ไม่กล้ามองนาน)

ผมเห็นอย่างนั้นก็หันไปมองป้าแก ป้าแกก็บอกว่า เจ้าของห้องเดิมทะเลาะกัน แล้วย้ายออก (ไม่บอกมากกว่านั้น แต่ผมคิดว่าต้องมีเรื่องมากกว่านั้นแน่ แต่เลือกจะปิดไว้) ผมเลยบอกแกว่า งั้นผมไม่เอาห้องนี้ละ ตัดสินใจเลือก 308 แทน เพราะต้องการความเป็นส่วนตัว คือ ไม่ติดกับห้องคนอื่นอีกห้อง เขาอยู่ 305 ตกลงเสร็จสรรพผมก็ย้ายเข้าวันนั้นเลย

ผมบอกเลยว่า ผมอยู่ที่นี่ได้ไม่ถึงสัปดาห์เลยด้วยซ้ำ ผมก็ต้องย้ายออก มาวันนี้คิดได้ว่า โคตรเสียดายเงินประกันห้องตั้ง 6000 เลย ไอ้สัสเอ้ย

คืนแรกที่ผมเข้าพัก ยังรู้สึกแปลกไม่หาย ไม่ใช่เพราะแปลกที่ แต่เพราะภาพที่เห็นในห้องนั้น อะไรที่คล้ายๆคราบเลือดอีก แล้วเพราะอะไรเค้าจึงทะเลาะกันจนเละอย่างนั้น เพราะอะไรห้องนั้นจึงปิดตาย และเพราะอะไรคนอื่นจึงย้ายออกหมด มันไม่ใช่แค่ทะเลาะกันอย่างเดียวแน่ๆ อาจมีใครตายรึเปล่า ในความคิดผมมันมากไปจนไกลไปแล้ว แต่ก็อยู่ไปได้

จนคืนแรกผ่านไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนเข้าอยู่ก็ไปไหว้ศาลพระภูมิแล้ว แต่ตอนไปไหว้ตัวผมสั่นขนลุกเกรียวๆ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น จนคืนที่สองเป็นคืนที่ผมเจอดีครับ คืนนั้นหลังจากเลิกงานมาประมาณเที่ยงคืน (ปกติเลิก ห้าโมงเย็นครับ แต่ทำโอ) ถึงห้องก็เกือบๆตีหนึ่ง ผมก็เดินกลับห้องปกติ ตอนผ่านห้องว่างห้องอื่นผมรู้สึกเหมือนมีใครบางคนแอบมองอยู่ ไม่ใช่ห้องเพื่อนชั้นเดียวกันแน่เพราะห้องนั้นล็อคกุญแจ เดินไปบรรยากาศก็หนาวๆเยือกๆผิดปกติ จนมาถึงหน้าห้องผม มันก็มืดๆ ไฟที่หน้าห้องผมเสียครับ แจ้งไปแล้ว เจ้าของหอก็เฉยๆไม่ยอมซ่อมให้ ก็แทงกุญแจอยู่สักพัก มันไม่ยอมออก (เป็นกุญแจแบบเสียบลูกบิด) โคตรฝืด ฝืดมาก ผมหันไปดูหน้าห้อง 310 ที่มืดๆริบหรี่ๆอยู่ เห็นเหมือนเงาใครบางคนยืนอยู่หน้าห้องเหมือนกัน ตอนนั้นคิดว่าใครจะมายืนหน้าห้องร้างวะ ตกใจเลยร้อง "เฮ้ย" แล้วกุญแจก็เปิดเข้าห้องได้ รีบปิดประตูห้องเลย ใจสั่นตึกๆๆๆๆๆ

เสร็จก็อาบน้ำ เกือบๆตี 3 ผมก็ปิดไฟล้มตัวนอน ผ่านคืนนั้นไปได้

จนคืนถัดมาผมเลิกปกติห้าโมงเย็น ก็ทำไรเรื่อยเปื่อยจนดึก อาบน้ำเสร็จล้มตัวจะนอน แต่นอนไม่หลับ ทำไงก็ไม่หลับฟังเพลงแล้ว ดูหนังแล้วก็ไม่ง่วง เลยนอนตาแข็งอยู่อย่างนั้น ดูนาฬิกาประมาณ เกือบเที่ยงคืนครึ่ง ได้ยินเสียงเหมือนใครเปิดประตูห้องข้างๆ (อย่างที่บอกห้องผมไม่ติดกับใครเลยว่างหมด) ดังมาทางห้อง ไม่ 309 ก็ 310 แน่ๆ แต่ไม่มีคนอยู่นะ ผมคิดในใจเอาแล้ว จะลุกไปดูก็ไม่กล้า แล้วมันก็ค่อยๆปิดลง สักพักห้องติดกันมีเสียงลากเตียงอีก "เอี้ยดดด" กับพื้นได้ยินชัดมาก ลากอยู่สักพักก็เงียบไป ผมนอนนิ่งๆทำอะไรไม่ถูกเลยบทสวดมนต์ก็คิดไม่ออกตอนนั้นมันตื้อไปหมด

แต่ก็ผ่านคืนนั้นไปได้ ด้วยความเพลียเลยไม่ทราบว่าหลับไปตอนไหน

คืนที่สี่ไม่มีอะไร จนคืนที่ 5 เป็นคืนสุดท้ายที่ผมทนหลอนที่นี่ ผมจำได้ดี คืนนั้นราวๆหัวค่ำ ได้ยินเสียงพระสวดลอยมากับลม พอดีมีงานศพในวัดไม่ไกลจากหอ ก็ไม่คิดอะไรมาก จนสามสี่ทุ่ม ได้ยินเสียงหมาหอนอีก รับกันไปเป็นทอดๆๆ แต่เสียงฟังเหมือนดังอยู่รอบๆหอพักนี่แหละ ผมก็จัดแจงเตรียมตัวจะนอน ตอนนั้นดูนาฬิการาวๆ ห้าทุ่ม ไฟยังไม่ทันปิด หูแว่วได้ยินเสียงร้องของผู้หญิง เป็นเสียงร้องของผู้หญิงแน่ๆ หูผมไม่ฝาดแน่นอน ไม่ใช่เสียงนกกลางคืนแน่ๆ ร้องอยู่สักพักก็เงียบหายไป ผมจึงปิดไฟนอน พอสักพักใหญ่ๆก็ร้องดังมาอีก ผมทนไม่ไหวแล้ว จึงลุกไปเปิดไฟแล้วรีบโทรหาพี่ชายให้มานอนเป็นเพื่อน (พี่ชายอยู่ไม่ไกลจากหอเท่าไหร่)

พอเขามาถึงผมก็แข็งใจรีบวิ่งลงไปเปิดประตูให้ เขาก็มานอนเป็นเพื่อนผมก็เล่าทุกอย่างให้ฟัง แล้วก็นอน

รุ่งเช้ามา ผมลุกไปทำงานไม่ไหว พี่ชายก็เล่ามาอีกว่า เมื่อคืนได้ยินเสียงมาเรียก แต่ไม่ได้เปิดประตูออกไปดูว่าใคร เพราะไม่รู้จักใครเลยนอนเงียบๆ แล้วสักพักมีคนมาเคาะประตู ด้วยความรำคาญจึงลุกไปเปิด ก็ไม่เห็นใคร จึงกลับมานอนต่อ

ผมจึงตัดสินใจ ย้ายกลับมาอยู่กับพี่ ไม่อยู่ต่ออีก..

ผมคิดว่าผมพอจะรู้แล้วนะ ว่าสาเหตุจริงๆที่คนย้ายออกหมดเมื่อหลายปีก่อน ไม่นาจะเพราะคนได้งานใหม่ แต่น่าจะเพราะสิ่งนี้ แต่ก็น่าแปลกที่คนที่อยู่ในห้องสองสามห้องเขาอยู่ได้ปกติ ไม่เจออะไรเลย..

#แก้ไข ๑ : ขอลบข้อความช่วงพิกัดหอพักนะครับ เพื่อป้องกันปัญหา ยิ้ม
#แก้ไข ๒ : ขอแก้บางส่วนที่คลุมเครือครับ ยิ้ม
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่